#مال_حرام
برخی از اثرات مال حرام که در روایات آمده است :
۱-مال حرام در نطفه تاثیر میگذارد
امام باقر علیه السلام :
اگر مالی به حرام آغشته شود حج و عمره او پذیرفته نمی شود. و نطفه رافاسد می کند
عن امامنا الباقر علیه السلام « إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا أَصَابَ مَالًا مِنْ حَرَامٍ لَمْ یقْبَلْ مِنْهُ حَجٌّ وَ لَا عُمْرَةٌ وَ لَا صِلَةُ رَحِمٍ حَتَّی إِنَّهُ یفْسُدُ فِیهِ الْفَرْجُ [1]»
.۲-تمام اعمال انسان را نابود می کند لذا امام صادق علیه السلام در ذیل آیه شریفه
« وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً ».[2]
و ما به سراغ اعمالی که انجام داده اند می رویم، و همه را همچون غباری پراکنده (در هوا) قرار می دهیم
« امّا وَاللَّهِ انْ کانَتْ اعْمالُهُمْ اشَدُّ بَیاضاً مِنَ الْقَباطی، وَلکنْ کانُوا اذا عَرَضَ لَهُمْ الحرام لَم یَدعُون».[3]
به خدا سوگند، كه كرده هاى آنان از پارچه هاى كتان قبطى سفيدتر بود، اما چون به حرامى برمى خوردند از آن خوددارى نمى كردند
۳- لذا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) عبادت با لقمه حرام را مثل بنا ساختن خانه روی آب یا شن می داند.« العِبادَةُ مَعَ أكلِ الحَرامِ كالبِناءِ عَلَى الرَّملِ، و قيل: عَلَى الماءِ».[4]
عبادت با خوردن حرام مثل ساختن خانه بر شن و یا آب است
۴- مال حرام حتی لقمه ای موجب عدم قبولی عبادت می شود امام صادق علیه السلام می فرماید:«ان الله لا یقبل عبادة من فی جوفه لقمه من حرام» [5]
خداوند عبادت کسی که در شکمش لقمه حرامی باشد پذیرفته نیست
۵- لقمه حرام انسان را آرام آرام می کشد و انسان که مرد حتی نفس گرامی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) تاثیر ندارد«انک لا تسمع الموتی»[6].
لذا امام حسین علیه السلام می فرماید حرفهای مرا نمی شنوید چون :« فَلقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِكُمْ [7].
شکم شما از حرام پر شد و دلهایتان مهر خورد
[1] . امالی طوسی، 680
[2] . فرقان، آیه 23
[3] . کافی، 2/81
[4] . عدة الداعی، 141
[5] . تفسیر مراغی
[6] .نمل، آیه 80
[7].بحارالانوار ج۴۵ص۸
@jorenab
حضرت امام صادق عليه السّلام فرمود:
قلب آدمى حرم و قرقگاه الهى است.
در حرم خدا غير خدا را منزل مده.
«اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ فَلاَ تُسْكِنْ حَرَمَ اَللَّهِ غَيْرَ اَللَّهِ»
( بحار الأنوار، ج ۶۷، ص ۲۵)
اندکی اندر حرایِ دل نشین
ترک خودکن سوی حق هجرت گزین
محکم از حق شو سوی خود گام زن
لات و عُزای هوس را سر شکن
تا خدای کعبه بنوازد تو را
شرح انّی جاعلٔ سازد ترا
(اقبال لاهوری)
@jorenab
هدایت شده از جرعه ناب
#دو_امان_در_زمین
۱-و خدا بر آن نیست که آنان را در حالی که تو در میان آنان به سر می بری، عذاب کند و تا ایشان طلب آمرزش می کنند، خدا عذاب کننده آنان نخواهد بود.
وَمَا كَانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
(سوره انفال آیه ۳۳)
۲-ابو جعفر، امام محمد باقر (ع) از حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام حكايت كند كه فرمود:
بر روى زمين مردم را از عذاب خدا، دو چيز مايه امان بود: يكى از آن دو برداشته شد و ديگرى برجاست آنرا بگيريد و بدان تمسك جوييد. آن امان كه برداشته شد رسول الله (صلى الله عليه و آله) بود. و آن امان كه برجاى ماند، استغفار است. خداى تعالى فرمايد: «تا آن گاه كه تو در ميانشان هستى، خدا عذابشان نكند و تا آن گاه كه از خدا آمرزش مى طلبند خدا عذابشان نخواهد كرد».
