eitaa logo
مصابره | محمد طهماسبی
313 دنبال‌کننده
311 عکس
109 ویدیو
38 فایل
خدمت در نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی اِصبِروا و صابِروا... صبر فردی است و مصابره جمعی، مصابره یعنی همدیگر را به صبر و استقامت واداشتن در مسیر تحقق آرمان الهی @mtahmasebi
مشاهده در ایتا
دانلود
مصابره | محمد طهماسبی
مغالطه و فرار به جلو ۹۸ درصد مشارکت مربوط به سال ۵۸ است نه ریاست جمهوری! چند ماه پس از رفراندوم، در اولین دوره ریاست جمهوری ۶۷ درصد شرکت کردند. در سال ۶۰ در دومین دوره ریاست جمهوری نیز ۶۴ درصد مشارکت داشتند. کمترین میزان مشارکت هم در سال ۷۲ بود با ۵۰ درصد و بیشترین مشارکت هم در سال ۸۸ نزدیک ۸۵ درصد. خود احمدی نژاد هم در سال ۸۴ در انتخاباتی با مشارکت ۵۹ درصد رأی آورد. (آن موقع احساس کاهش مشارکت نبوده؟) در واقع کاهش مشارکت این دوره نسبت به میانگین حدود ۱۸ درصد بوده و دلایل مختلفی داشته: ▪️تخریب معیشت مردم توسط یک لیبرال در ۸ سال گذشته و ناامید شدن گروهی از مردم. ▪️وجود بیماری (عده‌ای از ترس ابتلا در هیچ جمعی حاضر نمی‌شوند و عده‌ای در قرنطینه هستند و علی‌رغم اعلام قبلی صندوق سیار برده نشد) ▪️تلاش اصل نظام که همراه با بزرگترین کمپین تحریم انتخابات در شبکه‌های معاند انقلاب بود. (می‌گفتند بین 20 تا 30 درصد مشارکت خواهد بود) ▪️عدم برخی چهره‌ها. ▪️ در روز رأی‌گیری. ▪️و تحریم شرکت در انتخابات توسط و گناه خواندن رأی دادن! (از عجایب روزگار این است که مشارکت را گناه بخوانی، و از سوی دیگر از کاهش میزان مشارکت شاکی شوی!) همه‌ی این‌ها روی هم، ۱۸ درصد کاهش. البته برای نظام یک درصد هم مهمه و ان شاء الله با ایجاد یک دولت جوان انقلابی و کاهش مشکلات و فسادها و رفع کرونا، این کاهش مشارکت هم در دوره‌های بعد جبران خواهد شد. اما: قبل از انتخابات با یکی از روحانیون حلقه اول آقای احمدی نژاد گفتگو داشتم، می‌گفتند که مردم احمدی نژاد را می‌خواهند و هر جا می‌رویم حضور گسترده مردمی داریم! می‌گفت با آمدن احمدی نژاد، دنیا متحول خواهد شد! ظاهراً گمان می‌کردند اگر احمدی نژاد تحریم کند، کسی پای صندوق نخواهد آمد! اما حال که این توهم، باطل شده (حتی اگر تمام کاهش مشارکت را هم برای خودشان فاکتور کنند!)، به‌جای عبرت، چنین مغالطاتی انجام ‌می‌دهند. خدا عاقبت همه ما را ختم به خیر کند. @mosabereh
فساد اقتصادی و اخلاقی و سیاسی، توده‌ی چرکین کشورها و نظام‌ها و اگر در بدنه‌ی حکومت‌ها عارض شود، زلزله‌ی ویرانگر و ضربه‌زننده به مشروعیّت آن‌ها است؛ و این برای نظامی چون جمهوری اسلامی که نیازمند مشروعیّتی فراتر از مشروعیّت‌های مرسوم و مبنائی‌تر از مقبولیّت اجتماعی است، بسیار جدّی‌تر و بنیانی‌تر از دیگر نظام‌ها است. وسوسه‌ی مال و مقام و ریاست، حتّی در عَلَوی‌ترین حکومت تاریخ یعنی حکومت خود حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام کسانی را لغزاند، پس خطر بُروز این تهدید در جمهوری اسلامی هم که روزی مدیران و مسئولانش مسابقه‌ی زهد انقلابی و ساده زیستی می‌دادند، هرگز بعید نبوده و نیست؛ و این ایجاب می‌کند که دستگاهی کارآمد با نگاهی تیزبین و رفتاری قاطع در قوای سه گانه حضور دائم داشته باشد و به معنای واقعی با فساد مبارزه کند، به‌ویژه در درون دستگاه‌های حکومتی... همه باید بدانند که طهارت اقتصادی شرط مشروعیّت همه‌ی مقامات حکومت جمهوری اسلامی است. - بیانیه گام دوم انقلاب ۱۳۹۷/۱۱/۲۲ @mosabereh
هشت سال با و به دیگران، خواستند ضعفها و خطاها و خیانتها را توجیه کنند. ان شاءالله برسیم به دولت اسلامی و سیاست‌ورزی صادقانه. @mosabereh
کمپین اعتراض به گرداندن سگ‌ها در خیابان و پارک اگر موافق هستید، از طریق لینک زیر حمایت کنید: https://farsnews.ir/my/c/77256
• تحلیل • 1 ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️یک نارسایی، یک کسالت هر دارایی یا نارسایی نقطۀ ویژه ای برای بروز و جلوه کردنش هست. سالها است اندیشمندان متعددی متوجه شده اند که وضعیت «گفتمان ملی ایران انقلابی» خوب نیست. ایام انتخابات زمان خوبی برای فهمیدن این نارسایی و کسالت است. علائم و شواهد آن را بررسی خواهیم کرد و از رهگذر این بررسی به الزاماتی خواهیم رسید. اما می توان قبل از تبیین تفصیلی این نارسایی به برخی عوامل دخیل در آن اشاره نمود. عوامل متعددی در پدید آمدن آن دخالت داشته اند. در دوران حضرت امام، بعد از آن که جریانهای انحرافی چون «ملی گراها» و «مجاهدین خلق» و «پان ترکیسم» و «پان کردیسم» و ... از خط کار فکری و سیاسی خارج شدند و دست به کارهای امنیتی زدند و حتی با این که جنگ عراق با ایران هم به کمکشان آمد، ولی یکی یکی نزد مردم رسوا و با برخوردهای قاطع مردم و حاکمیّت بی رمق شدند، کار ادارۀ کشور دست شاگردان حضرت امام افتاد. اینجا بود که جامعه منتظر یک حرکت ناب اسلامی بود. اما اسلام ناب تربیت شدگان کافی نداشت و حتی به اندازۀ کافی تبیین شده نبود. به همین جهت خط رهبری به خوبی دنبال نمی شد و منطق ایشان مورد بی مهری قرار می گرفت و حاشیه های متعددی بر آن می خورد. البته واقع این است که حتی آنچنان که شهید دیالمه نیز تذکر می داد، فکر امام به خوبی فهمیده نیز نمی شد. شهید بهشتی در 22/12/59 نامه ای به حضرت امام می نویسد و در آن متذکر می شود که اکنون دو دیدگاه اسلامی میان مدیران هست که دو بینش دارند و با هم تنافر دارند و اگر به این دو رسیدگی نشود کشور هیچ کار بزرگی نخواهد کرد : «دوگانگی موجود میان مدیران کشور بیش از آن که جنبه شخصی داشته باشد، به اختلاف دو بینش مربوط می‌شود. یک بینش معتقد و ملتزم به فقاهت و اجتهاد، اجتهادی که در عین زنده و پویا بودن باید سخت ملتزم به وحی و تعبد در برابر کتاب و سنت باشد؛ بینش دیگر در پی اندیشه‌ها و برداشت‌های بینابین، که نه به کلی از وحی بریده است و نه آن چنان که باید و شاید در برابر آن متعبد و پایبند، و گفته‌ها و نوشته‌ها و کرده‌ها بر این موضع بینابین گواه است. بینش اول در برابر بیگانگان و هجوم تبلیغاتی و سیاسی و اقتصادی و نظامی آنها سخت به توکل بر خدا و اعتماد به نفس و تکیه بر توان امت اسلامی و پرهیز از گرفتار شدن در دام داوری‌ها یا دلسوزی بیگانگان معتقد و ملتزم؛ بینش دیگر هر چند دلش همین را می‌خواهد و زبانش همین را می‌گوید و قلمش همین را می‌نویسد اما چون همه مختصات لازم برای پیمودن این راه دشوار را ندارد، در عمل لرزان و لغزان. ... اگر این دو بینش در اداره امور جمهوری اسلامی ادامه یابد، نه کارهای جاری مردم سر و سامان پیدا می‌کند، نه مشکلات موجود دینی، فرهنگی، اخلاقیات اجتماعی و اقتصادی این مردم رنج‌دیده و محروم و ایثارگر با سرعت و قاطعیت کافی حل می‌شود و نه می‌توان برای آینده طرح‌های اصیل اسلامی ریخت و به مرحله عمل درآورد.» ┄┅••؛••┅┄ هرچند مراکزی تلاش کردند مدیران انقلابی برای نظام تربیت کنند و حضور و فعالیتشان بی تأثیر هم نبود، ولی به دلایل متعدد این داستان جبران نشد. (بحث ادامه دارد ...) ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل درودهای الهی، هدیه به روح بلند امام خمینی اعلی الله مقامه الشریف ☘️@faslefarhang
آیا باید در ایام شهادت تمام اهلبیت علیهم السلام، روضه‌‌خوانی و سینه‌زنی داشته باشیم؟ @mosabereh
هیئت، نماد تجمع و بر محور شخصیّت (علیه‌السّلام) است. رهبر انقلاب ۱۳۸۴/۶/۳ @mosabereh
