eitaa logo
باهم
269 دنبال‌کننده
36.3هزار عکس
30.5هزار ویدیو
852 فایل
استقلال آزادي جمهوري اسلامي @Gh123 Admin @Arangeh @Malardiha
مشاهده در ایتا
دانلود
🌺🌺🌺🌺🌺 🌴بانوی مهر و مهربانی🌴 امام علیه‌السلام فرمود: «ما تکاملت النبوه لنبیّ حتّی أقرّ بفضلها و محبّتها»(1) هیچ پیامبری به تکامل نمی‌رسید، مگر با اعتراف به حضرت زهرا(س) و محبتش. اگر معرفت به فضائل حضرت فاطمه و محبتش موجب نبوت انبیاست؛ پس تکامل نیز در گرو این شناخت و محبت است. جابر بن عبدالله انصاری از پیامبر خدا(ص) نقل می‌کند که خدا فرمود:«إن الله جعل علیاً و زوجته و ابناءه حجج الله علی خلقه و هم أبواب العلم فی امتی مَن اهتدی بهم هُدی إلی صراط المستقیم»(2)؛ به یقین خداوند چنین قرار داده است که حضرت و همسرش و فرزندانش، خداوند بر خلق او باشند و آنان درهای علم در امتم هستند هرکس هدایت به آنان پیدا نمود، به سوی مستقیم هدایت شده است. امام (ع) فرمود: «والله فطمها الله بالعلم و عن الطَّمث فی المیثاق»(3)؛ به خدا سوگند خداوند فاطمه(س) را از علم گرفت(یعنی مملو و کامل شد) و او را در عالم عهد و از پلیدی و ناپاکی مبرا گردانید. هنگامی‌که آیه «قل لا أسئلکم علیه أجرا ًالا الموده فی القربی» نازل شد، از رسول خدا پرسیدند این خویشاوندانت که و محبت به آنها بر ما شده است، چه کسانی هستند؟ فرمود: حضرت علی و و دو پسران او ...علیهم السلام . رسول خدا فرمود: هرکس بر محبت آل محمد بمیرد، ؛ آمرزیده شده و مؤمن کامل از دنیا رفته است و هرکس با دشمنی آل محمد(ص) از دنیا رود، در روز در حالی وارد محشر می‌شود که در پیشانی او نوشته شده است «مأیوس از رحمت خدا».(4) مشخص است که نشانه صداقت در ادعای دوستی اهل بیت، پیروی از ایشان است. چنانچه امیرمؤمنان فرمود: «مَن أحبّنا فلیعمل بعلمنا»(5)؛ هرکس ما را دوست دارد، باید مثل ما کند. خدا فرمود: «دوستی حضرت فاطمه (س) در موضع و محل خطرناک به کار آید و فایده رساند؛ آسان‌ترین آن مواضع مرگ، ، صراط و میزان است.»(6) امام عليه السلام فرمود: هر كس فاطمه را آنسان كه حق اوست شناخت، همانا كه ليله‌القدر را ادراك كرده است. علامه حسن‌زاده آملی در شرح حدیث فوق می‌فرماید: «مراد از «يك ليلة القدر» وجود ذي‌جود فاطمه زهرا، حقيقت ام‌الكتاب است كه از او قرآن ناطق و حجة الله نازل شده است؛ لذا حضرت زجاجة الوحى و ثمرة النبوة، فاطمة العارفة بالاشياء را «ام الائمه» ناميده‌اند.»(7) 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺 @barzakh_ghiyamat
هدایت شده از ملاردی ها/ ملارد کهن
♨️ مشترکات مدعیان دروغین مهدویت با جریان مدعی یمانی 🔸 فرق انحرافی، به ویژه آنان که به نوعی هستند، مشترکات فراوانی دارند که از جمله به چند مورد از آنها اشاره می شود: 🔷 پنهان بودن سرکرده فرقه از دید عموم مردم 🔻معمولاً سران فرق از دید عموم مردم پنهان‌اند، چون اگر در انظار عمومی باشند نقاط ضعفشان بر همگان روشن می‌شود. نمونه آشکار این بحث، شیرازی است که  امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بود. او در ابتدای توسط حاکم شیراز، دستگیر شد و به انظار عمومی آمد و در حبس خانگی قرار گرفت تا در میان مردم باشد. مردم رفتار وی را دیدند و گفتارش را شنیدند و بررسی کردند و در مدت کوتاهی، همه به کذب ادعای او پی بردند؛ لیکن با مرگ حاکم شیراز، فرار کرد و به اصفهان آمد، و مجددا از دید مردم مخفی شد. پیروان و انصار او، چنان برای وی، تبلیغ کردند که هر آن کس او را نمی‌شناخت، گمان میکرد امام زمان ظهور کرده است. از این‌رو به سویش آمدند و در راهش جان دادند. 🔻جالب است، بدانید پس از ، سفیر روس با یک نقاش سر جنازه او حاضر شد و از جسد بی‌جان او تصویری تهیه کرد و به گونه‌ای وانمود شد که او بوده و شهیدی مقدس است. 