#امام_سجاد_شهادت #دوبیتی میان   سلسله   آزار  دیدم یتیمان  را  سر  بازار  دیدم ازاین دنیا دلم خون است یعنی به چشمم مجلس اغیار دیدم... #علی_علی_بیگی ...... نَفَهـمیدَند مَعنایِ وَلے را رَهـا ڪَردَند حَقِّ مُنجَلے را که مے بُردَند با دَستانِ بَسته عَلے ابنِ حُسینِ ابنِ عَلے را...! #محسن_کاویانی

#امام_سجاد_شهادت #دوبیتی دلش را داغ و غم بیت الحزن کرد وجودش را پر از رنج و محن کرد نمی دانم چگونه با چه حالی تن صد چاک بابا را کفن کرد #سید_هاشم_وفایی #امام_سجاد_شهادت دریا به دیدهء تر من گریه می کند آتش به سوز حنجر من گریه می کند تا روز حشر هر که به گُل می کند نگاه بر لاله های پرپر من گریه می کند سنگی که می زنند به فرقم ز روی بام بر زخم تازۀ سر من گریه می کند از حلقه های سلسله خون می چکد چو اشک زنجیر هم به پیکر من گریه می کند ریزد سرشک دیدهء اکبر به نوک نی اینجا به من برادر من گریه می کند وقتی زدند خنده به اشکم زنان شام دیدم سه ساله خواهر من گریه می کند رأس حسین بر همه سر می زند ولی چون می رسد برابر من گریه می کند زنهای شام هلهله و خنده می کنند جایی که جدّ اطهر من گریه می کند...  #غلامرضا_سازگار #امام_سجاد_شهادت شب‌های غربت تو گذشت و سحر نداشت حتی سحر غم از دل تو دست برنداشت در حیرتم که سلسلۀ آهنین مگر جایی ز زخم گردن تو خوب‌تر نداشت زخم تن تو را همه دیدند و هیچکس غیر از خدا ز زخم درونت خبر نداشت دنیا چه کرد با تو که هجده عزیز تو تن‌هایشان به روی زمین بود، سر نداشت سنگت زدند بر سر بازارهای شام با آنکه جز تو یوسف زهرا پسر نداشت هجده سر بریده برایت گریستند آهت هنوز در دل دشمن اثر نداشت سوزم بر آن عزیز که در آفتاب سوخت یک سایبان به جز سرِ پاکِ پدر داشت حال تو بود در دل گودال قتلگاه چون بسملی که بال زد و بال و پر نداشت مهمان شام بودی و بهر تو میزبان جز گوشۀ خرابه مکانی دگر نداشت سوز شما به سینۀ «میثم» اگر نبود اینقدر نخل سوختۀ او ثمر نداشت #غلامرضا_سازگار #امام_سجاد_شهادت #دوبیتی ای کاش که بین خیمه ها میمردم در آتش و زیر دست و‌ پا میمردم خیلی به خدا شام به من سخت گذشت ای کاش که در کرببلا میمردم بر گریه ما هماره میخندیدند خاکستر و سنگ بر سرم پاشیدند در پای سر بریده بابایم دیدم که زنان شام میرقصیدند مارا چو به هر بهانه ساکت کردند با کینه و ظالمانه ساکت کردند اطفال مصیبت زده زهرا را با سیلی و تازیانه ساکت کردند نامرد! میان هلهله میخندید بر خاری اهل قافله میخندید دیدم به کنار نیزه شیرخواره بر اشک رباب حرمله  میخندید هر لحظه به قلب ما شرر می افتاد بر روی زمین تاکه قمر می افتاد بر ما چو‌ محله یهود سنگ زدند دیدم که ز روی نیزه سر می افتاد #عبدالزهرا #امام_سجاد_شهادت #دوبیتی میان   سلسله   آزار  دیدم یتیمان  را  سر  بازار  دیدم ازاین دنیا دلم خون است یعنی به چشمم مجلس اغیار دیدم... #علی_علی_بیگی ...... نَفَهـمیدَند مَعنایِ وَلے را رَهـا ڪَردَند حَقِّ مُنجَلے را که مے بُردَند با دَستانِ بَسته عَلے ابنِ حُسینِ ابنِ عَلے را...! #محسن_کاویانی #امام_سجاد_شهادت با  گریه اش  زمین  و  زمان گریه میکند این نیمه جان به قیمتِ جان گریه میکند باید به جای آبِ وضو ، ظرفِ اشک برد او  بی گمان ،  بدونِ  امان  گریه میکند یادِ  " فَقَطَّعوه..." نفسش قطع میشود وقتی که  با  صدای  اذان گریه میکند این قدکمان ، اگر که سرش تیر میکشد دارد  به یادِ   تیر و کمان  گریه میکند با دست اگر دهانِ خودش را گرفته است باور کنید   یادِ  سنان  گریه  میکند! قصاب های شهر ، همه میشناسنش... با ذِبحِ گوسفند ، چنان گریه میکند باید بپرسد : آب به قربانی داده اند؟! بعدش همان  کنار ِ دُکان  گریه میکند!! کنجی نشست ُ  آهِ  لبش شد "ابالغریب" یعنی  به یادِ  آبِ  روان گریه میکند جایی حصیر  دید و بِهَم ریخت صورتش یادِ  تنی که ریخت در آن گریه میکند بابا کفن نداشت ، تنش پیرُهن نداشت با  داغِ   پیکری  عریان گریه میکند از خاطراتِ  شامِ غریبانِ  سوخته آقا  هنوز  هم  نگران  گریه میکند ... آقا هنوز دم به دم از حال میرود از خیمه گاه تا دلِ  گودال میرود یک   گوشواره دیده  و  آشفته خو شده یک شیرخواره دیده،دلش زیر و رو شده حال و هوای   قافله یادش نرفته است اشکِ رباب و حرمله یادش نرفته است سرها   بریده   بود ،  نفس ها  بریده بود هر گوشه خونِ تازه ی گوشی چکیده بود اما   دوباره  ،  میرود  از  کربلا  به شام دارد دوباره میبرد این روضه را به شام با  هر   نفس ،  تمامِ   تنش  تیر  میکشد این " آه " را  به  سختیِ  زنجیر  میکشد نامش علیست ، پس کفِ افسوس میزند لطمه   به پای   روضه ی  ناموس میزند رقصیدن و تکانِ سر  و  نیزه دارها پرتابِ  سنگِ کینه  زِ  گوشه کنارها آنقدر  دستِ   سنگ زدن ها   دراز شد حتی سری که بسته به نی بود باز شد!! با دستِ بسته ، روحِ عبادات را زدند با  پایکوبی   عمه ی سادات را زدند #حبیب_نیازی #امام_سجاد_شهادت تا اشک هست در بصرم گریه می کنم با این توان مختصرم گریه می کنم تنها نه با دو چشم ترم گریه می کنم با خون مانده بر جگرم گریه می کنم

