این متن را یک سال پیش نوشتم.
#بازنشر
کشته شدگان برای فرانسه
در شهر نانت فرانسه به دیواری سنگی رسیدیم که نام تمامی کشتگان این شهر از زمان جنگهای جهانی بر آن حک شده بود. بالای این اسامی نوشته کشته شدگان برای فرانسه... دقیقا در روزی آنجا بودیم که یک روز مقدس برای مسیحیان است. روز گرامیداشت کشته شدگان در راه فرانسه که توسط کشیشی نام گذاری شده است و یک تعطیلی رسمی مذهبی است.
برایم چند نکته جالب بود:
ـ تعداد زیادی از این کشته ها در داخل فرانسه کشته نشده بودند، بلکه در خارج از مرزهای فرانسه جان داده بودند. مثلا بخشی را نوشته بود آفریقای جنوبی. حالا اینکه اینها در آفریقا چه می کردند و فرانسه با نگاه استعماری آنجا حضور داشته و آن کشورها را مستعمره خود قرار داده و در واقع سربازانش برای این اهداف جان دادند بماند...
ـ این اسامی در سطح شهر قرار داده شده بود که مردم هر روز با آن مواجه شوند.
ـ یک روز مشخص کنند برای گرامی داشت این کشته شدگان و شکل ارزشی به آن بدهند.
در ایران با یک دیدگاه کلیشه ای، ناپخته و غیرجهانی، برخی با بیان اینکه چراغی که به ایران رواست به سوریه حرام است نخواستند یا نتوانستند دقت کنند که چه کار مهمی کردند آنها که از زندگی خود با همه دوست داشتنی هایش گذشتند و در اوج جوانی به فراتر از مرزها سفر کردند و با نثار جان خود، با یک تیر چند نشان زدند. حالا بماند که بین نیت ها و شخصیت های اینان و آنان فاصله ی آسمان تا زمین است...
یک. جنگ را کیلومتر ها دور از مرز ایران نگه داشتند.
دو. از حرم بهترین های روی زمین محافظت کردند و این نهایت زیبایی یک عقیده است که نه تنها از فکر و راه ارزشهایمان دفاع می کنیم، از مظاهر آن نیز دفاع می کنیم.
سه. در نبرد بین حق و باطل که مرز پذیر نیستند، ثابت کردند که هرجا مقاومت و مبارزه با باطل باشد، ماهستیم.
چهار. عملی نه شعاری مظلومیت و غربت مردم جهان برایشان مهم بوده است و به دفاع از زن و بچه های غریب شتافتند که انسانیت مرز نمی شناسد...
اگر برخی مردم ما افق دیدشان جهانی شود، دیگر انقدر برایشان عجیب و تعجب آور نخواهد بود که چرا سربازان ما فراتراز مرزها نقش ایفا کنند. یعنی حتی اگر نگاه دنیایی صرف هم داشته باشند باز باید دایره دیدشان را وسیع تر کنند.
به نظر باید بر مبانی فکر مردم کشورمان بیشتر کار کنیم، خیلی باید ذهنها بسته باشد که در جهانی که همه افقی جهانی دارند و جهانی می اندیشند، برخی فقط افق دیدشان حل مشکلات داخلی باشد و تصور کنند مشکلات محدود به همین چهارچوب می ماند.
نمی دانم در سطح شهرهای کشورمان هم، چنین دیوارهایی داریم یا نه... اما در گوشه ای از این شهرها ابرمردانی آرام گرفته اند که دلواپس ترین های این مردم نسبت به ایمان، امنیت و آزادگی و استقلال کشورشان بوده اند. و مرد عمل بودند نه حرف.
تصویر پیوست شده دیوار شهر نانت است و تصویر دیگر، بخشی از بهشت معصومه سلام الله علیهم قم است که سال ۱۳۹۵ چند ردیف بیشتر نداشت...
همه ی اینها جان داده های راه خدا یعنی راه دفاع از حق و حقیقت و انسانیت و امنیت مردم کشور خود و مظلومین جهان هستند، به دور از اهداف استعماری...
کدام یک بیشتر ارزش احترام دارد؟ باید نامشان، یادشان، کارشان و اهدافشان زنده نگه داشته شود، که رهبر فرزانه #کشورم_ایران فرمود: این کار کم از شهادت نیست...
#ذکر_ایام_الله
#باید_قوی_شویم
#رزمندگان_بدون_مرز
🌸 مشاهدات، تجارب و یادداشت های یک دانشجوی ایرانی 🇮🇷 در فرانسه
@ninfrance
تا انتهای افق
تا حالا در چند فیلم فرانسوی که با موضوعی داستانی، زمان قدیم را به تصویر میکشد و روایت می کند، توجهم
بازگشت به مدارس تک جنسیتی
( یعنی قبلا مدارس فرانسه تفکیک جنسیتی داشته)
#بازنشر
در حال بررسی مقالات به روز اساتید فرانسوی با موضوع آموزش بودم که در مجله ی آموزش و پرورش فرانسه مقاله ای را دیدم با عنوان:
Le retour de la non-mixité à l’école. État des recherches, maintien des tabous et « doing gender
که مدرسه بدون اختلاط را مورد بررسی قرار داده است.
در چکیده مقاله آمده است: با توجه به تداوم نابرابری جنسیتی در مدارس؛ چشم انداز، بازگشت به مدارس غیر مخلوط است که در برخی کشورها در حال اجرا است. ریشه این بحث، ایجاد مشکلات در اختلاط جنسیتی در مدارس و تفاوت های بین مغز زن و مرد و تفاوت های روانشناختی است.
آن چه در این مقاله برای من جالب بود استفاده از کلمه بازگشت است. Le retour
یعنی ظاهرا در گذشته در مدارس اروپایی هم این تفکیک وجود داشته است. اما با عقل بشری تشخیص داده اند که این ناعدالتی است و برابری یعنی زن و مرد به شکل مساوی و مشابه از هر امکانی بهره مند شوند و باید از هر دو جنس یک انتظار را داشت اما با گذشت سالیان سال دارند به این نتیجه می رسند که آسیب این کار بیش از فواید آن شده است و بهتر است تجدید نظر شود...
در کتاب "نظام حقوق زن در اسلام" نوشته علامه مرتضی مطهری آمده است که زن و مرد جسمی و روحی، تفاوت در خلق شدن دارند و به همین خاطر عدالت واقعی آن است که هر کدام مطابق با شاکله وجودشان از این دنیا بهره ببرند (حقوق) و متناسب با استعدادهایشان از آن ها انتظار فعالیت و رشد و تکامل داشت (تکالیف).
لذا اسلام با مساوات به معنای اینکه زن و مرد فارغ از جنسیت دارای حق و تکلیف مساوی هستند موافق است اما با تشابه موافق نیست. چون زن و مرد یک شکل نیستند که از آنها مثل هم انتظار داشته باشیم مثل هم به آنها تکلیف کنیم و مثل هم به آنان حقوق ارائه دهیم...
بشر تصمیم گرفت معرفت شناسی وحیانی را کنار بگذارد و با عقل خود به نتیجه برسد؛ عقل مستقل... خب معلوم نیست چقدر انسان بالقوه دیگر باید قربانی شوند تا بلاخره به جواب درست برسند.
🌸مشاهدات و تجارب یک دانشجوی ایرانی 🇮🇷 در فرانسه
@ninfrance
لینک مقاله فوق الذکر:
https://journals.openedition.org/rfp/4983