eitaa logo
مهـــــدی موعـــــود
52 دنبال‌کننده
2هزار عکس
557 ویدیو
30 فایل
🤲 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🤲 🔶 برنامــــــــه این کانال: 🔸هر روز یک صفحه قــــــــرآن 🔸فـــــــرازی از نهــج البلاغــــــــــه 🔸و سخـــــنرانی های مذهــبی 📲 آی دی ارتباط 👇 @mahmoudkavianyzadeh
مشاهده در ایتا
دانلود
۵۵ مائده 💎💎💎💎💍💍💎💎💎💎 ✍در شأن نزول آيه آمده است: سائلى وارد مسجد صلى الله عليه وآله شد و از مردم درخواست كمك كرد. كسى چيزى به او نداد. عليه السلام در حالى كه به مشغول بود، در حال ، خود را به سائل بخشيد. در تكريم اين بخشش، اين آيه نازل شد. ماجراى فوق را ده نفر از اصحاب پيامبر مانند ابن عباس، عمّار ياسر، جابربن عبداللّه، ابوذر، اَنس بن مالك، بلال و... نقل كرده اند و شيعه و سنّى در اين شأن نزول، توافق دارند. (118) عمّار ياسر مى گويد: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آيه بود كه رسول خداصلى الله عليه وآله فرمود: «مَن كنتُ مولاه فعلىّ مولاه». (119) پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در ، براى بيان مقام حضرت على عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود. (120) و خود على عليه السلام نيز براى حقّانيّت خويش، بارها اين آيه را مى خواند. (121) كه خود شاهد ماجرا بوده است، در براى مردم داستان فوق را نقل مى كرد. (122) كلمه ى «ولىّ» در اين آيه، به معناى دوست و ياور نيست، چون دوستى و يارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان كه در حال ركوع انفاق مى كنند. عليه السلام فرمودند: منظور از «الّذين آمنوا...»، على عليه السلام و اولاد او، ائمّه عليهم السلام تا روز قيامت هستند. پس هركس از اولاد او به جايگاه امامت رسيد با اين ويژگى مثل اوست، آنان مى دهند در حال ركوع. (123) مرحوم فيض كاشانى در كتاب نوادر، حديثى را نقل مى كند كه بر اساس آن ساير امامان معصوم نيز در حال نماز و ركوع به فقرا صدقه داده اند كه اين عمل با جمع بودن كلمات «يقيمون، يؤتون، الراكعون» سازگارتر است. امام باقرعليه السلام فرمود: خداوند پيامبرش را دستور داد كه عليه السلام را مطرح كند و اين آيه را نازل كرد. (124) بهترين معرّفى آن است كه اوصاف وخصوصيّات كسى گفته شود ومخاطبان، خودشان مصداق آن را پيدا كنند. (آيه بدون نام بردن از على عليه السلام، اوصاف وافعال او را برشمرده است) امام صادق عليه السلام فرمود: على عليه السلام هزاران شاهد در غدير خم داشت، ولى نتوانست حقّ خود را بگيرد، در حالى كه اگر يك مسلمان دو شاهد داشته باشد، حقّ خود را مى گيرد! (125) در راستاى ولايت امام معصوم است. در مقبوله ى عمربن حنظله ازامام صادق عليه السلام مى خوانيم: بنگريد به آن كس كه حديث ما را روايت كند و در و ما نظر نمايد و احكام ما را بشناسد. پس به حكومت او راضى باشيد كه من او را بر شما حاكم قرار دادم. «فانّى قد جعلته عليكم حاكماً...». (126) ----- 118) الغدير، ج 2، ص 52، احقاق الحقّ، ج 2، ص 400 و كنزالعمّال، ج 6، ص 391. 119) تفسير الميزان. 120) تفسير صافى. 121) تفسير الميزان. 122) تفسير مجمع البيان. 123) كافى، ج 1، ص 288. 124) تفسير نورالثقلين وكافى، ج 1، ص 281. 125) تفسير نورالثقلين. 126) كافى، ج 1، ص 67.