سيد رضى گويد: امام (ع) اين معنى را چه نيكو بيرون كشيده اند و استنباط كرده
حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ (علیه السلام) أَنَّهُ (علیه السلام) قَالَ: كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَكُمُ الْآخَرَ، فَتَمَسَّكُوا بِهِ؛ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله)، وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالاسْتِغْفَارُ؛ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى "وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ".
(نهج البلاغه حکمت:۸۸)
۳-نکته:
مرحوم علامه طباطبایی در المیزان می نویسد :
ازین آیات- برمی آید که برای این امت در آینده روزگاری است که استغفار از آنان منقطع گشته و دیگر مؤمنی خدا ترس که استغفار کند نمی ماند و در چنان روزگاری خداوند آنان را عذاب میکند.
(المیزان ج۹ص۹۲)
#قرآن
@jorenab
هدایت شده از جرعه ناب
یا اَبا جَعْفَرٍ یا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی
اَیُّهَا الْباقِرُ یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ
یا حُجَّةَ اللّهِ عَلی خَلْقِهِ
یا سَیِّدَنا وَمَوْلینا
اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَی اللّهِ
وَ قَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَیْ حاجاتِنا
یا وَجیهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ
@jorenab
هدایت شده از جرعه ناب
#پرسش_و_پاسخ
♦️سوال
حضرت ابراهیم به فرزندش حضرت اسماعیل فرمود درخواب دیدم که تورا قربانی می کنم
(إِنِّی أَرَی فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ)
از حضرت اسماعیل سوال کرد نظرت چیست؟
(فَانظُرْ مَاذَا تَرَی)
حضرت اسماعیل فرمود فرمان الهی را انجام بده نگران من نباشید ان شالله مرا از صبر کنندگان خواهی یافت
(ۚ قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِی إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ (صافات۱۰۲)
حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل هردو تسلیم پروردگارشدند و حضرت ابراهیم ،حضرت اسماعیل را برای قربانی شدن آماده نمود
(فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ (صافات:۱۰۳)
درین زمان ندا آمد رویای خودت را تصدیق کردی و تحقق بخشیدی نیاز به قربانی نیست
(قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا (صافات:۱۰۴)
سوال این است حضرت ابراهیم در خواب دید قربانی میکند اما در بیداری آماده شده برای قربانی کردن اما حضرت اسماعیل را قربانی نکرد
پس چرا قران می فرماید رویایت را تحقق بخشیدی؟
♦️جواب
آن چیزی که در این داستان مهم بود امتحان حضرت ابراهیم بود اینکه با توجه به اینکه با زحمت و سختی فراوان در پیری صاحب فرزند شد و مجبور شد در یک بیابان بی آب و علف، مادر و فرزند را تنها بگذارد
فرزندی که اینگونه رشد کرد بطور طبیعی علاقه و دوستی پدر نسبت به او زیاد است
لذا مورد امتحان واقع شد تا معلوم شود آیا حاضر است برای خداوند از عزیزترین فرد زندگی اش بگذرد واین علاقه را قربانی راه خداوند کند و همه چیز را فقط برای خداوند دوست داشته باشد
وقتی آماده قربانی شد نشان داد می تواند برای خداوند از همه چیز بگذرد لذا از امتحان سر بلند بیرون آمد
و امروزه برای کار الهی که انجام داد خداوند همه را فرمان می دهد هرگاه به خانه من می آیید به احترام چنین امر بزرگی، قربانی کنید و حتی مستحب است کسانی که حج نیستند قربانی کنند
♦️نکته
وقتی خداوند برای حضرت ابراهیم که فرزندش را تا قربانگاه برد اما قربانی نکرد چنین دستوری می دهد و همه را فرمان می دهد ابراهیم وار قربانی کنند
برای امام حسین علیه السلام که خودش را و فرزندش را در راه خداوند قربانی کرد چه لطفی خواهد کرد؟
آیا روا نیست بفرماید هرکس برای حسین بن علی گریه کند و قطره اشکی به اندازه بال مگس بریزد گناهش بخشوده و بهشت بر او واجب می شود؟
مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنَیْهِ مِنَ الدَّمْعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّةِ
(بحار الانوار ج۴۴ص۲۸۸)
@jorenab