نشانی فرستنده : قلبِ مغموم و دل‌تنگ‌م نشانی گیرنده : نمی‌دانم کجایی مھدی‌جان شاید کربلا ، شاید جمکران ، شاید هم در کنجِ دل خودِ من . [ کوچه‌ی انتظار ، پلاکِ یامھدی ] . پس ؛ مقصد؟ جمکران‌ باشد که این نامه‌ی هرچند ناچیز به وقتِ بامداد برسد به دستانِ پر مھر و عطوفتِ رفیقِ شفیق‌م! - درگوشی؟ دوسِت دارم آقا. #میـم_جاماندھ

تو کاغذ کاهی نامه بنویس . نامه‌ی مهر و موم شده با عشق و بغض ، ترجیحا گلِ نرگس و بابونه‌ی خشک شده هم ضمیمه‌ش کن . دورِش رو هم با کنف ببند و جمعش کن تو یه پاکت ، پست کن و بفرست جمکران . . خدا رو چه دیدی! شاید یه روزی ، حوالی هوای دل تو، گذرِ چشماش به نامه‌ی بغضدارِ تو هم افتاد و مسیر زندگیت عوض شد . - می‌ارزه! حس و وایب خوبی که بعد نوشتن نامه به تک تک سلولای بدنت تزریق می‌شه ، به همه‌چی می‌ارزه . . #میـم_جاماندھ

تاکید می‌کنم ؛ نرگس و بابونه‌ی خشک شده حتما باشه. حتما آقا حتما!

- و همچُنین روز ِ دختر مبارک💜! [دخترا بابایی‌اند]

اَلو؟ میشه گوشیُ بدین به امام رضا ؟!

گفتند چه داریُ تو را داد زدم (:

شاید به مناسبت ولادت ، نباید همچین چیزِ بِکری می‌فرستادم اما خب بی‌خیالِ این رسم و رسومای جا افتاده ؛ گوش کنید صفا کنید عشق کنید! اول دونه دونه کلماتش رو لمس کنید ، بعد به آغوش بکشید بچها .

ظرفِ دلتنگی‌مونم پر شده که آقا؛ و خب انصافا انصاف نیست. نه نه! اصلا انصاف نیست اصلا.

باید این جسمِ نیمه جان را برسانم به امام رضا! .