. #شب_هشتم_محرم 🏴 #محرم۱۴۰۳ #زمینه #حضرت_علی_اکبر علیه السلام #علی_صالحی ✍ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ (نواده ی ابوتراب - به لشکر زد شیر، سوار بر عقاب - به لشکر زد) ۲ خُلقاً و خَلقاً - چو رسول الله محو جمالش - ابی عبدالله فریاد می‌زند علیّاً ولی الله ۲ خوش قد و بالای حسین / علی‌اکبر ۳ لیلی لیلای حسین / علی‌اکبر ۳ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ (به آفتاب ایزدی - سلام‌ الله به صولت محمدی - سلام‌ الله) ۲ عمر حسین است - خم گیسویش طنطنه دارد - دم هوهویش عباس بوسه زد میان دو ابرویش ۲ اهل حرم به سر زنان / علی‌اکبر ۳ رحم کن ای جوان بمان / علی‌اکبر ۳ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ (فتاده ماه در خسوف - بیا بابا فَقَطّعوهُ بِالسّیوف - بیا بابا) ۲ گل پسرت را - به عبا بگذار تکه به تکه - همه را بشمار مقراض خورده سینه مثل نوک مسمار ۲ کُلّ زمین شده پُر از / علی‌اکبر ۳ آه! حسین دل بِبُر از / علی‌اکبر ۳ . 👇

. #شب_نهم_محرم 🏴 #محرم۱۴۰۳ #زمینه #شهادت #حضرت_عباس علیه السلام #علی_صالحی 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ ساقىِ - تشنه لب اميد بچه هاى فاطمه از حرم - با غضب خيره شده به نهر علقمه گرماى آفتاب واويلا / فكر گل رباب واويلا العطش حرم واويلا / موج غرور آب واويلا چه غيرتى داره عباس خدايى سالاره عباس مى خواد بره آب بياره خدا نگهدارِ عباس علمدار - آب بيار ۳ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ سربلند - سرفراز ميرقصه پرچمش ميون باد بهترين - چاره ساز با مشكاى پر آب ميخواد بياد رفته عمو كه زود برگرده / اما سپاه كفر نامرده هيچ كى نمى دونه توو خيمه / شير حرم چرا دير كرده دلا پر از شور و غوغاست نگاه آقا به صحراست چرا نمياى اباالفضل حسين تو خيلى تنهاست علمدار - جام نذار ۳ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ از بدن - شد جدا دستايى كه پناه خيمه بود بعد از اين - اى خدا صورت بچه ها ميشه كبود ماه على زمين افتاده / يل امّ بنين افتاده رشيد كربلا از ضربِ / عمود آهنين افتاده دلاور اين عشيره توو موجى از خون مى ميره با تير زدن چشمشو تا نبينه زينب اسيره علمدار - خون ببار ۳ . .👇

. #شب_دهم_محرم 🏴 #محرم۱۴۰۳ #زمینه #امام_حسین علیه السلام #شب_عاشورا #علی_صالحی 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ شب عاشوراست - کربلا غوغاست برای زینب - خونجگر زهراست (فقط یه امشب خیمه - خواب راحت داره فقط یه امشب زینب - استراحت داره) ۲ امشب ، شب آخر حسینه فردا ، روی نی سر حسینه امشب ، همه غصه‌های عالم روی ، دل خواهر حسینه (مظلوم ، ای حسین غریب مادر) ۴ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ شب عباسه - خیلی حساسه این اَبَر مَردو - کیه نشناسه؟! (عمو به گریه افتاد - خیمه‌ها بی‌تاب شد امان نامه آوردن - از خجالت آب شد) ۲ امشب ، دلا غرق اضطرابه عباس ، توی فکر مشک و آبه فردا ، دو تا دستای بریده‌ش نذرِ ، لب بچه ی ربابه (مظلوم ، ای حسین غریب مادر) ۴ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ شب میزانِ - کفر و ایمانه رو لبا ذکر و - صوت قرآنه (خدارو شکر توو خیمه - مشکاشون خالی نیست حرم هنوز آرومه - جار و جنجالی نیست) ۲ امشب ، می‌تونه بیاد سکینه تا صبح ، کنار حسین بشینه فردا ، بدن بابا جونش رو زیرِ ، سُمِ مرکبا می‌بینه (مظلوم ، ای حسین غریب مادر) ۴ . 👇

