حتماااااا بخوانید

.. زمانی که در دبیرستان درس می خواندیم، بچه های 12 تا 19 سال در آن جا تحصیل می کردند. . یک روز در زنگ ورزش من سعی داشتم برای معلم ورزش بسیار حرفه ای جلوه کنم تا مرا برای تیم مدرسه انتخاب کند. . اما بزرگتر های مدرسه به خاطر قد و هیکل و تجربه راهی برایم باز نمی کردند. . یک روز همه را به صف ایستاندند و اسامی تیم منتخب را خواندند. اما اسم من در آن ها نبود ابراهیم که یکی از قوی ترین بچه های مدرسه بود، مرا دید و گفت: امروز عصر یادت نره ، بیا کلوپ صدری برای تمرین گفتم من انتخاب نشدم. گفت تو چیکار داری! بیا برای تمرین . بعد خود ابراهیم با معلم ورزش صحبت کرد و از توانایی های من گفت. با اصرار ابراهیم وارد تیم شدم. هر چند خیلی ها مرا مسخره می کردند اما ابراهیم خیلی خوب هوای من را داشت و به من پاس می داد و خیلی مرا تحویل می گرفت. . #دوست_شهيد_من #کانال_عَلَمْـدارِ_ڪُمِیْـل

⚘﷽⚘ اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ وَاَهْلَ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَةِ سلام بر تو اےمولایے که صاحب تمام عوالم هستے و امرت امر خدا و دولتت دولت خداست السَّلامُ عَلَيْكَ يا صاحِبَ الْأَمْرِ... عیداست ولے بوے جمعه مےآید طعم تلخ نبودنت نداشتنت چقدر جاے خالیت احساس مےشود جاے خالے کسے که با همه‌ے وجود دوستش دارے اما هیچ وقت ندیدیش اصلا مگر مےشود ندیده عاشق شد؟ ندیده آنقدر دوست داشت؟ عید است و روز خواستن آرزوها خدایا یک ماه بندگے کردیم خوب یا بد هر چه داشتیم رو کردیم حالا نوبت توست که عیدےبدهے که دستانمان راخالے نگذارے که ما را به مرادمان برسانے به آرزویمان برسانے به آقایمان برسانے به صاحب مان به ولے امرمان به عشقمان برسانے... در افق آرزوهایم تنها ♡أللَّھُمَ ؏َـجِّلْ لِوَلیِڪْ ألْفَرَج♡ را میبینم... #سلام‌‌آقاے‌مهربان‌من‌✋

باهم رفته بودیم ڪربلا، یک بار دیدم توی رواق روبروے ضریح خوابش برده و من هم برای بقیه جریان خوابیدنش را تعریف ڪردم. تا اینڪه یڪ روزڪہ مشغول دعا خواندن بودم، آمد ڪنارم و گفت چقدر دعا می خوانے؟!! برو بنشین با آقا حال ڪن ، با آقا حرف بزن ... میگفت: "خیلی خیلی لذت بخش است که خوابت ببرد ، چشم بازکنی و ببینی شش گوشه ارباب جلوی چشمانت است." بعد از اینڪه خبر شهادتش آمد و رفتیم معراج شهدا به او گفتم به خدا اگر می دانستم خوابت در حرم می خواهد این طور بشود و تورا به اینجاها ببرد من هم مےآمدم کنارت مےخوابیدم ... راوی : خواهر شهید #شهید_محمدرضا_دهقان

.. اواسط بهمن رفتیم خونه یکی از بچه ها. ابراهیم خواب رفت. اما یکدفعه از جا پرید و به صورتم نگاه کرد و بی مقدمه گفت: حاج علی، جان من راست بگو! تو چهره من شهادت می بینی؟! ابراهیم بلند شد گفت و سریع حرکت کنیم بریم. نیمه شب آمدیم مسجد ابراهیم با بچه ها خداحافظی کرد. رفت خانه، از مادر و خانواده اش هم خداحافظی کرد. از مادر خواست برای شهادتش دعا کند. صبح روز بعد هم راهی منطقه شد . همه آماده حرکت به سمت فکه شدند. با دیدن چهره ابراهیم دلم لرزید. جمال زیبای او ملکوتی شده بود. رفتم بهش گفتم داش ابرام خیلی نورانی شدی. نفس عمیقی کشید و گفت روزی بهشتی شهید شد خیلی ناراحت بودم. اما با خودم گفتم: خوش بحالش که با شهادت رفت، حیف بود با مرگ طبیعی از دنیا بره . بعد نفس عمیقی کشید و گفت خوشکل ترین شهادت را می خوام. قطرات اشک از گونه اش جاری شد. ابراهیم ادامه داد: اگه جایی بمانی که دست احدی به تو نرسه، کسی هم تو رو نشناسه، خودت باشی و آقا، مولا هم بیاد سرت را به دامن بگیره، این #خوشگل_ترین_شهادت... . #علمدار_کمیل #دوست_شهيد_من

