❓منظور از 《عبوديّت》چيست؟ 👤در کتابِ شریفِ {مفردات الفاظ القُرآن} آمده است: 《العُبُودِيَّةُ: إظهار التّذلّل، والعِبَادَةُ أبلغُ منها، لأنها غاية التّذلّل، ولا يستحقّها إلا من له غاية الإفضال، وهو الله تعالى، ولهذا قال: أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ [الإسراء/ 23] 》؛ #یعنی 《عبوديّت》 به معنایِ آشكار كردن فروتنى است و 《عبادة》بليغ تر از {عبوديّت} مى باشد زيرا {عبادت} نهايت فروتنى است و فقط كسى كه نهايت فضيلت داشتن مختصّ به او است مستحقّ عبادت مى باشد و آن كس الله تعالى مى باشد و به اين دليل است كه فرموده اند: 《ألّا تَعْبُدُوا إلّا إِيَّاهُ》[الإسراء/23]. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

❓ 《عبد》 بر چند نوع اطلاق مى شود؟ 🔊 پاسخِ سوالِ مذکور را از صاحبان قلم می شنویم؛👇 🔴👤صاحبِ {مفردات الفاظ القُرآن}، ج١، ص٥٤٢ فرموداند: 《العَبْدُ يقال على أربعة أضرب: #الأوّل: عَبْدٌ بحكم الشّرع، وهو الإنسان الذي يصحّ بيعه وابتياعه، نحو:عَبْداً مَمْلُوكاً لا يَقْدِرُ عَلى شَيْءٍ[النحل/ 75]؛ #الثاني: عَبْدٌ بالإيجاد، وذلك ليس إلّا لله، وإيّاه قصد بقوله: إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً[مريم/ 93]؛ و #الثالث: عَبْدٌ بالعِبَادَةِ والخدمة، والناس في هذا ضربان: ۱)عبد لله مخلص، وهو المقصود بقوله: وَاذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ[ص/ 41]؛ ۲) وعَبْدٌ للدّنيا وأعراضها، وهو المعتكف على خدمتها ومراعاتها، وإيّاه قصد النّبي عليه الصلاة والسلام بقوله: «تعس عَبْدُ الدّرهمِ، تعس عَبْدُالدّينار».》؛ ☝️ #یعنی: در مجموع تعبیر 《عبد》 بر چهار قسم، اطلاق می گردد: 🔸١) 《عبد》 در حكم شرع: و آن انسانى است كه فروختن و خريد آن صحيح است مانند: عَبْداً مَمْلُوكاً لا يَقْدِرُ عَلى شَيْءٍ[النحل/ 75]. 🔸٢) 《عبد》در خلق كردن: و اين صفت فقط مختصّ به الله تعالى است مانند: إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً: ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺭﺣﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ در حالى كه ايجاد شده ى او است[مريم/ 93]. يعنى در اين جا {عبد} اشاره به {مُوجَد} دارد در نتیجه صفتِ {ايجاد و خلق}، تنها مختصّ به الله تعالى است؛ 👈 {مُوجَد: ايجاد شده} اشاره به اين مطلب دارد كه هر آن چه در آسمان و زمين هستند آفريده ى الله تعالى مى باشند و در روز قيامت هر آنچه در آسمان ها و زمين است به سوى الله مى آيند در حالى كه {عبد} هستند يعنى تنها مخلوق الله تعالى بوده اند و فقط الله تعالى آن ها را ايجاد كرده و به وجود آورده است. 👥 《عبد》در عبادت و خدمت كه بر دو قسم است: 🔸٣) 《عبد》 كه فقط براى الله تعالى است و مخلَص مى باشد مانند: وَاذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ[ص/ 41]. 🔸٤) 《عبد》 كه فقط براى دنيا و هدف هاى دنيا است و آن كسى است كه ملزم مى باشد به خدمت به دنيا و مراعات آن؛ مانند بيان نبيّ (صلّى الله عليه و آله و سلّم) که فرمود: «تَعَسَ عَبْدُ الدّرهمِ، تَعَسَ عَبْدُ الدّينار». 🔴👤صاحبِ كتاب {لسان العرب}، ج٣، ص٢٧١ در این باره فرموده اند: 《قَالَ: وَ لَا يُقَالُ عَبَدَ يَعْبُدُ عِبادة إِلا لِمَنْ يَعْبُد اللَّهَ، وَ مَنْ عَبَدَ دُونَهُ إِلهاً فَهُوَ مِنَ الْخَاسِرِينَ. قَالَ: وأَما عَبْدٌ خَدَمَ مَوْلَاهُ فَلَا يُقَالُ عَبَدَه》؛ #یعنی تنها به كسى كه الله تعالى را عبادت مى كند مى توان الفاظ 《عَبَدَ يَعْبُدُ عِبَادَةً》را به كاربرد و هر كس غير الله تعالى، الهى را عبادت كند از زيان كاران و گمراهان مى باشد؛ و أمّا به عبدى كه به مولايِ خویش خدمت مى كند نمى گويند: 《عَبَدَه: مولايش را عبادت كرد》. 👆👈و حتّى جناب ابو هريرة در رابطه با كلمه ى 《عبد》و《أمة》مى گويد: 《أَبي هُرَيْرَةَ: لَا يَقُل أَحدكم لِمَمْلُوكِهِ عَبْدي و أَمَتي وَلْيَقُلْ فتايَ وَفَتَاتِي.》؛ #یعنی هيچكس از شما نبايد به مملوكِ خویش بگويد: 《عبدي》 و 《أمتي》بلكه بايد بگويد: 《فتاي》و《فتاتي》. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

