eitaa logo
کانون تفکر
1.1هزار دنبال‌کننده
1هزار عکس
424 ویدیو
142 فایل
کانال حاضر پیرامون مجموعه صوتهای تدریس دروس  فلسفه،عرفان،کلام،حدیث و... توسط حجت الاسلام والمسلمین استادمهدی منصوری زیده عزه می باشد. https://eitaa.com/joinchat/2673606670Ca1a62c4f26
مشاهده در ایتا
دانلود
سلسله مباحث (۹) 💠دعا بیدار کننده فطرت هاست 🔹فروش دعای کمیل در کلیسایی در مسکو 🔹یک وقتی را به زبان روسی ترجمه کرده بودیم. [در مسکو] من به کلیسایی رفتم دیدم در این کلیسا دعای کمیل را می‌فروشند. یعنی جزء کتاب مذهبی آن‌هاست. به کشیشی که آن‌جا بود گفتم این کتاب چیست؟ گفت یک گفت‌وگوی بین خدا و انسان است. گفتم: شما خواندید؟ گفت: بله، کتاب خوبی است و زیاد هم می‌خرند. 🔹من برای این‌که تشویقش کنم صد نسخه از او خریدم و به او دادم که ارزان‌تر بفروشد. 🔹همان‌جا یک آذری به من گفت وقتی دعای کمیل ما را مسیحی‌ها این‌قدر خوششان می‌آید، اگر ما دعای عرفه را برای‌شان ترجمه کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ همان‌جا به ذهنم رسید که دعای عرفه را هم ترجمه کنیم. رفتیم یک مترجم پیدا کردیم و دو برابر معمول به او پول دادیم و به او گفتیم در ترجمه خیلی دقت کن و بحمدالله دعای عرفه هم ترجمه شد. به ذهنم رسید مجموعه منتخب ادعیه شیعه را نیز ترجمه کنیم. 🔹باور کنید الان مسیحی‌ها بیشتر از مسلمان‌ها از این ادعیه استفاده می‌کنند. آن‌چه که ما داریم و قابل عرضه برای جهان است، فوق‌العاده ارزشمند است. خاطره‌ای از دکتر ابراهیم ترکمان، رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، خبرنامه آینده روشن، شماره نوزدهم، خرداد ۱۳۹۳ @mtabeen @kanoon_tafakor
سلسله مباحث (۱۰) 🔹درمانگاه ادعیه: 💠غفلت زدایی هنر ادعیه است. 🔹دنیا، پایین ترین جایی است که انسان می تواند در آن باشد. دنیا اگر دنیا است، به خاطر فاصلۀ با حق دنیا شده است؛ حال انسانی که در این عالَم به سر می برد و زندگی خود را می گذارند، طبیعی است که دچار غفلت شود و از خیلی از امور در زندگی غافل شود و آنها را از یاد برد؛ ولی هنر انسان این است که در این دنیا، در عین اینکه در این دنیا است، خود را ارتقاء دهد و متوجه یکسری حقایق ملکوتی و قدسی باشد و این چیزها ارزش های در زندگی او باشد و به عبارتی معنویت حاکم بر او باشد و زندگی خود را خرج معنویت کند. 🔹اینهاست که در زندگی مهم است ولی انسان به آن بی توجه و بی حسّ و احساس می شود. انسان باید بترسد از اینکه بی حسّ و احساس شود؛ آدمی که بی حسّ و احساس شود از او نباید انتظار واکنش های متناسب در زندگی را داشت. 🔹غفلت بی احساسی است و دعا بی احساسی آدم ها را از بین می برد. 🔹اینکه نباید از غیر خدا ترسید، اینکه همه کارۀ در عالَم خداست، عالَم در قبضۀ حق تعالی است، عالَم در محضر خداست، وعده های حق تعالی همه صادق است، حق تعالی از مومنین حمایت می کند، آنها را یاری می کند، تأئید می کند، بر آنها وحی و الهام می کند و اینکه آخرتی هست که حق است و ده ها و بلکه صدها مهمِ دیگری که ممکن است که نفسِ انسانی آن ها را به دست فراموشی بسپارد و نسبت به آنها دچار غفلت شود. 🔹اینجاست که انسان نیاز به تذکر دارد و باید کاری کند آنها را فراموش نکند و متوجه آنها باشد؛ اُنس با دعا این مشکل را حلّ می کند و این غفلت ها را از میان بر می دارد و انسان را در حسّ حضور خدای متعال نگه می دارد و انسان احساس می کند که عالَم خدا دارد و اوست که مدیریت می کند. ادامه دارد... 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
(۱۱) 💠چرا ویروس کرونا زور دارد. 🔹اهل دعا، متذکرند و با اُنس با حقیقت های عالَم، به همین راحتی فریب نخواهد خورد. اگر اقتصادِ سالم، آموزش و پرورش و سلامت که حق مردم است از آنها سلب می شود، چون ارتباط توحیدی که با دعا باید متذکر می شدند را از دست داده اند. 🔹دعاها قرارشان این است که انسان را متذکر کند که اصل، آن ارتباط توحیدی است که باید حاکم باشد و دست نخورد و با همان ارتباط توحیدی باید ورود و خروج به واقعیات دنیاوی داشته باشد؛ آن موقعی که می خواهد حوادث را تفسیر کند و آن موقعی که می خواهد رفتار متناسب را داشته باشد، انسان متذکر ارتباط توحیدی و ایمانی باشد؛ در دعای هفتم صحیفه سجادیه می فرماید: « مرا به خاطر تشویق خاطر و ناراحتیِ ناشی ازمشکلات پیش آمده از انجام واجبات و عمل به مستحبات باز مدار » اینجاست که برنامۀ دورهمی در صدا و سیما تعطیل نمی شود و بلکه با تدبیر برگزار می شود ولی نماز جماعت و نماز جمعه و روضه ها نمی شود که برگزار گردد و هیچ تدبیری جز تعطیلی وجود ندارد. ✅این غفلت است که وقتی به صحنه می آید، همان چیزی که می تواند درمان باشد را از آن دور می شویم و حتی نفرت زایی نسبت به آن می شود. ادامه دارد... 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
(۱۲) 💠تا اُنس با ادعیه نباشد همچنان در غفلت می تازیم تا ..... 🔹ادعیه وقتی انسان را متذکر می کند و حقایقی را به او گوشزد می کند، دیگر نمی تواند تفسیرهای حداقلی از حوادث و وقایع همچون ویروس کرونا داشته باشد. 🔹اگر می بینید هنرمندان به ظاهر هنرمند و در حقیقت هنرمندان نفسانیت، از ویروس کرونا، کوبیدن شهر مقدس قم و روحانیت و یا از آن پویش رقص ایرانی را نتیجه می گیرند، بیش از آن انتظاری نیست چون در فضای چیزی بیش از این عائد ما نمی شود. 🔹گفتند که ادعیه که نوع خاصی سخن گفتن با خداست باید در صحنه باشد تا یادتان باشد حرف آخر در همه چیز حتی در تفسیرهای ما از کوچکترین حوادث را باید بزند. 🔹غفلت و بی احساسی و بی توجهی به واقعیت هایی که در عالَم است، موجب می شود که تفسیرهایی که از حوادث و وقایع می کنیم، حداقلی باشد. انسان ها آمده اند در دنیا تا در دنیا باشند ولی در تفسیرهایشان از دنیا بیش از دنیا را ببینند و اجازه ندارند که تفسیرهای آنها فقط دنیاوی باشد چون بسنده کردن به تفسیرهای دنیوی یک تفسیر حداقلی و سطحی و در نتیجه اشتباه است؛ درحالی که دنیا ظاهر است و همچون بدن است که خبر از باطنی غیبی می دهد که همچون روح می ماند. نمی شود دست را کوتاه کرد و غیب را ندید و گستاخانه و متکبرانه از سرِ نفسانیت آن طور که می خواهم دنیا و حوادث در آن را تفسیر کرد. ادامه دارد... 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
(۱۳) 💠غفلت از غیب انسان را به چاه اضطراب می اندازد. 🔹ویروس کرونا به صحنه می آید ولی چرا گمان می کنیم بی ارتباط به غیب است؛ 🔹ادعیه ما را متذکر می کند و گوشزد می کند که خیلی از اموری که فکرش را هم نمی کنید که دخالت در حوادث داشته باشد، باید در تفسیرهای خود وارد بدانید. 🔹مثلا چه کسی فکر می کند که می تواند انتخاب یک رئیس جمهور در ارتباط با ویروس با نام کرونا باشد. این تذکرها از اُنس با ادعیه به دست می آید. 🔹اگر نظامی که در خطّ مقدم جبهۀ حق است و به پیش می رود تا بستری برای پیروزی نهایی شود، عده ای همراهی نکردند و با انتخاب های غلط بستر سازی برای پیروزی را به تعویق انداختند، قاعدتا چوب آن را می خورند و با سرکار آمدن دولتی مستکبر و خودخواه و رفاه زده انواع اضطراب ها و تزلزل ها و آشوب ها بر اجتماع حاکم می شود و در هیچ چیزی نمی تواند نَفَس راحتی بکشند که همین برای اهل حقّ امتحان و در نتیجه تکاملی دیگر را رقم می زند که با صبر و مبارزه به نتیجه خواهد رسید که اهل مبارزه در جبهۀ حق به جهت اُنس قوی از طریق ادعیه با خدا متذکرند و خسته نمی شوند ولی اهل غفلت به جهت دوری از ادعیه، با دست خودشان چاهی دیگر را برای اضطراب دیگر می کَنند . 🔹نمی شود بی اعتنایی دولت در کنترل وضعیت اقتصادی و سلامت، بی ارتباط به اعمال ما و دیدگاه ما باشد و برای عده ای عذاب و برای عده ای کفّاره و برای عده ای ارتقاء و تکامل را رقم نزند. انسان مومن می تواند با ادعیه به جهت تذکری که با آن ایجاد می شود، خود را آن قدر توانمند سازد که از حوادث به بهترین وجه برای رشد خود و جامعۀ خود بهره ببرد. ادامه دارد... . 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
