﷽ 📍 سرایت وسواس در روابط اجتماعی❗️ 📌منشاء دوّم مسئله منابهه و محاکات است که یک قانونی است و آن اینکه شما نگاه می کنید می بینید که یک کسی یک عملی را انجام داد، خودت عقده روحی نداری، هیچی، می بینید یک کسی یک عملی را انجام داد، تکرار کرد. مثلاً فرض کنید در همین بُعد مادّی، شما تاجر هستید او هم تاجر است، یک مرتبه، دو مرتبه، سه مرتبه رفتید پیشش می بینید خیلی در معاملاتش سختگیری می کند، یواش یواش اثر می گذارد روی شما. منابهه و محاکات این طوری است که می گویند: یک عملی یک کسی انجام می دهد او متذکّر می کند دیگری را، متنبّه می کند، آگاه می کند او را، آگاه میکند، این هم حکایت می کند این فعل را. مثال بزنیم: یک کسی اینجا نشسته دهن دره می کند، تا قبل از اینکه او دهن دره نکند من دهن دره نکرده ام، تا دهن دره کرد ناگهان من متوجّه می شوم شروع می کنم به دهن دره کردن. این می شود منابهه و محاکات. جواب دهنده دهن دره او هستم. این حالت در بشر هست، منابهه می گویند، محاکات. از این راه پیدا می شود، یک مدّتی با او زندگی کردی خودت عقده ای نداشتی، ولی مثل عقده دارِ می شوی. در پول شمردن وسواس نداشتی، با یک کسی که وسواس در پول شمری دارد، بعد این طوری می شوی. همین طور می آید جلو. 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره ناس #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 سرایت وسواس در روابط اجتماعی❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره ناس 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 بنده در دعایی که در حال اجابت است چه‌کند ❗️ 📌پیغمبراكرم(ص) به طور كلّی می گوید: «قَالَ رَسُولُ‌اللَّهِ(ص): مَا یَمْنَعُ أَحَدَكُمْ إِذَا عَرَفَ الإِجَابَةَ مِنْ نَفْسِهِ فَشُفِىَ مِنْ مَرَضٍ أَو قَدِمَ مِن سَفَرٍ یَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بِعِزَّتِهِ وَجَلالِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ»؛حضرت‌می فرماید: چگونه است كه هرگاه یكی از شما می بیند كه دعایش دارد به اجابت می رسد و خدا به دعایش جواب داده، «عَرَفَ الإِجابَة مِن نَفسِهِ»؛ حضرت‌مثال می زند: فرض كنید كه شخصی بیماری ای داشته و بعد می بیند كه آرام آرام بیماری اش فروكش می كند و یا شخص دیگری مسافری داشته و از او خبری ندارد، امّا خبرش می آید كه به سلامت رسیده است. سلامتی دارد می آید و امثال این ها. حضرت‌مثال می زند تا ما بفهمیم. در این مواقع چه چیزی جلوگیر از این می شود كه وقتی این شرایط پیش می آید بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بِعِزَّتِهِ وَجَلالِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ»1️⃣؛ سپاس خداوندی را كه با عزّت و جلال او كارهای نیك انجام می گیرد. این، تشكّر و سپاسگزاری است؛ تعبیر ساده و خودمانی می كنم. حضرت‌می گوید: نمك به حرام نباش! دعا كردی و می بینی كه انگار گره، آرام آرام دارد باز می شود؛ پس زود به محضر خدا برو و بگو: «اَلحَمدُ لِلّٰهِ»؛ خدایا! سپاس تو را است كه به عزّت و جلالت عنایت می كنی. به تعبیر من بعد از دعا، اگر اجابت را می بینید، نمك به حرام نباشید. 