📌چرا حزب اللهی باید دغدغه وحدت داشته باشد؟ (۲) ▪️دیوار ترس شکسته است حالا چند سال است که تیتر اخبار روزانه مان، کشتار مسلمانان در کشوری که تا دیروز امن بود، شده است و اگر کسی ذره‌ای فرزند زمان خودش باشد، از خود سؤال می‌کند که چرا امروز وضعیت این چنین است؟ چرا باید در این سال‌های اخیر، ده‌ها شبکه ماهواره‌ای به اسم شیعه و سنی از اروپا و آمریکا مورد حمایت قرار گیرند و به نفرت پراکنی میان مسلمانان بپردازند؟ چرا حالا که مردمان بیدار شده و دیوار ترس را شکسته اند و حکام وابسته شان را کنار زده اند، برای همه مهم شده که چه کسی شیعه است و چه کسی سنی! آیا نه این است که ما در یک «پیچ تاریخی» حساس قرار داریم و اگر دشمن بیدار ما بگذارد و‌ می‌گذاشت که حرکت‌های مردمی اسلام خواهانه موسوم به «بیداری اسلامی» به سرانجام برسند، برای اولین بار بعد از جنگ جهانی اول، به تدریج دست نفوذ قدرت‌های غارتگر از جان و مال و ناموس مسلمانان قطع شده و راهی که مردم ایران، چهار دهه قبل شروع کردند، برای چند ملت مسلمان دیگر منطقه نیز آغاز  می‌شد. ▪️زمان آن رسیده است که... اگر چنین فرایند‌هایی آغاز می‎شد، اولین متضرران آن کیستند؟ بازار‌های جوامع اسلامی و اموال آنان که در اختیار شرکت‌های غول پیکر غربی است، ۱۰ سال دیگر در اختیار مسلمانان خواهد بود. اولین کسانی که در آینده نزدیک باید از این دیار رخت بربندند، غربی‌هایی هستند که با بحران‌های اقتصادی مختلفی مواجه اند و چه بسا تحمل چنین شوک‌هایی را تاب نیاورند و... آیا زمان آن فرا نرسیده است که جریان حزب اللهی کشور از منظر تمدنی به مسئله وحدت اسلامی و نقش قدرت آفرین آن بنگرد؟ @iuuu_Qom

نقد و بررسی کتاب فرا ترکیبی بر راهکارهای رسانه ای وحدت مذاهب اسلامی اثر دکتر مبینی مقدس.👇 [میتوانید محتوای کتاب را در لینک زیر بصورت آنلاین مطالعه بفرمایید. ] http://pajuhesh.irc.ir/product/book/show/id/2662 #معرفی_کتاب #نقد_کتاب @iuuu_Qom

📌نقد و بررسی کتاب : 📗 راهکارهای رسانه‌ای وحدت مذاهب اسلامی 📝نوشته : محمد امین قاضی نژاد 🔺درباره کتاب کتاب راهکارهای رسانه‌ای وحدت مذاهب اسلامی نویسنده دکتر مجید مبینی مقدس که در سال 1398در انتشارات دین و رسانه وابسته به صدا و سیما به چاپ رسیده است. در واقع در مقام بیان راهبردها و راهکارهایی برای ایجاد و تقویت وحدت بین مذاهب در قالب رسانه است. در آخر  نیز به چند موارد غیر رسانه‌ای اشاره می کند. نقطه قوت این کتاب مسئله بودن موضوع این کتاب است که  نویسنده در صدد پاسخ به یک مسئله حقیقی، ضروری و فوری جامعه می پردازد. مزیت دیگر این نگاشته استشهاد و استناد هایی است که نویسنده برای توضیح و اثبات راهبردها و راهکارها ذکر می‌کند. این کتاب از سه بخش تشکیل شده است در بخش اول به کلیات و مفاهیمی که در این موضوع باید پاسخ داده شود پرداخته است از قبیل وحدت و تقریب مذاهب اسلامی، عوامل تفرقه مذهبی، اهداف تفرقه مذهبی و... در فصل دوم ده راهبرد رسانه ای که موجب وحدت مذاهب اسلامی هستند را شرح می دهد. در توضیح هر راهبرد، راهکارهای آنها را بررسی می‌کند و در انتها به چند راهبرد غیر رسانه‌ای اشاره می کند. فصل سوم نیز به جمع بندی نتیجه گیری مباحث می پردازد. ادامه⬇️ @iuuu_Qom

⬇️ 🔻نقد نویسنده بعد از ذکر و توضیح هر راهبرد، راهکارهای رسانه ای را نام می برد.در توضیح راهکارها اینگونه به نظر می رسد که راهکار رسانه‌ای به معنای واقعی ارائه نشده و فقط شرح بیشتر همان راهبردها است. در توضیح راهکار این نکته حائز اهمیت است که راهکار در واقع آن نقشه عملیاتی و روش حل مسئله برای آن راهبرد است. وقتی در بیان راهکار رسانه ای هستیم باید به صورت تخصصی به مسائل رسانه ای بپردازیم. در این نگاشته اینگونه به نظر می رسد که به دنبال بحث جدی و تخصصی در بخش راهکارهای رسانه ای نبوده است و  به معنای واقعی راهکار رسانه ارائه نمی شود. و صرفا به دنبال شرح بیشتر همان راهبردها است. یکی دیگر از اشکالاتی که به این نگاشته و به نوشته ها و سخنانی که در مورد تقریب گفته می شود وارد است؛ جهان بینی و زاویه دیدی است که نسبت به تقریب و وحدت وجود دارد. با تتبع در نگاشته ها شاهد این هستیم که در مسئله وحدت به شدت از منظر شیعه و به صورت یک طرفه پرداخته شده است. یعنی وقتی مباحث را می‌بینیم به اندازه زیادی روی المانهای شیعه تمرکز دارند مانند مسئله اهل بیت، کتاب های مطرح اهل بیت، مراسمات و اعیاد شیعیان و... و دلیل آن را نیز این می‌دانند که فلان عالم سنی این مطلب را قبول دارد پس جز مشترکات است و جز راهبرد برای مسئله تقریب و وحدت است. در صورتیکه این بیشتر بزرگنمایی کردن مباحث شیعه در قالب تقریب است. تقریب و وحدت واقعی در صورتی محقق می‌شود که به صورت فرامذهبی به این مسئله نگاه کنیم. ولی گاهی اینگونه برداشت می شود که مسئله تقریب و وحدت نیز برای رشد و تقویت شیعه به کار رفته نه برای خود وحدتی که ارزش ذاتی دارد. حتی در قسمتی از کتاب نیز تصریح دارد که شیعه شدن اهل تسنن به این واسطه، هدف اولیه نیست بلکه هدف نهایی است. و در واقع مسئله وحدت را نیز برای شیعه سازی که خود کار ضد وحدتی است قرار می دهند. در کشور جمهوری اسلامی ایران، شیعیان در بعضی از مناطق یک همزیستی با اهل سنت دارد. نحوه تعامل شیعیان و نظام،خودش الگوی برای تحقق وحدت در سراسر جهان اسلام است. راه تحقق وحدت  با اهل تسنن از وحدت با اهل تسنن در ایران می گذرد. یکی از موانع مهم وحدت نبود عدالت در رفتار با اهل سنت که در ایران زندگی می کنند است که در این کتاب در بخش رسانه و بخش غیر رسانه‌ای به آن اشاره نشده است. در واقع یکی از راهبردهای وحدت مذاهب اسلامی، عدالت رسانه ای بین اهل تسنن و شیعیان داخل کشور است. که متاسفانه در شبکه های استانی خودشان نیز بسیار محدودیت‌ها برای آنها وجود دارد. و حتی در بقیه مسائل مانند اقتصادی، فرهنگی و بهداشتی به شدت تبعیض وجود دارد. همین امر قطعا امری ضد وحدت و بسیار اثرگذار است که در این نگاشته مورد توجه واقع نشده است. 🔹چند خرده اشکال نیز وجود دارد از قبیل: ۱.بعضی از راهکارهای رسانه ای اساساً رسانه‌ای نیستند و از موضوع خارج شدند. مثلا در صفحه 130 و 131 که در مورد جلوگیری از سوء استفاده از نام علمای اهل سنت سخن می گوید یا در صفحه 115  ترویج زبان فارسی وعربی را به عنوان راهکار رسانه‌ای مطرح می کند. در صفحه 92نیز تعامل با مجمع جهانی اهل بیت را اشاره می کند که ظاهرا ربطی به راهکار رسانه‌ای ندارد. ۲.نداشتن شناخت کافی نسبت به جریانات اهل سنت؛ به گونه ای که به نظر می رسد  تمام افرادی که با مسائل شیعه اختلاف دارند وهابی هستند و در غیر این صورت اهل تسننی هستند که  با آن ها  می توان وحدت داشت. مثلا در یکی از راهکارها برجسته کردن عزاداری ها و اعیاد در جوامع سنی نشین مطرح می کند در صورتی که تعداد زیادی از اهل سنت این موضوعات را قبول ندارند و خودش موجب اختلاف می شود یا در مسئله زیارت و توسل نیز همین گونه سخن گفته است. @iuuu_Qom