📣بیان مراد امام: 🤔با طرح مطالب فوق، سؤالی به ذهن می آید و آن این که منظور از 《عبد》در عبارتِ مذکور در روایت یعنی:《رَحِمَ اللهُ عبداً》 چه کسی می باشد؟ 🔍با توجه به مطالبى كه بیان گردید، نسبت به کلمه 《عبد》 در روایت امام رضا (علیه السّلام) گفته می شود: ⚫️این ‌کلمه در ابتدا و با ديد ابتدائى و بدوى احتمال دارد حمل بر دو معنا گردد: #یکی عابد و #دیگری مخلوق؛ 🗣اگر بگوييم مراد از 《عبد》،《مخلوق》 است در اين صورت لازم مى آيد كه شاملِ {عابد} و {غير عابد} شود زير هم {عابد} و هم {غير عابد} مى تواند إحياءِ امر اهل البيت (عليهم السّلام) به اين معنا كه: 《يَتَعَلَّمُ عُلُومَنا وَ يُعَلّمُها الناسَ》را انجام دهند زيرا: {غير عابد} مى تواند با فراگرفتن علوم اهل البيت (عليهم السّلام) و تعليم دادن آن علوم به مردم، اقدامى كند كه صدمه به دين بزند #پس يقيناً چنين شخصى مراد امام (عليه السّلام) نيست بلكه مراد امام (عليه السلام) از 《عبد》، #عابدى است كه با ديد توحيدى به يادگيرى علوم اهل البيت (عليهم السّلام) و تعليم آن علوم به مردم بپردازد تا علاوه بر {عابد} ساختن مردم به {عالم} گرداندن آن ها اقدام نماید. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

🔍 #نکته دوّم: 🤔 #چرا در {رَحِمَ اللهُ عبداً أحيا أمرنا} تعبیر به {عبد} شده است و تعبیرِ به {رجل} نشده است؟ به نظر می رسد آن چه که سببِ تغییر این تعبیر شده است، آن است که رحمتِ خاصّ الهی (رَحِمَ) به شخصی اعطاء می گردد که مصداق عبد باشد لذا اگر شخصی، امرِ اهل بیت را احیاء نمود ولی مصداق عبد نباشد، آن گاه رحمت خدا بر آن صدق نمی کند همانند {کافر}. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

🔍 #نکته سوّم: 🤔 #چرا در {رَحِمَ اللهُ عبداً أحيا أمرنا} تعبیر به {عبد} به صورت نكره آمده است؟ در مقامِ پاسخ گفته می شود: نکره بودنِ عبد در اين روايت از آن جهت است که افاده ى عموم نماید يعنى: {كلّ عبد} و بعد توسُّط {أحيا أمرنا} تخصيص مى خورد یعنی: {کلّ عبد لَهُ هذه الخصوصیّه: 《احیا امرنا》: هر عبدی که برای آن، این خصوصیّت باشد: 《زنده کند و ادامه دهد امر ما را》 }؛ 🔸البته شاید در این مقام ‌نیز بتوان چنین گفت که خصوصیّت نکره در این روایت، درصدد است که بگوید: {فرض نشود که رحمتِ خاصّ خدا، به عبدی که برخوردار از ویژگی های زاهد، مخلَص و ..‌. باشد، می رسد بلکه برای این که آن شخص، شامل رحمت خاصّ خدا گردد همین مقدار که مصداق عبد باشد و شُؤوناتِ عبد بودن را رعایت نماید و همچنین امر اهل بیت را زنده کند، کفایت می کند}. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

🔍 #نکته چهارم: 🔺در اين روايت منظورِ امام {عليه السّلام} از {رَحِمَ اللهُ عَبْداً}، {رَحِمَ اللهُ شَخْصاً الَّذی یَعبُدُ الله} مى باشد يعنى {رَحِمَ اللهُ شَخْصاً سواءٌ أ كانَ مذکَّراً [ای عَبدَاً] أَمْ مونَّثاً [ای أَمَةً]. 👀دلیل این که تعبیر عبد در روایتِ مذکور، به فردِ مذکّر معنا نگردید، از باب مفهوم موافق از نوع إلغاء خصوصية می باشد يعنى از طريق مفهوم موافق از نوع إلغاء خصوصية {رَحِمَ اللهُ} براى {أمة: کنیز} هم اثبات مى شود. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

👤ترجمه عبارت تا بدین جا طبقِ تفسیر ادبی فوق: 💢عبد السّلام می فرماید: شنیدم از ابا الحسن که به صورتِ مستمرّ می فرمود: هر شخصی که در دایره عبودیّت و با دید توحیدی (عبد باشد یا کنیز)، امر اهل بیت (علیهم السّلام) را زنده نماید، به تحقیق موردِ رحمتِ خاصّ پروردگار الهی قرار می گیرد به گونه ای که وی را در دنیا و آخرت موردِ بخشش و شادی قرار می دهد. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

⏰⏰⏰زمانِ ارسالِ محور سوّم:👇👇👇

⭕️ #محور_سوّم 👆👈این که امام فرمود: 《أَحْيَا أَمْرَنَا》؛ ❌ #شرح: 🔺جمله مذکور، فعلیّه می باشد؛ فاعلِ {أَحْيَا}، {عبد} است و کلمه {أَمْرَنَا}، مفعول به آن؛ در نتیجه معنایِ عبارت چنین می شود: 《زنده نماید عبد، امر ما را》. 🤔بیانِ نکات:👇

🔸 #نکته اوّل: 🔵 جمله {أَحْيَا أَمْرَنَا}، محلاً منصوب می باشد زیرا #صفتِ برای {عبد} است در نتیجه رحمت خداوند متعال به هر عبدی صادق نیست بلکه عبدی که مقیّد به قیدِ {أَحْيَا أَمْرَنَا} باشد یعنی عبدی که امر اهل بیت (علیهم السّلام) را زنده نماید، مورد رحمت خداوند واقع می گردد. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