. هر انسانی عطر خاصی دارد گاهی برخی عجیب بوی خدا میدهند همانند... ‌ #شهید . . #علمدار_کمیل #دوست_شهید_من #ابراهیم_هادی

.. محور همه فعاليتهايش نماز بود. ابراهيم در ســخت ترين شرايط نمازش را اول وقت ميخواند. بيشــتر هم به جماعت و در مســجد. ديگران را هم به نمازجماعت دعوت ميکرد. ‌. ابراهيــم حتــي قبل از انقلاب، نمازهاي صبح را در مســجد و به جماعت ميخواند. رفتار او ما را به ياد جمله معروف شهيد رجائي مي انداخت؛ «به نماز نگوئيد کار دارم ، به کار بگوئيد وقت نماز است.» ‌. بهتريــن مثال آن، نمازجماعت در گود زورخانــه بود. وقتي كار ورزش به اذان ميرسيد، ورزش را قطع ميکرد و نماز جماعت را بر پا مينمود. ‌. بارها در مسير سفر، يا در جبهه، وقتي موقع اذان ميشد، ابراهيم اذان ميگفت و با توقف خودرو، همه را تشويق به نماز جماعت ميکرد. صداي رساي ابراهيم و اذان زيباي او همه را مجذوب خود ميکرد. او مصداق اين کلام نوراني پيامبــر اعظم (ص) بود که ميفرمايند: «خداوند وعده فرمــوده؛ مؤذن و فردي که وضو ميگيرد و در نماز جماعت مســجد شرکت ميکند، بدون حساب به بهشت ببرد.» ‌. ابراهيم در همان دوران با بيشتر بچه هاي مساجد محل رفيق شده بود. او از دوران جواني يک عبا براي خودش تهيه کرده بود و بيشــتر اوقات با عبا نماز ميخواند...

"مجروح عملیات" #ادامه محو چهره او بودم. با خودم می گفتم: چقدر چهره اش زیباست! چقدر آشناست. من او را کجا دیدم!؟ سمت چپم را نگاه کردم. عمو و پسر عمویم،آقا جان سید و... ایستاده بودند. عمویم مدتی قبل از دنیا رفته بود. پسر عمه ام نیز از شهدای دوران دفاع مقدس بود. از اینکه بعد از سال ها آنها را می دیدم خیلی خوشحال شدم. زیر چشمی به جوان زیبا رویی که در کنار من بود دوباره نگاه کردم. من چقدر او را دوست دارم. چقدر چهره اش برایم آشناست. یکباره یادم آمد. حدود ۲۵ سال پیش. شب قبل از سفر مشهد. عالم خواب،حضرت عزرائیل... با ادب سلام کردم. حضرت عزرائیل جواب دادند. محو جمال ایشان بودم که با لبخندی بر لب به من گفتند: برویم؟ با تعجب گفتم: کجا؟ بعد دوباره نگاهی به اطراف انداختم. دکتر جراح،ماسک روی صورتش را درآورد و به اعضای تیم جراحی گفت: مریض از دست رفت. دیگه فایده نداره... بعد گفت: خسته نباشید. شما تلاش خودتون رو کردین، اما بیمار نتونست تحمل کنه. یکی دیگه از پزشک ها گفت: دستگاه شوک رو بیارین... نگاهی به دستگاه ها و مانیتور اتاق عمل کردم. همه از حرکت ایستاده بودند! عجیب بود که دکتر جراح من، پشت به من قرار داشت، اما من می توانستم صورتش را ببینم! حتی می‌فهمیدم که در فکرش چه می گذرد! من افکار افرادی که داخل اتاق بودند را هم می‌فهمیدم. همان لحظه نگاهم به بیرون از اتاق عمل افتاد. #ادامه_دارد...

#با_گریه_آمده به محض اینکه سر و کله‌ی بچه‌هایِ بسیجی فوق‌العاده کم سن و سال در خط یا عقبه‌ی جبهه پیدا می‌شد، بزرگترها روبه یکدیگر کرده، با دست او را نشان می‌دادند و می‌گفتند: «با گریه آمده» کنایه از این که سن و سال او برای اعزام کافی نبوده و با دست بردن در تاریخ تولدش در شناسنامه و کلی گریه و زاری و التماس برای گرفتن مجوز اعزام به جبهه، راه پیدا کرده است. #نوجوانان #دفاع_مقدس

❤️عدالت شهید ابراهیم هادی 🍃هیچ وقت در کارهایش از #عدالت و حرف حق دور نمی شد مثلا یکی از همسایه های ما که خیلی اهل دعوا بود با یکی دیگه از همسایه های ما دعوا افتاده بود و دندان یک نفر را شکست. همسایه ما هم شکایت کرد؛شاکی رضایت نمی داد. متهم به من گفت: برو ابراهیم رو بگو بیاد. من هم هر طور شده ابراهیم رو پیدا کردم و آوردم. ⚪️هم شاکی هم متهم به احترام ابراهیم بلند شدند. شاکی گفت: اگه ابراهیم بگه رضایت بده من رضایت می دم. ابراهیم خیلی جدی گفت: نه خیر رضایت نده!این آقا باید بفهمه برای هر چیزی نباید دعوا به پا کنه ! 🔴متهم ۲۴ ساعت داخل بازداشگاه بود. بعد ابراهیم به شاکی گفت: حالا برو رضایت بده؛باید کمی ادب می شد. #سلام_برابراهیم

ما حزب خدا فدائیان وطنیم ✌️ بی اذن ولی دست به کاری نزنیم🍃 تو اشاره ای بفرما آقا ❤️ تا ریشه صهیونیست ها را بکنیم👊 #لبيک_یا_خامنه_ای❤️✌️

برق نگاهت... قدرت گناه را از من گرفته من تا ابد به عهد خویش با چشمانت پایبندم... وقتی نگاهت به من است! مگر میشود دست از پا خطا کرد؟ تو هم شاهدی و هم شهید... رفیق شهیدم #ابراهیم_هادی🌷

#دربرابرعیوب دیگران همراه دوستش با سرعت در پیاده رو می رفتند. یکباره توقف کرد و راهش را کج کرد. دیده بود مردی با پای لنگ، جلوتر از او در حال عبور است. با خودش گقت: شاید آن مرد ما را ببیند و دلش بسوزد که پایش سالم نیست و... هیچوقت ندیدم عیوب کسی را بیان کند یا دل کسی را بسوزاند. چقدر زیبا به این آیه دقت کره بود. 📚کتاب خدای خوب ابراهیم هادی. صفحه58

.. ابراهیم در عین حال ڪہ جوانے با ویژگۍ های منحصر بہ فرد بود، ڪارهایی مے ڪرد ڪہ براۍ ما عجیب بود. یڪبار وارد مسجد شدم، می خواستم بہ دستشویی بروم. دیدم دو نفر دیگر از زیرزمین برگشتند و گفتند: چاه دستشویی گرفته. برای نماز بہ خانہ می رویم . . من هم می خواستم برگردم، همان موقع ابراهیم رسید. وقتی ماجرا را شنید ، آستینش را بالا زد و رفت توی زیرزمین. داخل محل دستشویی شد و در را بست! یڪ ربع بعد در را باز ڪرد. چاه دستشویی را باز و همه جا را شستہ و تمیز ڪرده بود! بعد هم مشغول شستن دست خودش شد . . ابراهیم در مقابل خدا براۍ خودش شخصیتی نمی دید. هر ڪاری می توانست، برای رضای خدا انجام می داد. خودش را در مقابل خدا ڪوچک می دید و افتادگی داشت. خدا هم در چشم مردم ، بہ او عظمت عجیبی داد . #علمدار_کمیل #دوست_شهيد_من

.. چه آرزوهای قشنگی می کردند و چقدر زیبا اجابت می شد... حاج احمد آرزو کرده بود: "بدست شقی ترین انسانهای روی زمین یعنی اسرائیلی ها کشته بشم" و حالا دست اونهاست... . حاج همت از خدا خواسته بود: "مثل مولایم بدون سر وارد بهشت بشم" ترکش خمپاره سرش رو برد... . #ابراهيم_هادي همیشه می گفت: "دوست دارم مثل حضرت زهرا گمنام باشم" سالها پیکرش مفقود شده... . آقا مهدی باکری می گفت از خدا خواستم: "بدنم حتی یک وجب از خاک زمین رو اشغال نکنه" آب دجله او رو برای همیشه با خودش برد... . حاج آقا ابوترابی در مسیر پیاده روی مشهد می گفت آرزو دارم: "در جاده عشق (مشهد) از دنیا برم" تو همون مسیر خدا بردش و روز شهادت امام رضا در جوار امام رضا دفن شد... . . . میخواستن میشد... میخوایم نمیشه... چه کار کردیم با این دل ها... . . #علمدار_کمیل #دوست_شهيد_من

