eitaa logo
مهـــــدی موعـــــود
52 دنبال‌کننده
2هزار عکس
556 ویدیو
30 فایل
🤲 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🤲 🔶 برنامــــــــه این کانال: 🔸هر روز یک صفحه قــــــــرآن 🔸فـــــــرازی از نهــج البلاغــــــــــه 🔸و سخـــــنرانی های مذهــبی 📲 آی دی ارتباط 👇 @mahmoudkavianyzadeh
مشاهده در ایتا
دانلود
۱۲ مائده 🍁🍁🍁🍁🪴🪴🍁🍁🍁🍁 ✍نقباى بنى اسرائيل، وزراى عليه السلام و سرپرستان دوازده طايفه از آنان بودند. از صلى الله عليه وآله روايت است كه فرمود: خلفاى پس از من دوازده نفرند، به تعداد نقباى بنى اسرائيل. (40) مخالفان راه اهل بيت، بسيار كوشيدند كه اين عدد را بر ، خلفاى بنى اميّه و خلفاى بنى عبّاس منطبق سازند، با اينكه با هيچ كدام جور در نمى آيد. و اين تلاش بيهوده در حالى است كه دهها حديث از زبان پيامبر خداصلى الله عليه وآله كه نام اين دوازده تن را در بردارد، در كتب معتبر شيعه و سنّى به چشم مى خورد كه نخستين آنان و آخرينشان عليه السلام است. ----- 40) مسند احمدبن حنبل، ج 1، ص 398 🛕 نماز، زكات، يارى انبيا و انفاق، در برنامه هاى اديان الهى ديگر نيز بوده است. «ميثاق بنى اسرائيل...» 🤲 كمك به خلق خدا، كمك به خداست. «أقرضتم اللّه» به جاى «اقرضتم النّاس» 🌾 قرض دادن بايد به شيوه اى نيكو باشد. (از مال خوب با نيّت خوب با سرعت و بدون منّت.) «قرضاً حسناً» 👌 قرار گرفتن موضوع قرض در كنار امورى مانند: نماز و زكات و ايمان به رُسل و يارى انبيا، وترتّب مغفرت وپاداش الهى بر آن، نشانگر اهميّت فوق العاده ى آن است. (قرض، شامل عموم كمك ها مى شود كه نمونه ى روشن و معمولى آن، وام دادن به مردم است. 💡 رهبر، اگر از خود مردم باشد، موفّق است. «بعثنا منهم» 🌾 بهشت را به «بها» دهند، نه بهانه. اگر نماز، زكات، ايمان، امداد و انفاق بود، بهشت هم هست. «لئن اقمتم الصّلوة... لاُدخلنّكم جنّات» 🍀 بهشت، جاى آلودگان نيست، ابتدا بايد پاك شد، آنگاه به بهشت رفت. «لاكفّرنّ... لاُدخلنّكم» 🌹 راه دستيابى به عفو خدا، ايمان و عمل صالح است. «لئن آمنتم... واقرضتم... لاكفّرنّ» 🌸 بعد از اخذ ميثاق و اتمام حجّت و بيان شرايط دريافت الطاف الهى، راه عذر و بهانه براى كسى نيست. «فمن كفر بعد ذلك منكم فقد ضلّ سواء السبيل» 🌺 هركس به دستورهاى الهى كفر ورزد، از مسير اعتدال خارج شده است. «فمن كفر... فقد ضلّ سواء السبيل» (آرى، اقامه ى نماز، پرداخت زكات، ايمان به انبيا و وفادارى به پيمان ها، راه ميانه است كه نافرمانان آن را گم كرده اند.) •┈••••✾•🌿🌺🌿•✾••••┈• 🏷 کانال مهدی موعود👇 🆔🕋 @MowoodMahdi 🕋
