🗓تقویم شیعه؛ ☑️ ۱۱ جمادی الثانی ۱۳۵۳ق سالروز وفات مرحوم آقا شیخ ابوالقاسم کبیر قمی"رحمة‌الله‌علیه" 💠 از خودگذشتگی علمای قم ❖ آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: ● علمای قم موقع ورود مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری از خودگذشتگی نشان دادند و مرحوم حاج شیخ را برای ماندن در قم و تشکیل حوزه تشویق کردند و حتی مرحوم آقا شیخ ابوالقاسم کبیر قمی خودش در درس ایشان حاضر شد. مرحوم حاج شیخ از وی تقاضا کردند که چنین کاری را ادامه ندهند. ● مرحوم آقا شیخ ابوالقاسم کبیر قمی فرموده بود: من از نجف که آمدم، شاگردان معتنابهی که بتوانم با آنها کار کنم نداشتم، ولی بعد از ورود آقای حاج شیخ و تشکیل حوزه، چند نفری هم به درس ما آمدند و با آنها کار کردم و اگر مطلبی هم مشکل می‌شد، به خدمت آقا رسیده و از ایشان برای رفع مشکل استفاده می‌کردم. اکنون می‌توان بگویم کفایه را می‌فهمم. 📚جرعه‌ای از دریا؛ ج۲؛ ص۴۸۸ @madras_emb

🕯 السَّلامُ عَلَیکِ یَا أُمَّ البُدُورِ السَّوَاطِع، السَّلاٰمُ عَلَيْكِ يٰا زَوْجَةَ أَمِيرِالمُؤْمِنِينَ 💠 مجلس روضه و توسل با مرثیه سرایی: آقای علی اصغر انصاریان 🗓 شنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۳ 🕙 ساعت ۱۰:۵۰ 📍مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام ❅أللَّھُـمَ‌؏َـجِّـلْ‌لِوَلیِڪْ‌ألْـفَـرَج❅

💠 عیب زدایی و عیب جویی ❖ آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: ● وقتی ترجمه مرحوم الهی قمشه‌ای منتشر شد، من آن را خواندم و‌ چهار ایراد گرفتم؛ از جمله اینکه: ذَنوب (به معنی دلو) را ذُنوب ترجمه کرده بود. احسن القَصص را هم «قِصص» ترجمه کرده بود. ● وقتی این‌ها را در مدرسه نواب مشهد به ایشان گفتم، حتی روی هم ترش نکرد و گفت: یک وقت است که کسی اینگونه مثل شما ایراد می‌گیرد و‌ یک وقت هم مثل بعضی که می‌روند پیش آقای بروجردی و‌ می‌گویند این ترجمه از کتب ضلال است. وقتی خواستم بیرون بیایم کفش مرا هم‌ جفت کردند؛ با اینکه من خودم را معرفی نکرده بودم. 🔺گعده‌های علمی؛ حوالی غروب ۲۴ تیر ۱۳۹۴ @madras_emb

🏴 روضه حضرت امّ البنین "سلام‌الله‌علیها" 🎙مرثیه سرایی آقای علی اصغر انصاریان 🗓شنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۳ 📍مدرس فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام #روضه @madras_emb

☀️ در محضر کافی شریف 📖 کتاب فضل العلم 🔖ادامه حدیث دوم از باب دوم ▫️فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ ▫️موضوعیت داشتن طریق أخذ معارف و لزوم رعایت احتیاط در این امر 🎙استاد مهدی طالبی 🗓شنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۳ 🕖 ابتدای درس مکاسب @madras_emb

🕯 عزاداری حضرت امّ البنین "سلام‌الله‌علیها" ● در گزارش المرشد بالله یحیی بن الحسین بن اسماعیل حسنی شجری جرجانی د. ۴۹۹ از امام صادق علیه‌السلام آمده است: بُكِيَ الحسين عليه‌السلام خمس حِجج، وكانت أم جعفر الكلابية تندب الحسين وتبكيه وقد كُفَّ بصرها، فكان مروان و هو وال المدينة يجيء متنكراً بالليل حتى يقف فيسمع بكاءها و‌ ندبها. الأمالی الخمیسیة: ۱/ ۲۳۰. پنج سال بر امام حسین علیه‌السلام گریستند. ام جعفر کلابیه [ام البنین] ـ در حالی که بینایی‌اش را از دست داده بود ـ امام حسین علیه‌السلام را می‌ستود و بر او می‌گریست. مروان والی مدینه شب هنگام و به صورت ناشناس می‌آمد تا سخن و گریۀ ایشان را بشنود. ●در گزارش ابو الفرج اصفهانی د. ۳۵۶ از امام صادق علیه‌السلام نیز آمده است: وكانت أم البنين أم هؤلاء الأربعة الإخوة القتلى تخرج إلى البقيع فتندب‏ بنيها أشجى ندبة وأحرقها، فيجتمع الناس إليها يسمعون منها، فكان مروان يجي‏ء فيمن يجي‏ء لذلك، فلا يزال يسمع ندبتها و يبكي. مقاتل الطالبیین: ۹۰. ام البنین مادر این چهار برادر شهید به بقیع می‌رفت و با جانگدازترین و سوزناک‌ترين ‌حالت، پسرانش را می‌ستود و بر آنان می‌گریست. مردمان گرد او جمع می‌شدند و گوش می‌سپردند. مروان نیز در زمرۀ کسانی بود که حضور می‌یافت، گوش می‌سپرد و می‌گریست. 🔹چنانکه ملاحظه شد این دو گزارش تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند: ✓ در گزارش ابو الفرج سخن از آن است که بانو فرزندان خود را می‌ستود و می‌گریست، در گزارش شجری اما این مطلب مربوط به امام حسین علیه‌السلام است. ✓ در گزارش ابو الفرج سخن از حضور پرشمارۀ مروان بن الحکم و همراهیِ وی بر ندبه و گریۀ بانوست، اما در نقل شجری صرفا سخن از حضور اوست که با شخصیتی که از مروان سراغ داریم تناسب بیشتری دارد. ✓ در گزارش شجری بر خلاف گزارش ابو الفرج سخن از نابینایی بانو رفته است. ✓ در گزارش ابو الفرج سخن از بقیع رفته است بر خلاف شجری. ● گفتنی است در گزارش ابن حمدون د. ۵۶۲ در عزاداری بر امام حسین علیه‌السلام، نامی از بانو نرفته اما مروان و در کنار او مِسوَر بن مَخرَمة یاد شده‌اند: لما قتل الحسين بن علي عليهماالسلام كان النوح عليه بالمدينة في كل بيت سنة كاملة، ثم نِيح عليه في السنة الثانية في كل جمعة، ثم نِيح عليه في الثالثة في كل شهر، وكان مروان بن الحكم والمِسوَر بن مَخرَمة يدخلان إليهم مقنّعين فيبكيان أشد بكاء حتى ينقضي النوح. التذکرة الحمدونیة: ۹/ ۱۴۹. وقتی حسین بن علی علیهماالسلام به شهادت رسید، شیون و گریه بر آن حضرت در مدینه به مدت یک سال در هر خانه‌ای استمرار داشت. این امر در سال دوم به صورت هفتگی بود و در سال سوم به صورت ماهیانه. مروان بن الحکم و مِسوَر بن مَخرَمه نیز با سر و روی پوشیده حضور می‌یافتند و به شدت می‌گریستند. ● این گزارش اگر صحیح باشد، به نظر می‌رسد در مورد مروان و نیز مسور بن مخرمه که دشمنی و عنادشان ـ به خصوص مروان ـ با عترت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بسیار روشن است، از گزندِ حداقل بزرگنمایی در امان نمانده است. 🔗مقتطفات تراثیة @madras_emb

◾️تاریخ وفات حضرت أمّ البنین "سلام‌الله‌علیها" ● سخنور شهیر عراقی مهدی السویج متولد ۱۹۲۴ میلادی در کتاب أم البنین سیدة نساء العرب: ۸۶ به نقل از کتاب کنز المطالب اثر سید محمد باقر قراباغی همدانی نگاشتۀ سال ۱۳۲۱ و نیز حاشیۀ کتاب وقائع الشهور و الأیام بیرجندی [د. ۱۳۵۲] روز ۱۳ جُمادی الثانیة را به عنوان روز درگذشت حضرت ام البنین علیهاالسلام یاد می‌کند. ● شایان ذکر است که گزارش کنز المطالب از اثری با نام اختیارات است و دربردارندۀ این مطلب که اعمش در روز جمعه ۱۳ جُمادی الثانیة محضر امام زین العابدین علیه‌السلام شرفیاب شد که یکباره فضل پسر حضرت عباس علیه‌السلام آمد و خبر درگذشت مادر بزرگ خویش جناب ام البنین را آورد. گزارش حاشیۀ وقائع نیز از ۱۳ جُمادی الثانیة سال ۶۴ و نیز اعمش سخن دارد. و دانسته است که سلیمان بن مهران اعمش به هنگام وفات آن بانو بسیار خردسال بوده است. ولادت وی را در سال‌های ۵۸ و ۶۰ (۶۱؟) گفته‌اند و درگذشت او را در ۱۴۷ و ۱۴۸. نک. ابن سعد، الطبقات الکبری: ۶/ ۳۳۲. ● با این حساب حضور اعمش نزد امام زین العابدین علیه‌السلام هم‌زمان با ارتحال خانم امّ البنین علیهاالسلام پذیرفتنی نیست. 🔗مقتطفات تراثیة @madras_emb