۲۴ انفال 🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶🪶 ✍حيات، اقسام مختلفى دارد: 1⃣ حيات گياهى. «انّ اللّه يحيى الارض بعد موتها» (464) خداوند زمين را زنده مى كند. 2⃣ حيات حيوانى. «لمحيى الموتى» (465) خداوند مردگان را زنده مى كند. 3⃣ حيات فكرى. «مَن كان ميّتاً فأحييناه» (466) آن كه مرده بود و زنده اش كرديم. 4⃣ حيات ابدى. «قدّمت لحياتى» (467) كاش براى زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم. مقصود از حياتى كه با دعوت انبيا فراهم مى آيد، حيات حيوانى نيست، چون بدون دعوت انبيا نيز اين نوع حيات وجود دارد، بلكه مقصود حيات فكرى، عقلى ومعنوى، اخلاقى و اجتماعى و بالاخره حيات و زندگى در تمام زمينه ها مى باشد. البتّه ممكن است مراد از دعوت به حيات در اينجا (به دليل آن كه آيه در كنار آيات جنگ بدر آمده است)، دعوت به جهاد باشد. حيات انسان، در ايمان و عمل صالح است و خداوند و انبيا هم مردم را به همان دعوت كرده اند. «دعاكم لما يحييكم» اطاعت از فرامين آنان رمز رسيدن به زندگى پاك و طيّب است، چنانكه در جاى ديگر مى فرماید و طبق روايات شيعه وسنّى، يكى از مصاديق حيات طيّبه، پذيرش نداى پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله در مسأله ى بن أبى طالب عليهما السلام و اهل بيت اوست. (469) حايل و فاصله شدن خدا ميان انسان و قلبش، نشان دهنده ى حاضر و ناظر بودن خداوند در همه جا و احاطه ى او بر تمام موجودات است و اينكه قدرت و توفيق از اوست. از رگ گردن به ما نزديك تر است، فعاليّت عقل و روح نيز به دست اوست و اگر لطف او نبود، هرگز انسان به حقّانيّت حقّ و بطلان باطل پى نمى برد. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه يكى از مصاديق حايل بودن خدا بين انسان و دل او، مسأله ى محو و اثبات است؛ محو كفر و اثبات ايمان، محو غفلت و شك و تثبيت تذكّر و يقين. (470) در جاى ديگر فرمودند: خداوند نمى گذارد انسان، باطل را حقّ ببيند. (471) همچنين فرمودند: گاهى انسان با گوش، چشم، زبان و دست خود به چيزى علاقه دارد، ولى اگر آن را انجام دهد، قلبش با آن همراه نيست و مى داند آنچه ميل به آن داشته حقّ نيست. (472) و ممكن است حائل شدن، كنايه از مرگ باشد. ----- 464) حديد، 17 465) فصّلت، 39 466) انعام، 122 467) فجر، 24 468) نحل، 97 469) تفسير فرقان 470) تفسير فرقان 471) بحار، ج 5، ص 205 472) تفسير نورالثقلين 🌸 - تا از دنيا نرفته و فرصت داريم، حقّ را بپذيريم. (بنابراين كه حائل شدن خدا بين انسان و قلبش، كنايه از مرگ باشد). «استجيبوا... يحول بين المرء و قلبه» 🌸 - نه مؤمن مغرور شود ونه از كافر مأيوس گرديد، چون دلها به دست خداست و او مقلّب القلوب است. «يحول بين المرء و قلبه» 🌸 - هر فكر و انديشه اى كه بر دل انسان بگذرد، خداوند بدان آگاه است. «يحول بين المرء و قلبه» 🌸 - خداوند از هر چيزى به انسان نزديك تر است، حتّى از قلب او به خودش. «يحول بين المرء و قلبه»
۵۵ مائده 💎💎💎💎💍💍💎💎💎💎 ✍در شأن نزول آيه آمده است: سائلى وارد مسجد صلى الله عليه وآله شد و از مردم درخواست كمك كرد. كسى چيزى به او نداد. عليه السلام در حالى كه به مشغول بود، در حال ، خود را به سائل بخشيد. در تكريم اين بخشش، اين آيه نازل شد. ماجراى فوق را ده نفر از اصحاب پيامبر مانند ابن عباس، عمّار ياسر، جابربن عبداللّه، ابوذر، اَنس بن مالك، بلال و... نقل كرده اند و شيعه و سنّى در اين شأن نزول، توافق دارند. (118) عمّار ياسر مى گويد: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آيه بود كه رسول خداصلى الله عليه وآله فرمود: «مَن كنتُ مولاه فعلىّ مولاه». (119) پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در ، براى بيان مقام حضرت على عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود. (120) و خود على عليه السلام نيز براى حقّانيّت خويش، بارها اين آيه را مى خواند. (121) كه خود شاهد ماجرا بوده است، در براى مردم داستان فوق را نقل مى كرد. (122) كلمه ى «ولىّ» در اين آيه، به معناى دوست و ياور نيست، چون دوستى و يارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان كه در حال ركوع انفاق مى كنند. عليه السلام فرمودند: منظور از «الّذين آمنوا...»، على عليه السلام و اولاد او، ائمّه عليهم السلام تا روز قيامت هستند. پس هركس از اولاد او به جايگاه امامت رسيد با اين ويژگى مثل اوست، آنان مى دهند در حال ركوع. (123) مرحوم فيض كاشانى در كتاب نوادر، حديثى را نقل مى كند كه بر اساس آن ساير امامان معصوم نيز در حال نماز و ركوع به فقرا صدقه داده اند كه اين عمل با جمع بودن كلمات «يقيمون، يؤتون، الراكعون» سازگارتر است. امام باقرعليه السلام فرمود: خداوند پيامبرش را دستور داد كه عليه السلام را مطرح كند و اين آيه را نازل كرد. (124) بهترين معرّفى آن است كه اوصاف وخصوصيّات كسى گفته شود ومخاطبان، خودشان مصداق آن را پيدا كنند. (آيه بدون نام بردن از على عليه السلام، اوصاف وافعال او را برشمرده است) امام صادق عليه السلام فرمود: على عليه السلام هزاران شاهد در غدير خم داشت، ولى نتوانست حقّ خود را بگيرد، در حالى كه اگر يك مسلمان دو شاهد داشته باشد، حقّ خود را مى گيرد! (125) در راستاى ولايت امام معصوم است. در مقبوله ى عمربن حنظله ازامام صادق عليه السلام مى خوانيم: بنگريد به آن كس كه حديث ما را روايت كند و در و ما نظر نمايد و احكام ما را بشناسد. پس به حكومت او راضى باشيد كه من او را بر شما حاكم قرار دادم. «فانّى قد جعلته عليكم حاكماً...». (126) ☘کانال ما در پیامرسان ایتا و روبیکا 👇 ┏⊰✾🌹✾⊱━——━┓  @MowoodMahdi 🕋   ┗━━━━⊰✾🌹✾⊱┛