1️⃣کنزل‌العمال، ج6، ص719 - نهج الدّعا، ج1، ص222 〰〰〰〰〰 📚 #حقیقت_بندگی 📕 #دعا_6 📝 جلسه بیست و چهارم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 بنده در دعایی که در حال اجابت است چه‌کند ❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #حقیقت_بندگی 📕 #دعا_6 📝 جلسه بیست و چهارم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 بنده در تأ خیر اجابت دعا چه‌کند❗️ 📌پیغمبراكرم(ص) فرمودند: «إِذَا سَأَلَ أَحَدُكُمْ رَبَّهُ مَسْأَلَةً فَتَعَرَّفَ الاسْتِجَابَةَ فَلْیَقُلِ»؛ اگر یكی از شما از پروردگارش درخواستی كرد و بعد هم دید كه دارد به اجابت می رسد، بگوید: «فَلْیَقُلِ». اینجا حضرت‌امر می كند، «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بِعِزَّتِهِ وَجَلالِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ». این، برای جایی است كه نشانه های اجابت را می بینم. امّا در جایی كه تأخیر در اجابت را می بینم، «وَ مَنْ أَبْطَأَ عَنْهُ مِنْ ذَلِكَ شَیءٌ»؛ هر كس در اجابت دعایش تأخیر دید، «فَلْیَقُلِ»؛ بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ»1️⃣ ؛ خدا را در هر حال سپاس می گویم، چه در حالی كه دارد به من می دهد و چه زمانی كه هنوز به من نداده است. چرا؟ مسئله این است و بحثی هم در دعا داریم. این بحث را سابقاً كرده ام و چند سال پیش هم مفصّل در بحث های دعای من وجود دارد. از اموری كه در دعا از آن منع شده و البته مضرّ هم هست، مسئلۀ استعجال در اجابت است. یك وقت می بینید كه اجابت می رسد و معلوم است كه چگونه با خدا برخورد می كنم. امّا آنجایی كه می بیند هنوز خبری نشده، در اینجا باید اشاره كرد: مراقب باشد تا حالت استعجال در اجابت برای او پیش نیاید؛ چون همین حالت موجب می شود كه در اجابت تأخیر بشود. تا خدا می بیند این حالت پیدا شد، می گوید: فعلاً دست نگه دارید و به او ندهید. نه اینكه مطلقاً به او ندهید. حالا نمی خواهم بگویم که چه بسا گاهی خود ما هم همین طور باشیم. در باب استعجال در دعا، روایت می خوانم و مطلب را هم معنا می كنم. 1️⃣کنزل‌العمال، ج2، ص72 - نهج الدّعا، ج1، ص222 〰〰〰〰〰 📚 #حقیقت_بندگی 📕 #دعا_6 📝 جلسه بیست و چهارم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 مؤمن کسی است که کسبش پاکیزه و خُلقش نیکو و رفتارش صحیح است❗️ 📌امام صادق(ع) علایم مؤمن را این گونه می شمارند: «الْمُؤْمِنُ مَنْ طَابَ مَكْسَبُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ وَ صَحَّتْ سَرِيرَتُهُ وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ»؛1️⃣ مؤمن کسی است که کسبش پاکیزه و خُلقش نیکو و رفتارش صحیح است و اضافهٔ مال خود را انفاق می‎کند. این بخش، مربوط بود به قسمت اوّل کلام امام رضا(ع) پیرامون متعبّدی که در جهت برخورداری از ثواب آخرت، قناعت می کند. در قسمت دوّم که امام رضا(ع) جنبهٔ انسانی مسئله را مطرح کرده و فرمودند: «أَوْ كَرِيمٌ مُتَنَزِّهٌ عَنْ لِئَامِ النَّاسِ»؛2️⃣ منظور این است که روح انسانی و کرامت طبع انسان کریم، باعث قناعت پیشگی او می شود. جمع کردن مال، زحمت بسیاری دارد؛ چرا که فرد باید تملّق دیگران را بگوید و نزد افراد فرومایه تحقیر شود تا بتواند بیش از کفاف را به دست بیاورد؛ لذا حضرت(ع) می‎فرمایند: که کرامت انسانی هم اقتضا می‎کند که انسان در زندگی‎ خود به حدّ کفاف بسنده کرده و زیاده طلبی نکند. امام هشتم(ع) می‎فرمایند: قناعت ناشی از دو بُعد الهی و انسانی می شود. 1️⃣الكافي، ج 2، ص 235- وسائل‌الشیعه، ج 15، ص189- بحارالأنوار، ج 64، ص293 2️⃣بحارالأنوار، ج 75، ص349 〰〰〰〰〰 📚 #حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 📝 جلسه بیست و ششم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 مؤمن کسی است که کسبش پاکیزه و خُلقش نیکو و رفتارش صحیح است❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #حقیقت_بندگی 📕 #دعا_5 📝 جلسه بیست و ششم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 مجلسی که قلب را زنده نگه‌میدارد❗️ 📌در مورد این محیط آموزشی روایات بسبار داریم، مثلاً سفارش شده است که مؤمن در مجلس معصیتی ننشیند که قدرت تغییر آن را ندارد، حتّی در محل ریبه و امثال آن هم ننشیند. بنابراین انسان باید در محل و محیط آموزشی دینی وارد شود که از سرچشمه زلال معنویّت برخوردار است و آنچه می‌گوید از معارف اهل بیت(ع) عصمت و طهارت رسیده باشد، از خود نبافد، بعضی­ رج می­گویند امّا کج می­گویند و انسان فریفته رج به‌صورت می­شود امّا متوجه کج آنان نمی­شود. امام‌هشتم(ع) فرمودند: «مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يَحْيَا فِيهِ أَمْرُنَا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوب»1️⃣ کسی که در مجلسی بنشیند که در آن مجلس احیا امر ما می­شود قلبش نمی‌میرد روزی که قلب‌ها می­میرند. اشاره دارد که روز قیامت روز دل است و چنین کسی دلش زنده می­شود «مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ»2️⃣ روز قیامت قلب سلامت لازم است، سلامت قلب از کجا به دست می‌آید؟ هنگامی قلب زنده و سلامت است که انسان معارفش را از مسیر ائمه(ع) به دست آورد، حتّی معارف قرآنی باید از آنان گرفته شود زیرا ایشان قرآن ناطق هستند، حقیقت قرآنند، قرآن مجسّم هستند، مفسّر و مبیّن قرآنند. گرچه اوّل قرآن است و سپس سنّت، امّا اگر این سنّت در کتاب و قرآن نباشد، آن قرآن مورد نظر خدا نخواهد بود. 1️⃣ بحارالأنوار، ج1، ص199 2️⃣ سورۀ مبارکۀ شعرا، آیۀ 89 〰〰〰〰〰 📝 جلسه یازدهم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ رُوِيَ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا صَلَوَاتُ الله عَلَيْهِ قَالَ: «أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى نَبِيٍّ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ إِذَا أُطِعْتُ رَضِيتُ وَ إِذَا رَضِيتُ بَارَكْتُ وَ لَيْسَ لِبَرَكَتِي نِهَايَةٌ وَ إِذَا عُصِيتُ » ترجمه: خداوند عزّو جلّ به پیامبری از پیامبران وحی فرمود: هرگاه من اطاعت شوم، راضی و خشنود می گردم. و هنگامی که خشنود گردم، مبارک می گردانم. و برای برکت من نهایت و انتهایی وجود ندارد. شرح: روایت از امام هشتم صلوات الله علیه منقول است. به ذهنم است که قبلاً مثل اینکه من این روایت را خواندم؛ ولی می خواهم یک نکته ای را بگویم. به ذهنم این است که نگفته باشم. دارد: امام هشتم صلوات الله علیه فرمودند: خداوند به پیامبری از پیامبرانش وحی فرستاد، «أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى نَبِيٍّ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ» متن وحی الهی این بود به آن پیامبر: «إِذَا أُطِعْتُ رَضِيتُ» اذا، ما می گوییم زمانیّه است؛ یعنی هر گاه. هرگاه ما تعبیر می کنیم، هر وقت، به قول ما، حالا می خوانم. اذا، می گویند ظرف زمان است. هر وقت من اطاعت بشوم؛ یعنی آن چه را که من، فرمان به آن کرده ام، بنده بهش عمل کند. :«إِذَا أُطِعْتُ» آن گاه که من اطاعت بشوم، آن جاست که من خشنود می شوم از آن بنده. «رَضِيتُ» بسیار خوب، همین جور به ترتیب می رویم جلو. «وَ إِذَا رَضِيتُ بَارَكْتُ »؛ هر زمان، هر وقت که من خشنود بشوم، آن جا چه کار می کنم؟ این «بَارَكْتُ»؛ را من قبلاً توضیح ندادم، حالا می خواهم رویش تکیه کنم. «بَارَكْتُ» از نظر ادبی معنایش این است: فرو ریختن پیاپی را می گویند بارکت. آن جاست که پی در پی از ناحیه من فرو می ریزد بر بنده من، نعمت هایم و عنایت هایم فرو می ریزد. حالا این که فرو می ریزد پشت سر هم، ته هم دارد یا نه؟جمله سوم؛ سه تا جمله است. بعد می فرماید: «وَ لَيْسَ لِبَرَكَتِي نِهَايَةٌ»؛ این فرو ریختن ته هم ندارد. حالا می خواهم یک تذکّر بدهم و او این که: آن هایی که دنبال این هستند، چون می گویند همه دست خداست دیگر. درست است یا نه؟ دنبال این هستند که خداوند، عنایتش را نسبت به آن ها چه کار کند؟ بیشتر بکند، چه در بُعد مادّی، چه معنوی دیگر این هایش فرقی نمی کند. یک راه بیشتر ندارند، معلوم می شود . و او این است که اطاعت خدا را بکند. تمام شد. اطاعت خدا را بکن، خشنود می شود خدا از اطاعت. می گوید خشنود که شدم، پی در پی همین جور فرو می ریزم نعمت هایم را برایش. کی قطعش می کند آن وقت؟ معلوم است دیگر کی قطعش می کند. «إِذَا عُصِيتُ»؛ این جاست مقابل، «أُطِعْتُ». این جا «أُطِعْتُ»که نسبت به آن عطف شد، آن جا عصیان، گناه، در مقابل است، همین که گناه کردی، بدان! آن که معتقد به خداست،ها! ما به آنهایی که خیلی معتقدین ما داریم می گوییم، مبدأ و معاد، نسبت به آنها. آن جاست که بدان به اینکه، چه کار می کند آن وقت؟ گره را می اندازی به کار خودت با همان گناهایی که می کنی. توجّه کنید! حالا من شوخی می کنم. درِ روزیت اگر بخواهی گشاد بشود، اطاعت خدا را بکن؛ اگر می خواهی تنگ بشود، نعوذبالله، برو گناه بکن. اصول کافی، جلد 2 ، ص 275 – وسائل الشیعه، ج15، ص 307 عَنْ سُلَيْمَانَ الْجَعْفَرِيِّ عَنِ الرِّضَا (ع) قَالَ: أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى نَبِيٍّ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ إِذَا أُطِعْتُ رَضِيتُ وَ إِذَا رَضِيتُ بَارَكْتُ وَ لَيْسَ لِبَرَكَتِي نِهَايَةٌ وَ إِذَا عُصِيتُ غَضِبْتُ وَ إِذَا غَضِبْتُ لَعَنْتُ وَ لَعْنَتِي تَبْلُغُ السَّابِعَ مِنَ الْوَرَى. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 چه کسی حرام است که انسان نقص و عیب او را پشت سر و در غیابش بگوید❗️ 📌 امام‌رضا(ع) از آبای گرامی‌شان نقل می‌کند که پیغمبر‌اکرم(ص) فرمودند: «مَنْ عَامَلَ النَّاسَ فَلَمْ يَظْلِمْهُمْ وَ حَدَّثَهُمْ فَلَمْ يَكْذِبْهُمْ وَ وَعَدَهُمْ فَلَمْ يُخْلِفْهُمْ فَهُوَ مِمَّنْ كَمَلَتْ مُرُوَّتُهُ وَ ظَهَرَتْ عَدَالَتُهُ وَ وَجَبَتْ أُخُوَّتُهُ وَ حَرُمَتْ غِيبَتُهُ»1️⃣؛کسی که با مردم رفتارش این چنین باشد که وقتی با آن‌ها دادوستد می‌کند- اگر منظور از «مَنْ عَامَلَ النَّاسَ» معاملات باشد- یا در هر نوع برخورد، تماس و رابطه‌ای که دارد، این چنین است که در روابطش با مردم هیچ گاه نسبت به آن‌ها ستم نمی‌کند. وقتی با آن‌ها سخن می‌‌گوید، دروغ نمی‌گوید. آنگاه که به آن‌ها وعده می‌کند، از آن تخلّف نمی‌کند. او از کسانی است که کمال مروّت، جوانمردی و از خودگذشتگی را نشان داده و عدالتش آشکار شده است و برادری نسبت به او حتمی است، که اخوّت ایمانی باشد و حرام است که انسان نقص و عیب او را پشت سر و در غیابش بگوید. 1️⃣عيون أخبار الرضا(ع)، ج 2، ص 30 - بحار الأنوار، ج 72، ص 252 و ج85 ص35 〰〰〰〰〰 📚 #اخلاق_ربانی 📕 #صدق_و_نفاق 📝 جلسه یازدهم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 چه کسی حرام است که انسان نقص و عیب او را پشت سر و در غیابش بگوید❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #اخلاق_ربانی 📕 #صدق_و_نفاق 📝 جلسه یازدهم 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 شفاعت در رابطۀ نقص عملی است نه نقص اعتقادی❗️ 📌روایت زیبایی است که حسین بن خالد از امام هشتم(ع) نقل می کند: «عَنِ الرِّضَا(ع) عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِحَوْضِي فَلَا أَوْرَدَهُ اللَّهُ حَوْضِي»؛ از پدران بزرگوارشان، از علی(ع) و از پیامبر اکرم(ص) که فرمود: اگر کسی به حوض من ایمان نداشته باشد، خدا او را بر حوض من وارد نمی­کند، «وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِشَفَاعَتِي فَلَا أَنَالَهُ اللَّهُ شَفَاعَتِي»؛ و اگر کسی به شفاعت من ایمان نیاورده باشد شفاعت من به او نمی رسد. این جنبۀ درونی و اعتقادی است. البته عمل هست ولی محور و عمده امور اعتقادی است. سپس حضرت فرمودند: «ثُمَّ قَالَ(ص) إِنَّمَا شَفَاعَتِي لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي فَأَمَّا الْمُحْسِنُونَ فَمَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ»1️⃣. این مطلب دادند که شفاعت مربوط به نقص عملی است نه نقص اعتقادی. وقتی می فرماید شفاعت من برای اهل معصیت کبیره از امّت من است منظور امّتی است که نقص اعتقادی ندارند و تنها نقص عملی دارند. انکار شفاعت در رابطۀ نقص اعتقادی که امر مستدلی است. پیامبر اکرم(ص) شفیع است و شفیع به معنای حقیقی اوست؛ زیرا او به تمام معنا انسان کامل است و اوست که دست ناقص­ها را می گیرد امّا برای آن هایی که از نظر اعتقادی همسو نبوده و مقتضی در خودشان نیست فایده ندارد، مثل بیماری می­مانند که دارو روی آن ها اثر نمی کند، زمینۀ شفاعت در آن ها از بین رفته است. 1️⃣شفاعت من برای اهل کبایر از امّت من است؛ امّا نیکوکاران، خدای عزّ و جل ایشان را مؤاخذه نکند و بی حاجت به شفاعت نجات یابند. عیون اخبار الرضا(ع)، ج1، ص 136 - بحارالأنوار، ج8، ص34 〰〰〰〰〰 📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت 📕 #شفاعت_در_مواقف 📝 جلسه سوم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir