✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (ع) وضعیت مؤمنان راستین را در «آخرالزّمان» چگونه بیان می کند؟
🔷 #امام_علی(ع) در آخرین بخش از خطبه ۱۰۳ #نهج_البلاغه به وضع #آخرالزّمان و به تعبير ديگر: زمان پر شور و شرّى كه قبل از #قيام_امام_مهدى (عج) فرا مى رسد اشاره كرده، گاه ويژگى هاى مؤمنان را در آن زمان شرح مى دهد و گاه وضع اسلام و احكام و قوانين اسلامى را، مى فرمايد: «وَ ذلِكَ زَمَانٌ لَا يَنْجُو فِيهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ، إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ، وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ؛ آن [زمان]، زمانى است كه هيچ كس از #فتنه نجات نمى يابد، مگر #مؤمنى كه بى نام و نشان است! اگر در حضور است، شناخته نمى شود و اگر غايب شود، كسى سراغ او را نمى گيرد!». بديهى است در زمان هايى كه #فساد، #جامعه را فرا مى گيرد و مديران و سردمداران اجتماع، افراد فاسد و آلوده هستند، #افراد_مؤمن و با شخصيّت، اگر چهره هاى شناخته شده اى باشند جبّاران، آنها را رها نمى كنند؛ يا بايد تسليم شان شوند و در رديف كارگزاران آنها قرار گيرند و يا در صورت مقاومت و امتناع، آنها را از ميان برمیدارند. بنابراين، صلاح كار #افراد_مؤمن و با شخصيّت در اين است كه گمنام و #دور_از_شهرت زندگى كنند، تا كسى به سراغ آنها نيايد.
🔷در عين حال اين گمنامى ظاهرى، چيزى از مقام آنها نمى كاهد و نقش معنوى خود را در جامعه خواهند داشت؛ از اين رو #امام_علی (ع) در ادامه سخن مى افزايد: «أُولَئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدَى، وَ أَعْلَامُ السُّرَى؛ [۱] آنها #چراغهاى_هدايت و نشانه هايى براى حركت در شب هاى تاريك رهروان راه حقّ اند». گر چه خاموشند، ولى راه و رسم آنها براى افراد آگاه و بيدار، سرمشق بزرگى است و به چراغ ها و نشانه هايى مى مانند كه در مسير مسافران نصب مى شود، تا در شب تاريك راه را گم نكنند و بى راهه نروند. سپس در توصيف اين گروه از مؤمنان مى افزايد: «لَيْسُوا بِالْمَسَايِيحِ، وَ لَا الْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ؛ آنها در ميان مردم #اظهار_وجود نمى كنند، و احمقانه و ناآگاهانه به افشاى اسرار نمى پردازند». در پايان اين توصيف چنين مى فرمايد: «أُولَئِكَ يَفْتَحُ اللهُ لَهُمْ أَبْوَابَ رَحْمَتِهِ، وَ يَكْشِفُ عَنْهُمْ ضَرَّاءَ نِقْمَتِهِ؛ آنها كسانى هستند كه خداوند درهاى رحمتش را به رويشان مى گشايد، و سختى ها و مشكلات را از آنان برطرف مى سازد!». اين تعبير نشان مى دهد كه در آن #زمانِ_سخت و #طوفانى، خداوند عنايتش را از مؤمنان راستين - كه هدايتگر ديگرانند - بر نمى گيرد و آنان را از #شرّ_ظالمان، #حوادث_دوران و #مشكلات_زمان حفظ مى كند.
🔷سپس در ادامه اين بحث، #اميرالمؤمنين (ع) به پيشگويى صريحتر و توضيح بيشترى درباره آن زمان پرداخته، مى افزايد: «أَيُّهَا النَّاسُ! سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ يُكْفَأُ [۲] فِيهِ الْإِسْلَامُ، كَمَا يُكْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِيهِ؛ اى مردم! به زودى زمانى بر شما فرا مى رسد كه #اسلام واژگون مى شود، همچون ظرفى كه واژگون شود و آنچه در آن است بريزد». تعبير به «يُكْفَأُ فِيهِ الْإِسْلَامُ» كنايه لطيفى است از دگرگون شدن همه مفاهيم اسلام و از دست رفتن حقيقت آن؛ زيرا #اسلام تشبيه به ظرفى شده كه معارف و قوانين و احكام و اخلاق اسلامى در آن جاى گرفته است و همانگونه كه اگر ظرف آب را وارونه كنند، هر چه در آن است مى ريزد، #اسلام هم در آن زمان #وارونه مى شود و محتواى خود را از دست مى دهد و تنها نامى از آن باقى مى ماند. نشانه هاى چنين زمانى در عصر ما ظاهر شده؛ #بسيارى_از_مسلمانان تنها به نام آن قناعت كرده اند؛ نه اثرى از #اخلاق_اسلامى در آنها ديده مى شود، نه #تقواى_الهى، نه #توكّل بر پروردگار! نه آشنا به معارف قرآنند و نه آگاه از حقايق سنّت؛ در ميان #شهوات غوطه ورند و جز #مال و #مقام و لذّات مادّى و شهواتِ حيوانى چيزى را به رسميّت نمى شناسند.
پی نوشت:
[۱] «سُرى» (بر وزن شما) به معناى راه رفتن در شب است.
[۲] «يُكفأ» از مادّه «كَفأ» (بر وزن نفع) به معناى واژگون كردن است.
