eitaa logo
مادران شریف ایران زمین
8.9هزار دنبال‌کننده
2.5هزار عکس
159 ویدیو
27 فایل
اینجا پر از تجربه‌ست، تجربهٔ زندگی مامان‌های چند فرزندی پویا، «از همه جای ایران»، که در کنار بچه‌هاشون رشد می‌کنند. این کانال، سال ۱۳۹۸ به همت چند مامان دانش‌آموختهٔ دانشگاه شریف تاسیس شد. ارتباط با ما و ارسال تجربه: @madaran_admin تبلیغات: @tbligm
مشاهده در ایتا
دانلود
هفته‌ای که گذشت خیلی بیشتر از ۷ روز داشت. گواه این حرفم اینه که حالا که به آخر هفته رسیدیم همه‌مون بیشتر از ۷ روز بزرگ شدیم شاید ۷ ماه، شاید هم ۷ سال! همه چیز از صبح جمعه شروع شد... همون موقعی که پیامک شدِ همسرم خواب از چشمم گرفت.😪 خونه‌مون گرد عزا گرفت و شدیم ... ‌ زندگی روی دیگه‌ش رو نشون داد... خونه انگار بمب خورده بود، درس‌ها تل انبار، و اعصاب‌ها ضعیف شد. هر چیزی که قبلا توانایی مدیریتش رو داشتم، دیگه از توانم خارج بود. دلم می‌خواست فقط به داغی که روی سینه‌م بود، فکر کنم. خودم رو گم کرده بودم و نمی‌تونستم پیدا کنم. شده بودم زیر بار این غم و بهترین راه رو می‌دیدم. شاید همسرم حالم رو درک می‌کرد و انتظار نداشت همه چیز سر جاش باشه، شاید حوزه علمیه درک می‌کرد و امتحاناتش رو چند روز تمدید کرد، شاید محل کارم درک می‌کرد و پروژه‌های رو زمین مونده رو ازم پیگیری نمی‌کرد، اما دخترم زهرا چی؟👶 اون که نمی‌فهمه رو، خیلی کوچیکه و هنوز درک نمی‌کنه علت عصبانی شدن‌هام رو از کارهاییش که وقتی توی این غم و غصه نبودم کمتر عصبانیم میکرد. اون می‌فهمه علت بی‌توجهی‌های مادرش رو برای رفع نیازهاش؟ همه‌مون توی این داغ بزرگ شدیم، اما مادر‌ها باز هم مثل همیشه این رو داشتن که بیشتر از بقیه بشن... اما من این‌بار خودم رو یه مادر می‌بینم که نتونست از این فرصت استفاده کنه برای بزرگ شدنش.😑 هی به خودم گفتم دختر جان! کنترلت دست خودت باشه نه دست حال و احوالت! هر وقت خوبی خوبی، هر وقت بدی بدی! اگه خیلی هنرمندی، وقتی بدی خوب باش! اما من این‌بار هنرمند خوبی نبودم... داغ خیلی سنگین بود... سنگین‌تر هم شد.... همون صبحی که خنکای داشت داغ از دست دادن سردار دل‌هامون رو کم می‌کرد، داغ به دلم گذاشت... اونم نه یه رفیق معمولی... ‌ من هنوزم بعد از یک هفته نتونستم خودم رو پیدا کنم. انگار بعضی تکه‌هام توی بغداد و بعضی تکه‌هام توی اون هواپیما سوخت و دیگه پیدا نمی‌شه... پ ن ۱: مادرها هم حق دارن بعضی وقت‌ها بکنن؟ یا اون‌ها دائمی بچه‌هاشونن؟ درسته که همیشه بحران‌ها به این داغی نیستن، اما خیلی روزا از زندگی اتفاقاتی میفته که مادر احتیاج داره یه جوری خودش رو آروم کنه... این جور وقت‌ها با طفلی که همه‌ی وجودش به مادرش وابسته‌ست چی کار بکنه؟ پ ن ۲ : شاید تنها نکته‌ی این متن ‌عکسش بود... لیوانی که رفیق شفیقم زهرا توی دوران برام هدیه آورد، روش نوشته "که جان را فرش مادر می‌توان کرد"... دوست داشت دختردار بشه و اسمش رو بذاره لیلا... ۹۲ 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
