eitaa logo
روشنگری اسلامی
156 دنبال‌کننده
4هزار عکس
3.6هزار ویدیو
202 فایل
صادقانه،امانتدارانه ،صمیمانه،بدون پروپاگاندا،برپایه دانش دکترینولوژی(قاعدةالقواعد)دانش تبیین و تشریح قواعد ذاتی حاکم بر خلقت و طبیعت و قواعد ذاتی حاکم بر اعمال موجودات، به ویژه بشر است. تبیین اين قواعد برای جامعه‌سازی الزامی است.
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلِینَ عَلَیْکَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْفَائِزِینَ لَدَیْکَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ إِلَیْکَ بِإِحْسَانِکَ یَا غَایَةَ الطَّالِبِین» 💠«خدایا در این روز مرا از بدرگاهت کن (قرار بده) و از كامروایان حضرتت قرار بده؛ و از مقربان درگاهت کن؛ به احسانت اى نهایتِ خواست و همت جویندگان» ❓جایگاه یا وکالت دادن به خدا در زندگی اجتماعی و در سیاست و چاره‌اندیشی ما کجاست؟ 🔺 نقیصه‌ی مهم دانش مدیریت غربی (علم سیاست) در این است که بعد از چاره‌اندیشی، جایی برای ، الهی و نمی‌بیند. 🔸سیّاس کسی است که تصمیم و تدبیر خوبی زده باشد و آن را به نحو احسن اجرا نماید. 🔸زمانی می‌توانیم بگوییم تصمیم خوبی اندیشیده شده که در ماهیت آن به ایمان و یقین رسیده باشیم. اما حتی در همین حین، باید نگاهمان به مشیت الهی باشد؛ آنچه خدا بخواهد، همان می‌شود: 💠«اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ»، «تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ» و... گرچه خواست و مشیت الهی، هرگز تفننی و بی‌حساب نیست، اما در هر شرایطی، به جایی خواهیم رسید که هرچه تدبیر و تصمیم کنیم، کاری از ما ساخته نیست؛ چطور مشیت و خواست الهی در دانش مدیریت، نادیده انگاشته می‌شود؟ 🔸اما هر تصمیم خوب، که به ایمان و یقین رسیده و بر مشیت الهی نیز چشم دوخته باشد، در حد تصمیم نباید بماند؛ جایی که دیگر مصمم بر تصمیم خود شده‌ایم، نیاز به نیکو داریم. تمام تلاش خود را می‌کنیم و از حداکثر ظرفیت خود و تجربه‌ی بشری نیز بهره می‌بریم تا بهترین تدبیر را زده باشیم؛ اما در همین حین، باید بدانیم زمانی‌ست که تمام قد به خدا وکالت داده باشیم: 🔸تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافری‌ست// 🔸راهرو گر صد هنر دارد، بایدش (حافظ) 🔸زمانی که با ایمان به تصمیم خود و منوط به مشیت الهی، مصمم شده و به بهترین کیفیت نیز تدبیر کردیم و به خدا هم وکالت دادیم، سپس موعد اجرای آن به نحو احسن است. اجرای احسن، عمل صالح ما است که در مقابل عمل مفسد قرار دارد؛ عمل صالحی که آن نیز محدود به تقدیر الهی‌ست؛ تا چه مقدر ما باشد.«إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» ✳️ شب‌های که مقدرات امت اسلامی در آن تدبیر و ثبت می‌شود، در قلب ماه رمضان جای دارد. چطور می‌توانیم از لحظات به این مهمی و مقدراتی که در آن ثبت و ضبط می‌شود در زندگی اجتماعی و در سیاست‌ورزی برای جامعه بی‌توجه بمانیم؟ ما حتی اگر بهترین سیاست‌مدار هم باشیم، برخلاف مقدرات و مشیت الهی و آنچه وکالت آن باخداست، نمی‌توانیم عمل کنیم؛ دست‌مان کوتاه است... 🔴 در نظر گرفتن این معیارها در ساختار علم مدیریت و سیاست، سیاست دینی ما را ممکن می‌سازد؛ در غیر این صورت، به جای تکیه بر خدا، به سخن گفتن با کدخدا فخر می‌کنیم و سیاستی پیاده می‌کنیم که حل تمامی مشکلات یک جامعه‌ی هشتاد میلیونی را منوط به مشیت کدخدا در رفع تحریم‌ها می‌دانست، پس با توکل به تضمین بودن امضای کری پا به میدان مذاکره نهاد؛ نه تصمیم درستی بود و نه تدبیر خوبی بر آن زده شد و نه حتی اجرای آن کم عیب و نقص بود. ✅ بیاییم در ماه رمضان، افتخار تکیه بر مشیت الهی و توکل را برای خود رقم بزنیم تا در شب‌های قدر، رقم خوردن بهترین تقدیرها برای خود و امت اسلامی را شاهد باشیم. ▫️شرحی بر دعای ماه رمضان - برگرفته از جلسه ۳۲ کلبه کرامت «جایگاه دکترین در سیاست و چاره» ( خرداد ۸۷): 👇 ازآنجائیکه مدیران گروه اجازه نشر لینک نداده اند؛ لذا عبارت جلسه 32 کلبه کرامت را؛ درمرور گر اینترنت بجوئید. کانال روشنگری اسلامی 👇
