eitaa logo
حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
2.1هزار دنبال‌کننده
194 عکس
1.7هزار ویدیو
3 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) @masabiholhoda_77652134
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 چه کاری از شیعیان پذیرفته می شود ❗️ 📌«أَنْ نَكُونَ أُخِذْنَا بِالْعَمَلِ وَ وُضِعَ عَنْهُمْ»؛ اگر بنا بشود ما خودمان را یعنی ما ائمّه را روز قیامت اخذ به عمل بکنند بیاورند بگویند از نظر اعمال چه کردید ؟ می شود آن کسی که ما را دوست دارد بگوید نه ما به اعمال تو کاری نداریم تو همین که دوستش داشتی این را کافی است ! آقا خودش اخذ به عملش می شود توجّه می کنید ؟ اما هر که آقا را دوست داشته باشد هر کاری دلش می خواهد برود بکند ! اصلاً می شود یک همچنین چیزی . «إِنَّمَا قُلْتُ»؛ آن که من گفتم این بود، «إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ مِنْ قَلِيلِ الْخَيْرِ وَ كَثِيرِهِ»؛ وقتی نسبت به امامت و ولایت، اهل معرفت شدی، برو هر چه دلت می خواهد کار خیر بکن؛ «فَإِنَّهُ یُقْبَلُ مِنْكَ»1️⃣؛ چون در این صورت از تو پذیرفته می شود. من گفتم کسی که اهل ولایت و محبّت و معرفت باشد، خیالش راحت باشد نسبت به هر کاری که می خواهد بکند؛ امّا نه اینکه زنا کند، شراب بخورد، دزدی کند یا مال مردم خوری کند. من گفتم: برود هر کار خیری که می خواهد انجام دهد؛ زیرا اگر این معرفت و محبّت به ولایت نباشد، اعمال از او پذیرفته نمی شود. 1️⃣ کافی، ج2، ص464 - وسائل الشیعه، ج1، ص115 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه هشتم @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 معنای توکّل در لغت و از دید علمای اخلاق❗️ 📌 در لغات این تعبیرات هست و گاهی در این جمله خلاصه می شود که: «اَلتَّوْکِیلُ أَنْ تَعْتَمِدَ عَلَی غَیرِکَ وَ تَجعَلَهُ نائِباً عَنْکَ»1️⃣. توکیل و واگذاری، عبارت است از اعتماد بر غیر کردن و او را نائب خود قرار دادن. این معنای لغوی توکّل بود. با مراجعه به گفتار علمای اخلاق و اهل معرفت در معنای توکّل جملات دیگری دارند. صاحب جامع السّعادات محقّق نراقی(ره) می فرماید: «التَّوَکُّل إِعْتِمَادُ الْقَلْبِ فِی جَمیعِ الْأُمُورِ ِإِلَى‏ اللَّهِ‏»؛ توکّل، تکیه کردنِ دل است در تمام امور به الله تعالی. آنگاه که دل تکیه گاهش خدا شد، آنجاست که انسان متوکّل است و توکّل به خدا کرده است. تعبیر دیگری دارد: «حَوَالَةُ الْعَبْدِ جَمیعَ أُمُورِهِ عَلَی اللَّهِ»؛ بنده تمام امورش را به خدا حواله کند، «هُوَ التَّبَّرِّی مِنْ کُلِّ حَوْلٍ وَ قُوَّةٍ»؛ توکّل این است که انسان از هر حول و قوّه و نیرویی گریزان شود، «وَ الْإِعْتِمَادُ عَلَی حَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ»2️⃣؛ و اعتماد به حول و قوّۀ خداوندی کند. حقیقت جملۀ «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ»؛ عبارت از توکّل بالله است. 1️⃣ مفردات راغب، ص 882 2️⃣ جامع السّعادات، ج‏3، ص 219 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه دوم @mojtabatehrani_ir
