eitaa logo
فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام🇵🇸
1.8هزار دنبال‌کننده
5.8هزار عکس
2.7هزار ویدیو
174 فایل
🌸اگر کسی فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام را نقل کند خداوند گناهان زبان او را می بخشد🌸 💠تعجیل در فرج قطب عالم امکان صلوات💠 خادم : @Alisafaei72 🌷درمحضراستادشجاعی @jalasate_ostad
مشاهده در ایتا
دانلود
✔️عرصه‌هاى رفق و مدارا در (ع) 🔘عرصۀ به شدّت نيازمند حاكم بودن رفق و مدارا بر تمام امور آن است، زيرا نبودِ رفق و مدارا يا كاستى آن در اين عرصه، بسيار خطرآفرين است، و تندى و تيزى، و خشونت‌ورزى در سياست، جامعه را در انواع تباهى‌ها فرو مى‌برد. ✔️رفق و مدارا عامل كارايى سياست ♻️در سيرۀ امام على(ع) عامل كارايى سياست، و كاميابى در آن در جهت اهدافى انسانى و متعالى، رفق و مدارا است، و بدون آن، نمى‌تواند در جهت به سامان كردن امور مردمان با راهنمايى آنان به سوى راه شكوفايى و رستگارى در زندگى اين جهانى و آن جهانى، عمل كند. 🔰از اين‌رو در آموزه‌هاى اميرمؤمنان على(ع) آمده است: 🍃«رَأْسُ‌ السِّيَاسَةِ‌ اسْتِعْمَالُ‌ الرِّفْقِ‌.»(شرح غررالحكم، ج 4، ص 54؛ عيون‌الحكم و المواعظ‍‌، ص 263.) 🍃سرِ سياست، به كار بردن رفق و مدارا است. ✳️ مبتنى بر رفق و مدارا، جامعه را به مى‌كشاند و مانع تنش‌هاى تند و چالش‌هاى ويرانگر مى‌شود. ✳️ از اين‌رو بهترين راه كار در سياست براى دستيابى به مقاصد آن، رفق و مدارا است، چنان‌كه از على(ع) وارد شده است: 🍃«نِعْمَ‌ السِّيَاسَةُ‌ الرِّفْقُ‌.»(شرح غررالحكم، ج 6، ص 167.) 🍃بهترين سياست، رفق و مدارا است. 🔰چنين سياستى با كم‌ترين هزينه راه خود را پيش مى‌برد و بهتر از هر سياست ديگرى نتيجه مى‌دهد، چنان‌كه در تعابير على(ع) آمده است: 🍃«مَنْ‌ عَامَلَ‌ بِالرِّفْقِ‌ وُفِّقَ‌.» (شرح غررالحكم، ج 5، ص 175؛ عيون‌الحكم و المواعظ‍‌، ص 453.) 🍃آن‌كه به رفق و مدارا رفتار كند، كامياب گردد. (ع) @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام🇵🇸
✔️عرصه‌هاى رفق و مدارا در #سیره_امیرالمؤمنین_علی_(ع) #عرصۀ_سیاسی 🔘عرصۀ #سياست به شدّت نيازمند حا
✔️عرصه‌هاى رفق و مدارا در (ع) ✔️رفق و مدارا با مخالفان سياسى ♦️شاخصه سيرۀ سياسى امیرالمؤمنین على(ع) اين است كه هرگز با مخالفان سياسى خود به تندى و با خشونت رفتار نكرد، بلكه تا نهايت كار با آنان رفق ورزيد و مدارا نمود، و جز در آن جا كه مخالفان سياسى دست به اسلحه بردند و اعلام جنگ نمودند، امام(ع) در برابرشان نايستاد؛ و در آن هنگام نيز سخت از جنگ پرهيز داشت و تا آن‌جا كه توانست تلاش كرد كه كار به مقابلۀ نظامى نكشد و فقط‍‌ آن زمان كه مخالفان سياسى‌اش بر طبل جنگ كوبيدند و بدان اصرار نمودند، وى به دفاع برخاست و به ناچار جنگ را پذيرا گشت؛ و در اين مسير به دليل رفق و مدارايى كه ورزيد، از آسيب‌هاى ممكن تا حدّ زيادى كاست، زيرا آن حضرت بر اين باور بود كه رفق و مدارا با مخالفان، از تندى آنان مى‌كاهد و زمينه‌هاى