هدایت شده از من انقلابی ام
🔵 هر وقت به تو گفتند #اسلام دین #شمشیر است و با #جنگ گسترش یافته!
✅بگو: میدونی پرجمعیت ترین کشور #مسلمان کجاست؟ 😉
✅ بگو: #مسلمانان کی به اندونزی، چین و اروپای غربی و افریقای سیاه لشکر کشیدند؟!
✅ #تازه_مسلمان ها با جنگ مسلمان میشن؟!
اسلام با #منطق و #عقلانیت و دستورات #انسانی گسترش یافته...
@man_enghelabiam313
#منطق هر وعده یک #ساندویچ برای تعیین #حداقل_مزد_کارگری
اینکه ابتدا بودجه سالیانه کل کشور تصویب میشود ، بعد چانه زنی های برای تعیین حداقل مزد شروع میشود، آنقدر مضحک و خارج از قائده است که میتوان بعنوان یک حماقت از آن نام برد .
#دولت بعنوان بزرگترین کارفرما می بایست اعداد و ارقام توافق شده در شورای عالی کار را در بودجه بگنجاند و تبدیل به قانون کند، نه قانون بودجه را به شورای عالی کار ببرد!
دولت عموما با #کارفرمایان_علیه_کارگران تبانی می کند.
اگر یک خانواده ۴ نفره از تمام نیازهای بشری خوراک و از تمام خوراکی های فقط یک #ساندویچ را برای هر وعده غذایی بخواهد مهیا کند و اگر میانگین قیمت یک ساندویچ نه چندان با کیفیت را ۸/۰۰۰ تومان در نظر بگیریم، این خانواده برای هر وعده غذایی ۳۲/۰۰۰ تومان و برای قوت روزانه خود ۹۶/۰۰۰ تومان و برای هر ماه به ۲/۸۸۰/۰۰۰ تومان نیاز دارد تا فقط و فقط برای خانواده اش یک ساندویچ تهیه کند.
حال معلوم نیست چرا حداقل مزد کارگری ۱/۵۰۰/۰۰۰ تومان تعیین می گردد. ۱/۳۸۰/۰۰۰ تومان کسری خانوارها برای حتی خرید یک ساندویچ.
دولت با تعیین حداقل مزد بسیار نازل و در حد کشورهای عقب افتاده آفریقایی، باعث سرکوب شدید تقاضا می شود.
در نظام اقتصادی کشور هر کالا و خدمتی عرضه شود با هر کیفیتی خریدار ندارد. دولت در اقدامی غیر قابل باور درصدد است که بحران رکود را با بحران بدهی حل کند! و بدتر آنکه با دستکاری #نرخ_ارز تقاضای خارجی را جایگزین تقاضای داخلی می کند. و در حالی که مردم ما #قدرت_خرید خود را از دست داده اند، کشورهای همسایه با پایین ترین قیمت مایحتاج ضروری هم وطنان ما را به تاراج می برند.
دولت کارفرمایی که کارگران و حقوق آنها را پایمال کرده، دچار زنجیره ایی از اشتباهات مکرر شده است.
عدم تعادل در پرداختها در نهایت به سود کارفرماها هم نیست.
✍مجید گودرزی
عضو کوچک خانواده بزرگ کارگران ایران
@khatevelayat
هرکی با حاج قاسم عکس داره یعنی آدم خوبیه و باید بهش رای بدین
درود بر #منطق
@khatevelayat
🔰 #یادداشت | کینه‌ورزی پشتِ لبخند دیپلماتیک: تحلیلِ رویکرد دوگانه‌ی آمریکا در مذاکرات
🔴 تهدیدها و زیاده‌خواهی‌های اخیر مقامات آمریکایی چگونه بار دیگر بدبینی و بی‌اعتمادی ایران به دولت آمریکا را تشدید کرده است؟
📝 مذاکره زبان مشترک ملت‌ها برای حل اختلافات و گشودن گره‌های سیاسی و بین‌المللی است اما هنگامی که مذاکره در سایه #تهدید، تحریم، فشارهای سیاسی و عملیات روانی شکل بگیرد دیگر معنای واقعی خود را از دست می‌دهد و به ابزاری برای تحمیل اراده یک‌جانبه تبدیل میشود.
