eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 نقش دوّم محبّت به قربیٰ؛ یعنی حبّ نسبت به امام علی(ع) و اهلبیت(ع) ❗️ 📌این حسنه خود یک نقش دیگری دارد. و آن نقشش این است که باز دارنده انسان است نسبت به سیّئات؛ یعنی از یک طرف اعمالی را که پیکره اش زیباست به آن زیبایی حقیقی می دهد و از طرفی نقش باز دارندگی دارد نسبت به سیّئات؛ یعنی حبّ نسبت به علی(ع) ، حبّ نسبت به اهل بیت پیغمبراکرم (ص)؛ یعنی ائمّه طاهرین (صلوات الله علیهم اجمعین ) .نقش دوّمش این است که نقش باز دارندگی دارد . چرا ؟ این را باز مکرر در بحث هایم گفتم . گفتم محبّت چیست ؟ پیرو ساز است اصلاً نقش محبّت این است. محبّت پیرو می سازد، هر چه انسان محبتش نسبت به شخصی بیشتر باشد، از او تبعیّت بیشتر می کند ، دنبال این است که رضای او را جلب کند، آن چه را که او خوشش نمی آید چه کار می کند ؟ می کشد کنار از آن برای اینکه نکند او از آن بدش بیاید ! توجّه می کنید. لذا یک نقش و آن این است که روی اعمالی که ظاهریّه مثل اعضای ظاهری این ها اعمال زیبا محسوب می شوند این است که این ها را حسنه واقعی می کند؛ یعنی از نظر پذیرش الهی مورد پذیرش قرار می گیرد. دو؛ نقش بازدارندگی دارد . 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه هشتم @mojtabatehrani_ir
9.43M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 نقش دوّم محبّت به قربیٰ؛ یعنی حبّ نسبت به امام علی(ع) و اهلبیت(ع) ❗️ 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه هشتم 🎞 @mojtabatehrani_ir
🌺عید سعید غدیر بر تمام مسلمین مبارک باد🌺 🏞 @mojtabatehrani_ir
8.39M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 نقش سوّم محبّت به قربیٰ؛ یعنی حبّ نسبت به امام علی(ع) و اهلبیت(ع) که جنبۀ محوریّت دارد❗️ 📌سه ؛ محور بحثمان اینجاست و آن این است که در قیامت اگر کسی دستش خالی شد در اثر کسر و انکسارها از نظر اعمال ظاهریّه از حسنات، این حسنه این تک حسنه است که پشتوانه حسنات بود. در اینجاست که این خدمتتان عرض شود که دست گیری می کند . همه هم که گفتم تمام مستدل بود؛ یعنی از مرتبۀ اعضا و جوارح منتقل شدیم به کجا ؟ به بالاترین مرتبه وجودی انسان که مرتبه چه بود ؟ قلب بود؛ اگر این حبّ علی(ع) داشت حسنه است، و این حسنه است که در آن چه کار می کند ؟ کارسازی می کند برای او. باز بی حسنه نیست، خوب گوش کنید، حسنه ای است امّا در یک بُعد دیگر وجودی اش که آن بُعد وجودی اش چیست ؟ اشرف است از چه ؟ بُعد ظاهریش . این قانون عقلی است دارم می گویم گوش می کنید؟ من خطابه نمی گویم؛ بلکه این نظر بر محور قانون عقلی است و همۀ بحث هایم مستدلّ است. 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه هشتم 🎞 @mojtabatehrani_ir
8.73M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 تعبیر اشتباه از حبّ امام علی(ع) حسنه است❗️ 📌روایتی را من مطرح می کنم که چه بسا در نوشته ها زیاد دیده باشید.: «حُبُّ عَلِيٍّ‏ حَسَنَةٌ لَا يَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَةٌ»؛ حبّ امام علی حسنه است؛ حسنه ای در بُعد قلبی، «لَا يَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَةٌ»؛ این را بعضی ها این هایی که ابن الشهوت هستند، آمدند گفتند معنایش این است که هرکس امام علی (ع) را دوست داشته باشد هر کاری که شهوت او می خواهد می تواند انجام بدهد، مطلب این نیست! توجّه کنید؛ عدّه ای هم چه بسا روی جهل، بی سوادی و نادانی این را مطرح می کنند، «حُبُّ عَلِيٍّ‏ حَسَنَةٌ لَا يَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَةٌ»1️⃣؛ دوستی امام علی (ع) حسنه ای است برای حسنه دیگر. زیانی از ناحیه سیئه نیست. این تعبیر مخالف است با آنچه از ائمّۀ طاهرین(ع) وارد شده است. 1️⃣ الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسي) / ترجمه و شرح غفارى، ج‏1، ص،154 - نهج الحق و كشف الصدق، ص 259 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه هشتم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 از شیعیان هر کاری پذیرفته می شود؟