وجوب قبول مسئولیتهای اجتماعی در دوران غیبت! وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ (۱۰۵) ۞ إِنَّ فِی هَذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِینَ (۱۰۶) ۞(سوره مبارکه انبیاء) در «زبور» بعد از ذکر [= تورات ]نوشتیم: «بندگان شایسته ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد. » در این، پیام روشنی است برای اهل عبادت. این وعده خداوند در قرآن است که #زمین را به #بندگان_صالح خواهد سپرد. و این مطلب را #یک_پیام_روشن برای اهل عبادت دانسته است. ♦️چطور می‌شود که "بندگان صالح" وارث زمین می‌شوند اما پیام برای "عابدان" است؟ "اهل‌عبادتِ‌خدا" کسانی هستند که حاضر به اطاعت و تواضع در مقابل غیر خدا نمی‌شوند، برای ایشان خیلی سخت است که در #حاکمیت_طاغوت زندگی کنند. اینان چه بسا اهل #فضیلت هستند و اگر از #عبادت_خدا صرف نظر کنند و حاضر به #اطاعت_از_طاغوت شوند، در دستگاه طاغوت مقامات مهمی را به دست می‌آورند اما عظمت الهی در دلشان هر مقام و منصبی را خوار و خفیف کرده‌است. ولی دلشان می‌خواهد به #بندگان_خدا خدمت کنند و  برای #خدمت_مؤمنانه منصبی از طرف خدا داشته باشند. اینجاست که #پیام_روشن قرآن برای آن‌ها آمده است که خودشان را برای حکومت در زمین آماده کنند. ♦️لذا #اهل_عبادت نباید از تفکر در این موضوع مهم غفلت کنند که قطعا حکومت الهی بر زمین محقق خواهدشد و #مؤمنین باید در آن حکومت مسئولیت‌های مهمی را به عهده بگیرند. 🔻ضمن اینکه فراموش نکنیم، زمین فقط به عنوان مکان استقرار #انسان_کامل است که مدیریت تمام #نظام_هستی به او سپرده شده است. ♦️برای تایید این نکته می توان به آیه زیر که بسیار معروف است نیز اشاره نمود: وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ (۵) ۞(سوره مبارکه قصص) ما اراده کرده‌ایم تا بر مستضعفان زمین نعمت بخشیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم. کلمه "ائمه" به معنای امامان، یعنی افرادی که پیشوا و جلودار اجتماع هستند. در واقع منظور از امام در اینجا، مسئول و منصوب از طرف خداست برای اداره امور اجتماعی. در آیه قبل، برای توصیف وارثان زمین، کلمه "عابدین" آمده بود. "عابد" به کسی که گاهی اوقات عبادت می‌کند، گفته نمی‌شود.  بلکه عابد، کسی است که عبادت خداوند متعال، وصف و عنوانی برای او شده است. مثل زاهد، عالم و ... . در آیه هم نفرمود "لقوم یعبدون"، بلکه فرمود "لقوم عابدین". یعنی صرف اینکه مدتی را مشغول عبادت باشند کفایت نمی‌کند. و باید "اهل عبادت" باشند. اگر این دو آیه در کنار یکدیگر مورد توجه واقع شوند به این نکته ارشاد می‌کنند که آن کسانی که قرار است در زمانی که مؤمنین #وارث_زمین خواهند شد، "امام" باشند باید، از قبل، "عابد" باشند و واضح است که عبادت در اینجا به همان معنای واقعی کلمه یعنی تواضع و خشیت خالص در درگاه الهی است که حاضر نیستند زیر بار اطاعت غیر خدا بروند، به محکمه طاغوت مراجعه نمی‌کنند و از طاغوت مدد نمی‌گیرند و ... لذا صرف نماز و روزه و مناسک و امثال آن مد نظر نیست. بلکه اینجا عبادتی مدنظر است که به #امامت_امت منتهی می‌شود. و چنین عبادتی قطعا نمی‌تواند خالی از تجربه‌های #خدمات_اجتماعی و #مسئولیت‌ در #جامعه قبل از #ظهور باشد. خصوصا می‌توانیم از آیه ۱۲۴ سوره بقره نیز استفاده کنیم که شرط این امامت، قبولی در ابتلاءات است همان‌گونه که خداوند متعال #ابراهیم را به امامت مفتخر کرد و تاکید کرد که این امامت عهدی است از طرف خدا، یعنی مسئولیت است و صرفا مقام نیست و خداوند متعال این مسئولیت را به #ظالمان نمی‌دهد حتی اگر #ذریه_ابراهیم باشند. و طاغوت بودن در مورد ذریه ابراهیم کمی بعید به نظر می‌رسد لکن یاری طاغوت ممکن است و #یار_ظالم نیز ظالم است. این مطلب به ضمیمه همان معنای عبادت می‌رساند که این عهد فقط به کسی خواهد رسید که در مقابل طاغوت سر خم نکرده باشد. ♦️با این نگاه، هدف از طول کشیدن #عصر_غیبت بیشتر معلوم می‌شود، یعنی #تربیت انسان‌هایی که آماده پذیرش امامت امت باشند برای دوران #حاکمیت_مطلق_مؤمنین در زمین. و با نگاهی عمیق تر اذعان خواهید کرد که آنچه از دوران غیبت گفتیم شامل زمان حضور ائمه معصومین(ع) هم می‌شود به دلیل عدم امکان حاکمیت مطلق مؤمنین تا قبل از ظهور. ♦️حال آنچه بیشتر از همه ذهن را مشغول می‌کند این است که در "#زمان_غیبت" چطور می‌توان خود را در محل "مسئولیت‌های اجتماعی و ابتلاءات مربوط به آن" قرار داد، در حالی که در این زمان دو مشکل اساسی در مقابل مؤمنین وجود دارد: 👇ادامه در مطلب بعد...