(۱۴) 💠ادعیه چگونه انسان را از زمینِ غفلت به آسمانِ تذکر می کشاند؟ 🔹ادعیه معرکۀ و جولانگاه ذکر و توجه و اُنس است و سکّویی برای پرتاب مومن از زمینِ غفلت به آسمانِ ذکر و معنویت و توجه به حقیقت های زیبای ملکوتی است که انسان بدون توجه به آنها امکان زندگی کردن را ندارد و بی امید و بی نشاط زندگی خود را به مردگی و بی روحی تبدیل می نماید. 🔹انسانِ مومن در ادعیه به دو گونه از غفلت فرار می کند و متذکِّرانه در عالَم قدس و در جنّتِ معنویت سخن می گوید: ♦️اول: اینکه انسان مومن چون می داند که زندگی به همین راحتی ها نیست و تا متوجه به یکسری واقعیات نباشد نمی تواند زندگی با نشاط خود را به پیش ببرد؛ از این رو از زبان معصوم در ادعیه با خدا هم سخن می شود و ثناء حق را می گوید و متوجه فقر خود می شود و از پلیدی نفس و بیچارگی خود و گناهان و معاصی خود در برابر این همه جود و کرم الهی می نالد و به خدا پناه می برد و انواع درخواست ها و تقاضاها را به خدای متعال عرضه می دارد. 🔹در مناجات شعبانیه نشان می دهد که مومن جنس نگرانی اش با دیگران فرق می کند و اینگونه نگرانی و ناراحتی خودش را ابراز می کند که خدایا به جهت غفلت زندگی خودم را از بین بردم و حالت مستی بر من غالب شد و جوانی ام را در دوری از تو سر کردم و گذارندم « الهی و قد افنیتُ عمری فی شِرِّه السهو عنک و اَبلَیتُ شَبابی فی سَکره التباعدِ منک » 🔹انسان ها در ، فریب می خورند و چیزهایی در زندگی برای شان مهم می شود که هیچ اهمیتی ندارد از این رو به خدا می گوید اینگونه زندگی کردن، غرور و فریب من را رقم زده و به هیچ وجه هم بیدار نشدم و راهم جز سخط و خشم تو نبوده است « الهی فلم اَستَیقِظ اَیّامَ اغتراری بک و رُکونی الی سبیلِ سَخَطِک » بلا فاصله خود را متوجه بندگی اش می کند و در برابر خدا به بندگی اش اقرار می کند تا فقر خود را به رخ بکشاند تا بتوان در سایۀ عفو و غفران و جود و کرم الهی بهره مند شود « الهی انا عبدُک و ابنُ عبدِک قائم بینَ یَدیک متوِسِّل بکرمِک .... » بعد از آن تنها راه دور شدن از تمرّد و معصیت و بی حرمتی را بیداری و نجات از غفلت می داند؛ بیدار شود که محبت و عشقی بین بنده و خدای مهربان او برقرار است. 🔹اگر متوجه به عشق و محبت بین خدا و عبد بشود، تذکر و توجه به عشق، هنر این را دارد که انسان را از معصیت دور کند « الهی لَم یکن لی حول فانتقلَ به عن معصیتک الّا فی وقت اَیقَظتَنی لمحّبتک » ♦️دوم: در ادعیه، به خصوص از غفلت به خدا پناه می برد و درخواست و تقاضایش این است که او را از غفلت نجات دهد. در دعای ماه رجب می فرماید: غفلت انسان را دور می کند، خدایا من را از کسانی که غافل شده و به خاطر غفلت از تو دور شده اند قرار نده « لا تجعلنی من الغافلین المبعَدین » و در دعای شب اول ماه رجب از خدا طلب می کند که نور عصمت را در سایۀ خوبان عالَم که امامان معصوم باشند در زندگی جاری کند و نکند که خدا او را در حال غرور و غفلت ببیند و زندگی اش با آن تمام شود که در نتیجۀ کلّ زندگی حسرت و ندامت شود چون که زندگی غافلانه، چیزی جز حسرت و پشیمانی به بار نمی آورد. « و اعصِمنی بِهِم مِن کلِّ سوء و لا تأخذُنی علی غِرّه و لا علی غفله و لا تَجعَل عَواقِبَ اعمالی حسره » ادامه دارد... . 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