🔸لبخند بر لب، تحریم در آستین: دیپلماسی به سبک آمریکا
نمونه آشکار این رویکرد را میتوان در سیاست‌های ایالات متحده آمریکا مشاهده کرد. آمریکا نه از #مذاکره به‌عنوان راهی برای تفاهم بلکه برای #تحمیل خواسته‌های خود استفاده می‌کند، آن‌هم بدون در نظر گرفتن حقوق و مواضع طرف مقابل. در حقیقت آنچه از سوی آمریکا به‌عنوان «مذاکره» مطرح میشود بیشتر تلاشی برای تسلیمِ طرف مقابل و اعمال فشار سیاسی، اقتصادی و روانی است تا یک گفت‌وگوی برابر و سازنده.
#رفتار_آمریکا در طول مذاکرات غیرمستقیم عمان به‌روشنی این حقیقت را نشان می‌دهد. این کشور در سه دور مذاکره‌ای که مدعی گفت‌وگو و تعامل بود، در عمل ۸۱ نفتکش، ۱۸ فرد حقیقی و ۱۰۱ شرکت و نهاد ایرانی را مورد #تحریم قرار داد. در این روند، آمریکا همواره از سیاست قدیمی "چماق و هویج" بهره برده؛ از یک سو سخن از گفت‌وگو می‌زند و از سوی دیگر با تحریم، #تهدید و فشارهای جانبی سعی دارد به طرف مقابل برای قبول کردن خواسته‌های خود فشار وارد کند.
🔸اعتماد زخمی، دیپلماسی در گروگان
رفتار دوگانه‌ی آمریکا نه تنها بی‌اعتمادی را در سطح دیپلماتیک افزایش داده، بلکه فرصت‌های گفت‌وگو را نیز به‌نوعی به گروگان گرفته است. با نگاهی به این روند، روشن است که کشوری که به دیپلماسی و مذاکره پایبند نیست، آمریکا است؛ نه جمهوری اسلامی ایران. کشوری که با وجود فشارهای سنگین و تحریم‌های گسترده، همچنان بر حل مسائل از مسیر دیپلماتیک پاییبند است، ایران است. و این در حالی است که ایران بارها پای میز مذاکره نشسته اما نتیجه‌ای جز تشدید فشارها از سوی طرف آمریکایی ندیده است.
تجربه‌های تلخ و مکرری که ملت ایران از رفتارهای خصمانه و مداخله‌جویانه‌ی دولت آمریکا در طول تاریخ معاصر خود اندوخته است، چنان زخم‌هایی بر پیکره‌ی اعتماد ایرانیان برجای گذاشته که دیگر جایی برای خوش‌بینی یا اعتماد به وعده‌های واشنگتن باقی نگذاشته است. ایران همواره با نگاهی نقادانه و محتاطانه به هرگونه تعامل یا مذاکره با آمریکا می‌نگرد، چرا که #تجربه نشان داده است که هر وعده‌ای از سوی این کشور ممکن است به سرعت به یک اقدام دگرگون‌کننده و غیرمنتظره بدل شود: «[در مذاکرات عمان] نه خیلی خوش‌بینیم، نه خیلی بدبینیم. البتّه به طرف مقابل خیلی بدبینیم، طرف مقابل را قبول نداریم، می‌شناسیم طرف مقابل را.» ۱۴۰۴/۰۱/۲۶
🔸وقتی «مذاکره» تنها لفاظی و لقلقه زبان است
تا زمانی که مذاکره با سیاست تهدید و تحریم همراه باشد، نمی‌توان آن را «دیپلماسی» نامید. چنین مذاکره‌ای در حقیقت نوعی اجبار و #تحمیل است، نه گفت‌وگوی برابر و راه‌گشا. اگر آمریکا حقیقتاً به دنبال حل‌وفصل اختلافات است، باید صداقت در رفتار را جایگزین زبان زورگویی و زیاده‌خواهی کند. ایران هیچ گاه میز مذاکره را ترک نکرده است ولی آمریکا با رفتارهای دوگانه نشان می دهد که اهل مذاکره نیست و اگر این اقدامات خود را ادامه بدهد اثبات می کند که مذاکره در سخنانشان لقلقه زبان است و به دنبال چیز دیگری هستند.
ایران هرگز میز مذاکره را ترک نکرده و همواره با #منطق، استدلال و حسن‌نیت پای گفت‌وگو نشسته است؛ اما این ایالات متحده است که با زیاده‌خواهی و نفاق، چهره‌ای غیرقابل اعتماد از خود نشان داده است. در حالی که در ظاهر از مذاکره و تعامل سخن می‌گوید در عمل با تشدید تحریم‌ها، تهدیدهای آشکار و پنهان و #نقض_تعهدات بین‌المللی نشان می‌دهد که مذاکره در قاموس سیاسی‌اش چیزی جز ابزاری برای فشار و تحمیل نیست: «پشت لبخندهای دیپلماسی [آمریکا]، این‌جور دشمنی‌ها، این‌جور کینه‌ها، این باطن خبیث، پنهان است. چشمانمان را باز کنیم... حواسمان باشد که با چه کسی مواجهیم، با چه کسی معامله میکنیم، با چه کسی داریم حرف میزنیم.» ۱۴۰۳/۱۱/۰۹
⏪ اگر این رفتارهای زورگویانه و خارج از عرف دیپلماتیک طرف آمریکایی ادامه یابد به روشنی برای جهانیان اثبات خواهد شد که ادعای مذاکره‌ی مقامات آمریکایی، صرفاً لقلقه‌ی زبان است و آنچه در واقعیت پی می‌گیرند چیزی جز تحمیل اراده، #سلطه‌طلبی و کسب امتیاز یک‌طرفه نیست.
@khatevelayat
🔰 #یادداشت | کینه‌ورزی پشتِ لبخند دیپلماتیک: تحلیلِ رویکرد دوگانه‌ی آمریکا در مذاکرات
🔴 تهدیدها و زیاده‌خواهی‌های اخیر مقامات آمریکایی چگونه بار دیگر بدبینی و بی‌اعتمادی ایران به دولت آمریکا را تشدید کرده است؟
📝 مذاکره زبان مشترک ملت‌ها برای حل اختلافات و گشودن گره‌های سیاسی و بین‌المللی است اما هنگامی که مذاکره در سایه #تهدید، تحریم، فشارهای سیاسی و عملیات روانی شکل بگیرد دیگر معنای واقعی خود را از دست می‌دهد و به ابزاری برای تحمیل اراده یک‌جانبه تبدیل میشود.
🔸لبخند بر لب، تحریم در آستین: دیپلماسی به سبک آمریکا
نمونه آشکار این رویکرد را میتوان در سیاست‌های ایالات متحده آمریکا مشاهده کرد. آمریکا نه از #مذاکره به‌عنوان راهی برای تفاهم بلکه برای #تحمیل خواسته‌های خود استفاده می‌کند، آن‌هم بدون در نظر گرفتن حقوق و مواضع طرف مقابل. در حقیقت آنچه از سوی آمریکا به‌عنوان «مذاکره» مطرح میشود بیشتر تلاشی برای تسلیمِ طرف مقابل و اعمال فشار سیاسی، اقتصادی و روانی است تا یک گفت‌وگوی برابر و سازنده.
#رفتار_آمریکا در طول مذاکرات غیرمستقیم عمان به‌روشنی این حقیقت را نشان می‌دهد. این کشور در سه دور مذاکره‌ای که مدعی گفت‌وگو و تعامل بود، در عمل ۸۱ نفتکش، ۱۸ فرد حقیقی و ۱۰۱ شرکت و نهاد ایرانی را مورد #تحریم قرار داد. در این روند، آمریکا همواره از سیاست قدیمی "چماق و هویج" بهره برده؛ از یک سو سخن از گفت‌وگو می‌زند و از سوی دیگر با تحریم، #تهدید و فشارهای جانبی سعی دارد به طرف مقابل برای قبول کردن خواسته‌های خود فشار وارد کند.
🔸اعتماد زخمی، دیپلماسی در گروگان
رفتار دوگانه‌ی آمریکا نه تنها بی‌اعتمادی را در سطح دیپلماتیک افزایش داده، بلکه فرصت‌های گفت‌وگو را نیز به‌نوعی به گروگان گرفته است. با نگاهی به این روند، روشن است که کشوری که به دیپلماسی و مذاکره پایبند نیست، آمریکا است؛ نه جمهوری اسلامی ایران. کشوری که با وجود فشارهای سنگین و تحریم‌های گسترده، همچنان بر حل مسائل از مسیر دیپلماتیک پاییبند است، ایران است. و این در حالی است که ایران بارها پای میز مذاکره نشسته اما نتیجه‌ای جز تشدید فشارها از سوی طرف آمریکایی ندیده است.