۱۸ مائده 🪴🪴🪴🪴🌳🌴🪴🪴🪴🪴 ✍هنگامى كه صلى الله عليه وآله جمعى از يهوديان را به دعوت كرد، گفتند: ما فرزندان و دوستان خداييم. (49) و خود را پسران واقعى خدا نمى دانستند، بلكه نوعى فرزند خواندگى تشريفاتى براى خود تصوّر مى كردند. قتل انبيا، كتمان بشارت ها به آمدن پيامبر اسلام، پيمان شكنى، تحريف كتب آسمانى، ، بهانه جويى، شكم پرستى، نمونه هايى از جنايات بنى اسرائيل است و كنده شدن كوه از جاى خود، چهل سال آوارگى، مسخ و ذلّت، نمونه هايى از كيفر الهى نسبت به آنان است. 👏 ، و حقّ را منحصر در خود و حزب و گروه خود دانستن، ممنوع است. «بل أنتم بشر ممّن خلق» 👌 هيچ فرد، قوم، نژاد و امّتى، نبايد مطمئن به آمرزش خدا باشد، چنانكه نبايد از رحمت او مأيوس باشد. «يغفر لمن يشاء ويعذّب من يشاء» •┈••••✾•🌿🌺🌿•✾••••┈• 🏷 کانال مهدی موعود👇 🆔🕋 @MowoodMahdi 🕋
۴۴ مائده 🦢🦢🦢🦢🦜🦜🦢🦢🦢🦢 ✍ «ربّانى» كسى است كه با «ربّ العالمين» پيوند خورده، با علم وعمل، خدايى شده وتربيت مردم را بر عهده دارد. از عليه السلام نقل شده كه فرمود: «أنَا ربّانىّ هذه الاُمّة» ربّانى اين امّت من هستم. (101) عليه السلام نيز فرمود: ربّانيّون، اهل بيت پيامبرعليهم السلام مى باشند. (102) چون عالمان در جامعه منشأ اثر نيكند، به آنان حِبْر و اَحبار گفته مى شود. به ابن عباس هم لقب «حِبر الاُمّة» داده اند. صلى الله عليه وآله فرمود: كسى كه حتّى به مقدار دو درهم ناحقّ كند، مشمول جمله ى آخر اين آيه مى شود. (103) «هم الكافرون» 🌺 ضمن توجّه به موجود، بايد از اصل كتب آسمانى تجليل كرد. «فيها هُدىً و نورٌ» ⚜ علماى هر امت، مسئول اجراى احكام الهى در ميان مردم هستند. (ولايت فقيه، ريشه در تمام اديان دارد 💡 نور و هدايت زمانى در جامعه جريان پيدا مى كند كه بر اساس كتاب آسمانى، قضاوت و حكومت شود. «فيها هدىً و نور يحكم بها» 👌 عالمان و ، دو رسالت بزرگ بر دوش دارند: الف: حكم خدا را از ترس مردم تغيير ندهند. ب: به طمع مال دنيا، دچار كتمان و لغزش نشوند. 🍁 انحراف در قضاوت، كفر است 🌾 در قضاوت، صراحت، جرأت وقاطعيّت لازم است ونبايد تحت تأثير تهديد و جوّسازى ها قرار گرفت. 🌸 تحريف، سكوت، كتمان و حكم به غير فرمان خدا، اگرچه به قيمت بدست آوردن همه ى دنيا باشد خسارت است. 🌹 كسى كه شرايط قضاوت به حقّ برايش فراهم شود، ولى خود را منزوى كند كفر ورزيده است. ✅ درآمد حاصل از قضاوت ناحقّ، درآمدى نامشروع است. 🍀 ترس و حرص سبب انحراف در قضاوت و انحراف در قضاوت سبب كفر است.