طاهای عزیزم نیز به دلیل زردی 5روز بستری بود و پیشش تو بیمارستان بودم.. اما! دیگه مامان اولی نبودم😃 و خیلی زود خودمو جمع و جور کردم؛ کنترل ذهن و روحیه م رو بدست گرفتم مقاوم‌تر شده بودم☺️ تازه برای باقی مامانا هم مامان می‌شدم😅 برگشتم خونه...جناب همسر با توکل بر خدا کاری به کارهایش(درس دانشگاه، تدریس، تالیف و اشتغال پاره وقت)افزوده بود! تنها اتاقمون رو خالی کردیم و یه خاور خرما، ارده کنجد و شیره خرما درجه یک خالی کردیم توش😝 مرد خونه شب‌ها بعد از کارش میفتاد تو کوچه پس کوچه‌های محله شلوووغ 🗣🛵🚲🚙 بازاریابی، سفارش گیری و تحویل رو یه تنه انجام می‌داد اونم بدون وسیله نقلیه!😱😢 اصلا هم به خدشه‌دار شدن وجهه‌ی مهندس شریفی اش فکر نمی‌کرد👌👏 سر بچه اولم انقدر تو نخ بنده خدا بودم...میثم که روزیمون نشد( دوم) اما تمار چسبید به اسم جناب همسر😅 خوشا غیرتت مرد مومن👌 و اما من... با دو بچه ۱ سال و دو ماهه و چند روزه تا آخر شب تک و تنها😔 اما... دیگه مامان اولی نبودم😃 صبح‌ها آیه الکرسی می‌خوندم(بچه ها بلایی سر هم نیارن😝) طاها رو روی تخت بلندش میذاشتم و رویه می‌کشیدم(احیانا رضا چیزی سمتش نشونه گرفت، حداقل به هدف نخوره😝) تو خواب بچه ها، هرکاری با اونطرف حیاط داشتم، با دلشوره انجام میدادم. گوشهامو تیز می‌کردم تا با اولین صداشون برگردم😐😅 طاها کوچولو سحرخیز بود و باید تند تند بهش سرمی‌زدم و بازیش می‌دادم تا رضا رو بیدار نکنه! بیشتر اوقات با نوزاد در بغل کارهای خونه رو انجام می‌دادم، تک دست! به حضرت زهرا(س) متوسل می‌شدم و تا آخر شب مدام به خودم یادآور می‌شدم که تو باید بتونی💪 خدا خواست و طاها مثل رضا مسائل جدی گوارشی نداشت😊 خوابش خیلی بهتر و منظم‌تر بود😴 رضا حسادت نمی‌کرد و عاشق داداشی بود😍 محله هم که باب دلم بود، همه چیز در دسترس😊 مرخصی بدون احتساب در سنوات هم داشتم☺️ از یه دوست قدیمی هم خبردار شدیم یه شرکت خیلی خوب از نخبگان می‌خواد ۱۰۰ نفر نیرو بگیره و آزمون برگزار می‌کنه😍 اینم نگاه مهربون خدا😚 خب حالا میریم که داشته باشیم ترم هفتم کارشناسی رو با دو دردونه ۴ ماهه و یکسال و نیمه! و همسری که در آزمون استخدامی پذیرفته شده دو هفته در ماه قراره خرمشهر دوره ببینه...😮 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
