eitaa logo
نحو کاربردی/ سید حسین ایرانی
30.2هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
217 ویدیو
70 فایل
خرید مستقیم از ادمین تخفیف دارد👇 @ostad_shoo سایت محصولات👇 https://ketabresan.net/w/U51Nt 📚محصولات👇 @mahsolatekarbordi 🎬 آموزش👇 eitaa.com/nahvekarbordi/6846 حمایت👇 6037697443586943 تبلیغات👇 https://eitaa.com/joinchat/3401646237C068eb0a641
مشاهده در ایتا
دانلود
🌸اعراب منادای مبنی هرگاه منادای مفرد معرفه قبل از ورود به اسلوب ندا مبنی باشد، در اسلوب ندا نیز مبنی بر ضم خواهند شد، نظیر اسمای اشاره یا اسمای موصول، مثلاً گفته شود: «یا هذا»، «یا مَنْ أظهر الجمیل»، چون این کلمات از قبل مبنی بوده‌اند، مثل «هذا» یا «من» که مبنی بر سکون‌اند، این‌گونه واژه‌ها در اصطلاح مبنی بر ضم تقدیری خوانده می‌شوند؛ برای مثال، «هذا»: منادی مفرد معرفه، مبنیٌ علی الضمِّ المقدَّرِ في محلِ النصب؛ یا «مَنْ»: منادی مفرد معرفه، مبنیٌ علی الضم المقدر فی محلِ النصب. در کتابهای نحو کاربردی از خواندن ادبیات لذت ببرید. ✍️جهت تهیه کتاب «نحو کاربردی» به ادمین مراجعه کنید. https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9 مطالب کانال را با ذکر نشانی بیان کنید. به کانال نحو کاربردی بپیوندید.👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9
⁉️ 📌 💬 سؤال: نحویون بر این باورند که فقط «اسم» می تواند منادی واقع شود، به همین جهت منادی واقع شدن را از علائم و خواصّ اسم شمرده اند. پس چطور در آیۀ «يا لَيْتَني‏ كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظيماً» (النساء: 73)، حرف نداء (یا) بر حرف (لیت) داخل شده است، نه اسم؟ 📝 جواب: 🔸 گاهی در کلام عرب، حرف نداء (یا) بر غیر اسم داخل شده است، همچون «فعل»، «حرف» و «جملۀ اسمیه»؛ در توجیه این امر 3 مبنا وجود دارد: 1️⃣ برخی این موارد را از جمله مصادیق حذف منادی می دانند؛ پس در حقیقت «یا» بر منادای محذوف داخل شده که اسم است، نه چیز دیگر. و منادای محذوف چیزی است که با معنا سازگاری داشته باشد، مانند: «یا قومِ»، «یا رجلُ» و... 2️⃣ بعضی دیگر، حرف «یا» در این موارد را دانسته اند نه نداء. 3️⃣ و برخی قائل به تفصیل شده اند؛ یعنی اگر بعد از «یا» دعا یا امر باشد، «یا» حرف نداست و منادی محذوف، چرا که نداء قبل از این دو زیاد واقع می شود، مانند: « يا مالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنا» (الزخرف: 77)؛ «یا آدمُ اسکُن» (البقرة: 35). و در غیر اینصورت حرف تنبیه است. 🔆 قول دوّم از جهت اینکه نیاز به تکلّف تقدیر ندارد از قول اوّل بهتر است، اما از آنجا که گاهی قبل از «یا»، حرف تنبیهی چون «ألا» آمده است (مانند: ألا يا اسقياني قبل غارة سنجال) و اجتماع دو حرف از یک سنخ در کلام عرب ممکن نیست، در این موارد نمی تواند «یا» حرف تنبیه باشد؛ لذا قول به تفصیل ارجح است. 📖 النّص: «إذا ولي «يا» ما، ليس بمنادى كالفعل‏... و الحرف‏... و الجملة الاسمیة...، قيل: هي للنداء، و المنادى محذوف، و قيل: هي لمجرّد التنبيه‏...، و هو أفضل من تكلّف التقدير...، و قال ابن مالك: إن وليها دعاء... أو أمر...، فهي للنداء، لكثرة وقوع النداء قبلهما...، و إلا فهي للتنبيه‏». ☑️ ر.ک: 📚 الحدائق الندیّة، ص 72 📚 مبادی العربیة، ج4، ص 279 🆔 @arabbic در کتابهای نحو کاربردی، لذت خواندن ادبیات را بچشید. https://eitaa.com/joinchat/3737649200C929d332cc9