eitaa logo
معارف الثقلین
104 دنبال‌کننده
117 عکس
356 ویدیو
31 فایل
بسم الله تعالی قال رسول الله صل الله علیه و آله إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ اَلثَّقَلَيْنِ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِي كِتَابَ اَللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ اَلْحَوْضَ
مشاهده در ایتا
دانلود
💠✅ چهل روز دعا و نیایش ، برای امام زمان (عجل الله فرجه) و ظهور آن حضرت 💠 از چهار شنبه۱۰/۲۷ ( پنجم رجب ) تا یک شنبه ۱۴۰۲/۱۲/۰۶  مصادف با نیمه شعبان۱۴۴۵ 🔹 امام صادق (علیه السلام) فرمودند : ... هنگامیکه عذاب ( و سختی ها ) بر مردم بنی اسرائیل طولانی شد ، آنها چهل صبح ، گریه کرده و ضجه زدند ، سپس خداوند به حضرت موسی و هارون (علی نبیّنا وآله و علیهماالسلام) وحی نمود تا آنان را از دست فرعون نجات دادند .... سپس حضرت فرمودند : شما نیز اگر اینچنین انجام دهید ( و چهل روز برای فرج دعا کنید ) خداوند متعال فرج ما اهل بیت (علیهم السلام) را می رساند و اما اگر انجام ندادید ( و دعا نکردید ) امر ( غیبت ) تا پایان آن خواهد رسید ( مکیال المکارم ، ج۲ ، ص۵۱ ) ( بحارالانوار ، ج۵۲ ، ص۱۳۱ ، ح۳۴ )
※  بِسْــمِ اللهِ الرَّحْــمٰنِ الرَّحیـــمْ ※ 💎 پيامبر خـدا صلى‌الله‌عليه‌وآله ✍️ هر كه خداوند، محبّت اهل بيت مرا روزی‌اش كند، بى‌گمان به خير دنيا و آخرت رسيده است و در اينكه او اهل بهشت است، احدى نبايد شكّ كند؛ 👈 زيرا دوست داشتن اهل بيت من، بيست نتيجه به بار مى آورد: ده تا در دنيا و ده تا در آخرت: ✅️ اما نتايج آن در دنيا عبارتند از: زهد، شوق به كار و عمل، پارسايى در دين، رغبت به عبادت، توبه پيش از مرگ، نشاط در شب زنده دارى، چشم بركندن از آنچه مردم دارند، حفظ اوامر و نواهى خداوند، نهم: دشمن داشتن دنيا و دهم: سخاوت و بخشندگى. ✅️ و امّا نتايج آن در آخرت: نامه اعمالى برايش گشوده نمى‌شود، ميزانى برايش برپا نمى‌شود، نامه اعمالش به دست راست او داده مى‌شود، برات آزادى از آتش دوزخ برايش نوشته مى‌شود، رو سفيد مى‌شود، از جامه‌هاى بهشت بر قامت او پوشيده مى‌شود، شفاعت او درباره صد نفر از خانواده اش پذيرفته مى‌گردد، خداوند به او با مهر و رحمت مى‌نگرد، از تاج‌هاى بهشت بر سرش مى‌نهند و دهم اينكه بدون حسابرسى به بهشت مى‌رود. ✅️پس خوشا به حال دوستداران اهل بيت من. 📚 الخصال، ص ۵١۵، ح١ ✾اَللّـٰهُمَّ‌عَجـِّـلِ‌لوَلــیِّکَ‌اَلْفـَـرَجْ✾
جعلی است یا حقیقی؟ ما تکلیف داریم که به "مأثور" عمل کنیم نه هرچه منقول است. یعنی اثر و روایت باشد؛ یعنی از اهل بیت نقل شده باشد ، یعنی اختراع دیگران نباشد. در باره اعمال مستحبی و توسلات بر این نکته تاکید شده است. ما شیعیان اصرار داریم که روش نیایش را از حضرات معصومین علیهم السلام فرابگیریم. 