#حضرت_زهرا #احراق_بیت #محسنیه #عامیانه روضه از اين ديگه بدتر نمي شه غنچه با شعله برابر نمي شه هر چي سعي مي كنم امشب براتون كه نگم از ديوار و در نمي شه حرفي از مردونگي پيش نكشيد هيچ جا زن حريفِ لشكر نمي شه وقتي آتيش بياد از جلو بخواي از عقب نيوفتي با سر نمي شه درِ خونه رو مادر افتاده بود اوضاع از اين ديگه بدتر نمي شه هر چي كه مي زدنش بازم مي گفت برا من هيچ كسي حيدر نمي شه *** كي مي دونه نوكِ مِسمار يعني چي؟ كي مي دونه مردم آزار يعني چي؟ به خدا خيلي بَده اگر بگم يه عزيز كرده بشه خار يعني چي؟ مي دونم هيچ كسي باور نداره گريه­ ی حيدرِ كرار يعني چي؟ بريد از چشمِ علي سوأل كنيد خجالت كشيدن از يار يعني چي؟ اونكه با لگد در و وا مي كنه چي مي فهمه زنِ باردار يعني چي؟ #علی_صالحی

#حضرت_زهرا_شهادت #فاطمیه #بعد_شهادت تا چند دسته گل شود امشب نثار تو خون گریه میکنم سر خاک مزار تو برخیز و موج چشم ترم را نگاه کن شمعی نداشتم جگرم را نگاه کن مادر ز جای خیز که مهمانت آمده مهمان دلشکسته و گریانت آمده اینکه نشسته است کنارت حسین توست این بی قرار گرم زیارت حسین توست برخیز و حالی از پسر کوچکت بپرس حال بقیه را هم از این کودکت بپرس رفتی و نیستی که ببینی برادرم هر روز آب میشود از غصه در برم بر سینه اش گرفته حسن چادر تو را گوید مدام زیر لب ای وای مادرم  از لحظه ای که رفتی از این خانه تاکنون شانه نخورده است به گیسوی خواهرم از اینکه بغض کرده و خانه نشین شده ترسم که جان دهد پدرم در برابرم آیا تو بر حسین جوابی نمیدهی؟ تشنه رسیده کاسه آبی نمیدهی؟ برخیز و با حسین ز بازو سخن بگو از دردِ زخم سینه و پهلو سخن بگو مادر بگو که خوب شده زخم ابرویت؟ بهبود یافته آن چشم کم سویت؟ یادم نرفته بر در و دیوار خوردنت یادم نرفته سیلی بسیار خوردنت یادم نرفته روی زمین دست و پا زدی بابا نبود خادمه ات را صدا زدی  رفتی و ماند خاطره هایت برای من زنده شود عزای تو در کربلای من یعنی که بعدها تو می آیی به دیدنم در قتلگاه وقت سر از تن بریدنم وقتی که رفت بر سر نیزه سرم بیا وقت هجوم اسب روی پیکرم بیا فکر رباب باش که در بین سلسله است وقتی می افتد از سر نی اصغرم بیا نیمه شب است و قافله در دشت می رود افتد ز روی ناقه اگر دخترم بیا #علی_صالحی  