۴۹ مائده 🔴🟠🟡🟢🔵🟣⚫️⚪️🟤 ✍در شأن نزول آيه گفته اند: جمعى از دانشمندان ، به صلى الله عليه وآله گفتند: اگر در فلان مسأله ى اختلافى ميان ما و ديگران، به نفع ما داورى كنى، ما ايمان مى آوريم و در پى ما همه ى يهود نيز ايمان خواهند آورد. اين آيه نازل شد و پيامبر را از اين توطئه آگاه ساخت. ⚖ داورى و قضاوت از شئون پيامبرى است. «و ان احكم بينهم» 📖 اساس قضاوت و حكومت، قانون خداست. «وان احكم بينهم بما انزل اللَّه» 🔗 در مسائل مهم وحياتى، تكرار تذكّر ضرورى است. (تنها به حكم خدا داورى كن واز هوس هاى مردم پيروى مكن» در اين آيه وآيه قبل تكرار شده است) 🖤 توجّه به خواسته هاى نفسانى مردم يكى از خطرهاى بزرگ براى و است. «و لاتتّبع اهواءهم» 📝 مراقب فرهنگى دشمنان باشيم. «واحذرهم أن يفتنوك» ✳️ وقتى رسول خدا صلى الله عليه وآله بايد از توطئه هاى كفّار در بيم باشد، تكليف ديگران روشن است. «واحذرهم أن يفتنوك» ✅ هدف وسيله را توجيه نمى كند. نبايد به خاطر مسلمان شدن گروهى، از داورى و قضاوت ناروا كمك گرفت. (با توجّه به شأن نزول)
۵۵ مائده 💎💎💎💎💍💍💎💎💎💎 ✍در شأن نزول آيه آمده است: سائلى وارد مسجد صلى الله عليه وآله شد و از مردم درخواست كمك كرد. كسى چيزى به او نداد. عليه السلام در حالى كه به مشغول بود، در حال ، خود را به سائل بخشيد. در تكريم اين بخشش، اين آيه نازل شد. ماجراى فوق را ده نفر از اصحاب پيامبر مانند ابن عباس، عمّار ياسر، جابربن عبداللّه، ابوذر، اَنس بن مالك، بلال و... نقل كرده اند و شيعه و سنّى در اين شأن نزول، توافق دارند. (118) عمّار ياسر مى گويد: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آيه بود كه رسول خداصلى الله عليه وآله فرمود: «مَن كنتُ مولاه فعلىّ مولاه». (119) پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در ، براى بيان مقام حضرت على عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود. (120) و خود على عليه السلام نيز براى حقّانيّت خويش، بارها اين آيه را مى خواند. (121) كه خود شاهد ماجرا بوده است، در براى مردم داستان فوق را نقل مى كرد. (122) كلمه ى «ولىّ» در اين آيه، به معناى دوست و ياور نيست، چون دوستى و يارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان كه در حال ركوع انفاق مى كنند. عليه السلام فرمودند: منظور از «الّذين آمنوا...»، على عليه السلام و اولاد او، ائمّه عليهم السلام تا روز قيامت هستند. پس هركس از اولاد او به جايگاه امامت رسيد با اين ويژگى مثل اوست، آنان مى دهند در حال ركوع. (123) مرحوم فيض كاشانى در كتاب نوادر، حديثى را نقل مى كند كه بر اساس آن ساير امامان معصوم نيز در حال نماز و ركوع به فقرا صدقه داده اند كه اين عمل با جمع بودن كلمات «يقيمون، يؤتون، الراكعون» سازگارتر است. امام باقرعليه السلام فرمود: خداوند پيامبرش را دستور داد كه عليه السلام را مطرح كند و اين آيه را نازل كرد. (124) بهترين معرّفى آن است كه اوصاف وخصوصيّات كسى گفته شود ومخاطبان، خودشان مصداق آن را پيدا كنند. (آيه بدون نام بردن از على عليه السلام، اوصاف وافعال او را برشمرده است) امام صادق عليه السلام فرمود: على عليه السلام هزاران شاهد در غدير خم داشت، ولى نتوانست حقّ خود را بگيرد، در حالى كه اگر يك مسلمان دو شاهد داشته باشد، حقّ خود را مى گيرد! (125) در راستاى ولايت امام معصوم است. در مقبوله ى عمربن حنظله ازامام صادق عليه السلام مى خوانيم: بنگريد به آن كس كه حديث ما را روايت كند و در و ما نظر نمايد و احكام ما را بشناسد. پس به حكومت او راضى باشيد كه من او را بر شما حاكم قرار دادم. «فانّى قد جعلته عليكم حاكماً...». (126) ----- 118) الغدير، ج 2، ص 52، احقاق الحقّ، ج 2، ص 400 و كنزالعمّال، ج 6، ص 391. 119) تفسير الميزان. 120) تفسير صافى. 121) تفسير الميزان. 122) تفسير مجمع البيان. 123) كافى، ج 1، ص 288. 124) تفسير نورالثقلين وكافى، ج 1، ص 281. 125) تفسير نورالثقلين. 126) كافى، ج 1، ص 67.