🔹لیله الرغائب در متون و مجامیع روایی شیعه نیامده است . یعنی ائمه آن را نفرموده اند. آنچه هست از رسول اکرم _صلی الله علیه وآله__ به نقل از اهل سنت است و هیچ ردپایی در متون اساسی شیعه ندارد. مرحوم سید ابن طاووس در "اقبال" آن را آورده اما از منابع غیر شیعی. شبی چنین مقدس و بدین مهمی اگر حقیقت می داشت بی تردید اهل بیت آن را برایمان بیان می کردند و قطعا در روایات شیعی تشویق و تبیین می شد. اینکه فقط در منابع سنی آمده ، از اعتبار و حجیت می افتد. 🔹در اصول فقه قاعده های داریم با عنوان "تسامح در ادله سنن" و "اخبار من بلغ". معنای سادهء آنها آن است که اگر در بارهء ثواب اعمال مستحبی چیزی شنیدید وبه آن عمل کردید همان ثواب را برایتان ثبت میکنند هرچند آن روایت صحیح نباشد ، چون فضل و رحمانیت خدا وسیع است. بنابر این : 1. لیله الرغائب در اسناد روایی شیعه نیست. اسنادش از اهل سنت است و ضعیف اند. 2.اگر کسی به قصد دریافت ثواب، ندانسته به آن عمل کرد، خداوند به سبب رحمانیتش و فضل بیکرانه اش آن ثواب را به او عطا میکند، گرچه خبر وروایت ناصحیح بوده باشد. 3. عمل به چنین سنن و توسلات و عبادتهایی حرام نیست، بل برخی حتی آنها را مستحب دانسته اند [برای مطالعه : حدیث اندیشه، مقاله بررسی متنی وسندی روایات "من بلغ" ، ش5 ، و: پژوهشهای اصولی، ش4 (1382)، و: مقالات و بررسیها، ش4 (1368) .] 🔹به نظر بنده برای من وشما که شیعه ایم بهتر است در این شب جمعه به اعمالی بپردازیم که مأثور ، واز امامان ما رسیده باشد. کمیل و عاشورا و جامعه ومانند اینها ، چیز دیگری است... از دستشان ندهیم و به لیله الرغائب اهمیت ندهیم وتوجهی نکنیم....
است یا ؟ برخی میگویند همینکه حضرات بزرگوار سید ابن و و قمی در مفاتیح ونیز برخی مراجع معاصر و شبکه های مذهبی بر استحباب اعمال لیله الرغائب تاکید میکنند نشانه درستی و صحت آن است. دوستان می پرسند : مگر از این علما و مراجع برتری؟ یا می گویند اگر جعلی بود چرا این علما که نام بردم آن را بیان کردند؟؟ لذا در اینجا توضیحی مختصر عرض می کنم روایت شیعی نیست ، سنی است. تا اینجا طبق قاعده "تسامح در سنن" و "اخبار من بلغ" آن هم البته با تسامحی مضاعف می پذیریم، والا مخالفانی دارد این قاعده، و نیز هر که فقط تسلیم اهل بیت است، باگشاده رویی و طیب خاطر نمی پذیردش. آقایان آیات عظام خویی و خراسانی و سیستانی و ... قاعده تسامح در ادله سنن را حجت نمی دانند و قواعدش را نافذ نمی دانند 👇❗️❗️ همین اول بگوییم که "تسلیم" چهارده معصوم هستیم و بس! تسلیم را با تمام معانی و شأن واهمیتش درنظر آورید. و جز این چهارده معصوم "مطیع" و سرسپرده و دلسپردهء کسی نیستیم، البته و صد البته جایگاه فرازمند عالمان دین بر دیده و تاج سر ما و اجتهاد و تفقه و استنباط فقهی ایشان نور چشم ما؛ اما در مقوله تسلیم واطاعت هرگز جز کلام نورانی معصوم حجتی نداریم. یعنی سیدابن طاووس وعلامه مجلسی ومراجع معاصر وعلمای شیعه را چون جان دوست داریم و ایشان را مدافعان مکتب حقه می دانیم ولی در جایی که اظهار نظر شخصی کرده باشند اگر مطابق ثقلین نباشد الزامی برای پذیرش نداریم طبق قاعدهء پیشگفته اگر از سنی ها عملی استحبابی وعبادی به ما برسد می توانیم بدان عمل کنیم، خاصه اگر فقهای خلف وسلف بدان اشارتی کرده باشند. در این شک و دودلی نداریم. اما در مقولهء لیله الرغائب جای سوال است که بپرسیم: 💥❗️ اگر آن روایت در نزد "خود سنی ها" ضعیف باشد، چه؟ یعنی اگر لیله الرغائب به سبب تلاش علمای اهل سنت تضعیف شود و روز بروز ترک شود، آیا باز هم بدان عمل کنیم؟ آنها روز به روز ار عمل به آن دور شوند و ترکش کنند و ما روز به روز [به سبب اصرار صداوسیما] بیشتر به آن عمل کنیم؟ 💥❗️اگر روای اول روایت به فرموده امام صادق_علیه السلام_ و نیز به صراحت علمای رجالی اهل سنت ، کذاب است، چه؟ باز هم بپذیریم؟ 💥❗️ یاد گرفتیم که از اهل بیت بگیریم تا از آنها شویم... و یاد گرفتیم که شرق وغرب را بگردیم، علمی نمی یابیم جز در خانه اهل بیت.. و یاد گرفتیم تسلیم آنها شویم... با این حال آیا... ... ...الخ 🔹"عالمان اهل سنت این روایت را بسیار ضعیف دانسته و بدعتی ‌بزرگ شمرده‌اند. ابن جوزی می‌نویسد: «هذا حدیث موضوع علی رسول الله صلی الله علیه و سلّم، ... و سمعت شیخنا عبد الوهاب الحافظ یقول: رجاله مجهولون، و قد فتشت علیهم جمیع الکتب فما وجدتهم قال النووی‏: «و هاتان الصلاتان بدعتان مذمومتان منکرتان قبیحتان‏،‏ و لا تغتر بذکرهما فی کتاب قوت القلوب ـ لأبی طالب المکی ـ والإحیاء ـ للإمام الغزالی ـ ‏،‏ ولیس لأحد أن یستدل على شرعیتهما بما روی عنه علیه الصلاة والسلام أنه قال ‏: ‏ ‏{‏ الصلاة خیر موضوع ‏}‏ فإن ذلک یختص بصلاة لا تخالف الشرع بوجه من الوجوه ‏، ولا یغتر ببعض مَنِ اشْتَبَهَ علیه حکمهما من الأئمة فصنف ورقات فی استحبابهما فإنه غالط فی ذلک... و قال أبو الفرج بن الجوزی‏:‏ صلاة الرغائب موضوعة على رسول الله وکذب علیه.» المجموع (4/ 61) امّا مایه تعجّب است که با اینکه علمای شیعه، رشد را در مخالفت اهل سنت می‌دانند و حتی احادیث صحیح آنها را هم(در صورتی که در منابع شیعه مؤیدی برای آن نیابند) رد می‌کنند، با چه ملاک و معیاری این روایت (که فقط در منابع اهل‌سنت، آن هم با سندی غیرقابل‌اعتنا موجود است) را نقل و ترویج نموده‌اند؟
است یا ؟ روایت لیله الرغائب را علامه مجلسی به نقل از اجازه‌نامه علّامه حلّی(ره) به بنی‌زهره آوردهاست که از حیث سند بسیار ضعیف است. [بحار الأنوار، ج 95، ص 395] بدین صورت: «باب 25 عمل خصوص ليلة الرغائب زائداً على أعمال مطلق ليالي شهر رجب‏ أَقُولُ قَدْ رَوَى الْعَلَّامَةُ ره فِي إِجَازَتِهِ الْكَبِيرَةِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الدَّرْبِيِّ عَنِ الْحَاجِّ صَالِحٍ مَسْعُودِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَبِي الْفَضْلِ الرَّازِيِّ الْمُجَاوِرِ بِمَشْهَدِ مَوْلَانَا أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَرَأَهَا عَلَيْهِ فِي مُحَرَّمٍ سَنَةَ ثَلَاثٍ وَ سَبْعِينَ وَ خَمْسِمِائَةٍ عَنِ الشَّيْخِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْجَلِيلِ الرَّازِيِّ عَنْ شَرَفِ الدِّينِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ سَدِيدِ الدِّينِ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَحْمَدَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنِ الْحَاجِّ مسموسم عَنْ أَبِي الْفَتْحِ نُورْخَانَ عَبْدِ الْوَاحِدِ الْأَصْفَهَانِيِّ عَنْ عَبْدِ الْوَاحِدِ بْنِ رَاشِدٍ الشِّيرَازِيِّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْهَمْدَانِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ خَلَفِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الصَّنْعَانِيِّ عَنْ حُمَيْدٍ الطُّوسِيِّ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا مَعْنَى قَوْلِكَ رَجَبٌ شَهْرُ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّهُ مَخْصُوصٌ بِالْمَغْفِرَةِ فِيه ...»‏ واما سلسله سند اجازه‌نامه علّامه حلّی به بنی‌زهره، از «انس بن مالک» [به خاطر داشته باشید این نام را] از رسول خدا صلی الله علیه وآله ، که راویان را در ج 104، ص 123 نقل می‌کند، و عبارت‌اند از: 1. علامه حلّی، 2. الحسن بن الدربی: جلیل‌القدر بود؛ 3. مسعود بن محمد بن ابی الفضل رازی: فقیهی صالح بود؛ 4. علی بن عبد الجلیل بیاضی رازی: متکلم ومتقی، 5. شرف‌الدین المنتجب بن الحسن بن علی الحسنی: فقیهی صالح بود؛ 6. سدیدالدین ابو الحسن علی بن الحسن: نمی توان دقیقا او را تشخیص داد، 7. عبد الرحمن بن احمد النیسابوری: شیخ اصحاب ری، حافظ، واعظ و فقیه بود؛ 8. ابو عبدالله الحسین بن علی: ظاهرا نیکوکار وثقه، 9. مسموسم (یا سموسم و یا سمرسم)دقیقا مشخص نیست، 10. ابی الفتح نورخان عبد الواحد اصفهانی: تقریبا مبهم است 11. عبد الواحد بن راشد الشیرازی: مبهم، 12. علی بن جهضم، ابو الحسن الحمدانی یا همدانی: تقریبا ناشناس و احتمال صوفی بودنش وجود دارد؛ 13. علی بن محمد بن سعید البصری: ناشناس 14. پدر شخص پیشین که او نیز چنان روشن نیست، 15. خلف بن عبد الله یا خلف بن عبید الله الصنعانی: ابن حجر می‌گوید: وی حدیث لیلة الرغائب را نقل کرده است که ابن جوزی، این روایت را جعلی و ابوموسی چنین روایتی را غریب دانسته است؛ 16. حمید طوسی: وی را حمید الطویل و حمید بن تیرویه نیز می‌نامند؛ برخی گفته‌اند وی ثقه است؛ چنانچه یحیی بن معین گفته وی ثقه است؛ و برخی دیگر می‌گویند وی تدلیس می‌کرد، 17. انس بن مالک: [که نامش را به خاطر سپرده اید] . یعنی وی این حدیث را از رسول خدا صلّی الله علیه و آله شنیده بود. سلسله سند را دیدید. نفر اول هم انس بن مالک بود. انس مالک شخصی بود که انکار واقعه غدیر نمود انس مالک کسی است که امام معصوم او را کذاب معرفی فرموده