✅ « » یعنی توانمند شدن؛ 1️⃣ ارزش یافتن؛ یعنی بتوانیم مرزهای توانایی خود را آن قدر بگسترانیم که دامنه‌ی کمتر و کمتر شود. چه عجزهای مادی و چه معنوی! ✅ خداوند برای هر شیئی قدری کرده است: «قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَی ءٍ قَدْراً» یعنی آن که یا نهایتِ ظرفیتِ توانمندی خود را بشناسیم و تلاش کنیم تا به آن برسیم. ما این چنین رقم می‌خورد… و همچنین بدانیم که هرچه سعی و کوشش کنیم، از یک جایی به بعد، دیگر همه .. «مَوْلایَ مَوْلایَ اَنْتَ القادر وأنا العاجز وهل یرحم العاجز إلاّ القادر» باید شب سالِ برنامه‌ریزی باشد. ✅ شبی به قدر هزار ماه… اگر کسی خود را بداند، خودش را ضایع نمی‌کند. مؤمن باید، عجزهای خودش را کم کند و قدر خودش را توسعه بخشد؛ این توسعه چطور انجام می‌شود؟ با . تمنایی برای توسعه و تسخیر… وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَلا نَبِیٍّ إِلا إِذَا أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ » – سوره حج – ۵٢ روشنگری اسلامی 👇
« » یعنی توانمند شدن؛ 2️⃣ ✅ تمنا یعنی طلبِ وسع کردن. 🔶 انبیا، امامان معصوم و ولی فقیه برای رقم زدن جامعه‌ی آرمانی موردنظر خود، هرگز در گوشه‌ای نمی‌نشستند تا همچون یک سوپرمن (ابرمرد)، تنهایی جامعه‌ی خود را بسازند و سپس مردم را به آن دعوت کنند. بلکه آن‌ها از یک یک مردم طلب وسع می‌کردند. زمانی که تک تک مردم کوشش کنند و پیدا کنند و قدر یابند، آن گاه جامعه توسعه پیدا می‌کند؛ قدر می‌یابد و مقتدر می‌شود. 🔶 اگر مردم عزیز ما برای نخستین بار در تاریخ انبیا و ائمه و صلحا توانستند حکومتی اسلامی بنا کنند که چهل ویک سال برپا بماند؛ به طوری که به نسبت روزهای آغازین انقلاب، به مراتب از مضاعف‌تری برخوردار است، چه چیزی‌ست جز آنکه بر وسع مردم افزوده شده؛ و اینجا بود که امام راحل می‌فرمودند: «می‌بینم که این مردم الهی شده‌اند» «این مردم را انبیا و ائمه نداشتند» البته، ملتی که وسع یافته و توسعه‌ و قادر است، لاجرم تکلیف مضاعف‌تری هم دارد که: «لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها» هرچه به وسع ما افزوده شود، تکلیف ما بیشتر می‌شود. و امروز، تکلیفی به مراتب بزرگتر از روزها و ماه‌های نخست انقلاب اسلامی بر دوش ماست… ✅ پس برای شدن، برای یافتن و قادر شدن، برای زدودن عجزهای باقیمانده، برای قدر پیدا کردنِ تمام بخش‌هایی که هنوز در آن عاجز مانده‌ایم، راهی نداریم جز اینکه خودمان، بیابیم؛ با تمنا! ✅ و این شب‌ها، شب‌های است. امشب تمنا می‌کنیم تا برای یک سال دیگر، نه؛ برای هزار ماه دیگر، بیشتر و بیشتر قدر یابیم…. ما این چنین رقم می‌خورد. روشنگری ا
✅« » یعنی توانمند شدن؛ 3️⃣ 🔶 قدر بالقدر ⬅️ توانایی‌هایی هستند که هنوز آزادشان نکردیم. 🔶قدر بالفعل ⬅️ آنچه اکنون هستیم. 🔶 عجز بالفعل⬅️ باید زدوده بشود. 🔶 عجز بالعجز ⬅️ بعید است در این حوزه‌ها هرگز قادر بشیم. همچون بازگشت به دوران کودکی‌مان. روشنگری اسلامی 👇