شهید ماه تولدت کیه؟!😍❤️ #‌کلیپ_‌زیبا😍

تا الان فقط 6⃣ نفـــــر😐 دوستان عجله کنید

"پایان عمل جراحی" #ادامه همان لحظه نگاهم به بیرون از اتاق عمل افتاد. من پشت درب اتاق را میدیدم! برادرم با یک تسبیح در دست، نشسته بود کنار درب اتاق و عمل و ذکر می گفت. خوب به یاد دارم که چیز ذکری گفت. اما از آن عجیب تر اینکه ذهن او را می‌توانستم بخوانم با خودش می گفت: خداکند که برادرم برگرده. او دو فرزند کوچک دارد و سومی هم در راه است. اگر اتفاقی برایش بیفتد ما با بچه هایش چه کنیم؟یعنی بیشتر ناراحت خودش بود که با بچه های من چه کند!؟کمی آن طرف‌تر، داخل یکی از اتاق‌های بخش، یک نفر در مورد من با خدا حرف میزد! من او را هم می‌دیدم داخل بخش آقایان یک جانباز بود که روی تخت خوابیده بود و برایم دعا کرد. او را می‌شناختم.قبل از اینکه وارد اتاق عمل شوم با او خداحافظی کردم و گفتم که شاید برنگردم. این جانباز خالصانه می گفت: خدایا من را ببر، اما او را شفا بده.او زن و بچه دارد اما من نه. یک بار احساس کردم که باطن تمام افراد را متوجه می شوم. نیت ها و اعمال آنها را می بینم بار دیگر جوان خوش سیما به من گفت: برویم؟ از وضعیت به وجود آمده و راحت شدن از درد بیماری خوشحال بودم. و فهمیدم که شرایط خیلی بهتر شده اما گفتم:نه! خیلی زود فهمیدم منظور ایشان مرگ من و انتقال به آن جهان است. مکثی کردم و به پسر عمه اشاره کردم و گفتم:من آرزوی شهادت دارم،من سال‌ها به دنبال جهاد و شهادت بودم حالا اینجا با این وضع بروم؟! اما انگار اصرارهای من بی فایده بود. باید میرفتم. همان لحظه دو جوان دیگر ظاهر شدند و در چپ و راست من قرار گرفتند و گفتند:برویم.بی اختیار همراه با آنها حرکت کردم.لحظه‌ای بعد خود را همراه با این دو نفر در یک بیابان دیدم! این را هم بگویم که زمان اصلا مانند اینجا نبود. من در یک لحظه صداها موضوع ها را می فهمیدم و صدها نفر را می دیدم! آن زمان کاملاً متوجه بودم که مرگ به سراغم آمده. اما احساس خیلی خوبی داشتم. از آن درد شدید چشم راحت شده بودم پسرعمویم در کنار هم حضور داشتند و شرایط خیلی عالی بود. در روایت شنیده بودم که دو ملک از سوی خدا همیشه با ما هستند، حالا داشتم این دو ملک را می‌دیدم. چقدر چهره آنها زیبا و دوست داشتنی بود دوست داشتم همیشه با آنها باشم. ما با هم در وسط یک بیابان کویری و خشک و بی‌آب و علف حرکت می‌کردیم. کمی جلوتر چیزی را دیدم. روبروی ما یک میز قرار داشت که یک نفر پشت میز نشسته بود،به میز نزدیک شدیم به اطراف نگاه کردمـ سمت چپ من در دوردست ها چیزی شبیه سرابی دیده می‌شد. اما آنچه که میدیدم سراب نبود، شعله‌های آتش بود!حرارتش را از راه دور حس می کردم. به سمت راست خیره شدم. در دوردست ها یک باغ بزرگ و زیبا، یا چیزی شبیه جنگل های شمال ایران پیدا بود. نسیم خنکی از آن سو احساس می کردم.به شخص پشت میز سلام کردم. ادب جواب داد. منتظر بودم میخواستم ببینم چه کار دارد. این دو جوان که در کنار من بودند، هیچ کس العملی نشان ندادند.حالا من بودم و همان دو جوان که در کنار من قرار داشتند. جوان پشت میز یک کتاب بزرگ و قطور را در مقابل آن قرار داد! #ادامه_دارد...