است یا سلسله سند را دیدید. نفر اول هم انس بود. کی بود؟ از کودکی خادم پیامبر بود .از بیعت و یاری حضرت امیر مومنان علی علیه السلام سر باز زد. روزی در کوفه و در زمان خلافت ظاهری امیر مومنان از جمعی از صحابه در باره حدیث غدیر مناشده کرد. یعنی با اصرار و تاکید وجدیت و پرسید که آیا در شنیدید حدیث غدیر را یا نه؟ همین انس ابن مالک که کمتر از پنجاه سال عمر کرده بود خود را به فراموشی زد که یادم نیست، پیر شدم، و از این بهانه ها. خلاصه شهادت نداد و بهانه آورد. امیر مومنان امام علی علیه السلام او را نفرین کرد که اگر دروغ بگویی فورا گرفتار شوی و سریعا گرفتار شد. آری، به برص دچار شد. 🔹البته همه اینها را اگر کنار بگذاریم از این روایت نمی توان گذشت که در آن امام صادق _علیه السلام_ او را دروغپرداز در حدیث معرفی کرد. باری، درروایتی‌ منقول‌ از امام صادق‌__علیه‌السلام__ ، انس‌ یکی‌ از سه نفری‌ بود که‌ بر پیامبر صلی‌الله‌ علیه‌ و‌آله دروغ‌ می‌بست: «حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ الطَّالَقَانِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ يَحْيَى قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ زَكَرِيَّا قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَارَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ سَمِعْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع يَقُولُ ثَلَاثَةٌ كَانُوا يَكْذِبُونَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ أَبُو هُرَيْرَةَ وَ أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ وَ امْرَأَةٌ.» [نک: خصال صدوق، ج 1، ص 190] آیا با این حال بپذیریم حدیث لیله الرغائب را؟ می گویم بگذریم از سنی بودن روایت، و بگذریم از اینکه اهل سنت، خودشان دیگر به آن عمل نمی کنند و سخت ضعیفش می دانند ، و بگذریم از اهمیت و ضرورت انحصار اخذ از اهل بیت و تسلیم امر آنها شدن ، و باز بگذریم از سکوت ائمه از چنین شبی با این اهمیتی، و بگذریم از پانزده نفر موجود در سلسله حدیث ، آری ... آری..اگر از همه اینها بگذریم ، از سخن امام صادق علیه السلام درباره انس نمی توان گذشت و روایت لیله الرغائب را پذیرفت.... با همه اینها در یادداشتم به استحبابش اشاره کردم و دلیل اصولی را هم ذکر کردم یعنی "تسامح در ادله سنن" و "اخبار من بلغ" .. اکنون هم شاید بر اساس قاعده "رب کذوب قد یصدق" بشود تساهل کرد، و لذا نمی گویم نباید اعمال آن شب را بجای آورد، ولی گفتم و میگویم که اگر بناست آن را استحبابا و رجائا بپذیریم دستکم دعای کمیل و زیارت آل یاسین و عاشورا را بخوانیم ... استدلال دوستان این است که چون در مفاتیح و اقبال آمده و... چرا سخن به تخریب دین و عقیده می گشایی و مانند اینها.. ان شاء الله اگر نقدی علمی دارید بیان کنید نه خاطره و نقل قول و مطالب احساسی....