#امام_باقر_ولادت وقت عشق است چشم تر بدهيد شمع ها مژده ي سحر بدهيد كار دل گير يك نگاه شماست بر مناجات من اثر بدهيد از شلوغي شهر بيزارم كوچه ها فرصت گذر بدهيد دوست دارم به اوجتان بپرم بي قرارم كه بال و پر بدهيد مي نشينم كنار در بي تاب تا به پاهاي من خبر بدهيد راه باز و مسير بي خطر است توشه بردار موقع سفر است سفري تا ديار دلبرها تا زمين بهشت پرورها آسماني ترين شديم اينجا پا به پاي پر كبوترها خانه ها را ببين همه از دم شاخه ي ياس روي سر درها اين مدينه است شهر پاك و زلال چشمه سار تمام كوثرها اين مدينه است مركزيت نور تربت قبر چهار حجت نور يك زيارت كنار ابر بهار يك بقيع است و زائران بسيار بال هاي فرشته ها فرش است قدري آهسته تر قدم بردار يك قدم بيشتر نمانده ولي به در بسته خورده ايم انگار از همين جا دخيل مي بنديم پشت اين پنجره همين ديوار مگر امشب شب ولادت نيست شمع روشن كنيد دور مزار ذات غيب خدا شده ظاهر در جمال محمد باقر آمدي اي امام پنجم ما آمدي اي يگانه بي همتا برف ها آب شد زمين خنديد از بهار تو اي گل زيبا علم را آمدي كه بشكافي مثل كشتي به سينه ي دريا تا ابد آسمان آبي تو مي زند سايه بر سر دنيا تو در اين صفحه هاي خالي دل نقش ها مي زني به رنگ خدا جوهر بندگي است در قلمت غير توحيد نيست در قلمت اي به دوشت هميشه رايت علم در بيان تو واقعيت علم روي منبر كه درس مي دادي زير دِيْن تو رفت نهضت علم روز اول به اذن حضرت حق شاهكار تو بوده خلقت علم عقل ما قد نمي دهد هرگز به مقام تو اي حقيقت علم بي فروغ تو مي رود از دست همه ي اعتبار دولت علم تا كه نور كلام تو جاري است گلشن دين هميشه گل كاري است اي سرآغاز ناب ماه رجب وي شروع كتاب ماه رجب با غروب جمادي الثاني سر زدي آفتاب ماه رجب اشك هاي تو لحظه ي ميلاد شده عطر و گلاب ماه رجب عكسي از حسن كبريا هستي جاي تو قلب قاب ماه رجب يك مناجات بر لبم بنويس در شب مستجاب ماه رجب در هواي خدا رهايم كن بيشتر با خود آشنايم كن تو كه بر چشم خلق جا داري نوري و جلوه ي خدا داري شاخ شمشاد حضرت سجاد ريشه در باغ هل أتي داري ثمر نخل احمدي كه نسب ز حسين و ز مجتبي داري پسر سيد البكاء هستي سرگذشتي پر از بلا داري يادگاري ز لاله هاي عطش بر دلت داغ كربلا داري تو غروب سپيده را ديدي عمه ي قد خميده را ديدي همه جا گرد غصه پاشيدند با سر تيغ و نيزه گل چيدند دست هاي سياه بر سر تو سنگ هاي كبود باريدند چشم هايي كه گريه مي كردند سيلي و تازيانه مي ديدند مردم كوچه ي يهودي ها دور سرها مُدام رقصيدند بي ابوالفضل كودكان يتيم روي خشت خرابه خوابيدند اين همه غم كه بر سرت آمد كودكي تو را رقم مي زد #علی_صالحی