گفتم: علی چند روز دیگه یه سالش می‌شه.😍😘 گفت: آخی پس تولدشه، مهموناتو دعوت کردی؟ - نه! هنوز نمی‌دونه تولد چیه، ما هم تا وقتی خودش نخواد برای چی خودمونو تو زحمت بندازیم؟!😆😅 - بچه است خب، دوست داره، خوشحال می‌شه. - خب می‌گم هنوز نمی‌دونه که می‌تونه با چنین چیزی خوشحال بشه. اصلا کی گفته پسر بچه‌ی یه ساله با چیزی شبیه اون‌چه که ما بهش می‌گیم خوشحال می‌شه؟! - پس چه‌جوری خوشحالش می‌کنید؟! با ارسال عکس فوق، براش توضیح دادم.😆😅😂 پ.ن۱: خیلی از کارهایی که ما به اصطلاح برای بچه‌هامون انجام می‌دیم، در واقع برای دل خودمون هست، مثل همین جشن تولد یک سالگی😉 و من چون خودم تمایلی به این کار نداشتم، سعی می‌کنم برای بچه‌ها هم تمایلش رو ایجاد نکنم.😆 پ.ن۲: آزادی تو‌ غذا خوردن انقدر مفید و‌ لازمه که ظاهراً اگر منجر به اندکی هدررفت غذا بشه، اسراف به حساب نمیاد. ضمن اینکه ما زیر بچه پارچه می‌ندازیم و غذاهای روی پارچه رو حتی المقدور خودمون می‌خوریم. (اگر هم قابل خوردن نباشه می‌ریزیم تو باغچه) پ.ن۳: دور هم جمع شدن و با هم بودن خانواده خیلی خوبه و تولد هم می‌تونه بهونه‌ای برای دورهمی خانوادگی باشه، ولی من و همسرم از اول ترجیح دادیم بهانه‌ی این دورهمی جشن‌های مذهبیمون باشه، مثلا روز میلاد پیامبر برای محمد و روز میلاد امیرالمومنین (یا عید غدیر) برای علی جشن بگیریم و اطعام کنیم. این‌جوری مهمان‌ها هم به زحمت نمی‌افتند برای تهیه‌ی هدیه. ۹۱ 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
پس از سه ترم ، مجدد وارد شدم! با مبلغی ترس و مشتی شک بابت باد خوردن پشت🙃 و رسیدگی به همسر، نوپا و نوزاد.👶🏻👦🏻🧔🏻 خب واحدها رو طوری باید بردارم که فقط تا ظهر دانشگاه باشم... واحدها بالا، پایین، کم، زیاد، چپ، راست...🤔 هرکار کردم نشد که نشد😑 بذار ببینم چطور شد؟!🤔 دو روز از صبح تا عصر باید برم.😕 کلاس سر صبح و دانشگاه بدون مهد.😒 طاها ۴ ماهه‌ست و فقط می‌خوره.😢 این‌همه وقت، دوتا بچه کوچیک، رو دست مامان بزرگ؟؟😳 غیرقابل قبوله😑 و اما! یکی از ،😌 به صورت خودجوش، تعدادی از مادران بالقوه‌ی (!) شریفی رو برای نگه‌داری از طاها در ، بسیج کرد.👌😍 دوستان نوبتی در اوقات خالی از طاهای نازنینم مراقبت می‌کردن تا من بتونم بین کلاس‌هام بهش شیر بدم.❤️ رضا هم پیش مامان گلم می‌ذاشتم.👵🏻 خدا از همه‌شون به‌ ویژه از مادرم😚 قبول کنه.🤲🏻 با توکل برخدا شروع کردم... وقتی برمی‌گشتم بدون معطلی رضا رو از مامانی می‌گرفتم. کارهای خونه و نیاز بچه‌ها زیاد بود، بیداری و خوابشون الاکلنگی بود! بازی‌های مورد نیازشون متفاوت! نیاز به در اوج! دو هفته درماه همسرم نبود و خرید و...هم کم و بیش با خودم بود... گاهی بی‌حوصله و بی‌رمق می‌شدم.😢😩 دوست نداشتم کسی به خاطر من و تصمیماتم، اذیت بشه! درنتیجه از کسی درخواست یاری نمی‌کردم... البته چون بود،💪🏻 و و خودم بود، نق و نوق نمی‌کردم. "آمده ام که کنم نه اینکه دچار و بشم" رو سعی می‌کردم بیدار باشم و درس بخونم... خونه کوچیک بود و یه اتاق داشت با پنجره‌ی مشرف به پذیرایی... نمی‌شد لامپ روشن کرد و راحت درس خوند...🤔 پس نسخه الکترونیکی کتاب‌ها رو می‌خوندم و رو تمرین‌ها فکر می‌کردم تا در روشنایی بنویسم...برنامه‌ی خوبی بود! چون می‌شد حین شیر دادن و آروم کردن نوزاد هم انجامش داد.😁 تو مترو، بین کلاس‌ها، وقت ناهار، حین آشپزی، لابه‌لای کارهای خونه، درکنار بچه‌ها تو حیاط وقتی بازی می‌کردن و... خلاصه از هر فرصت اندکی استفاده می‌کردم تا به درس و پروژه‌ها برسم (واقعا فهمیدم وقت مرده زیاده! تو زندگی همه! حتی با این شرایط هم می‌تونه وجود داشته باشه!) البته بچه‌ها خط قرمز بود!👼🏻👦🏻 ولو خیلی کم😞 و خدا چقددددر برکت می‌داد به وقتم!!😍 و چه گشایش‌هایی برام پیش می‌اومد...(البته وقت‌هایی که بی‌حوصله می‌شدم انگاری درهای رحمت هم می‌رفت که بسته بشه😯) برکت خدا به یمن قدم امانات ارزنده‌اش بود...کی فهمیدم؟! بعد آزمون‌ها! انقدر استرس مردود شدن داشتم که تو اولین میان‌ترم سخت‌ترین درس اولین ترمم () رتبه یک کلاس شدم!😃 بعد فهمیدم می‌شه یه کم از فشار درسم کم کنم.😉 سه ترم گذشت...با لطف و عنایت خدا، در کنار رضا و طاها و البته محمد کوچولوی منفی 8ماهه! دفاع پروژه کارشناسی هم انجام شد.🤩 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
داشتم غذا درست می‌کردم. رب رو برداشته بودم تو غذا بریزم که محمد سر رسید😊 محمَه محمَه👶🏻 یعنی محمد رب بریزه😇 بغلش کردم و با کمک هم، تو غذا رب ریختیم😌 می‌خواستم در رب رو ببندم. محمه محمه... باز کردن در یخچال و گذاشتن رب در طبقه‌ی بالا🙄 و بستن در رو هم محمد به دوش می‌کشه🤗 ماشاالله سنگینم شده پسرم😅 برگشتم سر غذا وای غذا رنگش کمه🙁 دوباره این مراحل رو با همکارم آقا محمد، طی می‌کنیم😃 درسته این‌طور غذا پختن یکم سخته😅 ولی عوضش محمد هم ، بازیشو می‌کنه👶🏻 تازه برای آینده هم کار یاد می‌گیره😄 منم زیاد می‌شه😅 انصافا آخرشم هر دومون راضی و خوشحالیم👶🏻👩🏻 و چی‌ از این بهتر🤩 بچه‌ها تا بزرگ بشن مختلفی رو پشت سر می‌گذارن مرحله‌ای که ما این روزها با محمد می‌گذرونیم، همین محمده😇 دیگه حتی، قبل اینکه اون بگه (و من یه دفعه غافلگیر بشم😆)، خودم ابتکار عملو دست می‌گیرم و بهش کار می‌گم👌🏻 - مامانی بیا این ظرفو ببر بذار سر سفره. - بیا نمکدون رو ببر بذار سر جاش. بعضی کارها رو هم خودش باید انجام بده. مثلا وقتی می‌خواد در خونه رو ببنده، اگه آخرش توی کیپ شدن در کمکش کرده باشیم😅، مجبورمون می‌کنه دوباره درو براش باز کنیم، تا کامل، خودش به عهده بگیره. همینم احتمالا یه مرحله‌ی دیگه از رشده😉 حس استقلال! البته بعضی از کارها رو هم، که هیچ جوره نمی‌خوام محمد انجام بده😬، به کمک فن یا «معمولا» به سلامت از بحران نجات میدم😉 مثلا می‌خواد سفره رو پاک کنه (و اگه پاک کنه، خرده نونا می‌ریزه زمین) می‌گم مامان بیا این قاشقو ببر بنداز تو سینک ظرفشویی و تا برگرده خودم سریع پاک می‌کنم😜 و بعدشم دستمالو می‌دم و می‌گم بیا پاک کن😎 گاهیم خرابکاری‌هایی می‌شه دیگه... مثلا آب رو خودش می‌خواد بخوره😍 اشتباهی می‌ریزه رو سفره😅 و بعد عمدی شالاپ شولوپ😜 و تا جم بخورم ریخته رو فرش🤦🏻‍♀ کلا هر روز، مراحل مختلفی رو با محمد می‌کنیم😂 با شروع هر مرحله‌ی جدید هم، دچار یه جدید می‌شم😆 ولی بعدش اونم می‌ره تو لیست کشف شده‌ها📝 و تبدیل می‌شه به و هیجان😁 خیلیاشم چقدر کیف می‌ده بعدش🤩 آدم کلی لذت می‌بره بچه یه کار جدید یاد گرفته😍 ماشاالله حل هر بحران هم، اندازه‌ی یه معمای پیچیده ریاضی، هنر می‌خواد😅 پ.