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏95، ص: 395 باب 25 عمل خصوص ليلة الرغائب زائدا على أعمال مطلق ليالي شهر رجب‏ 1- أَقُولُ قَدْ رَوَى الْعَلَّامَةُ ره فِي إِجَازَتِهِ الْكَبِيرَةِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الدَّرْبِيِّ عَنِ الْحَاجِّ صَالِحٍ مَسْعُودِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ أَبِي الْفَضْلِ الرَّازِيِّ الْمُجَاوِرِ بِمَشْهَدِ مَوْلَانَا أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَرَأَهَا عَلَيْهِ فِي مُحَرَّمٍ سَنَةَ ثَلَاثٍ وَ سَبْعِينَ وَ خَمْسِمِائَةٍ عَنِ الشَّيْخِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْجَلِيلِ الرَّازِيِّ عَنْ شَرَفِ الدِّينِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ سَدِيدِ الدِّينِ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَحْمَدَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنِ الْحَاجِّ مسموسم عَنْ أَبِي الْفَتْحِ نُورْخَانَ عَبْدِ الْوَاحِدِ الْأَصْفَهَانِيِّ عَنْ عَبْدِ الْوَاحِدِ بْنِ رَاشِدٍ الشِّيرَازِيِّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْهَمْدَانِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ خَلَفِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الصَّنْعَانِيِّ عَنْ حُمَيْدٍ الطُّوسِيِّ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ البته خود علامه سند را تضعیف کرد است. از الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ تا صنعانی هشت نفر راوی سند کلا مجهول مجهول اند. و در هیچ سند شیعی و یا سنی نیستند و در هیچ کتاب رجالی یافت نمی شوند. و اما حمید طوسی ظاهرا عامی است و برخی او را متهم به تدلیس کرده اند. انس هم که عامی است و در روایات شیعی کذاب شمرده شده است.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
بسم الله الرحـــــــــــــــــــــمن الرحیم  🔹 🌷امام صادق صلوات‌الله‌علیه  ✍سرماخوردگی موهبت الهی است و سپاه خداست که خدا آن را فرستاده، تا مرضی را از بدنت ریشه کن نماید، و زمانی که ریشه کن کرد، یک دانگ (نیم گرم یا ۸ جو) سیاه دانه و نیم دانگ (۴ جو) کندش بگیر و بکوب و در بینی انفیه بکش، که سرماخوردگی را بهبود دهد، اما اگر برایت ممکن است، سرماخوردگی را با هیچ چیزی درمان نکن (تا خودش خوب شود) زیرا در آن منافع بسیاریست. 🌷صُنْعُ مِنْ صُنْعِ اللَّهِ جُنْدُ مِنْ جُنُودِ اللَّهِ بَعَثَهُ اللَّهُ إِلَى عِلَّةٍ فِي بَدَنِكَ لِيَقْلَعَهَا فَإِذَا قَلَعَهَا فَعَلَيْكَ بِوَزْنِ دَائِقِ شُونِيرٍ وَنِصْفِ دَائِقِ كُندُسٍ يُدَقُ وَيُنْفَخُ فِي الْأَنْفِ فَإِنَّهُ يَذْهَبُ بِالزَّكَاةِ وَإِنْ أَمْكَنَكَ أَلَّا تُعَالِجَهُ بِشَيْءٍ فَافْعَلْ فَإِنَّ فِيهِ مَنَافِعَ كَثِيرَةً. 📚طب الائمه علیهم السلام ص۶۵