امام خامنه ای: )) برادران و خواهران عزیز! این شبها را قدر بدانید، این ساعات را قدر بدانید؛ هم دعا کنید و با توجّه و با تضرّع از خدا بخواهید، هم دعا کنید و از خدا بخواهید که خدا دعای دیگر مردم را مستجاب کند. مثل شب بیست‌وسوّم- که در اطراف و اکناف دنیای اسلام، هرجایی که اعتقاد به این معنا وجود دارد، صداها به تضرّع بلند است: اِلَیکَ عَجَّتِ الاَصواتُ بِصُنوفِ اللُّغات؛ (اقبال الاعمال، ج ۱، ص ۳۴۶) صداها بلند است، گریه‌ها، استغاثه‌ها؛ دعا میکنند برای خودشان، برای دیگران، یکی از دعاهایتان این باشد که خدای متعال دعای مؤمنینی را که در این شبها دعا میکنند مستجاب کند؛ دعا را با حضور قلب باید خواند.)) 💠 مؤمن باید، خودش را توسعه دهد؛ این با تمنا انجام می‌شود. 🌙 و این شب‌ها، شب‌های است... 🔸اگر کسی «قدر» خودش را بداند، خودش را ضایع و نابود نمی‌کند. 🔸«قدر» یعنی توانمند شدن؛ ارزش یافتن. 🔸ما برای دست‌یابی به یک چیزهایی عاجزیم و نسبت به یک موارد دیگر، قادریم. قدر یافتن، یعنی بتوانیم مرزهای توانایی خود را آن قدر بگسترانیم و توسعه دهیم که عجزمان، کمتر و کمتر شود. چه عجزهای مادی و چه معنوی! (خلق و جعل) ❓این توسعه چطور انجام می‌شود؟ 🔸با . تمنایی برای توسعه و تسخیر... 💠ومَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَلا نَبِیٍّ إِلا إِذَا أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ » - سوره حج - ٥٢ زوشنگری اسلامی 👇
✅ شبی به قدر هزار ماه... 🔸 اگر کسی خود را بداند، خودش را ضایع نمی‌کند. 🔸 «قدر» یعنی توانمند شدن؛ ارزش یافتن؛ یعنی بتوانیم مرزهای توانایی خود را آن قدر بگسترانیم و توسعه دهیم که دامنه‌ی عجزهای‌مان کمتر و کمتر شود. چه عجزهای مادی و چه معنوی! ( و ) خداوند برای هر شیئی قدری کرده است: «قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَی ءٍ قَدْراً» 🔶 مؤمن باید، عجزهای خودش را کم کند و قدر خودش را توسعه بخشد؛ این توسعه چطور انجام می‌شود؟ 🔸 با . تمنایی برای توسعه و تسخیر... وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَلا نَبِیٍّ إِلا إِذَا أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ » - سوره حج - ٥٢ 🔸 تمنا یعنی طلبِ وسع کردن. انبیا، امامان معصوم و ولی فقیه برای رقم زدن جامعه‌ی آرمانی موردنظر خود، هرگز در گوشه‌ای نمی‌نشستند تا همچون یک سوپرمن (ابرمرد)، تنهایی جامعه‌ی خود را بسازند و سپس مردم را به آن دعوت کنند. 🔸 بلکه آن‌ها از یک یک مردم طلب وسع می‌کردند. زمانی که تک تک مردم کوشش کنند و پیدا کنند و قدر یابند، آن گاه جامعه توسعه پیدا می‌کند؛ قدر می‌یابد و مقتدر می‌شود. 🔶 اگر مردم عزیز ما برای نخستین بار در تاریخ انبیا و ائمه و صلحا توانستند حکومتی اسلامی بنا کنند که بیش از چهل سال برپا بماند؛ به طوری که به نسبت روزهای آغازین انقلاب، به مراتب از مضاعف‌تری برخوردار است، چه چیزی‌ست جز آنکه بر وسع مردم افزوده شده؛ و اینجا بود که امام راحل می‌فرمودند: «می‌بینم که این مردم الهی شده‌اند» «این مردم را انبیا و ائمه نداشتند» البته، ملتی که وسع یافته و توسعه‌ و قادر است، لاجرم تکلیف مضاعف‌تری هم دارد که: «لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها» هرچه به وسع ما افزوده شود، تکلیف ما بیشتر می‌شود. و امروز، تکلیفی به مراتب بزرگتر از روزها و ماه‌های نخست انقلاب اسلامی بر دوش ماست... ✅ پس برای شدن، برای یافتن و قادر شدن، برای زدودن عجزهای باقیمانده، برای قدر پیدا کردنِ تمام بخش‌هایی که هنوز در آن عاجز مانده‌ایم، راهی نداریم جز اینکه خودمان، بیابیم؛ با تمنا! ✳️ و این شب‌ها، شب‌های است. امشب تمنا می‌کنیم تا برای یک سال دیگر، نه؛ برای هزار ماه دیگر، بیشتر و بیشتر قدر یابیم.... ما این چنین رقم می‌خورد. 🔺قدر بالقدر ⬅️ توانایی‌هایی هستند که هنوز آزادشان نکردیم. 🔺قدر بالفعل ⬅️ آنچه اکنون هستیم. 🔺عجز بالفعل⬅️ باید زدوده بشود. 🔺عجز بالعجز⬅️ بعید است در این حوزه‌ها هرگز قادر بشیم. همچون بازگشت به دوران کودکی‌مان.