جبر نمیدهد اَمان . .

میدانی یک وقت‌هایی باید روی یک تکه کاغذ بنویسی تـعطیـل است و بچسبانی پشت شیشه‌ی افـکارت باید به خودت استراحت بدهی دراز بکشی دست‌هایت را زیر سرت بگذاری به آسمان خیره شوی و بی خیال سـوت بزنی در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که پشت شیشه‌ی ذهنت صف کشیده‌اند آن وقت با خودت بگویـی بگذار منتـظـر بمانند! "حسین آقایِ پناهی"

[بچه ها مطالب رو پژوهشی یاد بگیرید] مسیرِ دو کوهه>

خب سلام علیکم؛

یه زیبایی فارق العاده ای از چند روز گذشته جلوی چشمام پرده انداخته که وقتی یادشون میفتم از شدت دلتنگی و حال خوبی که بهم میدن نفسم بند میاد(:

نمیدونم،نمیدونم اون بخش از ایران چجوری اون همه انرژی قشنگگگ و خاص رو تو خودش جمع کرده ،معنی زندگیه اونجا ( :

[اردوگاه دو کوهه،حسینیه حاج همت] هیچ وقت غم و غربت این پادگانو نمیفهمی جز وقتی که به خودت میای میبینی داری باهاش خداحافظی میکنی اون وقته که بغض ،خفه کننده میشه: )

[فتح المبین] تک تک قدمهایی که اینجا برمیداری بوی خون و لباسای خاکی رو میده ،سنگرایی که از اون زمان بوی یاس باهاش چفت شده از طریق نماز شبِ رزمنده ها( :

[شلمچه ،میعاد گاه ِ سوم] تو یه جمله میگم: گودال ِ قتلگاهِ جوونای ایران(:

به دلیل تاریکی هوا از این قسمت بهشتی هیچ عکسی ندارم((((: قلب از شدت این غم میشکند؛

[ذوالفقاریه] حس و حالِ اینجا انقدر عجیب بود که انگار هر لحظه تانکای عراقی بهت نزدیک میشدن،رنگِ تشنگی میداد همه جا... تشنگی ِ شهادت ؛

ذاتِ هر کس در قیامت نقشِ پیشانی اوست نقشِ پیشانیِ ما باشد: «غلامِ حیدرم»