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۴، ص ۴۲۴
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#امام_علی #نهج_البلاغه #آخرالزّمان #امام_مهدی #غيبت #فتنه #مؤمن #فساد
هدایت شده از mesaghمیثاق
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (ع) وضعیت مؤمنان راستین را در «آخرالزّمان» چگونه بیان می کند؟
🔹 #امام_علی(ع) در آخرین بخش از خطبه ۱۰۳ #نهج_البلاغه به وضع #آخرالزّمان و به تعبير ديگر: زمان پر شور و شرّى كه قبل از #قيام #امام_مهدى (عج) فرا مى رسد اشاره كرده، گاه #ويژگیهای_مؤمنان را در آن زمان شرح مى دهد، و گاه وضع #اسلام و #احكام و قوانين اسلامى را، مى فرمايد: «وَ ذلِكَ زَمَانٌ لَا يَنْجُو فِيهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ، إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ، وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ؛ آن [زمان]، زمانى است كه هيچ كس از #فتنه نجات نمى يابد، مگر #مؤمنى كه بى نام و نشان است! اگر در حضور است، شناخته نمى شود و اگر غايب شود، كسى سراغ او را نمى گيرد!».
🔹بديهى است در زمان هايى كه #فساد، #جامعه را فرا مى گيرد و مديران و سردمداران اجتماع، افراد فاسد و آلوده هستند، #افراد_مؤمن و با شخصيّت، اگر چهره هاى شناخته شده اى باشند #جبّاران، آنها را رها نمى كنند؛ يا بايد تسليم شان شوند و در رديف كارگزاران آنها قرار گيرند و يا در صورت مقاومت و امتناع، آنها را از ميان برمیدارند. بنابراين، صلاح كار #افراد_مؤمن و با شخصيّت در اين است كه #گمنام و دور از شهرت زندگى كنند، تا كسى به سراغ آنها نيايد.
🔹در عين حال اين گمنامى ظاهرى، چيزى از مقام آنها نمى كاهد و #نقش_معنوى خود را در جامعه خواهند داشت؛ از اين رو #امام_علی (ع) در ادامه سخن مى افزايد: «أُولَئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدَى، وَ أَعْلَامُ السُّرَى؛ [۱] آنها #چراغهاى_هدايت و نشانه هايى براى حركت در شب هاى تاريك رهروان راه حقّ اند». گرچه خاموشند، ولى راه و #رسم_آنها براى افراد آگاه و بيدار، #سرمشق_بزرگى است و به چراغ ها و نشانه هايى مى مانند كه در مسير مسافران نصب مى شود، تا در شب تاريك راه را گم نكنند و بى راهه نروند.
🔹سپس در توصيف اين گروه از #مؤمنان مى افزايد: «لَيْسُوا بِالْمَسَايِيحِ، وَ لَا الْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ؛ آنها در ميان مردم اظهار وجود نمى كنند، و احمقانه و ناآگاهانه به افشاى اسرار نمى پردازند». در پايان اين توصيف چنين مى فرمايد: «أُولَئِكَ يَفْتَحُ اللهُ لَهُمْ أَبْوَابَ رَحْمَتِهِ، وَ يَكْشِفُ عَنْهُمْ ضَرَّاءَ نِقْمَتِهِ؛ آنها كسانى هستند كه خداوند درهاى رحمتش را به رویشان مى گشايد، و سختى ها و مشكلات را از آنان برطرف مى سازد!». اين تعبير نشان مى دهد كه در آن #زمانِ_سخت و طوفانى، خداوند عنايتش را از #مؤمنان_راستين - كه هدايتگر ديگرانند - بر نمیگیرد و آنان را از شرّ #ظالمان، #حوادث دوران و #مشكلات زمان حفظ مى كند.
🔹سپس در ادامه اين بحث، #اميرالمؤمنين (ع) به پيشگويى صريحتر و توضيح بيشترى درباره آن زمان پرداخته، مى افزايد: «أَيُّهَا النَّاسُ! سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ زَمَانٌ يُكْفَأُ [۲] فِيهِ الْإِسْلَامُ، كَمَا يُكْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِيهِ؛ اى مردم! به زودى زمانى بر شما فرا مى رسد كه #اسلام واژگون مى شود، همچون ظرفى كه واژگون شود و آنچه در آن است بريزد». تعبير به «يُكْفَأُ فِيهِ الْإِسْلَامُ» كنايه لطيفى است از دگرگون شدن همه #مفاهيم_اسلام و از دست رفتن حقيقت آن؛
🔹زيرا #اسلام تشبيه به ظرفى شده كه معارف و قوانين و احكام و اخلاق اسلامى در آن جاى گرفته است و همانگونه كه اگر ظرف آب را وارونه كنند، هر چه در آن است مى ريزد، #اسلام هم در آن زمان #وارونه مى شود و محتواى خود را از دست مى دهد و تنها نامى از آن باقى مى ماند. نشانه هاى چنين زمانى در عصر ما ظاهر شده؛ بسيارى از #مسلمانان تنها به نام آن قناعت كرده اند؛ نه اثرى از #اخلاق_اسلامى در آنها ديده مى شود، نه #تقواى_الهى، نه #توكّل بر پروردگار! نه آشنا به معارف قرآنند و نه آگاه از حقايق سنّت؛ در ميان #شهوات غوطه ورند و جز #مال و #مقام و #لذّات_مادّى و شهواتِ حيوانى چيزى را به رسميّت نمى شناسند.
پی نوشت:
[۱] «سُرى» (بر وزن شما) به معناى راه رفتن در شب است.
[۲] «يُكفأ» از مادّه «كَفأ» (بر وزن نفع) به معناى واژگون كردن است.
📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ ۱، ج ۴، ص ۴۲۴
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#آخرالزّمان #امام_مهدی #مومن