۸۷ مائده 🌾🌾🌾🌾🍁🍁🌾🌾🌾🌾 ✍روزى صلى الله عليه وآله از و صحنه هاى محشر سخن مى گفت. مردم چنان منقلب شده و گريستند كه بعضى تصميم گرفتند ديگر غذاى خوب نخورند و آسايش را بر خود سازند، روزه بگيرند، همسران خود را ترك كنند، شبها كمتر بخوابند و بر اين تصميم، خوردند. پيامبر صلى الله عليه وآله كه مطلع شد، مردم را در مسجد جمع كرد و فرمود: من غذا مى خورم، شبها مى خوابم و همسرانم را رها نمى كنم. دين ما آيين انزوا و رهبانيّت نيست، رهبانيّت امّت من است، هر كس بر خلاف روش من برود مسلمان نيست. (166) برخى گفتند: نسبت به سوگندهايى كه خورديم چه كنيم؟ آيات بعدى نازل شد. حرام دانستن ها يا همراه با اعتقاد به حرمت است كه وحرام مى باشد و يا بدون عقيده به حرمت است كه تنها خود بهره نمى گيرد كه باز هم مورد نهى است. ، تسليم فرمان الهى است، نه حلال ها را از پيش خود حرام مى سازد، نه نسبت به حرام ها چنين است. - اهل ايمان بايد از چيزهاى پاكيزه و طيّبات استفاده كنند. - خوردنى ها، پوشيدنى ها و لذايذ حلال، براى انسان آفريده شده است. «لكم» - ايمان، با افراط وتفريط سازگار نيست. «يا ايّها الّذين آمنوا... لاتعتدوا...» - در بهره گيرى از حلال ها، اسراف و زياده روى نكنيم. «لا تعتدوا»
۹۰ مائده ⛔️چگونه شد؟! ✍عرب، به شعر و شراب، علاقه ى شديد داشت، به همين جهت تحريم شراب به صورت انجام گرفت. در ابتدا آيه آمد كه از خرما و انگور مى توان هم رزق خوب تهيه كرد، هم شرابى مست كننده، (177) در آيه اى ديگر به منافع قمار و شراب و بيشتر بودن گناه آن از منافعش اشاره كرد. (178) بعداً آيه آمد كه در حال مستى نماز نخوانيد. (179) سپس آيه ى فوق نازل شد كه آن را پليد و عملى شيطان دانسته و دستور اجتناب از آن را صادر كرد عليه السلام درباره ى فرمود: «كلّ مسكر... اذا اخمر فهو حرام» (182) هر چيزى كه انسان را مست كند، حرام است. صلى الله عليه وآله فرمود: به هر وسيله اى باشد حتّى گردو، حرام است. (183) در حديث آمده است: «شارب الخمر كعابد الوثن» (184) شرابخوار، مثل بت پرست است. در شراب، هر نوع همكارى در توليد، توزيع ومصرف آن حرام است. امام باقرعليه السلام از پيامبرصلى الله عليه وآله نقل مى كند كه آن حضرت ده گروه را كه به نحوى در شرابخوارى مؤثّرند، لعنت كرد: (185) آنكه نهال انگور را مى كارد، آنكه به ثمر مى رساند، سازنده، نوشنده، ساقى، حمل كننده، دريافت كننده، فروشنده و خريدار و هر كس كه به نحوى از درآمد آن بهره مند مى شود، ملعون است. - ايمان، با شراب خوارى و قماربازى سازگارى ندارد. - شراب و قمار، در رديف بت پرستى است. - نه تنها شراب نخوريد، گرد آن هم نرويد. - لقمه ى حلال و دورى از حرام خوارى، در سعادت و رستگارى انسان مؤثّر است.