﷽ رُوِيَ‏ عَنْ عَلِيٍّ‏ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ: «لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ‏ حَتَّى‏ يَعْلَمَ‏ أَنَّ مَا أَصَابَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُخْطِئَهُ وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ» ترجمه: هیچ شخصی طعم ایمان و مزۀ حقیقی ایمان را نمی چشد مگر اینکه بداند آن چه در این عالم به او رسیده است، این طور نیست که بی حساب باشد و آن چه به او نرسیده است قرار نبوده که به او برسد. شرح: روایت از امیر المؤمنین صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: شخص طعم ایمان را نمی چشد مگر اینکه بداند دو چیز را، این ابتدا که علی(ع) وارد می شود، معلوم می شود که نظرش به کسانی است که اعتقاد به خدا دارند و به قیامت دارند ،مال آن ها است «لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ»؛ راجع به مؤمن می خواهد بگوید علی (ع)، به اینکه بدانید. دو تا چیز را باید بدانید، اگر این نداند، این طعم ایمان را نچشیده است. بنابراین مؤمن باید این دو چیز را بداند تا طعم ایمانش را بچشد. این تعبیر ساده اش. اوّل: آن چه که به او در این عالم می رسد، توجّه کردید؟! این طور نیست که بی حساب بوده؛ فرض کن هرچی به اش می رسد، کلّی است؛ به قول ما می گوییم: مای ما موصوله همه چیز را می گوید. حالا فرض بفرمایید چیزی باشد که به ظاهر نافع باشد یا چیزی باشد به ظاهر مضر باشد.خوشی، ناخوشی هرچی که باشد، توجّه کنید! این بداند که این، بی حساب نبوده، مؤمن باید این را بداند، همین را، تصادف در کار نیستش. گوش کنید! این، و از این طرف عکسش، «وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ»؛ اینکه به تو نرسید، حالا به این معنا، بلایی از تو دفع شد یا از آن طرف عکسش شد، نعمتی از تو گرفته شد، هر دو تایش بوده، هردو تایش باشد. هم ضرر دارد هم نفعش هر دو تا، یک چیز نیستش که؛ ما در این دنیا هستیم، گوش کنید، بین این دو تاییم، نفع و ضرر. درست است یا نه؟ آن هایی که به ما می رسد، نفع و ضرر حالا هرچی، این هم باز بی حساب نبوده، گوش می کنید؟ «وَ مَا أَخْطَأَهُ»؛ اینکه به تو نرسید. حالا گفتش: خوبی به تو نرسید یا بدی به تو نرسید. نفع به تو نرسید یا شر به تو نرسید، هر دو تایش ها!هر دوتایش؛ مؤمن باید این را بداند به این که آن چرا که به او در این عالم می رسد و آن چرا که به او نمی رسد، این ها بی حساب نیست، خوب توجّه کنید! بی حساب نیست، تصادفی نیست، کسی که مؤمن است اصلاً این جوری فکر نمی کند. من سرّش را نمی دانم، نه سرّ ندارد؛ این ها دو تا است. من نمی دانم سرّش را، نه اینکه سرّی در او نیست من حسابش را نمی دانم، نه اینکه بی حساب است؛ این ها دو تاست با هم. علی (ع)، می گوید: مؤمن، گوش می کنید؟! نسبت به خودش هر خیری هر شرّی هرنفعی هر ضرری برسد یا چی؟! دفع بشود ازش؛ این را می داند بی حساب چیه؟ نبوده، حالا حساب چی بوده، یک بحث دیگری است. اینجا یک چیز دیگری است، این را بهتان بگویم، و این است به این که یکی از روابط را می گویم، اجمالاً بدانید: کارهایی که ما می کنیم، اعمال ما رابطه دارد با آن اموری که به ما می رسد یا از دفع می شود. گوش کن! اعمال ما، مؤمن است می داند که اعمالش رابطه دارد، بی حسابی در کار نیست حساب دارد، یک کارهایی می کنی شد؟! بهت نفع می رسد. یک کارهایی می کنی به تو ضرر می خورد. یک کارهایی می کنی بلا از تو دفع می شود. یک کارهایی می کنی بهت بلا می رسد. توجّه کنید. این را بدان! بی حسابی نیست، دقیقا همه اش حساب شده است. علی (ع) می گوید: «لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ‏ حَتَّى»؛ به قول ما به قدری دقیق، به قول ما حصر هم تویش هست. این را بداند: «مَا أَصَابَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُخْطِئَهُ»؛ اینکه به تو