🔸 #نکته دوّم: 🔵ترجمه فارسیِ کلمه 《أَحْيَا》، {زنده کردن} می باشد و همان طور که واضح است، زنده کردن فرع بر این است که چیزی مُرده باشد یعنی ابتداء چیزی مُرده فرض می شود و سپس شخص برای زنده کردن آن چیز قدم بر می دارد؛ در ما نحن فیه مراد از زنده کردن، ادامه دادنِ امرِ اهل بیت که همان 《يَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ يُعَلِّمُهَا النَّاس》 می باشد، است زیرا لازمه زنده بودنِ شخصی، حداقلّ نفس کشیدن آن شخص، ادامه پیدا نماید لذا اگر درصدد زنده کردن امر اهل بیت می باشیم، می بایست امر اهل بیت را ادامه بدهیم به همین جهت تعبیر 《أَحْيَا》در روایتِ مذکور ظاهراً به معنای التزامی آن مراد است یعنی همان ادامه دادن کارِ اهل بیت (تعلیم و تعلُّم) زیرا سببِ اصلیِ زنده ماندن چیزی، ادامه دادن آن چیز است؛ #گرچه می توان گفت که کلمه《أَحْيَا》، به معنایِ مطابقی آن یعنی زنده کردن اراده شده است به این صورت که اگر به امر اهل بیت که همان تعلیم و تعلُّم است، نپردازیم، این امر نیز به مرور زمان از بین می رود و مصداق مُردن خواهد شد که با چنین پیش فرضی می فرماید: {برای این که امر ما اهل بیت (تعلیم و تعلُّم) رو به مردن نرود، آن را زنده کنید} و در ادامه برای تشویق به این که دانش پژوهان به سویِ زنده کردن این امر، سوق داده شوند، هدیه ای الهی در نظر گرفته است و آن رحمت خاصّ خدا است یعنی امام رحمت خاصّ خدا را به عنوان مشوّقی برای زنده کردنِ 《أَمْرَنَا》دانسته است تا امر اهل بیت به مرور زمان رو به مُردن نرود لذا در این صورت ظاهراً همان {زنده کردن} مراد خواهد بود. 🔺البته توجُّه گردد که با در نظر گرفتن معنایِ التزامی، معنای مطابقی هم لحاظ می شود امّا اگر معنای مطابقی در نظر گرفته شود آن گاه معنای التزامیِ آن لحاظ نخواهد شد و به تعبیری اگر احیا را به معنای ادامه دادن معنا نماییم آن گاه معنای زنده کردن در آن موجود خواهد بود یعنی خدا رحمت کند عبدی که امر ما را زنده کند و ادامه دهد زیرا همان طور که بیان گردید، لازمه زنده بودن امری، ادامه دادن حیات آن است ولی اگر آن را به زنده کردن (معنایِ مطابقی) معنا نماییم آن گاه معنایِ التزامیِ آن (ادامه دادن) برداشت نخواهد شد فتامّل. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

🔸 #نکته سوّم: 🔵کلمه {امر}، مشترک لفظی می باشد؛ ☑️اگر این کلمه، #جمعِ {اُمورِ به معنای کار} دانسته شود آن گاه معنای آن چنین می شود: 《خداوند رحمت کند هر عبدی که امر و کارِ ما که شاملِ تمامِ امورِ اخلاقی، اجتماعی، شرعی و ... می شود را زنده کند و ادامه دهد》. ☑️اگر این کلمه، #جمعِ {اَوامر به معنای دستورات یعنی نهی و امر هایی که از شارع مقدّس وارد شده است} دانسته شود آن گاه معنای آن چنین می شود: 《خداوند رحمت کند هر عبدی که دستوراتِ ما اهل بیت را زنده کند و ادامه دهد؛ دستوراتی که نواهی و اوامر را دربر می گیرد و مقصود اُمور شرعی (حلال، حرام، مکروه، مستحبّ و مباح بودن} است نه تمام امور که شامل امور اجتماعی هم می شود》. 🔺تعبیر به {امر} در روایت مذکور به صورتِ مفرد آمده است و این نشان دهنده آن است که امام رضا درصدد اثبات این مطلب می باشد که ما اهل بیت، #یک_امر داریم و آن 《يَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ يُعَلِّمُهَا النَّاس》می باشد #یعنی وظیفه اهل بیت یک چیز است و آن این که علم را از منبع لا یزال اخذ نمایند و به اهل آن بدهند و وظیفه دانش پژوهان آن است که آن علمی که اهل بیت از منبع لا یزال اخذ نمودند را به مردم به زبان عرفیِ زمانِ خویش انتقال دهند. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝 #مقرّر: هیئت تحریریّه بحث جنجالی 📝لینک گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