ن: فک کنم تا دو سه بچه، در حال اکتشافم. و البته تمرین صبر و حوصله. ان‌شاءالله بعد اون، به صورت حرفه‌ای مامانی می‌کنم😅 ۹۱ 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif
الحمدلله، با موفقیت به پایان رسید.😍 منم و دو تا فسقلی، یه توراهی، بدون مشغله و کاری، چه روزگاری!😇 تا یه هفته به صورت کاملا غیرطبیعی با بچه ها از درو دیوار بالا می‌رفتیم، پشتک می‌زدیم، ریخت و پاش و...🤣 و انجام کارهای دلخواهی که مدت زیادی فرصتشون رو نداشتم.🍮🥧🥞 اما چیزی نگذشت ذهنم درگیر شد... ادامه تحصیل؟ چه رشته ای؟ با چه هدفی؟ چه زمانی؟ کار؟ بیرون خونه؟ بچه ها چی؟ شوهرم؟ خودم؟ دورکاری تو خونه؟ چه کاری و با چه ارزشی؟ تقسیم وقت میشه یا استفاده حداکثری از وقت؟ مدتی درگیر بررسی حالات مختلف و پرس و جو بودم... الو سلام! نیرو پاره وقت برای کارهای تحقیقاتی، تحلیل و.. می خواین؟ فقط حضوری! در کنار سایر مهندسین هوافضا، برق، صنایع... تا اینکه تو یه مجموعه سخنرانی که معمولا حین آشپزی گوش می‌دادم، رسیدم به مبحث استاد و ضرورت ... بحثش رو بین مطرح کردم و بعد از تعدادی جلسه مجازی و حقیقی! و بررسی ایده های مختلف و درجه بندیشون طبق اولویت‌ها و ارزش‌هامون... رسیدیم به یه جذاب و جدید.🤩 جهت گام برداشتن در راه 💪 و تقویت مهارت‌های بچه ها.😃 تولید مفید.👌😍 عروسک سازی با کمک بچه ها، اسم و شکل عروسک با نظر بچه ها، تحقیق، پرس و جو و مطالعه در کنار بچه ها، خرید با همسر و بچه ها، کارگاه، ارائه و عرضه هم که معمولا با بچه ها.😃 چندان به نظرشون نمی‌اومد که مامانی داره می‌کنه.😍 الحمدلله همسر و بچه ها همراه بودن و خدا باز نگاه مهربونش رو بهم دوخته بود...به استقبال می‌رفتم و ازم دووور می‌شد☺️ آسایشم کم شده بود،😴 اما صبر و آرامشم زیاد!😌 فرصت پرداختن به مسائل و ناراحتی‌های کم ارزش کم شده بود.☺️ در عوض برکتِ وقتم برای رسیدگی به بچه ها و شوهرم و کارم زیاد! با توکل برخدا، کار وارد فاز ارزیابی و فروش اولیه شد...ماده اولیه جفت و جور نمی‌شد، کارگاه‌های مورد نیازم، زیاد شدند، جلسات فشرده، حجم کار بالا رفت، نجاری که بعد مدت‌ها بررسی، پیدا کردیم بدقول از آب درومد.😒 و خیلی مسائل طبیعی کاری دیگه که قبلا هم بود، اما نه با این غلظت،😐 که باعث شد کم کم دیگه اون همراهی لازم رو از بچه ها و همسرم دریافت نکنم،😔 و غیرطبیعی جلوه کنه... 🍀🍀🍀 کانال مادران شریف ایران زمین @madaran_sharif