۱۱۴ مائده 🌾🌾🌾🌾🌸🍁🌾🌾🌾🌾 - به اولياى خداوند براى قضاى حوائج، جايز است - در ، خدا را با ادب كامل و با صفت مناسب با خواسته، صدا بزنيم. - به درخواست هاى مادى جهت معنوى دهيم. - به توجّه كنيم و به سراغ ديگران نرويم. «و انت خير الرّازقين» ۱۱۵ مائده ✍داستان نزول به صورتى كه در قرآن آمده است، در نيامده است. (218) بعضى گفته اند با شنيدن تهديد الهى، تقاضاى خويش را پس گرفتند و مائده نازل نشد، ولى اين، بر خلاف ظاهر آيه و گفته ى روايات است. عبارت «انّى منزّلها» نزول حتمى است نه وعده ى نزول. (219) در روايات آمده است: پس از نزول مائده، برخى كافر شده و به صورت درآمدند. (220) در بعضى روايات مى خوانيم كه آنچه نازل شد نان و گوشت بود. (221) اگر براى ياران عليه السلام غذاى آسمانى نازل شد، طبق روايات، براى صلى الله عليه وآله هم نازل گرديد كه منشأ عليها السلام شد
۱۲۵ انعام 🌸🌸🌸🌹🌹🌹🌸🌸🌸 صلى الله عليه وآله فرمود: نشانه ى شرح صدر چند چيز است: توجّه و گرايش خاضعانه به سوى آخرت و دورى از دنياى حيله گر و آمادگى براى مرگ قبل از آنكه فرصت را از دست بدهد. (470) مراد از هدايت و ضلالت الهى، فراهم كردن اسباب هدايت براى شايستگان و از بين بردن اسباب، براى نااهلان است. منظور از «صدر»، روح و دل است. مراد از شرح صدر، گسترش افق عقل و فكر بلندى روح، براى پذيرش حقّ و هدايت است و اين نيازمند گذشتن از هوسها و تمنيات دل است. آنكه شرح صدر نداشته باشد، همواره در لاك خود مى ماند و بيرون نمى آيد. نتيجه ى شرح صدر، بصيرت و نورانيّت همراه با قلب رقيق و حقّ پذير است. اين آيه يكى از است كه عوارض صعود به آسمان را بيان كرده و مى فرمايد: كسى كه حاضر به پذيرش حقّ نگردد، روحش تنگ و كم ظرفيت مى شود، همانند كسى كه مى خواهد به آسمان برود كه به علّت سنگينى و فشردگى هوا و نبود اكسيژن، سينه اش تنگ و تنفّسش سخت مى شود. عليه السلام فرمود: نشانه ى سعه صدر، تسليم خدا بودن، اطمينان به او داشتن و دلگرم شدن به وعده هاى الهى است و نشانه ضيق صدر، ترديد و اضطراب است. (472) از سنّت هاى الهى آن است كه براى پاكدلان حقّ پذير، شرح صدر قرار دهد و لجوجانِ گريزان از ايمان را گرفتار سلب توفيق و رجس سازد. همين كه مأمور تبليغ شد، در اوّلين دعاى خود از خداوند خواست: «ربّ اشرح لى صدرى» (473) ولى پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله بدون درخواست، خداوند به او سعه ى صدر عطا كرد. «ألم نشرح لك صدرك» (474). - قبول حق، ظرفيّت و زمينه درونى مى خواهد. «يشرح صدره للاسلام - منحرفان هر چند به ظاهر، خود را در گشايش و آرامش ببينند، ولى در واقع گرفتار تنگناها و فشارند. «ضيّقاً حرجاً» - كسى كه به حقّ ايمان نياورد، به تدريج آلوده مى شود. «كذلك يجعل اللَّه الرِّجس على الّذين لايؤمنون»
۱۵۹ انعام 🌸🌺🌸🌺🌾🌾🌸🌺🌸🌺 : آفت امت‌های خداپرست تفرقه افكنى در دين، يعنى بدعت گذارى و تفسير دين به رأى خود كه در قرآن و حديث، شديدترين تعبيرات، درباره اين گونه كسان آمده است. به برخى از اين نمونه ها توجّه كنيد: * مى گويد: واى بر آنان كه با دست خود مطلبى مى نويسند، سپس مى گويند: اين از طرف است. (519) * مى فرمايد: هرگاه بدعتى آيد، سنّتى مى رود. (520) و يكى از وظايف انبيا و علما، بدعت زدايى و جلوگيرى از تحريف هاست. (521) * در روايات آمده است: توبه ى صاحب بدعت، پذيرفته نمى شود. (522) * خداوند، هيچ عملى را از بدعتگذار قبول نمى كند. (523) * كسى كه به بدعتگذار احترام گذارد يا لبخندى بزند، در فروپاشى دين گام برداشته است. * صلى الله عليه وآله فرمود: هرگاه در ميان امّتم اختلاف شد، هر كس طبق سنّت و گفته من عمل كند و سراغ راه و روش ديگران نرود، پاداش صد شهيد خواهد داشت. (524) * در قرآن، بارها از يهود، به خاطر تحريف هايى كه علمايشان در دين پديد آوردند انتقاد شده است. درباره عليه السلام هم مى خوانيم: وقتى از كوه طور برگشت و انحراف و گوساله پرستى قوم خود را ديد، از فرط ناراحتى را بر زمين افكند و ريش برادرش را كه جانشين او بود گرفت و گفت: چرا امّتم منحرف شدند؟ در پاسخ گفت: ترسيدم اگر براى جلوگيرى از انحرافشان شدّت عمل به خرج دهم، مردم متفرّق شوند و تو بگويى چرا مردم فرقه فرقه شدند (تفرقه اى كه با بازگشت تو هم قابل اصلاح نباشد). اين آيات و روايات، مسئوليّت سنگين دين شناسان را در حفظ اصالت مكتب و مقابله با انحرافات فكرى، در عين حفظ وحدت اجتماعى امّت، بیان می کند - از عوامل تفرقه و جدايى، تغيير و تحريف در مكتب است. «انّ الّذين فرّقوا دينهم و كانوا شيعاً» - تفرقه افكنى در دين، نوعى شرك است.
