بیا و کشتیِ ما در شطِ شراب انداز
خروش و ولوله در جانِ شیخ و شاب انداز
۱. قبل از این‌که قرآنِ توی طاقچه رو برداریم و دستمال بکشیم برای #ختم و مفاتیح رو ورق بزنیم برا پیدا کردنِ #عمل، دلمون رو دستمال بکشیم برای #جلا و وجودمون رو ورق بزنیم برای پیدا کردنِ روزنه‌های نور...
۲. با #توبه و بیرون ریختنِ اضافات، به استقبالِ شبِ پُر نورِ اولِ ماه مبارک #رجب بریم.
۳. #دعاها و #زیاراتِ ویژه‌ی این ماه رو به جان بنوشانیم.
۴. یه عمل که می‌خوایم بهش عادت کنیم و در طولِ سال همیشه انجامش بدیم رو انتخاب و از ابتدای ماه رجب تمرین کنیم تا همیشگی بشه؛ مثل قرائتِ روزانه‌ی #قرآن یا بیداری #بین_الطلوعین یا...
۵. اگه روزه نمی‌تونیم بگیریم، با #حسرت، تسبیحِ «سبحانَ الإلهِ الجلیل....» رو تکرار کنیم.
۶. #توسّل و #توجهِ تامّ به مقامِ #ولایت و #نورانیتِ امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام را فراموش نکنیم.
اگر چه مست و خرابم تو نیز لطفی کن
نظر بر این دل سرگشته‌ی خراب انداز
@jargeh
⏳ #چند_دقیقه_مطالعه
🔖 #مقاله امام زمان (عجل الله فرجه)، نوستالوژی آینده‌گرا در اشعار سلمان هراتی
🌐 فصلنامه‌ی مطالعاتِ ادبیِ متونِ اسلامی، شهریور ۱۳۹۱
✔️ #چکیده
#نوستالوژی nostalgia را می‌توان به طور خلاصه، یک احساس درونی تلخ و شیرین نسبت به اشیا، اشخاص و موقعیتّ گذشته تعریف کرد. احساس نوستالوژی از نظر روان‌شناسان، نتیجه #حسرت بر گذشته، یادآوری خاطرات کودکی و نوجوانی، احساس #غربت، مرگ اعضای #خانواده و حسرت آرمان‌شهر و گذشته تاریخی است. نوستالوژی در ادبیات، رفتاری است که معمولاً ناخودآگاه در شاعر یا نویسنده بروز می‌کند و متجلّی می‌شود و از همین رو، اهمّیّتی سبک‌شناختی پیدا می‌کند. نوستالوژی در چارچوب سبک‌شناسی #مؤلف‌مدار به ویژه هنگام بررسی روانشناختی اثر، بسیار اهمّیت می‌یابد. در بررسی‌های جدید ادبی، نوستالوژی را به دو گونه #شخصی و #اجتماعی تقسیم می‌کنند. نوستالوژی در ادبیات دوره #معاصر، نمود بیش‌تری یافته است، چرا که سرخوردگی‌های اجتماعی، #عشق و دوری از #وطن، شکست‌های #سیاسی، بی‌عدالتی و #فقر عمومی و بیماری‌های اجتماعی نیز از عوامل پدیدآورنده این حس فردی جمعی است، چنان که در اکثر اشعار شاعران معاصر ایران دیده می‌شود. این پژوهش نیز بر آن است، مبانی نظری و مفهوم نوستالوژی را در دو محور نوستالوژی فردی و جمعی و نیز عوامل نوستالوژی #انتظار و آینده‌گرا را در اشعار ادبیات شاعران دوره معاصر ایران به ویژه سروده‌های #سلمان_هراتی در ارتباط با امام زمان (عجل الله فرجه) بررسی و تحلیل نماید. اشعار مطرح شده سلمان هراتی، موضوعاتی است که توجّه کافی به آن‌ها در عصر #جهانی_شدن، زمینه را برای #جهانی‌سازی و درک اندیشه نجات‌بخش #مهدویت هموار می‌کند. آن‌چه ضرورت دارد، این است که اولاً مبانی و اصالت این تفکّر بازشناسی و تبیین شود. ثانیاً ابعاد، جامعیت و جذابیت اندیشه #ظهور_مُنجی در تفکّر شیعی و در اشعار شاعران معاصر از قبیل سلمان هراتی برای جهانیان و شیعیان معرّفی گردد.
@jargeh