🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹 🌹🍃 🌹 #رمان‌زیبای‌طهورا #رمان‌آنلاین‌به‌قلم‌دل‌آرا #پارت‌صد‌وهشتاد‌وشش: ادامه 👆🏻👆🏻 پشت چشمی نازک کرد و کیفش را با افاده روی شانه اش انداخت و مغرورانه گفت : اونم انعام شما . بذار تو جیبت . دفعه ی بعد سر موقع به مشتری هات برس . چشم هایش از خوشحالی برق زد و حسابی تشکر کرد . من ماندم و باز هم با دنیایی از سوالات ... سارا وضع مالی خوبی نداشت . آن از مادر بیچاره و زحمت کشش که روز تا شب باید قالی می بافت تا بلکه بتواند خرج زندگی را در بیاورد و دستش جلوی کسی دراز نباشد . و برادرش هم که حقوق بخور نمیری داشت و گاهی اوقات با ماشینش مسافر کشی هم می کرد . این پول های نو و تانخورده آن هم در کیف سارا حسابی شک برانگیز بود. باید می فهمیدم که این پول ها را از کجا می آورد .جالب این بود که دستش هم به کاری بند نبود ... هر دو از کافی شاپ خارج شده و به طرف ماشین قدم برداشتیم ... ************ سارا طبق معمول تا لنگ ظهر می خوابید و این بهترین فرصت بود تا از خانه بیرون بروم . لباس هایم را با عجله پوشیده و کیفم را از روی چوب لباسی قاپیدم و پاورچین پاورچین ، از اتاق خارج شدم . عزمم را جزم کرده بودم تا کمک سعید کنم . می شد بفهمی که آنقدر ها عاشق است که حاضر باشد برای ناهید هر کاری کند و دوباره فرهادی از دل حوادث پدید آید و بیستون را بشکافد . فاصله ی زیادی تا خانه شأن نبود . دلم ضعف می رفت . و از گرسنگی نای راه رفتن نداشتم . روبروی سوپری که در همان نزدیکی ها بود ایستادم و بیسکویتی خریدم . با اشتها می خوردم . گویی می خواستم جبران این چند روز نخوردن را کنم . دستی به صورت و لب و دهانم کشیدم تا ذره های بیسکویت را پاک کنم . دستم را روی زنگ فشار داده و صدای زنگ بلبلی اش در گوشم نواخته شد . دقایقی بعد خانم میانسالی در را باز کرد . دقت کردم و دقیق نگاهش کردم . وای خدای من ! مادر ناهید بود . چه زود پیر شده بود . زنی چهل ساله که حالا بیشتر از شصت سال میزد . فرق موهای سپیدش از زیر روسری و چین و چروک های گوشه ی چشم و صورتش همه حاکی از یک دل پر درد را داشت . با تعجب نگاهم می کرد معلوم نبود نشناخته . چند سالی میشد که یکدیگر را ندیده بودیم . -بفرمایید دخترم ! کاری داشتید ... -سلام شهناز خانم خوبین !؟ نشناختین منو ... منم طهورا دوست سارا و همچنین ناهید . لبخند گشادی تحویلم داد و با ذوق استقبالم کرد : سلام خانوم خیلی خوش آمدی . ترو خدا ببخش نشناختم . خیلی عوض شدی با چند ساله پیش که دیدمت . خوبی مادر جان !؟ -قربون شما زنده باشید . اشکالی نداره من قیافه ام یه خورده تغییر کرده . نگاهش روی روسری مشکی ام ثابت ماند و در حالی که سعی داشت تعجبش را پشت ناراحتی اش پنهان کند گفت : خدا مرگم بده چی شده !؟ نبینم سیاه بپوشی . اشک توی چشمام جمع شد و آهسته گفتم : پدرم از دنیا رفته . دیگه خیلی تنها شدم . دست انداخت دور گردنم و با محبت برایم دلسوزی کرد و همدردی . کمی آرام شدم ... با گریه سبک تر میشدم و این غده ی سمی که زیر گلویم جا خوش می کرد سر باز می کرد . با دعوتش به خانه پا گذاشتم . نگاهی به خانه ی کوچک و فقیرانه شان انداختم . خیلی بی بضاعت تر و تهی دست تر از ما بودند . یک خانه ی شصت متری با کلی لوازم واسباب که از زور تنگی جا همه را تا سقف چیده بودند . ناهید روی ویلچر نشسته بود و با دیدن من چشم های بی روحش درخشیدند و دستهایش را برایم باز کرد و گفت : خوش آمدی رفیق قدیمی . یاد دوران خوش دبیرستان و نوجوانی برایم زنده شد و دوباره همه چیز مثل یک فیلم نمایش داده شد . چه روزهای خوش و بی دغدغه ای داشتیم . تنها فکری که گاهی ناراحتمان می کرد همین بی پولی بود و ولاغیر ... با شوخی و خنده روزها را سپری می کردیم و غافل از اینکه سالهای بعد مشکلاتی به اندازه یک کوه عظیم ،گریبان گیرمان می شود . موهای طلایی اش هنوز هم همانطور زیبا بود . چشم های رنگی و درشتش! و بینی کوتاه و سربالایش . همه و همه دلیل محکمی برای دلدادگی سعید بود . یادش بخیر سرش به سرش می گذاشتیم و به او لقب دختر اروپایی را داده بودیم . و او هم از همان وقت ها سودای خارج رفتن در سرش افتاد و با همین وعده های پوشالی کیارش ازش سو استفاده کرد . -چه عجب یاد از من کردی ؟! خودت خوبی ؟! -باور کن که خودم خیلی گرفتار بودم . ببخش کوتاهی منو . مادرش با سینی چای به جمع مان پیوست و خطاب به دخترش برای اینکه آگاهش کند گفت : ناهید جان ,متاسفانه طهورا پدرش رو تازه از دست داده . نگاهش رنگ غم گرفت و به زور لب هایش را تکان داد : الهی بمیرم واست . سارا نگفته بودم بهم . خدا رحمتش کنه . درد بی پدری رو من کشیدم من می دونم چیه ! 👇🏻👇🏻👇🏻

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹 🌹🍃 🌹 #رمان‌زیبای‌طهورا #رمان‌آنلاین‌به‌قلم‌دل‌آرا #پارت‌صد‌وهشتاد‌وهفت: ادامه 👆🏻👆🏻 تشکر کوتاهی کرده و لب به سخن گشوده و از دل بی تابی که دل در گروش نهاده بود گفتم . می دیدم که با آوردن اسم سعید دست هایش مشت می شود و حالت چهره اش عوض می شود . مادرش هم گوش سپرده بود و حرف های مرا می شنید . تمام تلاشم را کردم تا بتوانم کاری را از پیش ببرم . صحبت هایم را که تمام شد در آخر ازش خواستم که به حرف هام فکر کنه . و یک فرصت دیگه بهش بده تا بتونه خودش رو ثابت کنه . با لحنی تند و عصبی گفت: بخدا دیگه خسته شدم . از دستش طهورا . نمی دونم دیگه با چه زبونی بهش بگم که من هیچ علاقه ای بهش ندارم . هزار بار اومده و رفته و منم جوابم یک کلام هست ! و هیچ تغییری نمی کنه . -اما من می دونم که اگر پای کیارش وسط نبود تو خیلی جدی بهش فکر می کردی به عنوان یک مرد ایده آل . غمگین شد و به نقطه ای نامعلوم خیره شد : مگه آدم چند بار عاشق میشه و فرصت عاشقی پیدا می کنه . می‌دونم که خریت هست اما باید بگم که من باز هم با تمام حماقت کیارش رو دوست دارم و سالها منتظرش می مونم تا از این در بیاد و منو با خودش ببره . بریم دنبال رویاهامون ... همون هایی که با عشق ساخته بودیم و در میان هیاهوی زمانه گم شد . برو و از طرف من بگو که سعید فکرش رو از من خالی کنه . ذره ای نظرم عوض نمیشه . کیارش بهم قول داده که وقتی از ترکیه برگرده میاد و منو می‌بره آلمان تا دکتر های اونجا دوباره منو سر پا کنند . خدای من ! چطور می توانست باز هم با همه ی بلاهایی که خودش و مادرش سرش آورده بودند هنوز هم عاشقش باشد . چقدر ساده و بچگانه فکر می کند و باز هم آن مار خوش خط و خال توانسته در قلبش نفوذ کند . این دیگر یک عشق کور کورانه بود . علاقه ای که تنها ناهید به فنا می داد . -من خیلی از تو بهتر کیارش رو می شناسم . هر چی نباشه پسر عموی منه . و برادر سیاوش ... هر دو از هم بدترن . نمی دونم می‌دونی یا نه ! اما به والله قسم که من اون دوماهی که با سیاوش زندگی می کردم نذاشت آب خوش از گلوم پایین بره . یک آدم عقده ای و شکاک و بدبین ... به همه کس و همه چیز سو ظن داره . مگه یادت رفته که همین ثریا بود که ترمز ماشین ترو خالی کرد و ترو به این روز انداخت . اون دلش نمی خواد کسی مثل من و تو عروسش باشه . خودت که دیگه باید شناخته باشیش! ما هر دو عروسش بودیم . با این تفاوت که من غیابی بودم و تو آشکارا ... و هیچ کدوم رنگ خوشبختی نصیب مون نشد . من دیگه حاضر نیستم حتی برای یک ثانیه هم به گذشته برگردم و با اون زیر یک سقف زندگی کنم . ازت خواهش می کنم عاقلانه فکر کن . زندگی که همش عشق نیست ... من به علاقه و مهری که بعد از ازدواج هست بیشتر اعتقاد دارم . زندگی بهتره دوستانه و عاقلانه باشه تا عاشقانه و خصمانه . بیشتر فکر کن ... عجول نباش . نکنه روزی بیاد که پشیمون بشی . سعید شاید دستش خالی باشه اما قلب بزرگی داره . مردی هست که تحت هر شرایطی کنارت باشه و لحظه تنهات نذاره . چشماش رو بست و حرصی شد : بس کن طهورا گوشم از این حرفا پره . فکر کردم که اومدی احوال منو بگیری . نگو که توام به خاطر اون اومدی . حرفم همونه . یک کلام نه ... دیگه ام چیزی نمی خوام بشنوم . ترجیح دادم که بروم . حرف هایم را زده بودم . دیگر انتخاب با خودش بود . دستم را روی شانه اش گذاشتم سرم را کنار صورتش خم کرده و در گوشش گفتم : خیلی خوشحال شدم که بعد این مدت دیدمت . از حرفام دلگیر نشو . بدون که تنها از سر دلسوزی بود ... خواه پند گیر خواه ملال . مواظب خودت باش . ******* از خانه بیرون زدم و هوای تازه را عمیق نفس کشیدم . و داشتم می رفتم که سعید جلوی راهم سبز شد . ازترس هینی کشیده و دستم را جلوی دهانم گذاشتم :وای شما اینجا چیکار می کنید ! ترسیدم . شرمگین شده و با خجالت گفت : شرمنده ام بخدا قصد ترسوندن شما رو ندارم . دلم آروم نگرفت . اومدم اینجا تا ازتون بپرسم . چی شد طهورا خانم !؟ برم رخت دامادی بپوشم . دلم بی نهایت از حرفش به درد آمد. جوان بیچاره به چه امیدی به رفتن من دلش خوش شده بود . افسوس که من نتوانستم کاری برایش انجام دهم . -اقا سعید نمی خوام ناراحتت کنم اما حرف منو به عنوان خواهر کوچک ترت گوش کن . دور ناهید رو خط بکش . این کار شدنی نیست . حس کردم دست و پایش به لرزه در آمد و نمی تواند روی زانوی هایش باایستد . تکیه اش را به دیوار داد و سرش را چند بار پی در پی به دیوار کاهگلی زد و گفت : یعنی من گردن شکسته لیاقت ندارم تا اونو خوشبخت کنم . انقد بی ارزشم که حتی به چشم اون نمیام . دیگه خواری و ذلت از این بدتر . خدایا منو بکش و راحتم کن . -این چه حرفی هست که شما میزنی 👇🏻👇🏻👇🏻

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃 🌹🍃🌹 🌹🍃 🌹 #رمان‌زیبای‌طهورا #رمان‌آنلاین‌به‌قلم‌دل‌آرا #پارت‌صد‌وهشتاد‌وهشت: ادامه 👆🏻👆🏻 شاید واقعا قسمت هم نیستید . حتما خدا نمی خواد . این همه نا امیدی اصلا درست نیست . به نظرم این ازدواج از پایه و اساس اشتباهه . چرا می خواین با زنی زندگی کنید که هرگز سر سوزنی به شما تعلق خاطر نداره . بگذارید به حال خودش باشه . باور داشته باشید که روزگار بی عشق هر چند سخته اما شدنی هست . من مطمئنم که شما می تونی . -نمی دونم چطور از شما تشکر کنم . اما به عنوان یک برادر هر کاری داشتید دریغ نکنید از من . روی من حساب کنید . ببخشید منو اگر اذیت شدید . -اتفاقا خوب شد . رفتم و دیداری هم باهاش تازه کردم . با اجازتون فعلا خدانگهدار . -کجا صبر کنید برسونمتون . -نه جایی کار دارم . ترجیح میدم کمی هم قدم بزنم و با خودم خلوت کنم . سری تکان داده و خداحافظی کرد . *********** دو هفته بعد ... زمان به کندی سپری می‌شد . و عقربه های ساعت برایم انگار همان جا ثابت مانده بودند . دو هفته ای که در بی خبری و دلتنگی از امیر حسین به سر بردم . هر شب بالش زیر سرم خیس اشک میشد و با بغض هایی گلوله شده در حنجره ام پلک های سنگینم را روی هم می گذاشتم . گوشی ام را هم سارا برده بود و معلوم نبود کجا گذاشته ... از ترس اینکه مبادا من با همسرم حرفی رد و بدل کنم . اما او چه می فهمید . که من چه می کشم . به معنای واقعی مردن را به چشم می دیدم با دوری از امیر حسین ! نزدیک عید بود و مشغول خانه تکانی . یاد سال های پیش بخیر که کمک حال مادر بودم و به شوق سال جدید تمام خانه را تمیز می کردم . و غرغر های مادر را که تاکید داشت حسابی همه جا برق بیفتد را هم به جان می خریدم . سارا از صبح رفته بود خرید و هر چقدر اصرار کرد که همراهش روم قبول نکردم . حوصله ی هر و کر ها و‌ادا اطوار هایش را نداشتم . مادرش هم خانه نبود ... خودم بودم و خودم ! در پی فرصتی می گشتم تا تلفن بزنم . نگاهی از پنجره به حیاط و درب آهنی انداخته تا مطمئن شوم که کسی نیست . کنار میز تلفن نشسته و با دست و پایی لرزان و قلبی که ضربانش به هزار رسیده بود شماره اش را گرفتم . با هر بوقی که میزد قلبم از جا کنده میشد . بعد از چند بوق ممتد بالاخره جواب داد . صدای مردانه و گیرایش در سراسر وجودم همچون ناقوس کلیسا طنین انداز شد .. وجودم را به تکاپو انداخته بود و هر دم دل دل میزدم تا نام زیبایش را بر زبان جاری کنم و کمی از دلتنگی ام را که چون خوره به جانم افتاده بود کم کنم . الو های مکررش از آنسوی تلفن منجر به ریزش اشک های مداوم من شده بود . یک ثانیه آرام نمی گرفتم . صدای محزون آخرش که آهسته گفت : طهورا جان چشم و چراغم تویی !؟ کجایی که امیر حسینت دیگه داره سر به کوه و بیابون میذاره . آخ بمیرم که نمیشد لب وا کنم و هم خودم و هم او را از این مخمصه نجات دهم . آری آرام جانم منم . مگر جز من کسی هم هست تا تو را اینطور دیوانه وار دوست داشته باشد . من به مادرش قول داده بودم تا بروم . باید هر طور شده بود تا آخرش ایستادگی میکردم . هر چند که بر خلاف میلم بود اما گوشی را گذاشته و هق هقم بلند شد . ادامه دارد ... #رمان‌زیبای‌عاشقانه‌مذهبی‌واجتماعی‌ #طهورا به قلم ⁦✍🏻⁩ دل آرا ❌کپی رمان حرام است ❌ 📛🚫توجه کنید عزیزان و همراهان کانال هر گونه کپی ؛ و فوروارد و...به هر نحوی از رمان طهورا حرام است و موجب پیگرد قانونی قرار می گیرد تنها این اثر را در همین کانال دنبال کنید .🚫⛔️ @mahruyan123456🍃

آهنگ زیبای عشق است و آتش خون داغ است و درد دوری ... ویژه پارت امشب طهورا 🌹 با صدای محمد اصفهانی

https://eitaa.com/joinchat/2451439680C324a658e5c نقد و نظر طهورا 👆🏻 پاسخ گوی سوالات هستم 🌹 ورود آقایان ممنوع است❌❌

#آیه‌گرافے📓 #آل‌عمران✨ @mahruyan123456 🍃

#استورے✨ #خداجانمـ♥️ @mahruyan123456 🍃

عاقبت‌؛ روےنھان‌تو‌عیان‌خواهدشد @mahruyan123456 🍃

#توئیت 🖇♥️ یکی از زیباترین تعریف‌های عشق و دوست داشتن رو باید از جناب #خواجوی_کرمانی شنید، اونجا که میگن : "جانِ هر زنده دلی، زنده به جانی دگرست"💞 @mahruyan123456🍃

برای رسیدن به تو راه نمی‌روم پرواز می‌کنم 🕊 نمی‌نویسم کلمه اختراع می‌کنم 🖊 دعا نمی‌کنم باخدا همدست می‌شوم♥️ چیزهای باعظمت را باید با عظمت خواست...✨ @mahruyan123456 🍃