#امام_حسین_علیه_السلام #اربعین #غزل اهلِ ادَب میسازَد عشقَش بی ادَب هارا اینجا تَماشا کُن شُکوهِ تاب و تَب ها را شورِ حُسینی ها چه شیرین است باوَرکُن با اشک ها پَروَرده اند اینجا رُطَب ها را روزیِ هَرروزِ مَرا داده ست دَر هیئت با روضه اش سَر کَرده ام یک عُمْر شَب ها را باشَد حَرامَم زندگی حَتّیٰ اگَر یک روز واجِب نَدانَم این قَبیل از مُستَحَب ها را با چایِ شیرینَش نَمَک گیرَش شُدَم ، این چای از تلخکامی هایِ دُنیا شُست لَب هارا موکَب به موکَب از نَجَف تا کَربَلا دیدیم این عشْق کَرده مُشتَرَک اَصل و نَسَب ها را ازاین سُتون تا آن سُتون شوقِ فَرَج دارَند دَر راه میبینی هَمه مُنجی طَلَب ها را حَتّیٰ مَسیحی ها هَم اینجا اَشک میریزَند گویا که آقا باز می خوانَد وَهَب ها را تاوَل که نه نوعی مدال از جنسِ مُروارید بسیار زیبا کَرده پایِ مُنتَخَب ها را داغِ مِنا سوزاند مارا پَس بیا حاجی اینجا ببین فَرقِ عَرَب ها با عَرَب ها را... #محسن_کاویانی