آیا دستورِ بریدن سر فرزند عاقلانه است؟ اگر ما در زمان بودیم و می‌فهمیدیم خدا چنین دستوری داده و حضرت ابراهیم می‌خواهد سر فرزند نوجوانش را بدون هیچ گناهی ببرد چه می‌گفتیم؟ مجامع بین‌المللی چه می‌گفتند؟ در فضای مجازی چی پخش می‌شد؟ بی‌بی‌سی و ایران‌اینترنشنال چه تیتری می‌زدند؟ چرا خدا برعکس نظر بسیاری از ما، نه تنها این کار را تقبیح نکرد، بلکه آن را بالاترین مدال افتخار حضرت ابراهیم دانست و این روز را هم برای همه‌ی ادیان توحیدی عید بندگی قرار داد؟ در دورانی هستیم که تفکرات مادی بر دنیا حاکم است. ما هم از آن تأثیرات زیادی گرفته‌ایم. نتیجه این شده که هر دستور الهی را می‌خواهیم بر اساس فایده‌ی دنیوی و مادی آن توجیه کنیم و اگر نتوانستیم توجیه کنیم و بالاتر از آن، گمان کردیم که به ضرر دنیای ماست و باعث مشکلات دنیوی می‌شود، توسط خیلی از افراد به ظاهر مؤمن و مسلمان هم نفی و طرد می‌شود. چه در زندگی فردی‌مان و چه در نظام اجتماعی‌مان. در واقع از خودمان و منافع خودمان اطاعت می‌کنیم، اگر حرف خدا با حرف و منافع‌مان تطابق داشت، برای خدا فاکتور می‌کنیم، و اگر تطابق نداشت، با یک توجیهی آن را کنار می‌گذاریم. اما خدا در قرآن می‌فرماید: وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلّا لِیَعْبُدُونِ (ذاریات، ۵۶) هدف از خلقت این است که انسان عبد خدا شود. عبد یعنی هر چه خدا گفت اطاعت کند ولو این‌که بداند به ضرر خودش خواهد بود و حتی به قیمت جانش تمام خواهد شد. شهدای ما این آیه را باور کردند. جامعه‌ی ما وقتی موحّد خواهد شد که مسئله‌ی اصلی مردم این باشد که آیا به تکلیف‌مان درست عمل کرده‌ایم یا نه؟ اما اگر سؤالمان این است که عمل بر اساس دین و ایمان چه فایده‌ای داشته و به نفع ما هست یا نه، در واقع عبد خدا نشده‌ایم و جزو مؤمنین حقیقی نیستیم. اگر می‌خواهیم مؤمن باشیم، نباید گرفتار القائات و ملامت‌های کسانی شویم که ایمان ندارند. مؤمن رضایت خدا را در نظر دارد. اساساً جبهه‌بندی زمان پیامبران هم همینطور شکل می‌گرفت. نبرد بندگی و اومانیسم است. البته مؤمن واقعی در نگاه بالاتر می‌داند که اطاعت از خدا، سعادت ابدی برای او دارد حتی اگر ضررهای موقت ظاهری داشته باشد. به قول مرحوم علی صفایی حائری: «اما خدای ابراهیم... او نمی‌خواهد اسماعیل‌ها کشته شوند، او می‌خواهد ابراهیم‌ها آزاد شوند و رشد کنند و به قرب و رضوان دست بیابند.» ضمن اینکه اکثر دستورات خدا، نه تنها ضرر مادی ندارد، بلکه منافع مادی زودگذر را هم تأمین می‌کند، اما به هر حال گاهی خدا برای امتحان ما، اطاعت از خودش را با ضررهای موقت همراه می‌کند؛ البته اگر اطاعت صورت گرفت، همان ضررهای محدود هم رفع خواهد شد و برکات گسترده جای آن را خواهد گرفت: وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُریٰ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنٰا عَلَیْهِمْ بَرَکٰاتٍ مِنَ السَّمٰاءِ وَ اَلْأَرْضِ... (اعراف، ۹۶) و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکات آسمان و زمین را بر آن‌ها می‌گشودیم. @mosabereh
معمولا خدا در آزمایش، راه فرار برای بهانه‌جویی قرار می‌دهد! دستور قربانی کردن اسماعیل را در می‌دهد آن هم نه به صورت مستقیم! إِنّی‌ أَری‌ فی المَنامِ أَنّی‌ أَذبَحُک (البته خواب برای پیامبر حجت است) اما وقتی از عهده‌ی آزمایش برآمد و چاقو نبرید، خدا به ابراهیم مستقیم داد: فَلَمّا أسلَما و تَلَّهُ لِلجَبينِ* و نادَيناهُ أن ياإبرَاهِيمُ * قَد صَدَّقتَ الرُّءيا إنّا كَذالكَ نَجزِى المُحسِنين (۱۰۵ صافات) عمل به حجت مهم است. فتوای مرجع اعلم جامع الشرایط برای ما حجت است. @mosabereh