بسمه تعالی مکاشفه شیخ رجبعلی خیاط در احوالات برزخی برخی افراد ناصرالدین شاه در برزخ : در رابطه با وضعیت ناصرالدین شاه قاجار در عالم برزخ، یكی از شاگردان شیخ از ایشان نقل كرد: روح او را روز جمعه‌ای آزاد كرده بودند و شب شنبه او را با هل به جایگاه خود می‌بردند، او با گریه به مأموران التماس میكرد و میگفت: نبرید. هنگامی كه مرا دید به من گفت: اگر می‌دانستم جایم این جاست در دنیا خیال خوشی هم نمی‌كردم ستایش از پادشاه ستمكار جناب شیخ، دوستان و شاگردان خود را از همكاری با دولت حاكم ( پهلوی) و به خصوص از تعریف و تمجید آنان بر حذر میداشت. یكی از شاگردان شیخ از وی نقل كرده‌است كه فرمود: روح یكی از مقدسین را در برزخ دیدم محاكمه می‌كنند و همه كارهای ناشایسته سلطان جایر زمان او را در نامه عملش ثبت كرده و به او نسبت می‌دهند. شخص مذكور گفت: من این همه جنایت نكرده‌ام. به او گفته شد: مگر در مقام تعریف از او نگفتی: عجب امنیتی به كشور داده‌است؟ گفت: چرا! به او گفته شد: بنابر این تو راضی به فعل او بودی، او برای حفظ سلطنت خود به این جنایات دست زد در نهج‌البلاغه آمده است كه امام علی صلوات الله علیه فرمود: الراضی بفعل قوم كالداخل فیه معهم، و علی كل داخل فی باطل اثمان: اثم العمل به، و اثم الرضا به؛ هركه به كردار عده‌ای راضی باشد، مانند كسی است كه همراه آنان، آن كار را انجام داده باشد و هر كس به كردار باطلی دست زند او را دو گناه باشد؛ گناه انجام آن و گناه راضی بودن به آن
🌺حقِ شوهر نسبت به زن چه میزان است 💠منها: «عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: جَاءَتِ امْرَأَةٌ إِلَى النَّبِيِّ ص فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ ص- مَا حَقُّ الزَّوْجِ عَلَى الْمَرْأَةِ فَقَالَ لَهَا أَنْ تُطِيعَهُ وَ لَا تَعْصِيَهُ وَ لَا تَصَدَّقَ مِنْ بَيْتِهِ إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ لَا تَصُومَ تَطَوُّعاً إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ لَا تَمْنَعَهُ نَفْسَهَا وَ إِنْ كَانَتْ عَلَى ظَهْرِ قَتَبٍ‌ وَ لَا تَخْرُجَ مِنْ بَيْتِهَا إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ إِنْ خَرَجَتْ بِغَيْرِ إِذْنِهِ لَعَنَتْهَا مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ وَ مَلَائِكَةُ الْأَرْضِ وَ مَلَائِكَةُ الْغَضَبِ وَ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ حَتَّى تَرْجِعَ إِلَى بَيْتِهَا قَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ ص- مَنْ أَعْظَمُ النَّاسِ حَقّاً عَلَى الرَّجُلِ قَالَ وَالِدُهُ (قَالَتْ فَمَنْ أَعْظَمُ النَّاسِ حَقّاً عَلَى الْمَرْأَةِ قَالَ زَوْجُهَا قَالَتْ فَمَا لِي عَلَيْهِ مِنَ الْحَقِّ مِثْلُ مَا لَهُ عَلَيَّ قَالَ لَا وَ لَا مِنْ كُلِّ مِائَةٍ وَاحِدَة...». 💠راوی از امام باقر علیه السلام نقل می کند که زنی نزد پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله آمد و گفت: حق زوج بر گردن مرد چیست؟ حضرت فرمودند: از مرد اطاعت کند و او را معصیت نکند و از خانه شوهر بدون اجازه، چیزی به عنوان صدقه به کسی ندارد و روزه مستحبی هم بدون اجازه شوهر نگیرد و در مقام استمتاع، مانع شوهرش نشود، (اگرچه روی کوهان شتر). اگر بدون اذن شوهر از خانه بیرون برود، ملائکه آسمان، زمین، غضب و رحمت او را لعنت می کنند تا زمانی که به خانه برگردد. زن سوال کرد: چه کسی از همه حق بیشتری بر مرد دارد؟ حضرت فرمودند: پدرش. زن گفت: چه کسی بر زن از همه بیشتر حق دارد؟ حضرت فرمودند: شوهرش. زن سوال کرد: همان مقداری که شوهر بر من حق دارد، من هم بر شوهر حق دارد؟ حضرت فرمودند: خیر، در برابر هر صد حق شوهر، تو یک حق داری. 📚وسائل الشيعه، حرعاملي، ج20، ص158، مقدمات نكاح، باب79، ح1، ط آل البيت.
فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَآءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِٓ أَحَدًا پس كسی كه لقاء پروردگارش را امید دارد ، باید عمل صالح انجام دهد و هیچ كس را در پرستش پروردگارش شریک قرار ندهد. کهف آیه ۱۱۰ عن سماعة بن مهران قال: سألت أبا عبد الله (علیه السلام) عن قول الله: فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا یُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً. قال: «العمل الصالح: المعرفة بالأئمة، وَ لا یُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً: التسلیم لعلی (علیه السلام)، لا یشرك معه فی الخلافة من لیس ذلك له، و لا هو من أهله». از امام جعفر صادق علیه السلام در مورد این آیه پرسیدم: «فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا یُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً». فرمودند: مقصود از عمل صالح، شناخت ائمه صلوات الله علیهم اجمعین است «وَ لا یُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَد» یعنی تسلیم شدن به ولایت علی علیه السلام و این كه در خلافت، شخصی را كه شایسته خلافت نیست، با او شریك نگرداند تفسیر عیاشی ج۲ ،‌ ص۳۷۹
بمناسبت ولادت جواد الائمه صلوات الله علیه نامه‌ای از رئوف‌ترین پدر       به سخاوتمندترین پسر... بزنطی گوید نامه‏‌ای از امام رئوف، حضرت رضا صلوات‌الله‌علیه (در طوس) را که به امام جواد علیه‏‌السلام (در مدینه) فرستاده بودند، خواندم؛ در آن نوشته شده بود: 🌹 ای أباجعفر! به من خبر رسیده که وقتی سوار مَرکب می‌شوی تا از خانه بیرون بیایی، خدمتکاران تو را از درب کوچک و مخفی خانه خارج می‌کنند، زیرا بُخل آن دارند که از ناحیه‏‌ی تو خیری به دیگران هم برسد! تو را به حقّی که بر گردنت دارم قسم می‌دهم، ورود و خروجت را فقط از درب بزرگ خانه قرار دهی و همراه خودت، سکّه‌ی طلا و نقره فراوان هم برداری تا به هر کس که از تو درخواست کمک کرد، عطا و بخشش نمایی؛ و اگر کسی از عموهایت از تو کمک خواست، كمتر از پنجاه دينار به او مده و بيشتر از آن به اختیار خودت؛ و اگر کسی از عمّه‏‌هايت از تو درخواست کرد، كمتر از بيست و پنج دينار به او مده و بیش از آن به میل خودت؛ من با این سفارش مى‏‌خواهم خداوند مقام و مرتبه‌ات را بالا ببرد؛ پس انفاق كن و از خداوندِ صاحب عرش از فقیر شدن، ترس و واهمه نداشته باش. 💠 «عن أحمد بن محمد بن أبي‌نصر البزنطى قال قرات كتاب أبي‌الحسن الرضا عليه‌السلام الى أبي‌جعفر يا أباجعفر بلغني ان الموالى إذا ركبت اخرجوك من الباب الصغير فانما ذلك من بخل بهم لئلا ينال منك احد خيرا فاسئلك بحقى عليك لا يكن مدخلك ومخرجك إلا من الباب الكبير وإذا ركبت فليكن منك ذهب وفضة ثم لا يسالك أحد إلا اعطيته ومن سئلك من عمومتك ان تبره فلا تعطه اقل من خمسين دينارا والكثير اليك ومن سالك من عماتك فلا تعطها اقل من خمسة وعشرين دينارا والكثير اليك انى اريد أن يرفعك الله فانفق ولا تخش من ذى العرش اقتارا.» کافی (شیخ‌کلینی)، ج۴،ص۴۳، ح۵ عیون اخبار الرّضا علیه‌السلام (شیخ‌صدوق)، ج۱، ص۱۱، ح۲۰ «اللّهُمَ عَجلْ لِوَلیِڪـ الْفَرَجْ »