#امیرالمومنین #حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها کار داریم در این شعر فراوان با دَر گوییا خورده گره با غزلِ  مولا ، در وَ قسم بَر ترکِ کعبه که حتی دیوار می شد از عشقِ علی پیشِ علی دَرجا در جانشینِ نبی الله که شد روزِ غدیر خستگی های پیمبر همه شد یکجا در شهر علم است نبی شهرِ طرب انگیزی که برایش به خدا هست علی تنها در می نشستند یتیمان همه شب منتظرش خیره بر در همگی تا بزند بابا در چیره بر قلعه ی قلبِ همِگان شد وقتی کَنده شد با دَمِ یا فاطمه اش از جا در شُد دَرِ قلعه ز جا کَنده ولی مرغِ دلم ناخود آگاه سفر می کُند از در تا در نکند در غزلم بسته شود دستانش نکند در غزلم باز شود با پا در میخِ در داغ شد و مادرمان زخمی شد او کنون تکیه به دیوار نماید یا در ؟! آنچنان با لَگدی باز شد آن در که همه فکر کردند که دیوار یکی شد با در آه! سادات ببخشند ولی خورد زمین در همین فاصله هم کنده شد از لولا در رد شدند آن همه نامرد از آن در با پا تا که افتاد به رویِ بدنِ زهرا در بچه سید نشدم دستِ خودم نیست ولی وسطِ روضه دلم گفت بگویم مادر کربلا جلوه ی هفتاد وسه تَن می شد اگر اندکی تاب میاورد در آن غوغا در آه! ای فاطمه؛ ای علتِ لبخندِ علی رفتی و بعدِ تو انداخت زِ پا او را در ما فقیریم و یتیمیم و اسیریم همه جز تو فریادرسی نیست بیا بُگْشا در با دعای فَرَجت از خودِ خورشید بخواه تا کمی باز کند روی همه دنیا در... #محسن_کاویانی

#در کار داریم در این شعر فراوان با دَر گوییا خورده گره با غزلِ مولا ، در وَ قسم بَر ترکِ کعبه که حتی دیوار می شد از عشقِ علی پیشِ علی دَرجا در جانشینِ نبی الله که شد روزِ غدیر خستگی های پیمبر همه شد یکجا در می نشستند یتیمان همه شب منتظرش خیره بر در همگی تا بزند بابا در چیره بر قلعه ی قلبِ همِگان شد وقتی کنده شد با دَمِ یا فاطمه اش از جا در شُد دَرِ قلعه ز جا کنده ولی مرغِ دلم ناخود آگاه سفر می کُند از در تا در نکند در غزلم بسته شود دستانش نکند در غزلم باز شود با پا در میخِ در داغ شد و مادرمان زخمی شد او کنون تکیه به دیوار نماید یا در ؟! آنچنان با لَگدی باز شد آن در که همه فکر کردند که دیوار یکی شد با در آه سادات ببخشند ولی خورد زمین در همین فاصله هم کنده شد از لولا در رد شدند آن همه نامرد از آن در با پا تا که افتاد به رویِ بدنِ زهرا در بچه سید نشدم دستِ خودم نیست ولی وسطِ روضه دلم گفت بگویم مادر کربلا جلوه ی هفتاد وسه تَن می شد اگر اندکی تاب میاورد در آن غوغا در آه ای فاطمه؛ ای علتِ لبخندِ علی رفتی و بعدِ تو انداخت زِ پا او را در ما فقیریم و یتیمیم و اسیریم همه جز تو فریادرسی نیست بیا بُگْشا در با دعای فَرَجت از خودِ خورشید بخواه تا کمی باز کند روی همه دنیا در… #محسن_کاویانی

#حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله_علیها #مدح #ولادت #مثنوی به دنیا آمده اما به دنیا دل نمیبندد ببین این کودکِ زیبا چه با اکراه میخندد اگرچه آمده باید به سمت عشق برگردد گُلی که بانسیمی هم رُخَش آزرده میگردد اسیرِ دلخوشی های کمِ دنیا نخواهد شد یقینأ با وجودِ او علی تنها نخواهد شد مبادا شعله ی شمعی بگیرد دامنِ او را مبادا  گرمی آهی بسوزاند تنِ او را به یُمنِ مَقدَمش حالا شده حالِ پدر عالی سیاهی نعره خواهد زد شبیه طبلِ توخالی قسم بر هستی بابا قسم بر سوره ی کوثر پیمبر دختری دارد ولی مادرتر از مادر شده او هستی مولا ؛علی هم عشق ناب او شده او مادرِ آب و علی هم بوتراب او از این رو عاشقِ بوی دل انگیز نمِ خاکم ازاین رو مست و مشتاقِ حدیث ناب لولاکم علی شد فاتح خیبر ؛جهان در کار او مانده یقینأ پشتِ او زهرا دمادَم چار قُل خوانده به دنیا آمده اما ندارد حالِ دنیا را نمیفهمد به جز مولاکسی اوصافِ زهرا را چه زیبا می شود زهرا دعاگوی علی باشد و بازوبندِ "یازهرا "به بازوی علی باشد #محسن_کاویانی

#امیرالمومنین_مدح غزلی بخوان بشوَد عیان ، که امیرِ روزجزا علیست که حسابِ ما که عقابِ ما ، که عذابِ ما همه با علیست نشد از غم ضُعَفا جدا ، و َ کسی که در پیِ هر گدا برَوَد شبانه و بی صدا ، ببَرَد لباس و غذا علیست همه رمز و راز جهان بدان ، شده در عبای علی نهان ، شد اگر کسی یَل و پهلوان ، به یقین که از دَمِ یاعلیست همه دم بگو بِکَ یاعلی ، که نفس علی که هواعلی که دوا علی که شفا علی ، که دعای دفعِ بلا علیست ز علی کسی که جدا شود ، و َاگرچه از خُلفا شود تو بِدان که یک شَبه "لا" شود ، بخدا که نونِ "لَنا" علیست بوَد اولین ، بوَد آخرین ، شَهِ مسلمین ، شَهِ مومنین برو در صفاتِ خدا ببین ، نه علی خدا که خدا علیست بروَد فراتَر از آن چه که ، نرسیده بالِ ملائکه قَدَری که در دلِ معرکه ، درِ قلعه کنده ز جا علیست چه صلابتی و چه شوکتی ، چه شجاعتی و چه هیبتی به صفاومروه چه حاجتی ، به صفا قَسم که صفا علیست نجف است و ساغَرِ تا لبه...، نجف است و مستی هرشَبه ، نجف است و گیجی عقربه ، تب و لرزِ قبله نما علیست وَ به لطفِ پاکی مادرم ، نشدم حرامی و از سَرم نرود که بنده ی حیدرم ، سَنَد شرافتِ ما علیست...! #محسن_کاویانی

#حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #شهادت #چارپاره تازه آتش به رقص آمده و  تن صحرا تب جنون دارد چوب مَحمل نمیکند گریه اشکِ شوقی به رنگِ خون دارد تازه اینجا شروع زیباییست چه کسی گفته آخر سفراست؟ زینبانه کمی تأمل کن ازهمیشه حسین زنده تر است خواهرانه برادری کردی پشت هم داغ دیده ای بانو شک ندارم هزار مرتبه هم به شهادت رسیده ای بانو درکتاب تو خون مقدمه شد وقت ایثاروجان فشانی توست فرق دارد نبرد تو؛ حالا چشمِ عالَم به خطبه خوانی توست خطبه یعنی در اوجِ غم ها هم چشمه سارِ کرامت و فضلی خطبه یعنی میانِ جنگ و نبرد پایَش افتَد خودَت ابالفضلی خطبه یعنی همان زمانی که اقتدارِ تو زینبی تر شد آن زمان که صدایِ مادری ات قدکشید و صدای حیدر شد آسمان ها فدای چشمانت از نگاه تو نور می خواهم دوست دارم غلامتان باشم شور دارم شعور می خواهم تا همیشه بدونِ پاییزی تا همیشه فقط بهاری تو قبل از این ها که بوده ای بانو بعدازاین هم ادامه داری تو... #محسن_کاویانی

#حضرت_علی_اکبر_ولادت #رباعی گربعدرسول ديده تركردحسين باغم شب خويش راسحركردحسين هرگاه كه دلتنگ رسول الله شد برچهره اكبرش نظركردحسين #سیدهاشم_وفایی ....... آیینه وجه ازلی می آید مرآت رسول و هم ولی می آید از کعبه خانه اباعبدالله چون کعبه ببین فقط علی می آید #عبدالحسین ...... از هر چه جوان در عالم او سَرتر بود حیدر صفت و دلاور و دلبر بود با چهره ی او "غدیر" ثابت میشد از بس که "علی" شبیه "پیغمبر" بود...! #محسن_کاویانی ....... این لیله میلاد مبارک ارباب این شاخه شمشاد مبارک ارباب لیلا پسر آورده برایت امشب بابا شدنت باد مبارک ارباب #عبدالحسین ....... نوزاد حسین جلوه اش مصطفویست دقت که کنی خَلقاً و خُلقاً نبویست تبریک بگویید به ارباب که او نامش ، نسبش ، خودش ، جمالش علویست #مهدی_مقیمی

#حضرت_معصومه_س_مدح لب گشود و خاکِ قُم از بوی گُل لبریز شد عالَمی دیدند قم این‌گونه عالِم خیز شد آسمان خاکش شد و سوگند بر خضرِ نبی پیشِ دریای شکوهش کوه هم ناچیز شد رودخانه محضِ پابوسیِ او آمد به قم آبِ قم مثلِ شرابی ناب، شور انگیز شد شهرهای بی‌شماری فرشِ راه او شدند جای جایِ خاکِ ایران، قالیِ تبریز شد بی صدا پژمرد و از داغَش انارِ ساوه هم گشت خونین‌دل‌تر و خون گریه‌ی پاییز شد سال‌ها رفت و کمی هم کم نشد از لطفِ او لطفِ بانو شاملِ ما پُرگناهان نیز شد قم فراوان کرد تغییر و حرم فرقی نکرد چون نگینی که رکابش بارها تعویض شد هرکسی افسرده بود و از طبیبان چاره خواست بینِ داروهاش شب‌هایِ حرم تجویز شد... #محسن_کاویانی

#ولادت_حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها لب گشود و خاکِ قُم از بوی گُل لبریز شد عالَمی دیدند قم این‌گونه عالِم خیز شد آسمان خاکش شد و سوگند بر خضرِ نبی پیشِ دریای شکوهش کوه هم ناچیز شد رودخانه محضِ پابوسیِ او آمد به قم آبِ قم مثلِ شرابی ناب، شور انگیز شد شهرهای بی‌شماری فرشِ راه او شدند جای جایِ خاکِ ایران، قالیِ تبریز شد بی صدا پژمرد و از داغَش انارِ ساوه هم گشت خونین‌دل‌تر و خون گریه‌ی پاییز شد سال‌ها رفت و کمی هم کم نشد از لطفِ او لطفِ بانو شاملِ ما پُرگناهان نیز شد قم فراوان کرد تغییر و حرم فرقی نکرد چون نگینی که رکابش بارها تعویض شد هرکسی افسرده بود و از طبیبان چاره خواست بینِ داروهاش شب‌هایِ حرم تجویز شد... #محسن_کاویانی

#حضرت_ابالفضل_علیه_السلام #تاسوعا #بحر_طویل شیرِ بی باکِ علی رفت به میدان و چوطوفان همه شیران و یَلان را چو پَرِ کاه به یک آه وَ ناگاه به هم ریخت و شد ساقیِ دلخواهِ حسینی که همه دلخوشی ماهِ بنی هاشمیان،حضرتِ سلطان ، یَلِ میدانِ بَلا بود. چه ماهی؟ شَهِ پیکار و جهاندار و سپهدار و یَلِ حیدرِ کرار و عَلَم گیر و علمدار و زَده گردن بسیار و به یک حمله ی خونبارو... ! ابالفضل همان مردِ دلاور ،پسرِ حضرتِ حیدر که ز جا کنده دَرِ قلعه ی خیبر وَ نگو ماه که از ماه فراتر وَ نگو چشم بگو تیزی خنجر و نگو دست بگو زورِ دو لشکَر که شده ذکرِ لبِ قاسم و عون و علی اکبر ، همه ی عشقِ برادر،پسرِ شیرِ عرب، دشمنِ شب ، عاشقِ خورشید نَسَب ،وقتِ غضب قبضه ی شمشیر به کَف ،وقتِ سخن داشت به لب نقل و رطب،حضرتِ زینب همه جا بود دعاگوی ابالفضلِ علمدار؛همانی که زده یکسَره از میسَره تامیمَنه او یک تَنه بَه بَه به چنین هیمَنه ،ای آینه بنگَر به تنِ او، دَمِ شب شکنِ او،به برقِ بدنِ او ،به لحنِ سخنِ او وَ به خونی که شده رودِ فرات از دهنِ او وَ شده جوشَنِ صد پاره ی او هم کفَنِ او وَ قسم می خورم اصلأ به همان نورِ جبینَش وَ به آن برقِ نگینَش وَ به شَقُ القمر و قطعِ یمینَش وَ به باوَر و یقینَش که شده قوَتِ دینَش وَ به آن خنده ی نازِ نمکینَش وَ قسم می خورم اصلأ به همانِ زخمِ به ابروش، به بازوش ، به آن عَطرِ خوشِ جوشن و گیسوش که مدهوش شده عالمی از بوش به ابرو و به بازو و به گیسو و بَر و رویِ ابالفضلِ علمدار قسم ماهِ محرم وَ غَمَش دلخوشی ماست وَ این لُطفِ خودِ حضرتِ سقاست که در سینه ی ما شورِ گُل فاطمه برپاست، چه زیباست وَ زهراست که در مجلسِ ما آمده از بس که غمِ حضرتِ عباس در اینجاست... #محسن_کاویانی