سلسه مباحث (۱۵) 💠اگر انسان اهل دعا شود ... 🔹انسانی که می خواهد خیلی از امور را از یاد نبرد و مهمات در زندگی را فراموش نکند و بتواند قدسی و در عالَم قدس و تنّزه و پاکی قدم بگذارد و در آن عالَم نَفَس بکشد، باید شود. در ماه رجب که هستیم دعاهای آن ماه را به طور مستمر بخواند و سعی کند که روزی نباشد که آن را ترک کند. 🔹هر روز دعاها راخواندن، تکرار نیست و بلکه تغذیه هر روزی است که انسان از قوۀ هاضمه ای برخوردار است که آنها را هضم می کند و در نتیجه تقویت روح را رقم می زند و شخصیت و صمدیت انسان را می سازد و تکیه گاه و پشتیبان محکمی را در زندگی برای اش می سازد و خودش را مقتدر می کند. 🔹دعای کمیل را ببینید و تمرین کنید و اگر کسی آنطور که لقمه لقمه غذا در دهان می گذارد، مطلب مطلب غذا در قلب بگذارد و به قلب القاء کند و به سخن خودش تبدیل کند می بیند که این دعا جولانگاه و نمایشی از سخن های حقیقی و مهم و حیاتی و زیبا است که به زیبائی در محضر حق تعالی مطرح می شود. 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
(۱۶) 💠آن که نیازهایش حداقلی است دعا بخواند تا .... 💠آن که بی آرمان است ، اهل دعا شود تا .... 💠آنکه آینده ندارد ، انس با دعا پیدا کند تا .... 🔹انسان ها به وسعت و آرمان است که شخصیت های متفاوت پیدا می کنند. 🔹عده ای از آدم ها نیازشان در حدّ خورد و خوراک و خانه دار شدن و چند میلیون حقوق ثابت ماهیانه و شهرت و .... است و اینها را هم در حدّ حیوانی اش طلب می کنند و اگر به آنها همین ها داده شود به آنچه که در زندگی می خواهند رسیده اند و سعی می کنند که به این زندگی قانع شوند و خود را راضی کنند و راضی نگه دارند؛ میزان تلاش آنها به همان اندازۀ نیازی است که تشخیص داده اند و بیش از خورد و خوراک با کیفیت تلاش نمی کنند چون نیازی نمی بینند؛ اینها انسان های موفقی نیستند و نخواهند بود و جانشان با جرأت ها آشنا نیست و ترسو هستند چرا که سقف کوتاهی را برای خود در زندگی در نظر گرفته اند. 🔹 زندگی آنها وسعت ندارد و به عبارتی زندگی کردن آنها کم و کوتاه است چون نیازهایشان کم و کوتاه و حداقلی است ؛ 🔹موفق آن کسی است که بتواند سرمایه های خود را به صحنه آورد و ظرفیت های خود را آزاد نماید و هر کسی در کمتر از ظرفیت های خود به نتیجه برسد، در واقع هنوز تلاشی برای نیازهای اصلی خود نکرده است و پیش از اینکه به حوزۀ نیاز خود وارد شوند و با سعی و تلاش به نیازهای اصلی خود لبیک بگویند، در زندگی با آن نیازها خداحافظی کرده اند و به عبارتی سلامی به آن زندگی نکرده اند که بخواهند آشنا شوند تا موقع خداحافظی برسد؛ اینها در زندگی خیلی زود از زندگی قانع می شوند در حالی که اینجا جای قانع شدن نیست و زود راضی می شوند در حالی این کمتر از آن حداقلی است که انسان باید راضی شود. 🔹حال دعا چه کار می کند و چه وسعتی و چه آرمانی و در نتیجه چه شخصیتی را در پیش روی انسان قرار می دهد؟ ادعیه دست به توسعۀ نیاز و اضطرار می باشد و نیازها و اضطرارهایی را برای انسان مطرح می کند که در حدّ نان و آب و مسکن و ... نیست و بلکه برای انسان نیاز به عفو می سازد؛ نیاز به هدایت می سازد....... ادامه دارد... . 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
سلسه مباحث (۱۷) 💠با ادعیه تغییر در دستگاه نیاز و آرمان ایجاد می شود. 🔹ما از زندگی چه می خواهیم؟ وقتی به خودم رجوع می کنم، چیزهایی را از زندگی با سعی و تلاشم طلب می کنم که وقتی به ادعیه عرضه می کنم و سخن خودم را در قالب ادعیه می بینم از زمین تا آسمان متفاوت است. 🔹از صبح تا شب دنبال این می گردم که همه به من « بَه بَه » بگویند ولی وقتی دعای -الاخلاق می خوانم، در دعا به خدا می گویم خدا به همان میزانی که من را پیش دیگران بالا می بری پیش خودم پایین بیاور و من را ذلیل و بیچارۀ پیش خودم بکن و وقتی دعای می خوانم با خدا اینگونه حرف می زنم که خدایا یکسری گناهانی دارم که نعمت هایم را تغییر می دهد و همۀ آنها را از من می گیرد، خدای من، آن گناهان را ببخش . « اللهم اغفر لی الذنوب التی تغیّر النعم » 🔹این دعاها نیازی را مطرح می کنند که با نیازی که زندگی ام را بر آن استوار کرده ام در تعارض است. حال اگر من با این دعا مأنوس شوم راه باز می شود و در دستگاه نیازی من تغییر ایجاد می شود و بعد از آن اندیشه ام متحوّل می شود و عملکرد من هم به دنبال آن الهی می شود . 