تجربه‌های تلخ و مکرری که ملت ایران از رفتارهای خصمانه و مداخله‌جویانه‌ی دولت آمریکا در طول تاریخ معاصر خود اندوخته است، چنان زخم‌هایی بر پیکره‌ی اعتماد ایرانیان برجای گذاشته که دیگر جایی برای خوش‌بینی یا اعتماد به وعده‌های واشنگتن باقی نگذاشته است. ایران همواره با نگاهی نقادانه و محتاطانه به هرگونه تعامل یا مذاکره با آمریکا می‌نگرد، چرا که #تجربه نشان داده است که هر وعده‌ای از سوی این کشور ممکن است به سرعت به یک اقدام دگرگون‌کننده و غیرمنتظره بدل شود: «[در مذاکرات عمان] نه خیلی خوش‌بینیم، نه خیلی بدبینیم. البتّه به طرف مقابل خیلی بدبینیم، طرف مقابل را قبول نداریم، می‌شناسیم طرف مقابل را.» ۱۴۰۴/۰۱/۲۶
🔸وقتی «مذاکره» تنها لفاظی و لقلقه زبان است
تا زمانی که مذاکره با سیاست تهدید و تحریم همراه باشد، نمی‌توان آن را «دیپلماسی» نامید. چنین مذاکره‌ای در حقیقت نوعی اجبار و #تحمیل است، نه گفت‌وگوی برابر و راه‌گشا. اگر آمریکا حقیقتاً به دنبال حل‌وفصل اختلافات است، باید صداقت در رفتار را جایگزین زبان زورگویی و زیاده‌خواهی کند. ایران هیچ گاه میز مذاکره را ترک نکرده است ولی آمریکا با رفتارهای دوگانه نشان می دهد که اهل مذاکره نیست و اگر این اقدامات خود را ادامه بدهد اثبات می کند که مذاکره در سخنانشان لقلقه زبان است و به دنبال چیز دیگری هستند.
ایران هرگز میز مذاکره را ترک نکرده و همواره با #منطق، استدلال و حسن‌نیت پای گفت‌وگو نشسته است؛ اما این ایالات متحده است که با زیاده‌خواهی و نفاق، چهره‌ای غیرقابل اعتماد از خود نشان داده است. در حالی که در ظاهر از مذاکره و تعامل سخن می‌گوید در عمل با تشدید تحریم‌ها، تهدیدهای آشکار و پنهان و #نقض_تعهدات بین‌المللی نشان می‌دهد که مذاکره در قاموس سیاسی‌اش چیزی جز ابزاری برای فشار و تحمیل نیست: «پشت لبخندهای دیپلماسی [آمریکا]، این‌جور دشمنی‌ها، این‌جور کینه‌ها، این باطن خبیث، پنهان است. چشمانمان را باز کنیم... حواسمان باشد که با چه کسی مواجهیم، با چه کسی معامله میکنیم، با چه کسی داریم حرف میزنیم.» ۱۴۰۳/۱۱/۰۹
⏪ اگر این رفتارهای زورگویانه و خارج از عرف دیپلماتیک طرف آمریکایی ادامه یابد به روشنی برای جهانیان اثبات خواهد شد که ادعای مذاکره‌ی مقامات آمریکایی، صرفاً لقلقه‌ی زبان است و آنچه در واقعیت پی می‌گیرند چیزی جز تحمیل اراده، #سلطه‌طلبی و کسب امتیاز یک‌طرفه نیست.
@khatevelayat
📍#خطای_شناختی | دانینگ-کروگر
از خطرناک‌ترین توهم‌ها، توهم دانایی‌ست.
در پدیده‌ای به‌نام دانینگ-کروگر، انسان‌های کم‌دانش به‌دلیل ناتوانی در تشخیص پیچیدگیِ واقعی مسائل، به‌شکلی اغراق‌آمیز خود را دانا می‌پندارند.
✔ درحالی‌که هرچه انسان عمیق‌تر بداند، بیشتر با وسعت نادانسته‌ها مواجه میشود، و به‌جای غرور، دچار فروتنی و تردید می‌گردد.
جهل، گاه با اعتمادبه‌نفس سخن می‌گوید؛ دانایی، با احتیاط.
⚠ این همان خطری‌ست که جوامع را تهدید می‌کند: اینکه زمام اظهارنظر، تصمیم‌گیری، و حتی هدایت دیگران به دست کسانی بیفتد که صدای بلند دارند، نه فهم بلند.
#تفکر_انتقادی #منطق #توهم_دانایی
@khatevelayat