رسیده بی حساب نبوده، «وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ»؛ آنی که ازتو دفع شده، به تو نرسیده؛ حالا خیرش یا شرّش، هرچه می خواهد باشد، آن این طور نبوده باز هم بی حساب باشد، به قول ما شانسی باشد، این حرف ها توی کار خدا نیست. بحار الأنوار ج75، ص44 وَ قَالَ(ع) ‏ لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ‏ حَتَّى‏ يَعْلَمَ‏ أَنَّ مَا أَصَابَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُخْطِئَهُ وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث @mojtabatehrani_ir
16.42M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ رُوِيَ‏ عَنْ عَلِيٍّ‏ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ: «لَا يَجِدُ رَجُلٌ‏ طَعْمَ‏ الْإِيمَانِ‏ حَتَّى‏ يَعْلَمَ‏ أَنَّ مَا أَصَابَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُخْطِئَهُ وَ مَا أَخْطَأَهُ لَمْ يَكُنْ لِيُصِيبَهُ» ترجمه: هیچ شخصی طعم ایمان و مزۀ حقیقی ایمان را نمی چشد مگر اینکه بداند آن چه در این عالم به او رسیده است، این طور نیست که بی حساب باشد و آن چه به او نرسیده است قرار نبوده که به او برسد. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 اهل معرفت می فرمایند: توکّل به خداوند از سخت ترین و مشکل ترین منازل عامّه مردم است❗️ 📌خواجه عبدالله انصاری می گوید: «اَلتَوَکُّلُ کِلَةُ الْأَمْرِ کُلِّهِ إِلَی مَالِکِهِ»؛ توکّل، واگذار کردن تمام امور به مالکش است، «وَ التَّعْوِیْلُ عَلَی وِکالَتِهِ»؛ و اعتماد نمودن به وکالت اوست. موکّل وقتی وکیل می گیرد و امری را به او واگذار می کند، اعتمادش به این وکالت است؛ یعنی به خاطر همین اعتماد، امرش را به او واگذار می کند. «وَ هُوَ مِنْ أَصْعَبِ مَنازِلِ الْعَآمَّةِ عَلَیهِم»؛ این، از سخت ترین و مشکل ترین منازل عامّه؛ یعنی مردم است. «وَ أوهَنِ السُّبُل عِندَ الْخَاصَّةِ»؛ امّا کسانی که از خواصّ عباد خدا هستند، این منزل و این جایگاه در سیر الی الله سبک ترین راه ها برای آن هاست. امّا کسانی که در ابتدای سیر و سلوک هستند و تازه در این راه قدم گذاشته اند، توکّل الی الله برای آن ها مشکل است، ولی آن هایی که در سیر الی الله هستند، توکّل برایشان آسان است. «لِأَنَّ الْحَقَّ تَعَالَی قَدْ وَکَّلَ الْاُمُورَ کُلَّهَا إلَی نَفْسِهِ»1️⃣؛ چون خداوند تمام امور را واگذار کرده است به خودش ، «وَ ایأس العَالَم مِنْ مِلْکِ شَیْءٍ مِنْهَا»1؛ و تمام اهل عالم ماسوای خودش را مأیوس کرده از اینکه نسبت به امور عالم مالکیّت داشته باشند. «أزِمَّةِ الْاُمُور طُرّاً بِیَدِهِ وَ الْکُلُّ مُسْتَمِدَّةٌ مِنْ مَدَدِهِ»2️⃣. تمام امور به دست قدرت او است و مالک حقیقی اوست. «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعینُ». 1️⃣منازل السائرين، ج2، ص 13 2️⃣منظومه حاج ملا هادی سبزواری شهید مطهری؟ره؟، ج1، ص12 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه دوم @mojtabatehrani_ir
9.54M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 اهل معرفت می فرمایند: توکّل به خداوند از سخت ترین و مشکل ترین منازل عامّه مردم است❗️ 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه دوم 🎞 @mojtabatehrani_ir
﷽ 📍 پیغمبراکرم(ص) توکّل را چگونه می فرماید: ❗️ 📌لذا بهتر این است که ببینیم پیغمبر اکرم(ص) توکّل را چگونه بیان می فرمایند. «سَأَلَ النَّبِيُّ(ص)عَنْ جَبْرَئِيلَ مَا التَّوَكُّلُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ پیغمبر(ص) به جبرائیل فرمود: توکّل بر خدا چیست؟ «فَقَالَ الْعِلْمُ‏ بِأَنَّ الْمَخْلُوقَ‏ لَا یَضُرُّ»؛ جبرائیل(ع) گفت علم به اینکه مخلوق نمی تواند زیان برساند، «وَ لَا یَنْفَعُ»؛ و نفع برساند، «وَ لَا یُعْطِی»؛ و عطا کند، «وَ لَا یَمْنَعُ»؛ و جلوگیر باشد، «وَ اسْتِعْمَالُ الْیَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ»؛ و اینکه از مخلوق قطع امید کند، «فَإِذَا كَانَ الْعَبْدُ كَذَلِكَ»؛ آنگاه که بنده این چنین شد؛ یعنی روح، چنین حالتی پیدا کرد که ماسوای الله منهای خدا نمی تواند به او ضرر یا نفع برساند، عطا یا منع کند و این روح از غیر خدا مأیوس شد؛ یعنی امیدش را گسست و این دل با قدرت کاملۀ حق پیوند خورد، «لَمْ یَعْمَلْ لِأَحَدٍ سِوَى اللَّهِ»؛ دیگر عملی انجام نمی دهد مگر برای خدا،«لَمْ یَعْمَلْ لِأَحَدٍ سِوَى اللَّهِ وَ لَمْ یَرْجُ وَ لَمْ یَخَفْ سِوَى اللَّهِ»؛ دیگر امیدش به هیچ جا نمی رود، و جز خدا از هیچ کس و از هیچ چیز بیم ندارد، رشته امیدش به خدا پیوند می خورد، بیمش از خداست، «وَ لَمْ یَطْمَعْ فِی أَحَدٍ سِوَى اللَّهِ»؛ جز خدا طمع نسبت به هیچ کس پیدا نمی کند، «فَهَذَا هُوَ التَّوَكُّلُ»1️⃣؛ پس این است توکّل. 1️⃣ بحارالأنوار، ج 68، ص 138 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه دوم @mojtabatehrani_ir
7.11M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 با فضیلت ترین اعمال در نزد خداوند❗️ 📌امام علی(ع) می فرماید: «قَالَ أَنَّ النَّبِیَّ(ص) سَأَلَ‏ رَبَّهُ‏ سُبْحَانَهُ‏ لَیْلَةَ الْمِعْرَاجِ»؛ ‏ پیغمبر اکرم(ص) در شب معراج از خداوند سؤال کرده، «فَقَالَ یَا رَبِّ»؛ به خداوند عرض می کند: پروردگارا! «أَیُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَل»؛ کدام یک از اعمال فضیلتش بیشتر است؟ «فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ سپس خداوند فرمود: «لَیْسَ شَیْ‏ءٌ عِنْدِی أَفْضَلَ»؛ چیزی نزد من با فضیلت تر نیست، «مِنَ التَّوَكُّلِ عَلَیَّ»؛ از توکّل کردن بر من، «وَ الرِّضَا بِمَا قَسَمْتُ»1️⃣؛ و رضا دادن و خشنود بودن به آنچه را که نصیب او کرده ام. 1️⃣ بحارالأنوار، ج 74، ص 21 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه دوم 🎞 @mojtabatehrani_ir
10.06M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
﷽ 📍 امید به مخلوق امداد غیبی را قطع می کند❗️ 📌در روایتی، خداوند خطاب به حضرت داود(ع) می فرماید: «مَا اعْتَصَمَ‏ بِي عَبْدٌ مِنْ‏ عِبَادِی‏ بِأَحَدٍ مِنْ‏ خَلْقِی‏ عَرَفْتُ‏ ذَلِكَ‏ مِنْ‏ نِیَّتِهِ‏»؛ هیچ بنده ای از بندگان من، متوسّل نشد و در پناه احدی از مخلوقین من قرار نگرفت که من این را در دلش شناسایی کردم. «مِنْ‏ نِیَّتِهِ‏»؛ یعنی دیدم که تهِ دلش، امیدش به مخلوق من است نه به من، تکیه گاهش غیر من است نه من. «إِلَّا قَطَعْتُ أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ مِنْ یَدَیْهِ»؛ مگر اینکه تمام اسباب های آسمانی را بر او قطع می کنم؛ یعنی هیچ مدد غیبی متوجّه او نیست. «وَ أَسَخْتُ الْأَرْضَ مِنْ تَحْتِهِ»؛ زمینی را که زیر پای اوست، بر او خشمناک می کنم، «وَ لَمْ أُبَالِ بِأَیِّ وَادٍ یَهْلِكُ‏»1️⃣؛ و دیگر باکی ندارم که در کدام وادی به هلاکت برسد. همان گونه که سبب ساز است سبب سوز هم هست. 1️⃣ وسائل الشیعه، ج 15، ص 211 〰〰〰〰〰 📚 📕 🏷 جلسه اول 🎞 @mojtabatehrani_ir