eitaa logo
مطالب ناب در منبر
@matalebe_nab_dar_menbar
4هزار دنبال‌کننده
3.1هزار عکس
2.1هزار ویدیو
1.7هزار فایل
👈 مطالب کانال: ــــمناقب وفضایل اهلبیت علیهم‌السلام ــــنقدوهابیت وجریان یمانی وتصوف ــــمطاعن ومثالب دشمنان ــــمنابر اعتقادی‌، معرفتی ــــصوت دروس حوزوی ــــPDFکتب اعتقادی ــــمداحی کانال دیگر ما👇 @Fishe_menbar ارتباط با ادمین @Abdulhossein235
مشاهده در ایتا
پرسش‌ها
قوانین
داغ‌ترین‌ها
چندسکویی
پیوستن
مطالب ناب در منبر
4هزار دنبال‌کننده
دانلود
مطالب قبلی
مطالب ناب در منبر
🔷🔶 👈🏼👈🏼 ایشان در کتاب شریف مفاتیح الجنان می‌فرماید: و بدان كه: سيّد ابن طاووس كلامي فرموده كه حاصلش اين است: من حديث صريحي نيافتم كه انسان براي غير خود استخاره كند، ولي يافتم احاديث بسياري را كه در آنها امر شده بر قضاي حاجت برادران به دعاها و ساير توسّلات. 🍃 بلكه در اخبار از فوايد دعا براي برادران، چندان ذكر شده است كه محتاج به بيان نيست، و استخاره نيز از جمله حاجات، و از جمله دعوات است، زيرا شخصي كه انسان را تكليف به استخاره مي‌كند، به‌طور حتم حاجتي برايش پيش آمده [است]. 🍃 و آن شخصي كه مباشر استخاره مي‌شود مي‌خواهد براي خود استخاره كند كه آيا صلاح است كه به او بگويد انجام بده يا نه، و مي‌خواهد براي آن شخص كه به او گفته استخاره كند، آيا مصلحت در فعل است يا در ترك؟! و اين از چيزهايي است كه داخل است در تحت عموم روايات ناظر به استخارات و قضاي حاجات. 🍃 علاّمه مجلسي فرموده: كلام سيّد در جواز استخاره براي غير، خالي از قوّت نيست به جهت عمومات [يعني تعابير عامّ وارد در روايات براي رفع حاجت برادران ديني]، به خصوص وقتي كه نايب براي خود قصد كند كه به شخص طالب استخاره بگويد: انجام بده يا نده، چنان كه سيد به آن اشاره فرموده، و اين نقشه‌اي است براي داخل كردن استخاره در تحت اخبار خاصّه. 🍃 ليكن احوط و اَولي آن است كه صاحب حاجت خودش براي خود استخاره كند، زيرا ما خبري كه در جواز وكالت در استخاره وارد شده باشد، نديديم، و اگر اين كار جايز يا راجح مي‌بود، به طور قطع اصحاب از ائمه سؤال مي‌كردند، و اگر سؤال كرده بودند براي ما دست كم در يك روايت نقل مي‌شد، به علاوه اينكه شخص مضطر خود اَولي به اجابت، و دعاي او اقرب به خلوص نيّت است، انتهي. 📚 مفاتیح الجنان، باب استخاره به تسبیح وجواز استخاره برای غیر، ص۱۲۱۵ 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar
566 مشاهده
مطالب ناب در منبر
🔷🔶 ❓سوال: در روايتى آمده است صفوان جمال ـ او از بهترين اصحاب امام كاظم (عليه‌السلام) و از نزديكان اوست ـ از طريق استخاره به امامت امام رضا (عليه‌السلام) استدلال كرده است. شيخ طوسى در كتاب الغيبة از على بن معاذ روايت كرده و گفته است: به صفوان بن يحيى گفتم به‌چه چيز على بن موسى (عليهماالسلام) را شناختى؟ گفت: دو ركعت نماز خواندم، دعا كردم و استخاره گرفتم و به او يقين نمودم». آيا اين صحيح است كه امام از طريق استخاره مشخص شود؟ آيا استخاره در همه حالات درست است يا فقط هنگام شك و ترديد؟ ⭐️پاسخ مرحوم آیت‌الله العظمی : باسمه جلت اسمائه: سند روايت مذكور به واسطه كه جزء مجهولان است ضعيف مى‌باشد، علاوه بر آن، احتمال مى‌رود كه استخاره در اين روايت، به معناى دعا و طلب خير از خداى متعال باشد، و در اين صورت معناى روايت چنين خواهد بود كه: صفوان نماز خوانده، تضرع نموده و از خدا خواسته كه خير را براى او انتخاب نمايد، و او را به حقيقت راهنمايى كند و خدا از طريق برخى نشانه‌ها و قرينه‌ها صفوان را راهنمايى كرده تا اين كه او توانسته است به امامت امام رضا (عليه‌السلام) يقين آورد. مشروعيت استخاره، مختص به‌حال حيرت و ترديد در امور عادى زندگى است و در مورد احكام شرعى و مسائل اعتقادى مورد ندارد. 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar
1.3هزار مشاهده
مطالب ناب در منبر
🔷🔶 👈🏼👈🏼 اقامت مرحوم حاج‌شیخ در شهرمقدس‌قم مرحوم آیت‌الله شیخ‌عبدالکریم‌حائری در ۱۳۳۷ق به‌قصد زیارت (علیه‌السلام) شد و در مسیر خود چند روز در ماند و با اوضاع این شهر و آن آشنا شد و از مهجوری و غربت مدارس علمی آن‌جا افسوس خورد[۱]. ➖ در ماه رجب ۱۳۴۰ق (در آستانه نوروز ۱۳۰۱ش) بار دیگر، در پی دعوت تنی چند از عالمان قم از او و نیز برای زیارت مرقد ، با همراهی چند تن، از جمله فرزند خردسالش مرتضی، به قم رفت و با استقبال بسیاری از علما و مردم قم و درخواست آنان برای اقامت او در این شهر مواجه شد. نخست تردید داشت، ولی پس از پافشاری شماری از عالمان، به‌ویژه ، آشیخ‌عبدالکریم‌حائری کرد و سپس تصمیم گرفت در قم بماند، تصمیمی که در پی آن حوزه‌ای بزرگ در آن شهر تأسیس شد و حائری، «» لقب گرفت[۲]. حاج‌شیخ، تصمیم خود را به‌شاگردانش اعلام کرد. علاوه بر ، که همراه حائری به‌قم رفته بود، بسیاری از شاگردان او، از جمله شاگردان برجسته‌ای چون ، و ، به‌قم منتقل شدند. 🔻 شکوفایی حوزه قم با هجرت حاج‌شیخ‌عبدالکریم و آغاز شدن درس حائری در قم و همراهی و همکاری عالمان قم، حال و هوای مدارس دینی آن‌جا دگرگون و حوزه علمیه قم پرتحرک شد. گرچه قم در گذشته هم در دوره‌هایی، حوزه‌های علمی پررونقی داشت، اما هیچگاه بدین درجه از شکوفایی و اعتبار نرسیده بود و در ردیف حوزه‌های درجه اول جهان اسلام به‌شمار نمی‌رفت. مرحوم و ــ که پس از تبعید شدن از عراق در ۱۳۰۲ش، حدود هشت ماه در قم ماندند ــ نیز در تثبیت این حوزه نقش مهمی داشتند. به گزارش بسیاری از منابع، حاج‌شیخ‌موسس با استقبال از حضور آن دو در قم و فراهم کردن مقدمات تدریسشان، شاگردان خود را به حضور در درس آنان تشویق کرد. بنابر برخی گزارش‌ها، حائری حتی درس خود را به احترام آن‌ها تعطیل کرد[۳]. ➖ با پرآوازه شدن حوزه علمیه قم و ورود شماری از عالمان و مدرسان و بسیاری از محصلان سایر حوزه‌ها یا محصلان جدید، تعداد طلاب از هزار تن گذشت[۴]. از آن پس، نام شیخ عبدالکریم ــ که دوستان و شاگردانش بیش‌تر از او با عنوان « » یاد می‌کردند ــ با نام حوزه قم پیوند خورد. او از سه جایگاه در تثبیت و توسعه حوزه علمی قم مؤثر بود: مرجعیت، تدریس و زعامت علمی و اداره امور حوزه. 🔻 مرجعیت حاج‌شیخ‌عبدالکریم حائری یزدی هرچند حاج‌شیخ، هیچگاه خود را در معرض قرار نداده و بلکه با ترک حوزه علمی عراق، از آن فاصله گرفته بود، پس از درگذشت و و ، در فاصله سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۳۹ که حائری هنوز در اراک به سر می‌برد، شماری از کسانی که در تکاپوی انتخاب مرجع تقلید بودند، به او رجوع کردند. پس از هجرت او به قم و افزایش شهرتش، رفته‌رفته بر مقلدان او افزوده شد تا این‌که بسیاری از ایرانیان و برخی شیعیان سایر کشورها، از جمله عراق و لبنان، از مقلدان او شدند[۵]. ➖ از جمله عوامل مهم و مؤثر در مرجعیت حائری را توجه ویژه به او، از جمله ارجاع مقلدان خود به حائری در مسائل مورد احتیاط، دانسته‌اند[۶]. 📚 منابع: ۱. گنجینه دانشمندان، محمدشریف‌رازی، ج۱، ص۲۸۶؛ زندگینامه رجال ومشاهیر ایران، حسن‌مرسلوند، ج۳، ص۵۹ـ۶۰ ۲. گنجینه آثار قم، عباس‌فیض‌قمی، ج۱، ص۳۳۱؛ طبقات اعلام الشیعة، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، آقابزرگ‌طهرانی، قسم۳، ص۱۱۵۹ ۳. طبقات اعلام الشیعة، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، آقابزرگ‌طهرانی، قسم۳، ص۱۱۶۰ ۴. تاریخ یزد، عبدالحسین‌آیتی، ج۱، ص۴۲۹. ۵. آثارالحجه، محمدشریف رازی، ج۱، ص۲۳ـ۲۴؛ تاریخ یزد، عبدالحسین‌آیتی، ص۴۲۹ ۶. آیةالله مؤسّس مرحوم آقای حاج‌شیخ عبدالکریم حائری، علی‌کریمی‌جهرمی، ج۱، ص۱۰۷ـ۱۰۸؛ شرح زندگانی من، عبدالله‌مستوفی ج۳، ص۶۰۱. 🔆 کانال 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar
1.5هزار مشاهده