‍ #منطق هر وعده یک #ساندویچ برای تعیین #حداقل_مزد_کارگری اینکه ابتدا بودجه سالیانه کل کشور تصویب میشود ، بعد چانه زنی های برای تعیین حداقل مزد شروع میشود، آنقدر مضحک و خارج از قائده است که میتوان بعنوان یک حماقت از آن نام برد . #دولت بعنوان بزرگترین کارفرما می بایست اعداد و ارقام توافق شده در شورای عالی کار را در بودجه بگنجاند و تبدیل به قانون کند، نه قانون بودجه را به شورای عالی کار ببرد! دولت عموما با #کارفرمایان_علیه_کارگران تبانی می کند. اگر یک خانواده ۴ نفره از تمام نیازهای بشری خوراک و از تمام خوراکی های فقط یک #ساندویچ را برای هر وعده غذایی بخواهد مهیا کند و اگر میانگین قیمت یک ساندویچ نه چندان با کیفیت را ۸/۰۰۰ تومان در نظر بگیریم، این خانواده برای هر وعده غذایی ۳۲/۰۰۰ تومان و برای قوت روزانه خود ۹۶/۰۰۰ تومان و برای هر ماه به ۲/۸۸۰/۰۰۰ تومان نیاز دارد تا فقط و فقط برای خانواده اش یک ساندویچ تهیه کند. حال معلوم نیست چرا حداقل مزد کارگری ۱/۵۰۰/۰۰۰ تومان تعیین می گردد. ۱/۳۸۰/۰۰۰ تومان کسری خانوارها برای حتی خرید یک ساندویچ. دولت با تعیین حداقل مزد بسیار نازل و در حد کشورهای عقب افتاده آفریقایی، باعث سرکوب شدید تقاضا می شود. در نظام اقتصادی کشور هر کالا و خدمتی عرضه شود با هر کیفیتی خریدار ندارد. دولت در اقدامی غیر قابل باور درصدد است که بحران رکود را با بحران بدهی حل کند! و بدتر آنکه با دستکاری #نرخ_ارز تقاضای خارجی را جایگزین تقاضای داخلی می کند. و در حالی که مردم ما #قدرت_خرید خود را از دست داده اند، کشورهای همسایه با پایین ترین قیمت مایحتاج ضروری هم وطنان ما را به تاراج می برند. دولت کارفرمایی که کارگران و حقوق آنها را پایمال کرده، دچار زنجیره ایی از اشتباهات مکرر شده است. عدم تعادل در پرداختها در نهایت به سود کارفرماها هم نیست. ✍مجید گودرزی عضو کوچک خانواده بزرگ کارگران ایران @khatevelayat