❗️ 📌روایت متعدّد است من از اصول کافی می خوانم : راوی عبید بن زراره از محمدبن مارد نقل می کند. می گوید من به امام صادق (صلوات الله علیه ) عرض کردم یک حدیثی روایت شده، «رُوِيَ لَنَا أَنَّكَ قُلْتَ»‏؛ به اینکه شما این طور فرمودید: «إِذَا عَرَفْتَ‏ فَاعْمَلْ‏ مَا شِئْتَ»‏؛ در اینجا تعبیر به معرفت است، اشاره است؛ یعنی آن گاه که تو به اصطلاح از شیعیان با معرفت نسبت به ائمّه بودی که ملازم با محبّت است. برو هر کاری دلت می خواهد بکن، «فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ»؛ خدمتتان عرض شود، «فَقَالَ عَلَیْهِ السَّلاَم قَدْ قُلْتُ ذَلِكَ»؛ حضرت فرمود: بله من همین حرف را زدم، «قَالَ قُلْتُ وَ إِنْ زَنَوْا أَوْ سَرَقُوا أَوْ شَرِبُوا الْخَمْرَ»؛ پرسیدم: یعنی معنایش این است که ولو این که برود زنا هم بکند ؟ دزدی هم بکند ؟ شراب هم بخورد ؟ «فَقَالَ لِی‏ إِنَّا لِلَّهِ‏ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ‏ وَ اللَّهِ مَا أَنْصَفُونَا» ؛ چه می گویی واقعاً ؟ «وَ اللَّهِ مَا أَنْصَفُونَا »1️⃣ به خدا قسم این ها انصاف نسبت به ما به خرج ندادند. 1️⃣ کافی، ج2، ص464 - وسائل الشیعه، ج1، ص115 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه هشتم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 چه کاری از شیعیان پذیرفته می شود ❗️ 📌«أَنْ نَكُونَ أُخِذْنَا بِالْعَمَلِ وَ وُضِعَ عَنْهُمْ»؛ اگر بنا بشود ما خودمان را یعنی ما ائمّه را روز قیامت اخذ به عمل بکنند بیاورند بگویند از نظر اعمال چه کردید ؟ می شود آن کسی که ما را دوست دارد بگوید نه ما به اعمال تو کاری نداریم تو همین که دوستش داشتی این را کافی است ! آقا خودش اخذ به عملش می شود توجّه می کنید ؟ اما هر که آقا را دوست داشته باشد هر کاری دلش می خواهد برود بکند ! اصلاً می شود یک همچنین چیزی . «إِنَّمَا قُلْتُ»؛ آن که من گفتم این بود، «إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ مِنْ قَلِيلِ الْخَيْرِ وَ كَثِيرِهِ»؛ وقتی نسبت به امامت و ولایت، اهل معرفت شدی، برو هر چه دلت می خواهد کار خیر بکن؛ «فَإِنَّهُ یُقْبَلُ مِنْكَ»1️⃣؛ چون در این صورت از تو پذیرفته می شود. من گفتم کسی که اهل ولایت و محبّت و معرفت باشد، خیالش راحت باشد نسبت به هر کاری که می خواهد بکند؛ امّا نه اینکه زنا کند، شراب بخورد، دزدی کند یا مال مردم خوری کند. من گفتم: برود هر کار خیری که می خواهد انجام دهد؛ زیرا اگر این معرفت و محبّت به ولایت نباشد، اعمال از او پذیرفته نمی شود. 1️⃣ کافی، ج2، ص464 - وسائل الشیعه، ج1، ص115 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه هشتم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 معنای توکّل در لغت و از دید علمای اخلاق❗️ 📌 در لغات این تعبیرات هست و گاهی در این جمله خلاصه می شود که: «اَلتَّوْکِیلُ أَنْ تَعْتَمِدَ عَلَی غَیرِکَ وَ تَجعَلَهُ نائِباً عَنْکَ»1️⃣. توکیل و واگذاری، عبارت است از اعتماد بر غیر کردن و او را نائب خود قرار دادن. این معنای لغوی توکّل بود. با مراجعه به گفتار علمای اخلاق و اهل معرفت در معنای توکّل جملات دیگری دارند. صاحب جامع السّعادات محقّق نراقی(ره) می فرماید: «التَّوَکُّل إِعْتِمَادُ الْقَلْبِ فِی جَمیعِ الْأُمُورِ ِإِلَى‏ اللَّهِ‏»؛ توکّل، تکیه کردنِ دل است در تمام امور به الله تعالی. آنگاه که دل تکیه گاهش خدا شد، آنجاست که انسان متوکّل است و توکّل به خدا کرده است. تعبیر دیگری دارد: «حَوَالَةُ الْعَبْدِ جَمیعَ أُمُورِهِ عَلَی اللَّهِ»؛ بنده تمام امورش را به خدا حواله کند، «هُوَ التَّبَّرِّی مِنْ کُلِّ حَوْلٍ وَ قُوَّةٍ»؛ توکّل این است که انسان از هر حول و قوّه و نیرویی گریزان شود، «وَ الْإِعْتِمَادُ عَلَی حَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ»2️⃣؛ و اعتماد به حول و قوّۀ خداوندی کند. حقیقت جملۀ «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ»؛ عبارت از توکّل بالله است. 1️⃣ مفردات راغب، ص 882 2️⃣ جامع السّعادات، ج‏3، ص 219 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه دوم @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِيَ‏ عَنْ عَلِيٍّ‏ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ: «لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ‏ حَتَّى‏ يَعْلَمَ‏ أَنَّ مَا أَصَابَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُخْطِئَهُ وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ» ترجمه: هیچ شخصی طعم ایمان و مزۀ حقیقی ایمان را نمی چشد مگر اینکه بداند آن چه در این عالم به او رسیده است، این طور نیست که بی حساب باشد و آن چه به او نرسیده است قرار نبوده که به او برسد. شرح: روایت از امیر المؤمنین صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: شخص طعم ایمان را نمی چشد مگر اینکه بداند دو چیز را، این ابتدا که علی(ع) وارد می شود، معلوم می شود که نظرش به کسانی است که اعتقاد به خدا دارند و به قیامت دارند ،مال آن ها است «لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ»؛ راجع به مؤمن می خواهد بگوید علی (ع)، به اینکه بدانید. دو تا چیز را باید بدانید، اگر این نداند، این طعم ایمان را نچشیده است. بنابراین مؤمن باید این دو چیز را بداند تا طعم ایمانش را بچشد. این تعبیر ساده اش. اوّل: آن چه که به او در این عالم می رسد، توجّه کردید؟! این طور نیست که بی حساب بوده؛ فرض کن هرچی به اش می رسد، کلّی است؛ به قول ما می گوییم: مای ما موصوله همه چیز را می گوید. حالا فرض بفرمایید چیزی باشد که به ظاهر نافع باشد یا چیزی باشد به ظاهر مضر باشد.خوشی، ناخوشی هرچی که باشد، توجّه کنید! این بداند که این، بی حساب نبوده، مؤمن باید این را بداند، همین را، تصادف در کار نیستش. گوش کنید! این، و از این طرف عکسش، «وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ»؛ اینکه به تو نرسید، حالا به این معنا، بلایی از تو دفع شد یا از آن طرف عکسش شد، نعمتی از تو گرفته شد، هر دو تایش بوده، هردو تایش باشد. هم ضرر دارد هم نفعش هر دو تا، یک چیز نیستش که؛ ما در این دنیا هستیم، گوش کنید، بین این دو تاییم، نفع و ضرر. درست است یا نه؟ آن هایی که به ما می رسد، نفع و ضرر حالا هرچی، این هم باز بی حساب نبوده، گوش می کنید؟ «وَ مَا أَخْطَأَهُ»؛ اینکه به تو نرسید. حالا گفتش: خوبی به تو نرسید یا بدی به تو نرسید. نفع به تو نرسید یا شر به تو نرسید، هر دو تایش ها!هر دوتایش؛ مؤمن باید این را بداند به این که آن چرا که به او در این عالم می رسد و آن چرا که به او نمی رسد، این ها بی حساب نیست، خوب توجّه کنید! بی حساب نیست، تصادفی نیست، کسی که مؤمن است اصلاً این جوری فکر نمی کند. من سرّش را نمی دانم، نه سرّ ندارد؛ این ها دو تا است. من نمی دانم سرّش را، نه اینکه سرّی در او نیست من حسابش را نمی دانم، نه اینکه بی حساب است؛ این ها دو تاست با هم. علی (ع)، می گوید: مؤمن، گوش می کنید؟! نسبت به خودش هر خیری هر شرّی هرنفعی هر ضرری برسد یا چی؟! دفع بشود ازش؛ این را می داند بی حساب چیه؟ نبوده، حالا حساب چی بوده، یک بحث دیگری است. اینجا یک چیز دیگری است، این را بهتان بگویم، و این است به این که یکی از روابط را می گویم، اجمالاً بدانید: کارهایی که ما می کنیم، اعمال ما رابطه دارد با آن اموری که به ما می رسد یا از دفع می شود. گوش کن! اعمال ما، مؤمن است می داند که اعمالش رابطه دارد، بی حسابی در کار نیست حساب دارد، یک کارهایی می کنی شد؟! بهت نفع می رسد. یک کارهایی می کنی به تو ضرر می خورد. یک کارهایی می کنی بلا از تو دفع می شود. یک کارهایی می کنی بهت بلا می رسد. توجّه کنید. این را بدان! بی حسابی نیست، دقیقا همه اش حساب شده است. علی (ع) می گوید: «لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ‏ حَتَّى»؛ به قول ما به قدری دقیق، به قول ما حصر هم تویش هست. این را بداند: «مَا أَصَابَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُخْطِئَهُ»؛ اینکه به تو رسیده بی حساب نبوده، «وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ»؛ آنی که ازتو دفع شده، به تو نرسیده؛ حالا خیرش یا شرّش، هرچه می خواهد باشد، آن این طور نبوده باز هم بی حساب باشد، به قول ما شانسی باشد، این حرف ها توی کار خدا نیست. بحار الأنوار ج75، ص44 وَ قَالَ(ع) ‏ لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ‏ حَتَّى‏ يَعْلَمَ‏ أَنَّ مَا أَصَابَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُخْطِئَهُ وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir