eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
748 دنبال‌کننده
26 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
|⇦•یا امیر المؤمنین انحصارِ... و توسل به امیرالمومنین علی علیه السلام اجرا شده در سال۱۴۰۰ به نفس سید رضا نریمانی•✾• ●━━━━━━─────── ⇆ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ ↻ یا امیرالمؤمنین اِنحصارِ حیدره وَ اَنْزَلْنَا اَلْحَدیِد ذوالفقارِ حیدره گردش لَیل و نَهار بر مدارِ حیدره حیدر! سِرِّ حَقائِقه، حیدر! قرآنِ ناطقه حیدر! معدن حکمته، حیدر! حجت بالغه حیدر حیدر حیدر رایَتَ الهُدی حیدر حیدر حیدر دُرِّ هَل اَتَیٰ حیدر حیدر حیدر والِیَّ الوَلی حیدر حیدر حیدر روحِ إنَّما علی! شاهِ شاهانه، مردِ مردانه جان جانانه، اسدالله! نبضِ میدانه، مثل طوفانه صاحبِ عنوانه، اسدالله! علی مولا...علی مولا... سرنوشت اَنبیا با ولایِ حیدره اِنتهای نُه فَلَک ابتدایِ حیدره هرجا رفته جبرئیل رَدِ پای حیدره حیدر! اَبوالعَجائبه، حیدر! قدرت غالبه حیدر! با خدا همنشین، حیدر! صدرِ مراتبه حیدر حیدر حیدر، اَشرَفُ المَکین حیدر حیدر حیدر، اَشْجَعُ المَتین حیدر حیدر حیدر، سَیَّدُ البَشر حیدر حیدر حیدر، اَصْلَحُ الامیر علی! دائِم الاَخْیار، حُجََّةُ الاَبرار اَفْضَل الاَذکار، ولی الله کعبه ی سیار، عشق بی تکرار حیدر کرار، ولی الله علی مولا...علی مولا... کعبه شد با احترام، چون مَطافِ حیدره قبله و قبله نما، در طوافِ حیدره مسجد و سجاده در، اعتکافِ حیدره حیدر! رحمتِ دائمه، حیدر! فِیضِ دَمادَمه حیدر!‌نَفسِ پیمبرِ، حیدر! نَفَسِ فاطمه حیدر حیدر حیدر، نَبَأُ العَظیم حیدر حیدر حیدر، جَنَّةُ النَعیم حیدر حیدر حیدر، راز اِهدِنا حیدر حیدر حیدر، راه مستقیم علی! نور افلاکه، کُفوِ زهرا که پدر خاکه، اسدالله فوق اِدراکه، طینت پاکه سِرِّ لَولاکِه... اسدالله علی مولا...علی مولا...
14001125eheyat-narimani-sorood.mp3
2.2M
|⇦•یا امیر المؤمنین انحصارِ... و توسل به امیرالمومنین علی علیه السلام اجرا شده در سال۱۴۰۰ به نفس سید رضا نریمانی•✾• ●━━━━━━─────── ⇆ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ ↻ اگر از ترس اینکه رزقمون میرسه یا نمیرسه حرف حق رو نزنیم دو تا گناه کردیم، هم حرف حق رو نزدیم هم به خدا سوءظن پیدا کردیم...
. حیدر و عزت از اینکه بین کعبه زاده شد؟ کعبه از اول برای چه چنین آماده شد؟ . با کنایه گویمت تا که بدانی این جواب خواهش از ابر است که پشتش بماند آفتاب . بودِ عالم بسته شد به هستی و به بودِ او عزت از کعبست که حیدر شده مولود او . آمد و با بودنش اهل جهان را شاد کرد کعبه را اصلا علی با این قدم آباد کرد . کعبه یک مسجد، علی، آقا و بانی اش شده افتخار کعبه آن رکن یمانی اش شده . پس نه اینکه ناگهان در کعبه او زاده شده کعبه از اول برای حیدر آماده شده . پس بدان حج و طوافی که نشانی منجلیست در حقیقت گشتن ما دور مولامان علیست .
عاشقم عاشق نامی، منم و عشق امامی غرق در سرّ جوادم، چه امامی و چه نامی دف‌زنان، خواند مدینه: «طَلَعَ البَدرُ عَلَینا» سر زد از خانۀ خورشید، عجب ماه تمامی نُه کبوتر، دل تنگم به حرم کرده روانه تا به تو، از قم و مشهد برسانند سلامی شده‌ای پیرِ جهانی به جوانی و شدم من بندۀ پیر خرابات و عجب لطف مدامی «همه عزّی و جلالی، همه علمی و یقینی همه نوری و سروری، همه جودی و» مرامی آه! اگر نان یتیمی، رسد از خوان کریمی وای! اگر از تو جوادی، برسد جامه و جامی با تو، بی‌خود شدن از خویش؛ چه مستی حلالی! بی تو، چرخیدنِ بی‌عشق؛ چه احرام حرامی! پسر حیدری و خاتم جود است به دستت شود آزاد، نگاهت اگر افتد به غلامی عالمی دل به رضا بسته، رضا دل به تو داده‌ برده‌ای خسرو شیرین! دل سلطان به کلامی باب اگر باب جواد است، در آن گوشه مقیمم بیش از این در همه آفاق، مگر هست مقامی؟ «من از آن روز که در بند تو» هستم، شدم آزاد ندهم هر چه رهایی، به چنین حلقۀ دامی به چه کار آیدم این سر؟ نرسد گر به سرایت بشکند پای طلب، گر نزند سوی تو گامی ای محمد! برسد بعد تو، همنام تو بی‌شک که بر این سلسله، نامش بشود حُسن ختامی نظری کن که دلم را برسانم به طلوعش که خروش قلمم را، برسانم به قیامی شاعر:
سرود میلاد امام جواد و حضرت علی اصغر علیهم السلام سبک: بوی گل سوسن و... بوی گل سوسن و یاسمن آمد مژده که ابن‌الرضا،ماهِ من آمد برعلی‌موسی‌الرضاجان‌وتن‌آمد منبع جودِ خدایِ ذوالمنن آمد.. یاعلی موسی الرضا چشم تو روشن.. یاعلی موسی الرضا چشم تو روشن.. شهر مدینه شده، غرق تلاطم شد لب مولا رضا، وا به تبسم روی جوادش مثالِ گل گندم غرق تَحیّر ازاو شده دَمِ مردم.. یاعلی موسی الرضا چشم تو روشن.. یاعلی موسی الرضا چشم تو روشن.. این قمر کاظمین، نورِ جهان است... عمه‌ی خودرا به‌قم،دلبر و جان است زائرِ او حضرتِ، صاحبْ زمان است درحرمش‌ امشب‌ این‌ نوایِ زبان‌است یاعلی موسی الرضا چشم تو روشن.. یاعلی موسی الرضا چشم تو روشن.. بوی گلِ لاله و، یاس دمیده... زینتِ آغوش عباس رسیده... علیِ‌اصغر اومد،دل پُر اُمیده... ارباب‌حسین‌به‌همه‌داره‌عیدی‌میده یا علی اصغر مدد باب الحوائج... یا علی اصغر مدد باب الحوائج.. جانِ رُباب آمده، دل پُرِ نور است... حضرت ارباب ما، غرقِ سرور است هاشمیان را به او،فخر و غرور است این‌پسر‌ از کودکی،دلیر و غیور است یا علی اصغر مدد باب الحوائج... یا علی اصغر مدد باب الحوائج.. یاعلی‌اصغر بگو، درد و دوا کن یا علی اصغر بگو، دفعِ بلا کن حاجتی داری آقا،مون‌و صدا کن مرغِ دل و زائرِ شهرِ کربلا کن... یا علی اصغر مدد باب الحوائج... یا علی اصغر مدد باب الحوائج..
جوادالائمه و حضرت علی اصغر (ع) ۱۴۰۱ در ماه رجب آمده مولای عِباد باب کرم و باب دعا ، باب مراد از یُمن قُدومش دل عالم شاد است آهنگ فرشتگان مبارک باد است با نور رُخش مُحب او دلشاد است غرق طَرَب و شادیِ این میلاد است سر تا به قدم آینه ی لطف خداست نامش ز همه خلق جهان عقده گُشاست جود و کرم و لطف خدا شد آغاز دل در حرمش به شوق او در پرواز ما دل به حریم کاظمینت بستیم ما هر چه که هستیم گدایت هستیم چون ذکر شما بر دل ما حک باشد از مَقدم تو رجب مبارک باشد بابا شده مَحوِ صورت و ابرویت گلبوسه زده با لب خود بر رویت فرمود رضا که از تو بهتر نَبُوَد مولود از این با برکت تر نَبُوَد عالم به فدای نام تو ای آقا هستیم همه غلام تو ای آقا ای سوره ی کوثر رضا اَدرکنی ای تو علی اکبر رضا اَدرکنی شش گوشه ی بین الحرمین میخواهیم یعنی سفری به کاظمین میخواهیم در روز دهم که دل شد از غم آزاد هم روز حوائج است و هم روز مراد چون ناز گلی هدیه به گلزار شده ارباب همه ، حسین پسر دار شده از نسل علی گل پسری پیدا شد یعنی که حسین حجت حق بابا شد این کودک شش ماهه دل عالم بُرد بر صورت او بوسه ی زینب میخورد مِی از خُم این دو باده بر لب بزنید کف بر قدم هر دو مُرتب بزنید
حُسن تو به ماهِ آسمان داده نشد بی جلوه‌ی تو بهشت آماده نشد در وصف تو ثامن‌الحجج فرموده‌ست: مولود به این مبارکی زاده نشد . شفق
رحمت بر انوارت که نورانی ترینی مولود پر خیر امام هشتمینی بالاتری از فهم و ادراک زمینی نزد پدر، مثل علی اکبر، نگینی دریای احسان، نور ایمان، یا محمد ای کوثر شاه خراسان یا محمد برکت گرفت از مقدمت شهر مدینه داده وجودت بر دل بابا، سکینه بعد از چهل سال آمدی ای بی قرینه مِهرت رسیده بر دلم سینه به سینه مانند اجدادم همیشه زیر دِینم تا که نفس دارم گدای کاظمینم زیباترین تصویر، از ذات خدایی تلخیص جود اهل بیت مصطفایی از جنس أعطینایی و ابن الرضایی بیش از گدا آقا تو دنبال گدایی ای ماهِ در آغوشِ خورشیدِ ولایت از ما پذیرا باش این عرض ارادت ذکر ملک در پیشگاهت "إن یَکاد" است تا حشر، درب خانه ات باب المراد است سائل منم آقا اگر نامت جواد است یک گوشه چشمت از سر من هم زیاد است بر خاندان اطهرت دل باختم من بر گردنم حرز تو را انداختم من شأنت برای خلق، نافهمیدنی بود باران به اذن حضرتت باریدنی بود در کودکی، اعجازهایت دیدنی بود پیشانی ات نزد پدر بوسیدنی بود روح الامین بر درگهت مشغول بوده قَدرت شبیه فاطمه مجهول بوده مانند تو ای کوثرِ دور از تکاثر از قاتلین مادرت دارم تنفر یک عمر دستانم شده از برکتت پُر یا ذا الکرم از این همه رحمت، تشکر ای جلوه ی پر برکت نورٌ عَلی نور چشمان بدخواهانت ای ابنُ الرضا کور شد گریه ات بر داغ زهرا بی شباهت از روضه هایش سال ها تر شد نگاهت با مشت کوبیدی زمین مابین آهت گفتی چه بوده مادرم آخر گناهت؟! این غم فقط یک جور پایان می پذیرد مهدی بیاید تا تقاصش را بگیرد شاعر:
بر روح عبادت و نیایش صلوات بر قطب نمای علم و دانش صلوات در روز ولادت جواد بن رضا بر مظهر جود و فضل و بخشش صلوات شاعر:
کلیم پسر عمران می‌گوید: هنگامی که امام جواد علیه السلام چشم به دنیا گشود، حضرت رضا علیه السلام به یاران خود فرمود: این مولود همانند موسی بن عمران، شکافنده دریاهاست و همانند عیسی بن مریم، مادرش مقدس و پاک است. سپس شهادت فرزندش را پیشگویی فرمود و در طول شب، در کنار گهواره‌اش با او مشغول صحبت بود. منبع: بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۵، ح ۱۹ در شأن شهی که برکت افلاک است گفت این سخن آنکه بضعه‌ی لولاک است موساست جوادم، که شکافد دریا عیساست، که مادرش چو مریم پاک است شاعر:
گاه‌گاهی نگاه، ما را بَس بوسه‌ای گاه‌گاه، ما را بَس گرچه از دستِ یار ممکن نیست جگری روبراه ما را بَس ما گره در گره شدیم اما... لطفِ زُلفی سیاه ما را بَس رو به چشمش نمازِ خود خواندیم و همین اشتباه ما را بَس تا به کویش نرفته‌ایم افسوس ولی این شوقِ راه، ما را بَس در بساطم نبود غیر از آه و همین نصفه آه، ما را بَس مرقدی با دو گنبد زردش خاکِ آن بارگاه، ما را بَس یک ضریح و دو قبله و دو امام یک حرم با دو شاه، ما را بَس به ضریحش نشد اگر برسیم کنجِ آن سرپناه، ما را بَس ما حسینی شدیم شُکرِ خدا کاظمینی شدیم شُکرِ خدا زلفِ ما را به بادها دادند لطف خود را به یاد‌ها دادند تا گره‌های کارِ من دیدند به لبم  یاجوادها