⏳ #چند_دقیقه_مطالعه 🔖 #مقاله امام زمان (عجل الله فرجه)، نوستالوژی آینده‌گرا در اشعار سلمان هراتی 🌐 فصلنامه‌ی مطالعاتِ ادبیِ متونِ اسلامی، شهریور ۱۳۹۱ ✔️ #چکیده #نوستالوژی nostalgia را می‌توان به طور خلاصه، یک احساس درونی تلخ و شیرین نسبت به اشیا، اشخاص و موقعیتّ گذشته تعریف کرد. احساس نوستالوژی از نظر روان‌شناسان، نتیجه #حسرت بر گذشته، یادآوری خاطرات کودکی و نوجوانی، احساس #غربت، مرگ اعضای #خانواده و حسرت آرمان‌شهر و گذشته تاریخی است. نوستالوژی در ادبیات، رفتاری است که معمولاً ناخودآگاه در شاعر یا نویسنده بروز می‌کند و متجلّی می‌شود و از همین رو، اهمّیّتی سبک‌شناختی پیدا می‌کند. نوستالوژی در چارچوب سبک‌شناسی #مؤلف‌مدار به ویژه هنگام بررسی روانشناختی اثر، بسیار اهمّیت می‌یابد. در بررسی‌های جدید ادبی، نوستالوژی را به دو گونه #شخصی و #اجتماعی تقسیم می‌کنند. نوستالوژی در ادبیات دوره #معاصر، نمود بیش‌تری یافته است، چرا که سرخوردگی‌های اجتماعی، #عشق و دوری از #وطن، شکست‌های #سیاسی، بی‌عدالتی و #فقر عمومی و بیماری‌های اجتماعی نیز از عوامل پدیدآورنده این حس فردی جمعی است، چنان که در اکثر اشعار شاعران معاصر ایران دیده می‌شود. این پژوهش نیز بر آن است، مبانی نظری و مفهوم نوستالوژی را در دو محور نوستالوژی فردی و جمعی و نیز عوامل نوستالوژی #انتظار و آینده‌گرا را در اشعار ادبیات شاعران دوره معاصر ایران به ویژه سروده‌های #سلمان_هراتی در ارتباط با امام زمان (عجل الله فرجه) بررسی و تحلیل نماید. اشعار مطرح شده سلمان هراتی، موضوعاتی است که توجّه کافی به آن‌ها در عصر #جهانی_شدن، زمینه را برای #جهانی‌سازی و درک اندیشه نجات‌بخش #مهدویت هموار می‌کند. آن‌چه ضرورت دارد، این است که اولاً مبانی و اصالت این تفکّر بازشناسی و تبیین شود. ثانیاً ابعاد، جامعیت و جذابیت اندیشه #ظهور_مُنجی در تفکّر شیعی و در اشعار شاعران معاصر از قبیل سلمان هراتی برای جهانیان و شیعیان معرّفی گردد. @jargeh