#حضرت_زینب_شهادت این مدتی که می گذرد در عزای تو روزی نبوده اشک نریزم بپای تو با یاد آخرین شب پیش تو بودنم یک شب نبوده روضه نگیرم برای تو یکسال و نیم شمع شدم سوختم حسین یک سال و نیم آب شدم در ازای تو ای کاش لحظه ای که رسد جان من به لب بودم کنار قبر تو در کربلای تو ای کاش لحظه ای که می آیی به دیدنم از تن سرم بریده شود پیش پای تو جان می دهم به بستر مرگم در آفتاب مثل تن به خاک بیابان رهای تو بر روی سینه پیرهنت را گرفته ام تا اینکه باز زنده شود ماجرای تو گودال بود و ولوله ی نیزه دارها گم بود بین هلهله هاشان صدای تو گودال بود و پیرهن و نعل اسب ها ای کاش بود خواهرت آنجا به جای تو چیزی برای ما ز تو باقی نذاشتند تقسیم شد عمامه و خود ردای تو من بودم و نظاره ی تاراج خیمه ها در دست باد روسری بچه های تو عباس چون نبود به سیلی سپرده شد بوسه زدن به دخترک بینوای تو جز آن شبی که دور شدم از تو در سفر تو روی نیزه بودی و من پا به پای تو بر دامنم نیامدی آن شب دگر گذشت اما حسین، کنج تنور است جای تو؟ یادم نرفته سنگ لب پشت بام بود پاداش هر کسی که بپا کرد عزای تو یادم نرفته وقت تلاوت نمودنت شد خنده ها جواب صدای رسای تو ما را مدام خارجی آنجا صدا زدند ای غیرت خدا همه عالم فدای تو تا رفع اتهام کنی از حریم خویش با آیه های سرخ بر آمد ندای تو اما یزید حرف تو را زود قطع کرد با خیزران مقابل طشت طلای تو #علی_صالحی

#حضرت_خدیجه_سلام_الله_علیها #ام‌المومنین از درد غربت داشت كوثر گريه ميكرد زهرا به روي قبر مادر گريه ميكرد   خاك مزار مادرش را ميگرفت و با دست خود ميريخت بر سر گريه ميكرد   ياد گذشته ياد آينده براي اين مادر و دختر، پيمبر گريه ميكرد   گرم تماشاي عزاداري آنها يك گوشه اي آرام حيدر گريه ميكرد   تكرار شد اين قِصه اما در دل شب اين بار زينب زار و مضطر گريه ميكرد   بر روي قبر مخفي مادر به ياد آن شعله ها و ياس پرپر گريه ميكرد   وقتي كه خون تازه از مسمار ميريخت انگار بر حال علي در گريه ميكرد   دست خدا را دست بسته ميكشيدند زهرا به مظلومي شوهر گريه ميكرد   صيادها با تازيانه حمله كردند كوچه قفس بود و كبوتر گريه ميكرد   يك روز هم زينب به زير تازيانه در قتلگه پيش برادر گريه ميكرد   وقتي كه طفلان بين آتش ميدويدند بر نيزه چشم آب آور گريه ميكرد   #علی_صالحی

#امام_صادق_شهادت از كار غربتت گره‌اي وا نمي‌كند اين شهر ، با دل تو مدارا نمي‌كند اين شهر ، زخم بي‌كسي‌ات را...عزيز من جز با دواي زهر مداوا نمي‌كند اين شهر ، در ميان خودش جز همين بقيع يك جاي امن بهر تو پيدا نمي‌كند اينجا اگر كسي به سوي خانه‌ات رود در را به غير ضرب لگد وا نمي‌كند اين شهر ، شهرِ شعله و هيزم به دستهاست با آل فاطمه به جز اين تا نمي‌كند ابن ِربيع ِ پست چه آورده بر سرت؟ شرم و حيا ز سِنّ تو گويا نمي‌كند بالاي اسب در پيِ خود مي‌كشاندت رحمي به قامتِ خَمَت امّا نمي‌كند تا مي‌خوري زمين به تو لبخند مي‌زند اصلاً رعايت رَمَقت را نمي‌كند زخم زبانش از لب شمشير بدتر است يك ذرّه احترام به زهرا نمي‌كند #علی_صالحی