🔷 تقطیع و تحریف، از شیوه‌های مشترک در استناد به آیات و روایات 🔻همه فِرقی که از اسلام منشعب شدند، در استناد به آیات و روایات یا در پی تحریف لفظی یا معنویند، از این‌رو دست خود را به ، و ، می‌آلایند؛ یعنی با کم و زیاد لفظی یا معنوی، یا آیه و روایت را تکه تکه می‌کنند و قسمتی را به قسمت دیگر می‌چسبانند تا معنای دیگری به‌دست آید، یا تأویل و باطن را به میان می‌کشند و می‌گویند معنای ظاهری، مراد نیست و معنای حقیقی نزد ماست. برای این مورد نیز نمونه‌های فراوانی از فِرق مختلف وجود دارد که می‌توان در مواردی چون: «شیوه استناد بابیت و به حدیث سنه ستین» یا «شیوه استناد بهائیان به حدیث لوح» و … مشاهده کرد. 🔻در غیر آیات و روایات، نیز نمونه‌هایی هست، برای نمونه به حدی باطن‌گراست که معنای ظاهری را به کلی نفی می‌کند و وضو را به معنای امام و تیمم را به معنای نائب امام معرفی می‌کند. و همین سیر و خط در بصری نیز دنبال میشود؛ هرچند مصادیق آن متفاوت است. 🔷 ادعاهای پلکانی و صعودی در عقاید 🔻 معمولاً سران فرق انحرافی به یک عنوان بسنده نمی‌کنند؛ برای نمونه علی محمد باب از ادعای ذکریت به و از بابیت به و و رسید. او در سال‌های ۱۲۶۰ تا ۱۲۶۴ تنها ادعای ذکریت و بابیت دارد، لیکن از سال ۱۲۶۴ تا ۱۲۶۶ که به چهریق و ماکو، منتقل می‌شود، از امامت و نبوت و الوهیت دم می‌زند. این وجه اشتراک در نیز وجود دارد که دم از یمانی بودن و فرزند امام زمانی می‌زنند و سپس ناگهان و به یکباره جانشینی امام عصر، را برای خویش، مصادر می کنند و بعد تمام صفات و ویژگی های امام عصر را برای خویش مصادره کرده و گویی اینکه مهدی می‌شوند و از و منجی موعود بودن خود سخن می گویند. @howzehsecular
🔻 ☑️ آیا زرتشت، پیامبر بود؟ پاسخ: خیر. 1️⃣ در قرآن و احادیث، هیچ گاه نام زرتشت به عنوان پیامبر آسمانی نیامده است. 2️⃣ در احادیث اهل بیت آمده که زرتشت پیامبر نبود. مدعی پیامبری بود. چنانکه امام صادق (ع) درباره زرتشت فرمودند: «إِنَّ زَرْدُشْتَ أَتَاهُمْ بِزَمْزَمَةٍ وَ ادَّعَى النُّبُوَّةَ فَآمَنَ مِنْهُمْ قَوْمٌ وَ جَحَدَهُ قَوْمٌ فَأَخْرَجُوهُ فَأَكَلَتْهُ السِّبَاعُ فِي بَرِّيَّةٍ مِنَ الْأَرْضِ.» ترجمه: همانا زرتشت، با زمزمه‌ای به سوی قومش رفت و ادعای پیامبری کرد. گروهی به او ایمان آورده و گروهی او را انکار کردند. پس او را از قوم بیرون کردند و حیوانات درنده او را در صحرا کشتند و این گونه خوراک درندگان شد». احمد بن علی الطبرسى، الاحتجاج، مشهد: نشر مرتضى، 1403 ق. ج ‌2، ص 346. در حالیکه در عقائد ما، گوشت بدن پیامبران بر حیوانات درنده حرام است. یعنی اگر جسم یک پیامبر را در جایی رها کنیم، حیوانات درنده مطلقاً بدن آن پیامبر را نمی‌خورند. 3️⃣ امام رضا (ع) در گفتگو با موبد بزرگ زرتشتیان در مجلس مأمون، نه تنها پیامبری زرتشت را نپذیرفتند، بلکه رو به موبد فرمودند: «أَخْبِرْنِي عَنْ زَرْدُشْتَ الَّذِي تَزْعُمُ أَنَّهُ نَبِيٌّ... به من خبر بده از زرتشت، که شما گمان می‌کنید پیامبر بوده...» امام فرمودند: شما موبدان زرتشتی، گمان می‌کنید که زرتشت پیامبر بوده است. احمد بن علی طبرسى، الاحتجاج، ج‌2، ص 424. 4️⃣ علامه مجلسی هم نبوت زرتشت را انکار کرده و نوشتند که پیامبر واقعی قوم مجوس، شخص دیگری بود که زرتشت پس از او به میان مردم آمد و به دروغ ادعای پیامبری کرد. محمدباقر مجلسی، بيست و پنج رساله فارسى‌، قم: انتشارات كتابخانه آيت الله مرعشى نجفى، 1412 ق. ص 516. 5️⃣ ابوریحان در کتاب مشهور خود «الآثار الباقیة عن القرون الخالیة» زرتشت را مدعی دروغین پیامبری نامید که برخی از مردم فریب او را خوردند. او در فصل هشتم کتاب، با عنوان «گفتاری در تاریخ مدعیان دروغین پیامبری و امت‌هایی که فریب آنان را خوردند» پس از بودا و برخی دیگر، نام زرتشت را آورده و به صراحت او را متنبّی (مدعی دروغین پیامبری) و زرتشتیان را امّتی مخدوح (فریب خورده) می‌نامد.