🔹دغدغه ها و نیازها و آرمان ها با ادعیه دست می خورد و تغییر می کند؛ دغدغه و نیاز انسان مومن این می شود که به صبر دست پیدا کند و صبر شاکرین را درخواست می کند «اللهم انی اسألک صبر الشاکرین لک » دعا برای انسان مومن، نیاز به صبر را مطرح می کند و این جاست که انسان مومن پس از مدّتی اُنس با این سبک دعا، نیازش از اینکه کسی را مغلوب کند و خود را به او نشان دهد و ثابت کند به نیاز به صبر تبدیل می شود؛ از نیاز به اینکه فقط خودش و زن و بچه اش را ببیند به نیاز به اینکه باید همۀ گرسنگان جهان سیر شوند، تغییر می کند. « اللهم اشبِع کلَ جائع » . 🔹دستگاه دغدغه و نیاز و آرمان آرام آرام با ادعیه تغییر می کند و انسان های مومن را متوجه و متذکر عهد ایمانی خودشان می کند و نشان می دهد که در عهد ایمانی نیازها و دغدغه ها و آرمان ها متفاوت با نیازها و دغدغه ها و آرمان های در زیست کافرانه است. 🔹دعاهنر این را دارد که نیاز می سازد و متناسب با نیاز آرمان می سازد و چون آینده از آن کسی است که آرمان دارد انسان با دعا دارای آینده می شود . حجت الاسلام استاد مهدی منصوری 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
(۱۸) 💠ادعیه اجازه نمی دهد که سرِ ما کلاه رود. 🔹این بد سلیقگی ماست که در دنیا حداقلی ترین چیزها را می خواهیم؛ 🔹آن قدر هیجانات دنیایی چشم ما را می گیرد که گمان می کنیم بدون آنها زندگی غیر قابل امکان است و فکر ما این شده است که اگر خیلی از اینها در زندگی ما نباشد، نمی شود نام زندگی بر این روز و شب کردن گذاشت و اگر هم نام زندگی بشود بر آن گذاشت، زندگی مردگان بیش نیست و بی نشاط تر از این زندگی تصویر ندارد. 🔹ما زندگی بی شهرت، بی موسیقی را تصویر نداریم؛ زندگی بی اتلاف وقت را معنادار نمی دانیم؛ زن بی آرایش را زن نمی دانیم و همین است که می بینید فیلم سازان ما با همین اندیشه به پیش می روند و فیلم هایی ارائه می کنند که نیازها و دغدغه ها را در همین جهات خلاصه می کنند و پیامی جز لاابالی گری به ارمغان نمی آورند. 🔹این از یک طرف است ولی از طرفی نمی توان به طلب معنویت هم که برخاسته از نیاز فطری معنوی است، بی توجه ماند؛ از یک جهت تقاضای معنویت است که در درون انسان ندایی سر می دهد ولی چون به آن نپرداخته ایم و برای آن وقت صرف نکرده ایم، صدایی از دور به گوش ما می رساند؛ 🔹از یک جهت آدم های کوتاه بین و سطحی نگر نشاط را در ابالی گری و اتلاف وقت و رسیدن به لذت ها و مبارزه نکردن می دانند و پای منبر فیلم ها می نشینند که دلقک ها بر روی آن به جای عرضۀ حقیقت، با هیچ و پوچ می خندانند ولی ارضاء نشاط نمی کنند؛ 🔹حال این انسان وقتی خنده اش تمام می شود، آن تقاضای معنویت که نیاز اصیل بود و جوابی دریافت نکرد به صحنه می آید و چون از طرفی راهی پیدا نکرده ام که چگونه جواب را بدهم و در راه ها فقط لاابالی گری را یاد گرفته ام، در جوابگویی به معنویت هم بی راهه می روم و به جای اینکه به سمت ادعیه و عبادات بروم، به سمت عرفان نوظهور می روم چون این معنویت را بالاخره می خواهم و نمی توانم از آن دست بردارم؛ هر چند کلاهی سرما گذاشتند و آن قدر به معنویت ها حمله ور شدند که یادمان رفت تشنگی در این حوزه هم داریم ولی بالاخره سرمان که خلوت بشود معنویت می آید و جواب می خواهد که متأسفانه جوابی وجود ندارد و شاید دیگر روی سعادت را نبینم چون که مسیر را به کلی غلط پیمودم. 🔹حال ادعیه هنرشان این است که نیازها را به صحنه می آورند تا بتوانیم زندگی متفاوت را در دنیا برای خود رقم بزنیم؛ زندگی ای که نیازهایش، دغدغه هایش، آرمان هایش، آینده اش بسیار متفاوت با زندگی است که در فیلم ها و پیام های بازرگانی و ..... به ما ارائه می دهند و توصیه می کنند . 🔹این است که اگر اُنس با ادعیه در زندگی ما حاصل شد و توانستیم با خدا به بهترین وجه ممکن سخن بگوییم که در ادعیه چنین است، آن موقع نیازهایمان را با خدا از زبان معصوم درمیان می گذاریم و زندگی را وسیله ای برای خرج آن نیازها قرار می دهیم؛ 🔹 اینجاست که سرِما کلاه گشادی - که اهل غفلت با ابزارهای مختلف قصد دارند بر سر ما بگذارند – نمی رود و متذکر عالَم دیگر و عهدی دیگر هستیم که آمده ایم در دنیا « بَلی » و « لبیک » بگوییم و برویم. @mtabeen @kanoon_tafakor