🔹تفاوت آیت الله واعظ زاده و آیت الله تسخیری ▪️آیت الله احمد مبلغی : 🔺 اولاً در تفاوت مرحوم آیت‌الله تسخیری با آیت‌الله واعظ‌زاده باید به این نکته اشاره کرد که آیت‌الله واعظ‌زاده نگاهش به تقریب کلامی بود یعنی یک مبنا، پایه و اعتقاد اساسی بود. استفاده‌شان از قرآن برای تقریب بی‌نظیر بود. شاید من ندیدم در میان شخصیت‌های طرفدار تقریب کسی مثل مرحوم آیت‌الله واعظ‌زادۀ خراسانی که استنباط تقریبی خاصی می‌‌کند از آیات که دیگری شاید این کار را نکرده است. حتی شنیده‌ام که خود آقای واعظ‌زادۀ خراسانی می‌فرماید که علامۀ طباطبایی که می‌دانست من دنبال امت اسلامی هستم و نگاه‌های این گونه دارم، گاهی بعد از درس آیات را و استفاده‌هایی را از آیات برای من در این زمینه ارائه می‌کرد و بعد از من می‌خواست که شما نظرت چیست. بعد خود آقای واعظ‌زادۀ خراسانی دارد این سخن را -علی ما نقل- که ایشان می‌فرموده که من بیشترین استفادۀ تقریبی را از علامۀ طباطبایی کرده‌ام. خب قاعدتاً باید می‌گفت از آیت‌الله بروجردی کردم، چون خمیرمایه‌های این حرکت را از آنجا گرفته، ولی نقش علامۀ طباطبایی را زیاد می‌بیند... 🔻اما مرحوم آیت‌الله تسخیری نگاهش فقهی بود. ایشان در بُعد تقریب فقهی توانایی‌هایی داشت، چون من دیده بودم که خوب می‌توانست اندیشۀ شیعی را در یک مجموعۀ اندیشۀ اهل‌سنتی و جهان اسلامی قرار بدهد با رعایت آن چارچوب که بتواند یک اندیشۀ جهان اسلامی فقهی ایجاد بشود و مجمع فقه هم دنبال همین است که یک مجموعۀ فقه جهان اسلام باشد، خب اندیشۀ شیعی هم بخشی از آن بیاید حرفش را بزند، احیاناً استفاده هم بکنند، احیاناً در فتواهایشان هم بیاورند، عملاً هست چنین چیزی. خب باید البته عرضه کرد. در تقریب فقهی ایشان یک توانایی‌هایی در حد مجمع فقهی جده داشت. 🔹یک مقولۀ دیگری که باز توفیقاتی را برای ایشان ایجاد کرده بود، این بود که ایشان عملگرایی تقریبی داشت، یعنی یک تقریبگرای عملگرا بود و چون سلوک اخلاقی هم داشت، اخلاق ویژه‌ای داشت، اخلاق بی‌تعصب نرم احترام‌آمیزی داشت، طبیعی بود که به نماد تقریب بدل شده بود. 📍برای مطالعه کامل مصاحبه پیرامون آسیب شناسی تقریب مذاهب با آیت الله مبلغی به لینک زیر مراجعه بفرمایید. 👇 @iuuu_Qom

از همایش‌محوری در تقریب تا عضویت در مجمع جهانی فقه جده | https://irdc.ir/fa/news/8531/%D8%A7%D8%B2-%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4%E2%80%8C%D9%85%D8%AD%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%82%D8%B1%DB%8C%D8%A8-%D8%AA%D8%A7-%D8%B9%D8%B6%D9%88%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%AC%D9%85%D8%B9-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%81%D9%82%D9%87-%D8%AC%D8%AF%D9%87