#حضرت_رقیه از بس شبیه فاطمه رویش کبود بود گفت ای حسین ضاربت آیا یهود بود؟ پیشانی ات شکسته و تغییر کرده است اصلا کسی نگفت که جای سجود بود آقا محاسن تو که خاکستری نبود! این صورتِ قشنگِ تو کِی رنگ دود بود؟ من بارها از آن سویِ دروازه تا کنون دیدم سَرَت ز روی نیزه به حال صعود بود پشت سَرَت کمی سرِ نیزه برون زده بالا سرت چرا اثری از عمود بود قرآن بخوان که قافله دلتنگ صوت توست آیات تو همیشه به گوشم سرود بود رحمی به دخترت که چنین ناله می کند بابا یتیم گشتن طفل تو زود بود بابا نامِ تو بردم و عدویت تازیانه زد نامی که مایه صلوات و درود بود دستی که زد به فاطمه سیلی دوباره زد آری به جان فاطمه دست یهود بود @marsieha

🎙۱ شعر ابتدایی مجلس

#حضرت_رقیه از مجلسی که حرف کنیزی ما شنید احوال خواهرت چقدر ریخته بهم باید مرتبت کنم که نیزه نیست رگهای حنجرت چقدر ریخته بهم حسن لطفی

#علی_اصغر اينقدر گريه نكن هيچ كسي آبت نميده غير تير حرمله هيچ كي جوابت نميده مادرت شير نداره تو. اينو خوب ميدوني چرا هي زبونتو دور لبت ميگردوني آسمون ابري شده يا چشم من تار ميبينه بارونه يا اشك تو كه روي لبهام ميشينه حاجي شيش ماهه ام بابا تو شرمنده نكن چو گلوت تير ميخوره بروي من خنده نكن برا دست و پازدن بزار برات چاره كنم ميشي راحت بنداي قنداقه رو پاره كنم

#علی_اصغر وقت آن است بگیری قمرش گردانی پسرت را به فدای پدرش گردانی ایستاده به روی پای خودش از امروز مرد گشته، ببرش مرد تَرَش گردانی بی گناهی تو اثبات شود می ارزد پس ببر تا سند معتبرش گردانی تو فقط نیزه نخور صدعلی اصغر به فدات دادمش بلکه بگیری سپرش گردانی گلویش تازه گل انداخته من می ترسم صبرکن تا صدقه دور سرش گردانی جان من قول بده پیش کسی رو نزنی جان من قول بده زودبرش گردانی طفل من تا بغل توست خیالم جمع است نکند حرمله را با خبرش گردانی علی اکبر لطیفیان

#علی_اصغر رويِ اين دستم تنش بر روي آن دستم سرش آه بفرستم كدامش را براي مادرش؟! حجم ِتيري كه براي جنگهاي سخت بود آنچنان آسيب زد چيزي نماند از حنجرش شرم دارم كه بگويم تير ِ دشمن داغ بود در حرم پيچيد عطر و بوي ياس ِ پرپرش علی اکبر لطیفیان

#عبدالله_بن_حسن گاهی دلم برای پدر تنگ می شود دلگیر از این زمانۀ نیرنگ می شود اینجا کسی یتیم نوازی نمی کند اینجا نصیب صورتمان چنگ می شود عمه بیا اجازه بده تا رها شوم رحمی بر این یتیم که دلتنگ می شود عمه بگو چگونه تماشا کنم، ببین دارد سرِ عبایِ عمو جنگ می شود پیراهنی که داشت عمویم سپید بود از فرط زخم، قرمز پُر رنگ می شود من می روم سپر بشوم حیف کوچکم پیشانی اش ولی هدف سنگ می شود ناکام اگر که من بروم باز بهتر است این زندگی بدون عمو ننگ می شود شکر خدا نصیب من و اصغرت یکی است شمشیر با سه شعبه هماهنگ می شود (عباس احمدی)

#عبدالله_بن_حسن من آمـده ام تا کـه به پای تو بمیرم امـروز غـریبـانـه بـرای تو بمیرم غم نیست اگر در قدمت دست من افتد شادم به خدا تا که به پای تو بمیرم از خیمه دویدم که کنم جان به فدایت خواهـم که عمو زیر لوای تو بمیرم ای کاش ذبیح تو شـوم در ره توحید تا در ره عشقت به منـای تو بمیرم این قـوم اگـر تشنـۀ خونند، بیایند آماده شدم تا که به جای تو بمیرم بگذار که از خیـل شهیـدان تو بـاشـم بگـذار که در کرب و بـلای تو بمیرم کو حرملـه تـا تیـر بینـدازد و من هم زان تیـر در آغـوش وفای تو بمیرم از قول من خسته جگر گفت «وفائی» ای کـاش کـه در راه ولای تو بمیرم (سید هاشم وفایی)