سلسله مباحث (۱۹) 💠ادعیه راهی برای مواجهت با وسعتی به پهنۀ هستی 🔹ادعیه می خواهد انسان را با آشنای خود مواجه کند و 🔹می خواهد گمشده انسان را به انسان برساند و 🔹یا باید دقیق تر بگوییم ادعیه می خواهدانسانِ گمشده را پیش آشنای خود بکشاند 🔹از اینجاست که انسان را در مواجه با حق تعالی قرار می دهد و انسان را با او روبرو می کند. در دعای کمیل این طور با خدای خود سخن می گوید که ای سیّد و ای مولای من، از تهِ دل و از عمق جانم قسم می خورم که اگر در جهنم ام بکنی و زبان ناطقی و گویایی به من بدهی، در میان اهل آتش ناله سر می دهم و فریاد می زند و مانند آن که عزیزی را گم کرده گریه سر می دهم که آن خدایی که ولیّ مومنین است، آن خدایی که دست گیر است کجاست؟ « لابکینّ علیک البکاء الفاقدین .... این کنت یا ولیّ المومنین ... » حال ادعیه می خواهند انسان را با این خدا مواجه کنند. ادامه دارد... @kanoon_tafakor
سلسله مباحث (۲۰) 💠حال که ادعیه، انسانِ مومن را با خدا مواجه می کند؛ با چه خدایی او را مواجه می کند؟ 🔹خدایی که جمال و جلال اش به وسعت هستی است؛ 🔹خدایی که در خوبی بی نهایت است و همۀ خوبی ها از اوست؛ 🔹خدایی که همه چیز از اوست و به او ختم می شود؛ 🔹خدایی که هر عشقی از اوست و به او است و در راه اوست؛ 🔹خدایی که عالَم هستی تصویری و جلوه ای و آیه ای از اوست؛ 🔹خدایی که از چنین وسعت دستگاه و عظمت برخوردار است؛ 🔹انسان با ادعیه با یک چنین خدایی که به وسعت هستی است، مواجه می شود؛ و همین خدای به وسعت هستی است که حضرت سیدالشهداء سلام الله علیه در دعای عرفه به این خدا می گوید: « آیا موجودی غیر تو ظهوری دارد که آن ظهور از آن تو نباشد؟ تا سبب پیدائی تو بشود ؛ تو چه موقعی غائب هستی که احتیاج به دلیل باشد تا تو را پیدا بکنم » « اَیکون لغیرک من الظهور ما لیس لک حتّی یکون هو المُظهِر لک متی غبت حتی تحتاج الی دلیل یدلّ علیک » همه عالَم به نور توست پیدا کجا گردی تو از عالَم هویدا 🔹از این رو مومن با ادعیه، با هستی مواجه می شود و به پهنۀ هستی می بیند و به این وسعت می اندیشد و با این افق عمل می کند و احساسات خودش را ظهور و بروز می دهد. 🔹خدایی که واسع و موسِع است در ادعیه جلوه گر می شود و وسعت خود را به رخ می کشاند و هر انسانی که با او مواجه می شود را وسعت می بخشد چون که با خدایی که وسعتی بی نهایت دارد و در فعل و جلوات خودش به کرانۀ هستی است ، مواجه شده است. ادامه دارد... . @mtabeen @kanoon_tafakor
🔴فهرست کلی صوت و مطالب کانال باسلام خدمت دوستان عزیز 🔹صوتهای تدریس حجت الاسلام والمسلمین استاد مهدی منصوری را در کانال " کانون تفکر" دنبال کنید. (سطح مقدماتی) الحکمه علم و علم آموزی 🔹آدرس کانال: @kanoon_tafakor
(۲۱) ادامه قبلی... 🔹خدایی که واسع و موسِع است در ادعیه جلوه گر می شود و وسعت خود را به رخ می کشاند و هر انسانی که با او مواجه می شود را وسعت می بخشد چون که با خدایی که وسعتی بی نهایت دارد و در فعل و جلوات خودش به کرانۀ هستی است ، مواجه شده است. 🔹این انسان دریایی می شود و در زبان، وسعت خودش را نشان می دهد ؛ 🔹تقاضاهایش از خدا اینگونه می شود: -اللهم اغنِ کلّ فقیر؛ -اللهم اشبِع کلَّ جائع؛ -اللهم اکس کلَّ عریان ؛ ...... -اللهم اشفِ کلَّ مریض ...... انک علی کلَّ شیء قدیر » 🔹 این انسانی که خود را مواجه قدرت بی نهایت حق کرده است، نمی تواند دریایی نباشد و خود را در حدّ حوض کوچکی ببیند و تقاضاهایش را کوچک و حقیر ترتیب دهد و این جفای به این وسعت و بی نهایتی است از این رو به وسعت جهان آدمیان دعا می کند و تقاضا می کند که گرسنه ای روی زمین نباشد ، فقیری نباشد ، مریضی نباشد و .... 🔹این انسان با این وسعتی که مواجه شده است، دغدغه هایش عوض می شود؛ هدف اش تغییر می کند ؛ نیّت اش متعالی می شود؛ اهل ادب می شود؛ چون عظمت را می بیند به خشوع و خضوع وادار می شود؛ اهل ناز می شود و خود را در پناه این وسعت قرار می دهد؛ خود را و زندگی اش را با او وفق می دهد و می سنجد؛ او برای اش مهم می شود ؛ خود را حقیر و بیچاره می بیند و او را می بیند و لا غیر؛ لطف او را می بیند؛ لطف او را می خواهد. 🔹همۀ اینها را در 🍃مناجات شعبانیه 🍃می بینید پس بدانیم با ادعیه می توان تعادلی ایجاد کرد که این گونه تعادل را جای دیگری نمی توان پیدا کرد. ادامه دارد... . @kanon_tafakor