۱۳۱ اعراف 🍀🍀🍀🍀🌹🍀🍀🍀🍀 و تفأل از دیدگاه اسلام ✍«يَطيّروا» از «تَطَيُّر»، به معناى فال بد زدن است. چون عرب ها اغلب فال بد را از طريق پرواز پرنده يا صداى آن مى دانستند، به هر گونه فال بد «طَيَره» مى گويند. (232) در آيات ديگر نيز فال بد در مورد پيامبران حتّى صلى الله عليه وآله مطرح شده است. (233) فال بد، در پيدايش حوادث و پيش آمدها، هيچ اثر طبيعى و منطقى ندارد، امّا آثار روانى بسيارى دارد. در روايات مى خوانيم: فال بد، نوعى شرك به خداست و هرگاه فال بد زديد، به كار خود ادامه دهيد و به آن اعتنا نكنيد. عليه السلام فرمودند: فال بد، اثرش به همان اندازه است كه آن را مى پذيرى؛ اگر آن را سبك بگيرى، كم اثر خواهد بود و اگر آن را محكم بگيرى، پر اثر و اگر به آن اعتنا نكنى، هيچ اثرى نخواهد داشت. (234) فال بد، در ميان تمام اقوام و ملل گذشته و حال وجود داشته و دارد و موجب بدبينى و ركود كارها مى شود، لذا از آن نهى شده است، امّا فالِ نيك چون سبب حركت و عشق و اميد است، اشكالى ندارد. (235) - فرعونيان، تنها خود را شايسته و حقّ كاميابى را مخصوص خود مى دانستند. «قالوا لنا هذه» - ريشه ى خرافات و فال بد، جهل است. «يطيّروا... لكن اكثرهم لا يعلمون»
۵۵ مائده 💎💎💎💎💍💍💎💎💎💎 ✍در شأن نزول آيه آمده است: سائلى وارد مسجد صلى الله عليه وآله شد و از مردم درخواست كمك كرد. كسى چيزى به او نداد. عليه السلام در حالى كه به مشغول بود، در حال ، خود را به سائل بخشيد. در تكريم اين بخشش، اين آيه نازل شد. ماجراى فوق را ده نفر از اصحاب پيامبر مانند ابن عباس، عمّار ياسر، جابربن عبداللّه، ابوذر، اَنس بن مالك، بلال و... نقل كرده اند و شيعه و سنّى در اين شأن نزول، توافق دارند. (118) عمّار ياسر مى گويد: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آيه بود كه رسول خداصلى الله عليه وآله فرمود: «مَن كنتُ مولاه فعلىّ مولاه». (119) پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در ، براى بيان مقام حضرت على عليه السلام اين آيه را تلاوت فرمود. (120) و خود على عليه السلام نيز براى حقّانيّت خويش، بارها اين آيه را مى خواند. (121) كه خود شاهد ماجرا بوده است، در براى مردم داستان فوق را نقل مى كرد. (122) كلمه ى «ولىّ» در اين آيه، به معناى دوست و ياور نيست، چون دوستى و يارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان كه در حال ركوع انفاق مى كنند. عليه السلام فرمودند: منظور از «الّذين آمنوا...»، على عليه السلام و اولاد او، ائمّه عليهم السلام تا روز قيامت هستند. پس هركس از اولاد او به جايگاه امامت رسيد با اين ويژگى مثل اوست، آنان مى دهند در حال ركوع. (123) مرحوم فيض كاشانى در كتاب نوادر، حديثى را نقل مى كند كه بر اساس آن ساير امامان معصوم نيز در حال نماز و ركوع به فقرا صدقه داده اند كه اين عمل با جمع بودن كلمات «يقيمون، يؤتون، الراكعون» سازگارتر است. امام باقرعليه السلام فرمود: خداوند پيامبرش را دستور داد كه عليه السلام را مطرح كند و اين آيه را نازل كرد. (124) بهترين معرّفى آن است كه اوصاف وخصوصيّات كسى گفته شود ومخاطبان، خودشان مصداق آن را پيدا كنند. (آيه بدون نام بردن از على عليه السلام، اوصاف وافعال او را برشمرده است) امام صادق عليه السلام فرمود: على عليه السلام هزاران شاهد در غدير خم داشت، ولى نتوانست حقّ خود را بگيرد، در حالى كه اگر يك مسلمان دو شاهد داشته باشد، حقّ خود را مى گيرد! (125) در راستاى ولايت امام معصوم است. در مقبوله ى عمربن حنظله ازامام صادق عليه السلام مى خوانيم: بنگريد به آن كس كه حديث ما را روايت كند و در و ما نظر نمايد و احكام ما را بشناسد. پس به حكومت او راضى باشيد كه من او را بر شما حاكم قرار دادم. «فانّى قد جعلته عليكم حاكماً...». (126) ☘کانال ما در پیامرسان ایتا و روبیکا 👇 ┏⊰✾🌹✾⊱━——━┓  @MowoodMahdi 🕋   ┗━━━━⊰✾🌹✾⊱┛