💠 معنای عبادت بودن نگاه به امیرالمومنین علیه‌السلام از نظر مخالفین قال الجرزي: و في حديث عمران بن حصين قال: قال رسول اللّه صلی‌الله‌علیه‌وآله: (النَّظَرُ إِلَى وَجْهِ عَلِيٍّ عِبَادَةٌ) قيل: معناه انّ عليّا كان اذا برز قال الناس: لا اله الا اللّه ما اشرف هذا الفتى، لا اله الا اللّه ما اكرم هذا الفتى، لا اله الا اللّه ما اعلم هذا الفتى، لا اله الا اللّه ما اشجع هذا الفتى، فكانت رؤيته تحملهم على كلمة التوحيد. النهایة فی غریب الحدیث و الاثر؛ ج۵؛ ص۷۷ ابن اثیر جزری از علمای عامه می‌نویسد: معنای حدیث پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله [النَّظَرُ إِلَى وَجْهِ عَلِيٍّ عِبَادَةٌ] این است: زمانی که علی علیه‌السلام ظاهر می‌شدند مردم از روی تعجب می‌گفتند: لا اله الا الله چقدر این جوان با شرافت است؛ لا اله الا الله چقدر این جوان عالِم است؛ لا اله الا الله چقدر این جوان کریم و متقی است؛ لا اله الا الله چقدر این جوان شجاع است پس رؤیت امیرالمومنین علیه‌السلام آنان را به کلمه توحید وادار می‌ساخت. 🔹قال العلامة المجلسي فی بحار الانوار جواباً له: «أراد هذا الناصب أن ينفي عنه منقبة فأثبت له اضعافها! و ما الباعث على ذلك؟ و ايّ استبعاد في ان يكون محض النظر اليه صلوات‌اللّه‌عليه عبادة؟» بحار الانوار؛ ج۳۸؛ ص۱۹۵ @madras_emb

☀️ در محضر کافی شریف 📖 کتاب فضل العلم 🔖ادامه حدیث دوم؛ فانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ 🎙استاد مهدی طالبی 🗓دوشنبه ۲۶ آذر ۱۴۰۳ 🕖 ابتدای درس مکاسب @madras_emb

┈┅ ❁ـ﷽ـ❁ ┅┈ 💠 نشست علمی با موضوع: توصیه‌های راهگشا در پژوهش‌های دینی 🎙توسط استاد معظم حاج سیدمحمدجواد شبیری 🗓 سه شنبه ۲۷ آذرماه 🕙 ساعت ۱۲:۳۰ 📍مدرسه عالی فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام 🌐پخش زنده از طریق کانال نشست و گزارشات علمی در ایتا 🆔 @neshast_mfemb

#تعطیلات 💠 حال و هوای علمای قدیم ❖ مشاهدات مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی از احوالات یکی از علمای قم: ● مرحوم آقا شیخ ابوالقاسم کبیر رحمة‌الله‌علیه از اجلّه علمای قم بود. عملاً مورد قبول عموم بود. خواص و عوام همه تصدیقش می‌کردند. ● همواره مشغول بود یا درس می‌گفت یا مطالعه می‌کرد یا در مطلب علمی فکر می‌نمود یا با طرفی که پیدا می‌کرد به بحث و مذاکره علمی مشغول می‌شد. ● غالباً کتابی در زیر بغلش بود به هر جا که می‌رسید اگر مجلس مقتضی مذاکره علمی بود فوری مسئله‌ای طرح کرده، مشغول تبادل افکار میشد و الا کتاب از زیر بغل بیرون آورده، به مطالعه مشغول می‌گردید. ● حتی در روزهای چهارشنبه عصر در منزل خود مجلس ذکر مصیبت منعقد می‌کرد در عین حال که حاضرین مشغول صرف چای و قلیان بودند او در یک گوشه‌ای مانند هر روز به تدریس و افاده‌ی علم اشتغال داشت. ● فکر روشن و نظر دقیقی داشت. مطلبی را که بین فضلاء القا می‌کرد مادامی که اطراف و جوانب آن را با نظر عمیق تحت مطالعه نیاورده و وزن آن را کاملاً به دست نیاروده، القا نمی‌کرد. ● در ورع و تقوا نمونه گذشتگان بود و در عرفیات نیز بی نهایت دقیق بود. به هر کاری که وارد میشد با کمال سنگینی و متانت قدم می‌گذاشت. خیلی هم بی ادعا و متواضع بود. ذره‌ای در وی آثار منیت نبود. ● آقا سیّد محسن امین شامی در کتاب «اعیان الشیعه» در ترجمه حال او گفته که او بر مرحوم آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری ترجیح داده میشد، ولی این اشتباه غریبی است. می‌شود گفت که ترجیح دهنده او را خوب شناخته، آقای حائری را نشناخته (چنان که می گوید علی اللهی علی را خوب شناخته، اما خدا را نشناخته). ● باری، آن مرحوم روز جمعه یازدهم ماه جمادی الثانی سال ۱۳۵۳ قمری از دنیا رحلت کرد. تا یک ماه در قم مجالس ترحیم لیلاً و نهاراً، طولاً و عرضاً منعقد گردید. ( ماتوا و عاشوا بحسن الذکر بعدهم). سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز مرده آنست که نامش به نکوئی نبرد 📚الکلام یجرّ الکلام؛ ج۲؛ ص۳۴۵ @madras_emb