سلسله مباحث (۲۲) 💠چاره ای نیست ؛ باید بزرگ شد می گویند اگر خواستید بزرگ شوید و از کودکی در بیایید ، با بزرگ ترها نشست و برخاست داشته باشید تا آرام آرام بزرگ شوید؛ در ادعیه در سخنی و همرازی که با تنها بزرگ عالَم دارد، رسم بزرگی را در دعا تمرین می کنند تا مومنین، به وسعت و بزرگی « الله »، خود را وسیع و بزرگ کنند. 🍃کانال مجموعه تبیین حقایق 🆔 @mtabeen_ir @kanoon_tafakor
سلسله مباحث (۲۳) 💠 باید رشدکرد و بزرگ شد. 🔹راه هدایتی که ادعیه پیش می گیرند این است که نیازهای ما را تغییر می دهند و جهت دهی می کنند؛ نیازهای عمومی و همگانی به غذا و آب و همسر و پول و دنیا را به حبّ و عشق الهی جهت داده اند و آن ها را در این مسیر هزینه و خرج می کنند؛ وقتی نیاز تغییر کرد و نیاز وسیعی در پیش روی ما قرار داد، در واقع ما را وسیع کرده است و وسعت بخشیده و دیگر من آدمی دیروز نیستم که فقط خودم را ببینم و لاغیر و دیگر آدمی نیستم که از شهوت و غضب برخوردار باشم و بیشتر بخواهم و هیچ چیز و هیچ کس دیگری را نبینم؛ 🔹آدمی نیستم که همه را از دریچۀ تنگ نگاه خودم متهم بکنم و بدبین و بدخواه و بدگو باشم و صادراتم هرزه باشد و هرزه گویی و هرزه بینی را صادر کنم چرا که وارداتم هرزه نبوده است چون من را عوض کرده اند؛ و عالَمی وسیع را در روبروی من قرارداده اند که همه کاره اش خداست. 🍃کانال مجموعه تبیین حقایق 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor
سلسله مباحث (۲۴) 💠در عالم چه خبر است؟ 🔹با دعا عالَمی وسیع در روبروی من قرارداده می شود که همه کاره اش خداست « الهی بیدک لا بید غیرک زیادتی و نقصی و نفعی و ضرّی » و دیگر زجر و رنج من همه اش این است که نکند از خدا دور شوم « الهی اِن حَرمتَنی فمَن ذا الذی یَرزُقُنی و اِن خذلتنی فمن الذی یَنصرُنی »؛ زندگی می کنم ولی در راه او و برای او؛ و دنیا را دارم و می خواهم چون او را اینگونه پیدا می کنم و در این دنیا از هر چه که من را از او دور کند و او را از من بگیرد به خودِ او پناه می برم « الهی اعوذ بک من غَضَبِک و انتِقام سَخَطِک » 🔹من زندگی می کنم ولی نمی خواهم که زندگی من بستر غضب او بشوم . بیچارگی اش را این می بیند که در وادی غفران او قرار نگیرد « فلها الویل اِن لم تغفِر لها » 🆔 @mtabeen_ir @kanoon_tafakor
سلسله مباحث (۲۵) 💠دعا تو را بی نهایت می کند 🔹وقتی در ادعیه با سخنی که با خدا می گویم نیاز من را وسعت بخشید و من را هم با نیازِ بزرگ، بزرگم کرد و از کودکی در آورد و قرار شد که دیگر بچه بازی نکنم و نیاز من را خدا و عشق و حبّ به او کرد؛ از این رو در سخنی که با او می گویم و تمام حالات زندگی ام را در دعا با او به سخن می کشانم، در واقع نشست و برخاست با خدا می کنم تا آشنا و مواجه با موجودی شوم که از وسعتی بی نهایت برخوردار باشد تا بتواند به نیاز بی نهایت من لبیک بگوید؛ بدین جهت است که در ادعیه متذکر این وسعت بی نهایت می شویم و از همان استمداد می جوییم. در مناجات شعبانیه خود را به چنین وسعت و بی نهایتی که از خدا می بیند متوسل می کند و آن را دائم به رخ می کشاند و در برابر این بزرگی و بی نهایتی اقرار به فقر خود می کند و بر نیاز خود می افزاید و این ها را تبدیل به زبان و سخن می کند و اینگونه می گوید: اگر اهلیّت رحمتت را ندارم ولی آن قدر در جود و بخشش بزرگ وبی نهایتی که حتّی نااهلان