دادند تا که بردیم نام او دیدیم رونقی بر کسادها دادند تا ازاین خانه ما جدا نشویم به لبم وَاِن‌یکاد‌ها دادند نان خود را دوباره بخشیدند ازسرِ ما زیادها دادند نامراد آمدیم اما باز قبل گفتن مُرادها دادند مثل باران شدند رحمت را بر تمام بلادها دادند خط کشیدند روی بدها و... باز هم امتدادها دادند حرف‌های نگفته آوردم تا به دستم مدادها دادند هی نوشتیم  نامه ادرکنی یاجواد الائمه ادرکنی از جمالش کمال می‌ریزد از کمالش جلال می‌ریزد از لبش دانه‌های سرخ انار از قدش اعتدال می‌ریزد به تماشاش ایستاده جهان که بهم نظم سال می‌ریزد روی دوشِ رضا از آن گیسو آبشاری زلال می‌ریزد نورِ او لَن‌تَرانیِ موسی است کوه هم بی مجال می‌ریزد چقدر چامه و چکامه براش از قلم‌های لال می‌ریزد همه تقصیرِ تیغ آن ابروست خونِ ما را حلال می‌ریزد آمد و از غبارِ جاده‌ی او معجزاتی محال می‌ریزد بعد از این از دلِ غریب رضا غم قال و مقال می‌ریزد به علی رفته نور سرمدِ ما آمده سومین محمدِ ما ای مبارکترین سلام رضا آفتاب علی الدوام رضا سبزی مسجد النبیِ علی کعبه‌ی مسجدالحرامِ رضا نهمین رکعت رسول خدا اولین اشهدُ، السلامِ رضا امتداد همیشه‌ی زهرا شرف‌الشمس مستدام رضا سجده‌ی شکر فاطمه این است برکت‌های خاص و عامِ رضا آمدی و به عشق تو خواندند بچه‌ها را همه غلام رضا دم باب‌الجواد هرکه رسید می‌شود جبرئیلِ بام رضا بازهم آمده است امام حسن بازهم آمده امام رضا پیش آغوش خیزران، زهرا بوسه می‌داد بر تمام رضا گوییا  جمع یاس و  یاسمن است بین آغوش فاطمه حسن است آخرین مرتضای راه حسین سومین جلوه از پگاهِ  حسین تو علی هستی و عجب هم نیست خیره باشد به تو نگاه حسین صبر باید کند خدا  برسی تا که کامل کنی سپاه حسین گفت در گوش تو  پدر اذان و خدا گفت حی علی الفلاحِ حسین با تو شیرین شده‌است عمرِ رباب با تو زیبا شده است ماه حسین مادرت در خیال خود می‌گفت بشَوی کاش تکیه‌گاه حسین تا که رفتی به کربلا گفتند شیر آمد به رزمگاه حسین آنقدر خشک شد لبت دیدند رو زدن‌های گاه‌گاهِ حسین حرمله کاشکی زمان می‌داد سیر بیند تو را نگاه حسین به گمانم سه‌شعبه آتش بود سوخت در بین سینه آهِ حسین پیش تو روی زانویش می‌زد مادری پشت خیمه‌گاه حسین بین گودال نه، زِ شرم رُباب پشت خیمه است قتلگاه حسین بعد گودال پیش او رفتند نیزه‌ها بر زمین فرو رفتند
به نام آن صفت کز آن جهان نان می‌خورد آری که آن نامی است زیبنده برای حضرت باری ازین نام بلند آوازه معروف است عیاری به نعمت خفته اند از این صفت والله بسیاری *تمام آسمان ها و زمین یا هر چه پنداری به نام نامی او، او كه نان داده دو دنيا را به زير سايه اش روزی رسانده از ازل ما را نه ما را بلكه ابراهيم و شیث و عيسی را نه آن ها را فقط بلكه همه پنهان و پيدا را *ازين ها صد برابر هم ندارد پيش او كاری كدامين نام! نامی كه سراسر جود و احسان است تمام ملك بر اين خوان بی اندازه مهمان است همان نام عزيزی كه لطيف از جنس باران است و در ابن الرضا پيدا شده هر چند پنهان است *جواد ابن الرضا آن جلوه تام خدا آری به دستش هفت دريا قطره ای بوده است نا پيدا همه معشوق ها او را اسير و عاشق و شيدا كريم ابنِ كريم آن جلوه‌ی جانانه‌ی زيبا همو كه عرش هم در زير پايش خفته است اما الي يوم القيامه نيست او را فضل تكراری صدای كاظمين از دور ما را مست آقا كرد لب سائل كشش ما را زِ جمع خلق پيدا كرد بساط عيش را بر خوان احسانش مهيا كرد تمام جرعه خواران را سيه مست دو مينا كرد *كه رفت از خاطر باده پرستان ياد هوشياری