بزرگواری تعریف میکرد👇 پدرم در سال چهل از دنیا رفت و من شش ماه بعد از وفاتش بدنیا آمدم ، در شش سالگی که کمی خواندن و. نوشتن آموختم تازه فهمیدم که آن شعری که پدرم وصیت کرده بود تا بر سنگ قبرش بنویسند مفهومش چیست ( در بزم غم حسین مرا یاد کنید ) بعدها و در جوانی همیشه کنجکاو بودم که آیا پدرم حقیقتا حسینی بوده ؟؟ روزی در سن حدودا بیست سالگی در کوچه میرفتم که مردی حدودا پنجاه ساله که نامش حسین بود و فهمیده بود من پسر حاج عباسعلی هستم ناگهان مرا در آغوش گرفت و سر بر شانه ام گذاشت و گریست و گریست !!! وقتی آرام شد راز گریستن خودش را برای من اینگونه تعریف کرد : در جوانی چند روز مانده به ازدواجم گرچه آهی در بساط نداشتم ولی دلم را به دریا زدم و با نامزد و مادر زنم به مغازه زرگری پدرت رفتیم و یواشکی به پدرت ندا دادم که پولم کم است لطفا سرویسی ارزان و کم وزن به نامزدم نشون بده طوری که مادر زن و همسرم متوجه نشوند از قضا نامزدم سرویس زیبا و‌ بسیار گرانی را انتخاب کرد ، من که همینطور هاج و واج مانده بودم که چکار بکنم ناگهان پدرت گفت : حسین آقا قربان اسمت ، با احتساب این سرویس طلایی که نامزدت برداشت الباقی بدهی من به شما از بابت اجرت بنایی که در خانه مان کردی صد تومان است و سپس (به پول آن زمان ) صد تومان هم از دخل در آورد و به من داد من همینطور هاج و واج پدرت را نگاه میکردم و در دلم به خودم میگفتم کدوم بدهی؟ کدوم بنایی ؟ من طلبی از حاجی ندارم !! بالاخره پدرت پول طلا را نگرفت که هیچ ، بلکه صد تومان خرج عروسی ام را هم داد و مرا آبرومندانه راهی کرد گذشت و گذشت تا اینکه بعد از مدتها شنیدم حاجی عباسعلی در سن چهل و یک سالگی پس از آمدن از سفر کربلا از دنیا رفته آمدم خانه خیلی گریه کردم و برای اولین بار به زنم راز خرید طلای عروسیمان را تعریف کردم وقتی همسرم شنید که حاجی طلاها را در موقع ازدواجمان مجانی به او داده زد زیر گریه و آنقدر ناله کرد که از حال رفت وقتی زنم آرام شد از او پرسیدم تو چرا اینقدر گریه میکنی و همسرم با هق هق اینگونه جواب داد : آنروز بعد از خرید طلا چون چادر مادرم وصله دار بود حاجی فهمید که ما هم فقیریم ، شاگردش را به دنبال ما فرستاد تا خانه ما را یاد گرفت و چون شب شد دیدیم حاجی به در خانه ما آمده و در میزند ، من و مادرم رفتیم و در را باز کردیم و حاجی بی آنکه به ما نگاه کند که مبادا ما خجالت بکشیم پولی در پاکت به مادرم داد و گفت خرج جهاز دخترتان است حواله ی آقا امام حسین علیه السلام است ، لطفا به دامادتان نگویید که من دادم !! تا همسرم این ماجرا را تعریف کرد باز هر دو به گریه زار زدیم که خدایا این مرد چه رفتار زیبایی با ما کرده ، بگونه ای که آنروز پول طلا و خرج عروسی مرا طوری داد که زنم نفهمید و خرج جهاز زنم را طوری داد که من نفهمیدم !!! وقتی این ماجرا را در سن بیست سالگی از زبان حسین آقای کهنه داماد شنیدم فهمیدم که پدرم همانگونه که در عزای امام حسین بر سر می زده دست نوازش بر سر یتیمان هم می کشیده ، همانگونه که در عزاء بر سینه میزده مرهمی به سینه درد مندان هم بوده ، و همانگونه که برای عاشورا سفره نذری مینداخته هرگز دستش به مال مردم و بیت المال آلوده نبوده و یک حسینی حسینی راستین بوده است ..... اللهم ارزقنا توفيق خدمة الحسين عليه السلام في الدنيا والاخره دل مردم درتلاطمه اگر کاری از دست تو این روزگار سخت بر اومد بخاطر خدا و امام حسین انجام بده که حتمانتیجشو تو همین دنیاخواهی دید.یاعلی مدد

حتمااااا بخوانید داستان بسیار زیبا😍💕❤️