را می گیرد «الهی اِن کنتُ غَیرَ مُستأهلِِ لِرَحمَتِک فَأنتَ اَهلٌ اَن تجودَ علیّ بفضلِ سَعَتِک » 🔹در این دستگاه به این عظمت، بهترین اقرار را اقرار به نداری می داند تا دارائی؛ چون دارائی از اوست و از طرف ما چیزی جز نداری نیست و خود را متوسل به این عظمت و وسعت می کند و می گوید: 🔹که اگر مرگ نزدیک شود و عمل من، هنر نزدیکی من را به تو نداشته باشد باز هم وسیله ای دارم که خودم را به تو نزدیک کنم و آن این است که اقرار به ذنب و کوتاهی و معاصی خودم داشته باشم « اِن کان قد دَنا اَجَلی و لَم یُدنِنی منک عَمَلی فقد جَعَلتُ الاِقرار بالذَنب الیک وسیلتی» ادامه دارد... . حجت الاسلام استادمهدی منصوری 🍃کانال مجموعه تبیین حقایق 🆔 @mtabeen_ir @kanoon_tafakor
🍃سلسله مباحث (۱) ( به مناسبت ماه مبارک رمضان ) 💠انس با ادعیه راهی برای درمان رذائل 💠انس با ادعیه بستری برای درمان رذائل است. ارتباط انسی با خدای متعال با ادبیات خاصی که در دعا تعلیم داده‌اند راه را برای درمان رذائل در سر صحنه انس با ادعیه فراهم می کند. 💠وقتی در دعای ابوحمزه می فرماید: «فمن یکون اسوء حالا منی» در این صورت با فقری که بر خود حاکم می بیند راه بر ورود عجب و خود شیفتگی و تکبر و خود برتر بینی بسته می شود. 💠راه این است که مأنوس شویم تا با نگاه و معرفتی که بر خود و عمل خود حاکم می کنیم، بسیاری از عملکردهایی که بر پایۀ توهمات است زدوده شود. متأسفانه چون نگاهی که به ادعیه باید باشد در حال حاضر نیست ، انس هم کمتر برقرار می شود و دغدغه های ایمانی کمتر در ما احیاء می شود و یک غفلت و خود فراموشی در ما فراهم می شود. .............
🍃سلسله مباحث (۲) 💠 به هر میزانی که انس با دعا باشد رذائل از میان برداشته می شود. 💠 دعا دستگاهی است که نفس را در میدانی می آورد و در برابر مهربانی حق تعالی و جود و کرم او قرار می دهد تا پستی اش و خرابکار بودنش در آیینه مهربانی حق تعالی معلوم شود « ادعوک یا سیدی بلسان قد اخرسه ذنبه؛ رب اناجیک بقلب قد اوبقه جُرمُه ادعوک یا رب راهبا راغبا راجیا خائفا » 💠 و از آن طرف اوج لطف و رحمت حق به او به نمایش گذاشته شود. « اذا رأیت مولای ذنوبی فَزعتُ و اذا رأیتُ کرمک طمعتُ فان عفوتَ فخیر راحم و ان عذَّبتَ فغیر ظالم »
🍃سلسله مباحث (۳) ( به مناسبت ماه مبارک رمضان ) 💠دعا عرضۀ خود به حق تعالی است، انسان خود را با دعا عرضه به خدا می‌کند و خدا هم اخلاقش را در دعا از زبان معصوم به نمایش می گذارد و از آن طرف انسانی که از خود نومید شده و چنگ به الله زده است، با اخلاق الهی شروع می کند خود را درمان کند. 💠انسانی که میزان رَحم پائینی دارد و تنها دغدغۀ خود را دارد ، وقتی که دعای ابوحمزه ثمالی را می خواند و دائم عفو و رحمت و جود و کرم الهی را نسبت به خود متذکر می شود، اخلاق الهی بر جان آن سایه می افکند و این جان به گونه ای می شود که به همه دعا می کند، نمی تواند خود را به خدای مهربان عرضه کرده باشد ولی بی توجه به غیر باشد. 💠« انت الهی اوسع فضلا و اعظم حلما من ان تقایسنی بفعلی و خطیئتی » وسعت الهی او را وسعت می دهد و باعث می شود او برای همه ( زنده و مرده؛ حاضر و غایب؛ مرد و زن؛ کوچک و بزرگ؛ آزاد و بنده ) دعا کند: « اللهم اغفر للمومنین و المومنات الاحیاء منهم و الاموات و تابِع بیننا و بینهم بالخیرات اللهم اغفر لحیِنا و میتِنا و غائبِنا ذکرِنا و انثانا صغیرِنا و کبیرِنا حُرّنا و مملوکنا » 💠این خود نمونه ای از درمان است ..............
🔴فهرست کلی صوت و مطالب کانال باسلام خدمت دوستان عزیز 🔹صوتهای تدریس حجت الاسلام والمسلمین استاد مهدی منصوری را در کانال " کانون تفکر" دنبال کنید. الحکمه علم و علم آموزی 🔹آدرس کانال: @kanoon_tafakor
🔴فهرست کلی صوت و مطالب کانال باسلام خدمت دوستان عزیز 🔹صوتهای تدریس حجت الاسلام والمسلمین استاد مهدی منصوری را در کانال " کانون تفکر" دنبال کنید. الحکمه علم و علم آموزی 🔹آدرس کانال: @kanoon_tafakor