eitaa logo
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
1.6هزار دنبال‌کننده
641 عکس
6 ویدیو
0 فایل
بررسی اثار احوال ونظرات مفسرفقیه فیلسوف وعارف کبیر محمدحسین طباطبایی وسایر علما
مشاهده در ایتا
دانلود
    □○بسمه تعالى شأنه○□ □از شکر نعمت درک ماه مبارک ولو درک ظاهری ضیافت الله قاصر هستیم، الحمدلله. معنای لغوی هم است و هم و بالا آمدن. چه لطیف که در زبان آذری هم به روزه، می‌گویند. عروج معادل صوم عربی است لذا صائم کسی است که عروج پیدا می‌کند. □«لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ» روزه دار دو خوشحالی دارد؛ خوشحالی اول مربوط به خود افطار است و خوشحالی دوم عِندَ لِقاء رَبِّهِ بِصومِه است. □ماه مبارک دو شأن دارد: ۱-     ۲- □شأن اول که هنگام افطار است فرح دارد زیرا به خودش به وفق اقتضاء و درخواستش احسان می‌کند یعنی به مرتبه نفس و بدنش که بالذات طالب غذاست و توجه به ماده دارد غذا می‌دهد. افطاری که بسیار مستحب است همین افطار به نفس حیوانی خود انسان است منتها بشر نوعاً خودش را نمی‌شناسد، شاید بدلیل شدت قرب به خودش و یا غفلت از خودش، لذا حق متعال افطار به دیگران را آئینه ما قرار داده تا خود را در سیمای دیگران ببینیم. □افطاری دهنده مظهر يُطْعِمُ وَ لَا يُطْعَمُ است، در شأن افطاری مظهر يُطْعِمُ و در شأن امساکی مظهر لَايُطْعَمُ می‌شود...
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
  #افطارى  □○بسمه تعالى شأنه○□ □از شکر نعمت درک ماه مبارک #رمضان ولو درک ظاهری ضیافت الله قاصر هس
□○افطاری ۲○□ □اقتضاء این است که باید به او براساس طلب اش خوردنی و آشامیدنی و ...را بدهی که این میشود جلوه ای از مقام تشبیه. اعنی به سبب اینکه قوای نباتی وحیوانی واعضاء وجوارح برای نفس ناطقه انسانی در مرتبه طبیعت و ماده مَظهریت دارند لازم است نفس به اقتضای طلب ذاتی آنها کمالات مناسب با این مطالبه را به ایشان اعطا کند. در اینصورت انسان در مقام تشبیه مظهر خدا در رزاقیت و طعام دادن میشود . لذا به تلبس به اسم شریف رزاق و تخلق به آیه" ویطعمون الطعام علی حبه..." عند الافطار فرحناک میشود. □سپس میفرماید: " فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ " بصومه. اینجا هم صائم فرحناک میشود به لقاء ربش در مقام صوم و روزه . اعنی فرحناک است به وصول به مقام ؛ چون چیزی نمیخورد . □روزه عملی است که درآن ترک است برخلاف همه عبادات که فعل و انجام عملی است در ترک هست ؛ نخور !نیاشام ! فلان برنامه را نداشته باش ! در روزه نه ذکری هست و نه فعلی . فقط نباید بخوری و بیاشامی .باید ترک این افعال کنی . لذا پیامبر فرمودند که عبادتی است که مثل ندارد. □انسان در روزه مظهر حق متعال میشود. البته مقید ، چون ما به تنزیه مطلق راه نداریم ، تنزیه مطلق فقط خود حق متعال هست. وقتی انسان به مرتبه ی میرسد خوشحال میشود همینطور وقتی به مرتبه میرسد حمد خدا را میخواهد جاری کند که در به مرتبه ای رسیده که همه کمالات را مال او میداند. □حالا میخواهد به اعضا و جوارحش رزق بدهد . " ازمة الامور طراً بیده و مصادرها عن قضائه." حالا همه امور را از خدا میبیند همه مخلوقات را عیال الله میداند کما اینکه خدا به همه مخلوقاتش رزق میدهد یرزق و لایرزق ،خودش چیزی نمیخورد. شما هم مظهر یرزق و یطعم میشوید مظهر حق متعال میشوید . □دهش دارید و به اعضا و جوارح خودتون عندالافطار رزق میدهید ، به جناب جسم غذا میدهید. خدای متعال انسان را برزخ قرار داده است. از آن طرف انسان در حالی که در مقام حمد قرار گرفته و مظهریت خدا میشود در طعام دادن ، از طرفی در طول روز مظهر حق متعال میشود . "لیس کمثله شی..." یَا عَلِیُّ یَا عَظِیمُ یَا غَفُورُ یَا رَحِیمُ أَنْتَ الرَّبُّ الْعَظِیمُ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیر  مظهر "لیس کمثله شی "در طول روز و "هو السمیع البصیر" از افطار تا سحر. □لذا در این دو موطن روزه دار خوشحال است و چون روزه دار به مقام میرسد حق متعال میفرماید : الصوم لی ... دیگه مال من هستی و انا اجزی به . □چرا ؟ چون جزای کسی که مظهر "لیس کمثله شی" شده باید از جنس خودش باشد پس خدای منزه که" لیس کمثله شی" است خودش پاداش میشود ..... ‌