#امام_صادق_شهادت از سوز زهر آب شد از پاي تا سرم با اشك همقدم شده ساعات آخرم پايم به سوي قبله ، لبم غرق خون شده ديگر رمق نمانده به اعضاي پيكرم آه اي بقيع باز كن آغوش خويش را من آخرين امانت شهر پيمبرم بار سفر به دوش گرفتم وَ با خودم يك عالَمه مصيبت و اندوه مي‌برم از غصه آه مي‌كشم و ناله مي‌زنم يا رب ببين زمانه چه آورده بر سرم دشمن شبي كه پاي برهنه مرا دواند داغ رقيه بود عيان در برابرم رحمي نكرد بر من و بر سنّ و سال من انداخت ريسمان به روي دست لاغرم ارث علي به من ز همه بيشتر رسيد سوزانده شد دو بار ، حريم مطهرم كاشانه‌ام اگرچه به آتش كشيده ‌شد امّا نسوخت چادر و گيسوي همسرم   وقتي كه دود خانه‌ي ما را گرفته بود ديدم فرار مي‌كند از شعله دخترم آنجا به ياد كرب و بلا روضه خواندم از طفل يتيم و عمّه‌ي محزون و مضطرم   طفلي كه ضجّه مي‌زد و از ترس مي‌دويد مي‌گفت پس كجاست عموي دلاورم   عمّه ! عمو كجاست ببيند كه بعد از او غارت شده‌ست زيور و خلخال و معجرم #علی_صالحی

. #شهادت_امام_صادق #25شوال از سوز زهر آب شد از پاي تا سرم با اشك همقدم شده ساعات آخرم پايم به سوي قبله ، لبم غرق خون شده ديگر رمق نمانده به اعضاي پيكرم آه اي بقيع باز كن آغوش خويش را من آخرين امانت شهر پيمبرم بار سفر به دوش گرفتم وَ با خودم يك عالَمه مصيبت و اندوه مي‌برم از غصه آه مي‌كشم و ناله مي‌زنم يا رب ببين زمانه چه آورده بر سرم دشمن شبي كه پاي برهنه مرا دواند داغ رقيه بود عيان در برابرم رحمي نكرد بر من و بر سنّ و سال من انداخت ريسمان به روي دست لاغرم ارث علي به من ز همه بيشتر رسيد سوزانده شد دو بار ، حريم مطهرم كاشانه‌ام اگرچه به آتش كشيده ‌شد امّا نسوخت چادر و گيسوي همسرم   وقتي كه دود خانه‌ي ما را گرفته بود ديدم فرار مي‌كند از شعله دخترم آنجا به ياد كرب و بلا روضه خواندم از طفل يتيم و عمّه‌ي محزون و مضطرم   طفلي كه ضجّه مي‌زد و از ترس مي‌دويد مي‌گفت پس كجاست عموي دلاورم   عمّه! عمو كجاست ببيند كه بعد از او غارت شده‌ست زيور و خلخال و معجرم #علی_صالحی

#امام_باقر_شهادت تو که بر چشم خلق جا داری نوری و جلوه ی خدا داری نور چشمان حضرت سجاد ریشه در باغ هل اتی داری ثمر نخل احمدی که نسب ز حسین و ز مجتبی داری پسر سیّد البُکاء هستی سرگذشتی پر از بلا داری یادگاری ز لاله های عطش بر دلت داغ کربلا داری تو غروب سپیده را دیدی عمّه ی قد خمیده را دیدی همه جا گرد غصه پاشیدند با سر تیغ و نیزه گل چیدند دست های سیاه بر سر تو سنگ های کبود باریدند چشم هایی که گریه می کردند سیلی و تازیانه می دیدند مردم کوچه ی یهودی ها دور سرها مدام رقصیدند بی ابالفضل، کودکان یتیم روی خشت خرابه خوابیدند این همه غم که بر سرت آمد کودکیِ تو را رقم می زد #علی_صالحی