‍ 🔆 متن شبهه: برهان پیاز : مسلمانان؛ آیا میدانستید الله در کتابش (قرآن) حتی یک آیه در رابطه با مهدی و امامان شیعه نیاورده، درحالی که درباره پیاز و خیار آیه نازل کرده است؟ وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسى‏ لَنْ نَصْبِرَ عَلى‏ طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها هنگامی که گفتید ای موسی ما بر غذای یک جور نمی توانیم بسازیم، پس دعا کن پروردگارت برای ما از زمین سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز بیرون آورد! ایا این بدان معنا نیست که محمد به هیچ عنوان قصد ساختن مذهب جدیدی را نداشته و ادعای ارتباط با خدا و... سرفا جهت بالا بردن مقام و رسیدن به خواسته های نفسانی و جنسی وی بوده؟ 🔆 پاسخ شبهه: 🔮 در رد برهان پیاز می گوییم: قرآن کریم، کتابی است که حاوی محتوای تاریخی، اعتقادی، فقهی و اخلاقی است. این کتاب، در هر زمینه ای، مطالب ناب و متقنی را بیان کرده است، که از چشم هیچ محقق منصفی دور نخواهد ماند. و شاهد این ادعا، اذعان بزرگان در هر رشته ای، به اعجوبه بودن این کتاب در نوع خود است. 🔮 اما نقد برهان پیاز، که نشانه جهل نویسنده به محتوای اسلام و مخصوصا تشیع است را در چند پرسش و پاسخ جواب می دهیم: 1⃣ آیا قرآن کریم، درباره مساله ولایت و امامت، سخن به میان آورده است یا خیر؟ در پاسخ می گوییم بله، #قرآن کریم بارها به مساله #امامت و ولایت اشاره داشته، و آیات متعددی درباره آن وجود دارد. از جمله: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» (نساء 59) در این آیه صراحتا از ولایت کسانی یاد شده است که نامشان اولی الامر است. / شایسته است تذکر داده شود که این مطلب (اشاره قرآن به ولایت داشتن برخی افراد) در بین شیعه و سنی اختلافی نبوده و از اهل سنت نیز به این معتقد اند. اختلاف بر سر تعیین شخص والی است. 2⃣ آیا قرآن کریم، به اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، اشاره داشته است؟ در پاسخ می گوییم، بله. در آیات متعددی نسبت به اهل بیت پیامبر، اشاره شده است. از جمله #آیه_تطهیر و یا #آیه_مباهله. شاید بتوان گفت که بیش از یک پنجم قرآن کریم، از آیاتی در شان اهل بیت پیامبر، مساله ولایت و رهبری و احکام پیرامون آن است. 3⃣ آیا قرآن کریم، به ولایت امامان بعد از پیامبر اشاره داشته است؟ در پاسخ می گوییم بله، هر چند صراحتا نامی از امامان بعد از پیامبر در قران کریم ذکر نشده است، اما به صورت کلی، از ولایت آنان به طور قطع، یاد شده است. از جمله این آیات، آیه «اِنّما وَلیّکم الله و رسوله والّذین آمنوا الّذین یقیمون الصّلوة و یؤتون الزّکاة و هم راکعون» (مائده 55) این آیه صراحتا از ولایت کسی یاد می کند که در رکوع نمازش، صدقه داده است. و تمام مفسرین #شیعه و برخی از مفسرین #اهل_سنت، صراحتا آیه را در شان #حضرت_علی علیه السلام می دانند که در مسجده در حال سجده صدقه داده است. از این دست آیات متعدد است و استدلال های آن به طور مفصل در کتب اعتقادی شیعه بیان شده است. 4⃣ اگر مطلبی در قرآن کریم نباشد، دلالت بر بی اعتباری آن در اسلام دارد؟ در پاسخ می گوییم خیر، چرا که بسیاری از اعتقادات و احکام شرعیه، و حتی مطالب تاریخی، در قرآن کریم ذکر نشده اند، و یا به صورت تفصیل بیان نشده اند، مثلا در مورد کیفیت خواندن نماز، در قرآن کریم مطلبی ذکر نشده است، و فقط به خواندن آن تصریح شده است؛ و به همین جهت است که سخنان و افعال پیامبر اکرم و معصومین علیهم السلام حجت اند. 🔮 در مساله امامت، روایات متعدد و کثیری ذکر شده است که تصریح در نام امامان دارد، از جمله خطبه #غدیر_خم، که اتفاقا، آیاتی در شان آن نازل شده است. 🔮 اما آیاتی که در متن شبهه مورد اشاره است (آیه پیاز و خیار) از جمله آیات تاریخی قرآن کریم است که به داستی از داستان های حضرت موسی علیه السلام اشاره دارد. 🔮بنابراین: در قرآن کریم به مساله #ولایت، فضیلت اهل بیت پیامبر، داستان های آنان و همچنین امامت امامان بعد از پیامبر اشاره شده است که به نمونه هایی از آن اشاره شد. ضمن آنکه، اسلام، یک برنامه جامع اعتقادی_رفتاری است که از دو منبع نشات می گیرد: قرآن و روایات صحیحه. 📚✒️📚✒️📚✒️📚✒️📚✒️📚✒️ 👥💬🗣 رسانه باشید و این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید. ⭕ مدرسه انقلاب فضای مشق انقلابی https://eitaa.com/madresseinqhilab _____________________ @Madresseinqhilabadmin ____________________

🌐📝🌐📝🌐 ✅پرسش: چرا امام علي زماني که مردم براي درخواست از ايشون براي زمامداري و بيعت با ايشون رفتند (بعد از کشته شدن عثمان)؛ تمايلي به پذيرش خلافت نداشتند و با اصرار زياد مردم مجبور به پذيرش شدند،ايشان مگر از جانب خدا، موظف به خلافت نبودند؟ 🌺پاسخ: امام علي(عليه السلام) از طرف خداوند براي امامت از طرف خدا انتخاب شده بودند و در اين راه لحظه اي هم کناره گيري نکرده بودند.اما خلافت نيازمند شرايطي بود که بايد آن شرايط فراهم ميشد. اين کار حضرت که ابتدا از قبول خلافت خودداري کردند دلايل مختلفي داشته است : 1️⃣اولا، براى رهبران الهى، حكومت هدف نيست بلكه وسيله ‏اى براى هدايت و احقاق حق مردم است. 2️⃣ثانياً ، عده اى از مردم كه در زمان عثمان به تصرف بى رويه بيت المال عادت كرده بودند، انتظار داشتند در زمان على عليه السلام نيز به همان منوال كار پيش برود، لذا روى اين جهات، على عليه السلام به مردم فرمود : اگر چنانچه منظور شما اين است كه حكومت من نيز به همان روش خلفاء گذشته باشد، و كتاب خدا وسنت پيامبر كنار گذاشته شود، من حاضر نيستم اين چنين حكومتى را بپذيرم. 3️⃣ثالثا، موضوع امامت با قضيه حكومت جداست، چون امامت يك منصب خداوندى است، ولى حكومت از شئونات إمامت است پس هر كسى را كه خداوند به اين مقام والا نصب كند، إمام است، چه مردم بخواهند و يا نخواهند . 🔹پس منظور حضرت اين است كه اگر من حكومت را بپذيرم، تمام معيارهاى غلط گذشته را كنار خواهم گذاشت و افراد نالايق را از مسئوليتها بركنار خواهم زد و افراد لايق را كه كنار گذاشته شده اند بر مسئوليتها منصوب خواهم نمود : ولتساطنّ سوط القدر حتّى يعود أسفلكم أعلاكم وأعلاكم أسفلكم( خطبه 16 نهج البلاغه)، و تمام اموال عمومى كه بناحق تصرف شده به بيت المال خواهم گرداند : واللّه لو وجدته قد تزوّج به النساء وملك به الإماء لررددته،(خطبه 15 نهج البلاغه ). 4️⃣رابعا، اگر امام (ع) در همان آغاز بيعت را مى‏پذيرفت، دشمنان و بويژه بنى اميه و طرفداران عثمان، او را متهم مى‏كردند كه در كشته شدن عثمان دست داشته است و مى‏گفتند كه على (ع) شورشيان را تحريك كرد تا عثمان كشته شود و خود مقام خلافت را تصاحب نمايد. امام على (ع) با مقاومتى كه از خود نشان داد، اين اتهام را از خود دور نمود. البته بنى اميه و برخى ديگر از دشمنان على (ع) كوشيدند تا به نحوى امام را متهم نمايند ليكن با اين مقاومت، تلاش آنان به نتيجه نرسيد. 5️⃣خامسا، حضرت خواست كه از اين طريق، تعهد مردم را در برابر بيعت افزايش دهد. چونكه در اين زمان بحرانى، خليفه تنها در صورتى مى‏تواند زمام امور را در دست گيرد و با موفقيت به پيش ببرد و بر مشكلات فايق آيد كه مردم به طور گسترده از حكومت اطاعت كنند. 🔹 به همين جهت حضرت در جريان بيعت فرمود: «و اعلموا إنى إن أجبتكم ركبت بكم ما أعلم و لم اصغ إلى قول القائل و عتب العاتب.» (نهج البلاغه، خطبه 92) آگاه باشيد كه اگر دعوت شما را بپذيرم، طبق آنچه كه خود مى‏دانم با شما رفتار مى‏كنم و به سخن اين و آن و سرزنش كنندگان گوش نخواهم کرد مرکز پاسخگویی @Madresseinqhilab #تاریخی #سیره #حضرت_علی