#اخلاق_فطری 🔴امیر المؤمنين علیه السلام هم می‌فرماید: اَلْغِنَی یُطْغِی. [۱] غنا طغیان می‌آورد. و نیز می‌فرماید: اِسْتَعِیذُوا بِاللَّهِ مِنْ سَکْرَهِ اَلْغِنَی فَإِنَّ لَهُ سَکْرَهً بَعِیدَهَ اَلْإِفَاقَهِ[۲] از مستی غنا و توانگری به خدا پناه برید؛ زیرا سلامتی از مستي توانگری طول می‌کشد. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: خدای تعالی در مناجات به حضرت موسی علیه السلام فرمود: یا موسى.. لَا تَغْبِطْ أَحَداً بِكَثْرَةِ الْمَالِ فَإِنَّ مَعَ كَثْرَةِ الْمَالِ تَكْثُرُ الذُّنُوبُ لِوَاجِبِ الْحُقُوقِ؛ [۳] ای موسی... به هیچ کس به خاطر کثرت و زیادی مالش غبطه نخور؛ زیرا با کثرت مال، حقوق واجب پایمال شده زیاد می‌شود. امیر المؤمنین علیه السلام می‌فرماید: وَاعلَموا أنَّ كَثرَةَ المالِ مَفسَدَةٌ لِلدّينِ مَقساةٌ لِلقُلوبِ [۴] و بدانید که زیادی مال دین را تباه می‌کند و باعث قساوت دل‌ها می‌شود. 📚[۱]: تصنيف الغرر، ص ۳۶۹. 📚[۲]: همان، ص ۳۷۰. 📚[۳]: الكافی، ج ۲، ص ۱۳۵؛ بحارالانوار، ج ۷۰، ص ۷۳. 📚[۴]: تحف العقول، ص ۱۹۹؛ بحارالانوار، ج ۱، ص ۱۷۵. اخلاق فطری ، ص ۱۶۸ ، ۱۶۹ کانال رسمی استاد محمد بیابانی اسکوئی https://eitaa.com/joinchat/1465450678C012e77867a

#اخلاق_فطری 🔴رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: يَا عَلِيُّ ثَلاَثَةٌ مُجَالَسَتُهُمْ تُمِيتُ القَلبَ مُجَالَسَةُ اَلْأَنْذَالِ وَ مُجَالَسَةُ اَلْأَغْنِيَاءِ اَلْحَدِيثُ مَعَ اَلنِّسَاءِ [۱] یا علی، مجالست با سه طایفه دل آدم را می‌میراند: مجالست با آدم‌های پست و گفتگو با زنان و مجالست با توانگران. امام رضا علیه السلام فرمود: لاَ یَجْتَمِعُ اَلْمَالُ إِلاَّ بِخِصَالٍ خَمْسٍ: بِبُخْلٍ شَدِیدٍ وَو أَمَلٍ طَوِیلٍ وَ حِرْصٍ غَالِبٍ وَ قَطِیعَهِ اَلرَّحِمِ وَ إِیثَارِ اَلدُّنْیَا عَلَی اَلْآخِرَهِ [۲] مال جمع نمی شود، جز با پنج خصلت: با بخلی شدید و آرزویی طولانی و طمعی چیره شونده و قطع رحم و ترجیح دادن دنیا بر آخرت. امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید: اَلْمَالُ مَادَّهُ اَلشَّهَوَاتِ [۳] مال سرچشمه شهوت هاست. و نیز می‌فرماید: اَلْمَالُ یُقَوِّی اَلْآمَالَ [۴] مال آرزوها را تقویت می‌کند. و می‌فرماید: کَثْرَهُ اَلْمَالِ تُفْسِدُ اَلْقُلُوبَ وَ تُنْشِئُ اَلذُّنُوبَ [۵] زیادی مال دل‌ها را فاسد می‌کنند و گناهان را به وجود می‌آورد. 📚[۱]: خصال، ج ۱، ص ۱۲۵؛ مستطرفات، ص ۶۱۷؛ بحارالانوار، ج۱۰۰، ص ۲۴۲. 📚[۲]: خصال، ج ۱، ص ۲۸۲؛ عیون اخبار، ج ۱، ص ۲۷۶؛ وسائل الشيعة، ج ۱۷، ص ۳۴. 📚[۳]: نهج البلاغه، ص ۴۷۸؛ تصنیف غرر، ص ۳۶۸؛ بحارالانوار، ج ۶۹، ص ۶۷. 📚[۴]: تصنیف غرر، ص ۳۶۸. 📚[۵]: همان اخلاق فطری ، ص ۱۶۹ ، ۱۷۰ کانال رسمی استاد محمد بیابانی اسکوئی https://eitaa.com/joinchat/1465450678C012e77867a

#اخلاق_فطری 🔴از این احادیث استفاده می‌شود که غنا و ثروت به طور معمول طغیان و غرور می‌آورد و موجب می‌شود که انسان، به فقرا اعتنا نکند و حرمتی برای آنها قائل نشود. همچنین دلالت دارد که همنشینی با ثروتمندان دل آدمی را میمیراند و ثروت زیاد صفاتی ناپسند مانند بخل، قطع رحم، ترجیح دنیا بر آخرت، حرص و طمع را با خود همراه دارد؛ یعنی سرمایه زیاد و اموال فراوان دلیل وجود این صفات ناپسند در انسان است. ثروت امکان دسترسی بیشتر به نعمت‌های الهی را فراهم می‌کند و ثروتمند کمتر مشکلی برایش پیش می‌آید که از رفع آن عاجز و ناتوان باشد. بدین ترتیب دست ثروتمندان از یکی از راه‌های مهم توجه و تذکر به خدای سبحان کوتاه می‌شود. البته برخی ثروتمندان به خاطر داشتن اموال و املاک فراوان احساس نیاز زیادتری به خدای سبحان دارند؛ چون می‌دانند که حافظ و نگهدارنده همه چیز خداست و اگر توجه خدای سبحان نباشد، همه اموالشان در لحظه ای از بین می‌رود؛ بدین سبب همیشه برای حفظ و بقای اموالشان خدا را می‌خوانند و دست نیاز به سوی او بلند می‌کنند؛ اگرچه سرمایه داران اغلب به کل سرمایه خودشان کمتر از یک فقیر و نادار نسبت به دارایی اندک خود احساس نیاز می‌کنند. اگر خدای تعالی برای شخصی علاوه بر عطای اموال فراوان، صحت و سلامتی و توانایی جسمی هم عطا کند و مقام و منزلتی هم در میان دولتمردان و حاکمان داشته باشد که غالب سرمایه داران از این مقام هم برخوردارند، در این صورت بسیاری از زمینه‌های تذکر و توجه به خدا، برای چنین شخصی از دست خواهد رفت. اکنون که اندکی با آثار و لوازم غنا و توانگری آشنا شدیم، باید ببینیم فقر و ناداری چه آثاری به همراه دارد؟ و خصوصیات و ویژگی‌های انسان فقیر چیست؟ اخلاق فطری ، ص ۱۷۰ ، ۱۷۱ کانال رسمی استاد محمد بیابانی اسکوئی https://eitaa.com/joinchat/1465450678C012e77867a

#اخلاق_فطری 🔴امیرالمؤمنین علیه السلام درباره فقر و ناداری سخنانی دارد که به چند نمونه از آنها اشاره می‌شود: اَلْقَبْرُ خَیْرٌ مِنَ اَلْفَقْرِ [۱] ؛ قبر بهتر از فقر است. اَلْفَقْرُ یُنْسِی [۲] فقر فراموشی می‌آورد. اَلْعُسْرُ یُفْسِدُ اَلْأَخْلاَقَ [۳] ؛ تنگدستی اخلاق را فاسد می‌کند. الْعُسْرُ یَشینُ الْأَخْلاقَ وَ یُوحِشُ الرِّفاقَ. [۴] تنگدستی اخلاق را بد می‌کند و دوستی را به خطر می‌اندازد. إِنَّ اَلْفَقْرَ مَذَلَّهٌ لِلنَّفْسِ مَدْهَشَهٌ لِلْعَقْلِ جَالِبٌ لِلْهُمُومِ [۵] همانا فقر نفس آدمی را ذلیل و عقل را حیران می‌کند و غم و اندوه می‌آورد. ایشان به فرزندشان امام حسن علیه السلام می‌فرماید: لاَ تَلُمْ إِنْسَاناً یَطْلُبُ قُوتَهُ فَمَنْ عَدِمَ قُوتَهُ کَثُرَ خَطَایَاهُ یَا بُنَیَّ اَلْفَقِیرُ حَقِیرٌ لاَ یُسْمَعُ کَلاَمُهُ وَ لاَ یُعْرَفُ مَقَامُهُ لَوْ کَانَ اَلْفَقِیرُ صَادِقاً یُسَمُّونَهُ کَاذِباً وَ لَوْ کَانَ زَاهِداً یُسَمُّونَهُ جَاهِلاً یَا بُنَیَّ مَنِ اُبْتُلِیَ بِالْفَقْرِ اُبْتُلِیَ بِأَرْبَعِ خِصَالٍ: بِالضَّعْفِ فِی یَقِینِهِ وَ اَلنُّقْصَانِ فِی عَقْلِهِ وَ اَلرِّقَّهِ فِی دِینِهِ وَ قِلَّهِ اَلْحَیَاءِ فِی وَجْهِهِ [۶] کسی را که قوت و خوراک خویش را طلب می‌کند، ملامت مکن؛ زیرا آن که خوراک ندارد، خطایش زیاد می‌شود. ای فرزندم، فقیر در میان مردم حقیر شمرده می‌شود و به سخنانش گوش داده نمی شود و مقام و منزلتش شناخته نمی شود و راستش را دروغ می‌شمارند و زهدش را جهل و نادانی می‌نامند. ای فرزندم، کسی که مبتلا به فقر و ناداری می‌شود به چهار خصلت مبتلا می‌شود: به ضعف در یقین و نقصان در عقل و خرد و رقت و سستی در دین و کمی در آبرو. 📚[۱]: تصنیف غرر، ص ۳۶۵؛ الکافی، ج ۸، ص ۲۰؛ تحف العقول، ص ۹۵؛ بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۲۸۶. 📚[۲]: همان 📚[۳]: همان 📚[۴]: همان 📚[۵]: همان 📚[۶]: جامع الاخبار، ص۱۱۰؛ بحارالانوار، ج ۶۹، ص ۴۷. اخلاق فطری ، ص ۱۷۰ ، ۱۷۱ کانال رسمی استاد محمد بیابانی اسکوئی https://eitaa.com/joinchat/1465450678C012e77867a

#اخلاق_فطری 🔴با توجه به روایات روشن می‌شود که آثار سوء فقر و ناداری کمتر از غنا و توانگری نیست. فقیر معمولا در جوامع انسانی احترام و حرمتی ندارد و غالبا در حاشیه قرار می‌گیرد. در کارهای مهم برای رأی و نظر فقرا اعتباری قائل نمی شوند. فقیر هیچ گاه استراحت و رفاه و آسایش ندارد و شب و روز مشغول کارهای سخت و طاقت فرساست و اگر حادثه ای برایش اتفاق بیافتد برای برطرف کردن آن باید دست نیاز به سوی هر کس و ناکس دراز کند و هیچگاه فرصتی برای کسب علم و دانش پیدا نمی کند و فکر و ذکرش لمقه نانی است که از هر راهی بتواند آن را پیدا کند و شکم خود و اهل و عیال خویش را سیر کند. فقیر نه تنها خودش توان رسیدن به مدارج عالی علم و دانش را ندارد، بلکه معمولا فرزندانش هم از رسیدن به آن ناتوانند. فقیر اگر اندکی صبر و بردباری خویش را از دست بدهد به زمین و آسمان ناسزا می‌گوید. در این حال دیگر جایی برای به کار افتادن عقل و خرد باقی نمی ماند و روشن است که دین و ایمان به ضعف و سستی رو می‌آورد و کارهای ناپسند و زشت از او سر خواهد زد و اخلاق او بد وتند خواهد شد. با وجود همه اینها به نظر می‌رسد در روایات معصومان علیهم السلام فقر به غنا ترجیح داده شده است. خدای تعالی در مناجات به حضرت موسی فرمود: یَا مُوسَی إِذَا رَأَیْتَ اَلْفَقْرَ مُقْبِلاً فَقُلْ: مَرْحَباً بِشِعَارِ اَلصَّالِحِینَ، وَ إِذَا رَأَیْتَ اَلْغِنَی مُقْبِلاً فَقُلْ ذَنْبٌ عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ. [۱] ای موسی، آن گاه که دیدی فقر به تو روی آورد، بگو: خوش آمدی ای نشانه صالحان. و آنگاه که دیدی غنا و توانگری روی آورد، بگو: گناهی است که در عذابش تعجيل شده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: سائِلُوا العُلَماءَ، وخاطِبُوا الحُکَماءَ، وجالِسُوا الفُقَراءَ [۲] از علما سؤال کنید و با حکما صحبت نمایید و با فقرا مجالست کنید. 📚[۱]: الكافي، ج ۲، ص ۲۶۳؛ عدة الداعی، ص ۱۱۷؛ بحارالانوار، ج۱۳، ص ۳۳۸. 📚[۲]: تحف العقول، ص ۴۱؛ الجعفريات، ص ۲۲۹؛ بحارالانوار، ج ۶۹، ص ۵۶ اخلاق فطری ، ص ۱۷۲ ، ۱۷۳ کانال رسمی استاد محمد بیابانی اسکوئی https://eitaa.com/joinchat/1465450678C012e77867a