ایتا - کلـبــه🏡 #پذیرفتن

کلـبــه🏡
#یادداشت_های_یک_روانشناس 
#پذیرفتن✅

گاهی پذیرفتن اینکه حق با ما بوده یا اینکه نیاز به مهربانی با خود داریم، می‌تواند برایمان دشوار باشد و حتی باعث خشم و مقاومت شود. انگار بخشی از وجودمان اجازه نمی‌دهد با خود مهربان باشیم، مخصوصاً وقتی که اشتباهی مرتکب شده‌ایم. در این مواقع، اولین واکنش ما معمولاً سرزنش خود است—واکنشی که شاید طبیعی به نظر برسد، اما در واقع می‌تواند یکی از آسیب‌زننده‌ترین راه‌های برخورد با اشتباهات باشد. سرزنش مداوم، ما را در چرخه‌ای از احساس گناه و شرم گرفتار می‌کند و به‌جای کمک به تغییر، ما را از درون فرسوده می‌کند.  

اما چرا خودمان را سرزنش می‌کنیم؟ برای هر کسی، سرزنش معنای متفاوتی دارد. برخی آن را نوعی مجازات می‌بینند، گویی که با رنج کشیدن، می‌توانند اشتباه خود را جبران کنند. بعضی دیگر آن را راهی برای کنترل آینده می‌دانند، به این امید که اگر به اندازه کافی خودشان را ملامت کنند، دیگر دچار همان خطا نخواهند شد. گاهی هم این عادت ریشه در باورهایی دارد که از کودکی در ذهنمان شکل گرفته‌اند—باورهایی که می‌گویند ما تنها زمانی ارزشمندیم که کامل و بدون اشتباه باشیم، و هر خطا نشانه ضعف یا بی‌لیاقتی است.  

اما حقیقت این است که مهربانی با خود به معنای نادیده گرفتن اشتباهات نیست. برعکس، وقتی بدون سرزنش، اما با آگاهی و پذیرش به اشتباهاتمان نگاه کنیم، می‌توانیم از آن‌ها درس بگیریم و رشد کنیم. مهربانی با خود یعنی به جای غرق شدن در احساس گناه، به خودمان فرصت جبران و یادگیری بدهیم. این نگاه، ما را از قضاوت‌های سختگیرانه رها می‌کند و کمک می‌کند مسیر بهتری برای تغییر و بهبود پیدا کنیم—مسیر رشدی که بر پایه پذیرش، انعطاف‌پذیری و شفقت به خود بنا شده، نه سختگیری و سرزنش مداوم.
3.9هزار مشاهده10:59
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