#عبدالله_بن_حسن طاقت ندارم لحظه ای تنها بمانی من باشم و در حسرت سقا بمانی من عبد تو بودم که عبدالله گشتم نعم الامیری، عالی اعلا بمانی فریاد هل من ناصرت بیچاره ام کرد من مرده ام آقا مگر تنها بمانی؟! قلبم، سرم، دستم همه نذر دو چشمت من می دهم جان در ره تو تا بمانی آقا نبینم در ته گودال باشی ای زینت دوش نبی بالا بمانی بالا نشینی و تو را پایین کشیدند زیر لگدها زیر دست و پا بمانی لعنت به این آب فرات و خنده هایش راضی شده لب تشنه در این جا بمانی با این که چندین عضو از جسم تو کم شد تو تا ابد عشق دل زهرا بمانی (حسین ایزدی)

#عبدالله_بن_حسن خسته ام این روزها از سن کمتر داشتن می خورد اینجا به درد من فقط سر داشتن قصد من این بود از دستی که دادم رفته است باری از روی دو کوه شانه ات برداشتن هرکسی دور و بر قاسم نبوده، آمده کار دستم داده است اینجا برادر داشتن چند دسته چشم دارد می دود سمت حرم یک پسر می ارزد اینجاها به دختر داشتن از توانی که ندارد دست تو فهمیده ام سخت دارد می شود انگار معجر داشتن آنقدر زخمی شدی که زجر دارم می کشم کاش می آمد به کار پیکرت پر داشتن قد و بالای من از آغوش تو کوچک تر است تازه می بینم چرا خوب است اکبر داشتن بس که چشمان تو برگشت از حرم فهمیده ام داغ سنگینی است روی سینه خواهر داشتن یوسف دوش نبی در قعر چال افتاده ای می شود واجب هراز گاهی پیمبر داشتن رضا دین پرور

#عبدالله_بن_حسن پرستوی حریم کبریایم کبوتر بچه ی آل عبایم نمی ترسم اگر بارد به من تیر که من با تیر باران آشنایم انا بن المجتبی، ابن المصائب بلی مردم یتیم مجتبایم غم بابا ، غم عمه، غم طشت خدا داند نمی سازد رهایم اگر تیغی به دست آرم ببینند که من نوباوه ی شیر خدایم عمو فرمانده ی عشق است و من هم بسیجی اش به دشت کربلایم دگر رزمنده ای باقی نمانده به غیر از من که یاری اش نمایم به قرآن الهی کوثرم من به قرآن حسینی هل اتایم عمو بوی پدر دارد همیشه عمو بوده پدر عمری برایم عمو احساس من را درک می کرد عمو می داد با رویش صفایم عمو در قلب من عمری طپیده عمو داده خودش درس وفایم عموی مهربانم جای بابا پسر می کرد همواره صدایم خوشم رنگ عمو گیرم در این دشت ز خون سرخ این دست جدایم خوشم بر سینه ی او جان سپارم الهی کن اجابت این دعایم (سید محمد میر هاشمی)

#عبدالله_بن_حسن ماندن پروانه در حجم قفس ها مشکل است مأمن موج خروشان گشته تنها ساحل است در مرام عاشقی اول قدم سر دادن است گر چه این تحفه به درگاه عمو ناقابل است وقت جانبازی شده باید که جانبازش شوم غفلت از دلدار کار مردمان کاهل است زاده ی شیر جمل باید که شیدایی کند عمه جان رنجه نشو، این حرفها حرف دل است عمه جان یک عده وحشی دور او حلقه زدند وای عمه، گیسویش در مشت های قاتل است می روم تا بیش از این ها حرمتش را نشکنند چکمه پوش بی حیا از شأن قرآن غافل است بی حیا، یابن الدّعی کم نیزه بر رویش بزن صورتش بهر رسول الله ماه کامل است فکر کرده می گذارم با سنان نهرش کند دست های کوچکم بهر امام حائل است خوب شد رفتم نمی بینم که دیگر بعد از این قسمت ناموس حیدر ناقه ی بی محمل است خوب شد رفتم نمی بینم که دیگر بعد از این کاروان عشق را در کنج ویران منزل است (مصطفی هاشمی نسب)