صحنه‌آفرينى و جوسازى را از ايشان مى‌ستاند، و توانشان را در اصرار بر باطل مى‌كاهد، چنان‌كه در بيان امام(ع) آمده است: 🔻«الرِّفْقُ‌ يَفُلُّ‌ حَدَّ الْمُخَالَفَةِ‌.» رفق و مدارا تندى مخالفت را مى‌كاهد. (🖋شرح غررالحكم، ج 1، ص 150؛ شرح ابن أبى‌الحديد، ج 20، ص 317.) ♦️ عملكرد سياسى امیرالمؤمنین على(ع) به طور كامل بر اين اصل استوار بود و او با مخالفان سياسى خود جز بر اساس رفق و مدارا رفتار ننمود. (ع) @mola_amiralmomenin_as
✔️عرصه‌هاى رفق و مدارا در (ع) ✔️رفق و مدارا با مخالفان سياسى 🔴رفتار با قاعدين پس از آن‌كه امیرالمؤمنین على(ع) زمام امور را به دست گرفت، كسانى از بيعت با وى سر باز زدند، يا از همراهى با او روى برگرداندند، و يا با پيش‌آمدن جنگ‌ها به مخالفت برخاستند يا از يارى او دست كشيدند كه «قاعدين» شمرده شدند. 🔻و امام(ع) به آنان رفق ورزيد و با ايشان مدارا كرد، و اجازه نداد هيچ‌كس با آن قاعدين تندى نمايد. ♦️روايت كرده‌اند كه على(ع) پس از پذيرش بيعت مردم، روانه مسجد شد و بر منبر رفت. سعدبن ابى‌وقّاص از بيعت با او سرباز زد و على(ع) او را به حال خود گذاشت. عبداللّٰه بن عمر نيز حاضر به بيعت نشد. مالك‌اشتر خواستار تندى با وى شد، ولى امام(ع) اجازه نداد و گفت: «خودم ضامن اويم». ☑️اميرمؤمنان على(ع) با هر يك از قاعدين، به هر ترتيبى كه سخن گفتند و مخالفت و ناهمراهى و كناره‌گيرى خود را ابراز كردند، رفق ورزيد و مدارا نمود. ✔️دربارۀ محمدبن مَسْلَمه مطلبى نقل شده كه نشان مى‌دهد امام(ع) تا چه اندازه اهل مدارا با قاعدين بوده است. چون محمدبن مَسْلَمه از امام(ع) كناره گرفت و از همراهى با او سر برتافت، در توجيه كار خود گفت: همانا پيامبر خدا به من فرمان داد كه هرگاه مردم به اختلاف افتادند و اين‌چنين شدند (انگشتانش را درهم كرد، كنايه از آن كه با هم درگير شدند)، با شمشير خود بيرون روم و آن را به سنگ‌هاى كنار كوه احد بزنم و بشكنم، و چون شكسته شد به خانۀ خويش بازگردم و در خانه بمانم و آن را ترك نكنم تا اين كه دستى ستمكار يا مرگى مقدّر، به سراغم آيد. ✔️امیرالمومنین على(ع) به او گفت: «پس برو و همان‌گونه باش كه بدان فرمان يافته‌اى». 🔘امام(ع) در رفتار با قاعدين، بر رفق و مدارا ايستادگى كرد و به هيچ‌كس اجازه نداد رفتار ديگرى با آنان نمايد. (ع) @mola_amiralmomenin_as
✔️عرصه‌هاى رفق و مدارا در (ع) ✔️رفق و مدارا با مخالفان سياسى 🔴رفتار با ناكثين ✔️طلحه و زبير و جمعى ديگر از مخالفان سياسى امیرالمؤمنین على(ع) كسانى بودند كه با وى بيعت كردند و پيمان شكستند و در برابر وى ايستادند و به «ناكثين» مشهور شدند. ♦️رفتار امام(ع) با آنان تا آخرين مرحله كه چاره‌اى جز مقابله در برابر جنگ‌طلبى ايشان نديد، بر رفق و مدارا استوار بود. 🔻از اين‌رو بارها با آنان گفتگو كرد و تلاش نمود تا قدرت‌طلبى و مُكنت‌جويى‌شان فاجعه به بار نياورد، و آنان، خود و جمع پيروانشان، و نيز بخشى از جامعه را به مرگ نكشانند. 