  ☑️افطارى ۱ بسمه تعالى شأنه ▪️از شکر نعمت درک ماه مبارک ولو درک ظاهری ضیافت الله قاصر هستیم، الحمدلله. معنای لغوی هم است و هم و بالا آمدن. چه لطیف که در زبان آذری هم به روزه، می‌گویند. عروج معادل صوم عربی است لذا صائم کسی است که عروج پیدا می‌کند. ▪️«لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ» ▪️روزه دار دو خوشحالی دارد؛ خوشحالی اول مربوط به خود افطار است و خوشحالی دوم عِندَ لِقاء رَبِّهِ بِصومِه است. ▪️ماه مبارک دو شأن دارد: ۱-     ۲- ▪️شأن اول که هنگام افطار است فرح دارد زیرا به خودش به وفق اقتضاء و درخواستش احسان می‌کند یعنی به مرتبه نفس و بدنش که بالذات طالب غذاست و توجه به ماده دارد غذا می‌دهد. افطاری که بسیار مستحب است همین افطار به نفس حیوانی خود انسان است منتها بشر نوعاً خودش را نمی‌شناسد، شاید بدلیل شدت قرب به خودش و یا غفلت از خودش، لذا حق متعال افطار به دیگران را آئینه ما قرار داده تا خود را در سیمای دیگران ببینیم. ▪️افطاری دهنده مظهر يُطْعِمُ وَ لَا يُطْعَمُ است، در شأن افطاری مظهر يُطْعِمُ و در شأن امساکی مظهر لَايُطْعَمُ می‌شود...  
کیش مهر (درمحضر علامه طباطبایی)
  ☑️افطارى ۱ بسمه تعالى شأنه ▪️از شکر نعمت درک ماه مبارک #رمضان ولو درک ظاهری ضیافت الله قاصر هست
☑️افطاری ۲ ▪️اقتضاء این است که باید به او براساس طلب اش خوردنی و آشامیدنی و ...را بدهی که این میشود جلوه ای از مقام تشبیه. اعنی به سبب اینکه قوای نباتی وحیوانی واعضاء وجوارح برای نفس ناطقه انسانی در مرتبه طبیعت و ماده مَظهریت دارند لازم است نفس به اقتضای طلب ذاتی آنها کمالات مناسب با این مطالبه را به ایشان اعطا کند. در اینصورت انسان در مقام تشبیه مظهر خدا در رزاقیت و طعام دادن میشود . لذا به تلبس به اسم شریف رزاق و تخلق به آیه" ویطعمون الطعام علی حبه..." عند الافطار فرحناک میشود. سپس میفرماید: " فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ " بصومه. اینجا هم صائم فرحناک میشود به لقاء ربش در مقام صوم و روزه . اعنی فرحناک است به وصول به مقام ؛ چون چیزی نمیخورد . ▪️روزه عملی است که درآن ترک است برخلاف همه عبادات که فعل و انجام عملی است در ترک هست ؛ نخور !نیاشام ! فلان برنامه را نداشته باش ! در روزه نه ذکری هست و نه فعلی . فقط نباید بخوری و بیاشامی .باید ترک این افعال کنی . لذا پیامبر فرمودند که عبادتی است که مثل ندارد. انسان در روزه مظهر حق متعال میشود. البته مقید ، چون ما به تنزیه مطلق راه نداریم ، تنزیه مطلق فقط خود حق متعال هست. وقتی انسان به مرتبه ی میرسد خوشحال میشود همینطور وقتی به مرتبه میرسد حمد خدا را میخواهد جاری کند که در به مرتبه ای رسیده که همه کمالات را مال او میداند حالا میخواهد به اعضا و جوارحش رزق بدهد . " ازمة الامور طراً بیده و مصادرها عن قضائه." حالا همه امور را از خدا میبیند همه مخلوقات را عیال الله میداند کما اینکه خدا به همه مخلوقاتش رزق میدهد یرزق و لایرزق ،خودش چیزی نمیخورد. شما هم مظهر یرزق و یطعم میشوید مظهر حق متعال میشوید . ▪️دهش دارید و به اعضا و جوارح خودتون عندالافطار رزق میدهید ، به جناب جسم غذا میدهید. خدای متعال انسان را برزخ قرار داده است. از آن طرف انسان در حالی که در مقام حمد قرار گرفته و مظهریت خدا میشود در طعام دادن ، از طرفی در طول روز مظهر حق متعال میشود . "لیس کمثله شی..." یَا عَلِیُّ یَا عَظِیمُ یَا غَفُورُ یَا رَحِیمُ أَنْتَ الرَّبُّ الْعَظِیمُ‏ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیر  مظهر "لیس کمثله شی "در طول روز و "هو السمیع البصیر" از افطار تا سحر. لذا در این دو موطن روزه دار خوشحال است و چون روزه دار به مقام میرسد حق متعال میفرماید : الصوم لی ... دیگه مال من هستی و انا اجزی به . ▪️چرا ؟ چون جزای کسی که مظهر "لیس کمثله شی" شده باید از جنس خودش باشد پس خدای منزه که" لیس کمثله شی" است خودش پاداش میشود ..... ‌