امام صادق عليه السلام :
بپرهيز از اينكه دوستى كنى با كسى كه
۱_براى طمع
۲_ و یاترس
۳_ يا هواى نفس
۴_ و یاخوردن و آشاميدن رو به تو مى آورد
و در جستجوى دوستى با پرهيزگاران باش
اِحْذَرْ أَنْ تُواخِىَ مَنْ اَرادَكَ لِطَمَعٍ اَوْ خَوْفٍ اَوْ مَيْلٍ اَوْ لِلاَْکلِ وَالشُّرْبِ، وَ اطْلُبِ الْـمُواخاةَ الاَْتْقياءَ.
( بحارالأنوار،ج۷۴ص۲۸۲ )
@jorenab
#عصمت_امام
با استدلال به آیه شریفه «إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا»
هرگاه افراد را با انجام گناه وعدم انجام آن مقایسه میکنیم چند صورت دارد:
1- کسی تمام عمر گناهکار است.
2- ابتدا خوب و آخرش بد میشود.
3- کسی ابتدا بد و آخرش خوب میشود.
4- کسی تمام عمر خوب است.
کسی که تمام عمر بد باشد یا آخر عمر بد باشد نمیتواند جانشین باشد و حضرت ابراهیم هرگز برای چنین افرادی درخواست نمیکند.
آنکه اول عمر بد بود را آیه شریفه نفی میکند (لاینال عهدی الظالمین) پس کسی که همه عمر خوب باشد و گناه نکند امام است.
(رجوع کنید به .المیزان ج۱ص۴۱۳)
@jorenab