🔻پس چون به بهانۀ رفتن به مكّه براى عمره، راه جدايى برگزيدند و در پى پيمان‌شكنى و جنگ‌افروزى برآمدند، امام(ع) در نهايت نرمى، خيرخواهى‌شان كرد و از چنين روندى پرهيزشان داد. (شرح ابن أبى‌الحديد، ج 11، صص 15-17.) ♦️چون اميرمؤمنان على(ع) برنامۀ اصلاحات خود را آغاز كرد و از جمله سرانۀ بيت‌المال را ميان همگان به مساوات تقسيم نمود، طلحه و زبير، امتيازجويى و زياده‌خواهى خود را آشكار كردند و خواهان آن شدند كه مانند گذشته از بهره‌هاى ويژه برخوردار باشند. 🔘على(ع) در برابر اين امتيازجويى و زياده‌خواهى ايستاد و بدان تن نداد، ولى حاضر شد از دارايى خويش به آنان ببخشد و كمكشان كند، كه نپذيرفتند؛ و چند روز پس از آن، نزد امام(ع) آمدند و اجازه خواستند تا به مكّه روند. (الجمل، ص 164؛ مناقب الخوارزمى، ص 112.) 🔰سخن على(ع) با آن دو چنين بود: 🍃« به اندك چيز ناخشنودى نشان داديد و كارهاى بسيارى را به عهدۀ تأخير نهاديد! به من نمى‌گوييد در چه چيزتان حقّى بوده است كه از شما بازداشته‌ام‌؟ و در چه كار، خود را بر شما مقدّم داشته‌ام‌؟(نهج‌البلاغه، كلام 205.) 🔘امیرالمؤمنین على(ع) در تمام مدتى كه ناكثين در تدارك نيرو و اقدام بر ضدّ او و حكومتش بودند، دست از رفق و مدارا نكشيد و در تمام اين مدت تلاش مى‌كرد تا با گفتگو و فرستادن نماينده براى مذاكره و نامه‌نگارى، آنان را به راه آوَرَد و از تندروى و جنگ‌طلبى بازدارد. (ع) @mola_amiralmomenin_as
✔️عرصه‌هاى رفق و مدارا در (ع) ✔️رفق و مدارا با مخالفان سياسى 🔴رفتار با مارقين در سال سى و هفت هجرى در پيكار صفّين با حيلۀ معاويه و عمروبن عاص و بر سر نيزه شدن قرآن‌ها، در ميان ياران امیرالمؤمنین على(ع) فتنه‌اى زاييده شد كه به سبب آن جمعى بسيار به سرعت از مسير حق و عدل خارج گرديدند و «مارقين» شمرده شدند. آنان با اميرمؤمنان على(ع) به مخالفت برخاستند و پس از تحميل توقف جنگ و تعيين حَكَم، كارى را كه خود برپا ساخته بودند، كفر خواندند و بر امام(ع) شوريد و «» نام يافتند. آنان پس از جدايى از امام(ع) خواهان اين شدند كه پيش از موعد مقرّر در پيمان‌نامۀ ميان امیرالمؤمنین على(ع) و معاويه، به جنگ با شاميان برخيزند، ولى اميرمؤمنان على(ع) بر اين نظر بود كه ميان آنان و شاميان پيمانى تا زمانى معين بسته شده و تا هنگامى كه زمان اين پيمان به سر نرسيده است، نبرد با شاميان جايز نيست؛ ولى كه خود اين وضع را پيش آورده بودند، آن را بهانۀ جدايى و مخالفت ساختند. تا زمانى كه در رديف مخالفان سياسى امام على(ع) بودند، با همۀ تندى و تيزى و خشونت‌ورزى‌شان، امام(ع) با آنان رفق ورزيد و مدارا كرد. پرسش‌هاى تند آنان را با نرمى پاسخ مى‌داد، با ايشان گفتگو مى‌كرد، كسانى همچون عبداللّٰه بن عبّاس و براءبن عازب را به سوى آنان مى‌فرستاد تا با ايشان گفتگو كنند، از تفرقه و جدايى پرهيزشان مى‌داد، از آينده‌اى هولناك بيمشان مى‌داد؛ ولى هرگز در رفتار با آنان به تندى و تيزى نگراييد و از رفق و مدارا دست نكشيد. (ع) @mola_amiralmomenin_as