eitaa logo
پندهای سعادت
2.4هزار دنبال‌کننده
351 عکس
75 ویدیو
38 فایل
🔰در محضر حضرت استاد شب زنده دار«دام ظله» 👤 ارتباط : @hadiszekr 🌐 تارنما: Www.Feghahat.ir کانال دروس حضرت استاد: https://eitaa.com/feghahat_ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰موعظه های قرآنی ✅یکی از مظاهر عدم توکل به خدای متعال 💠 حضرت استاد "دام ظله": حالا مراد آیه این باشد یا نباشد، ولی از نظر اتعاظ و موعظه مطلب درستی است. امروز یکی از مظاهر عدم توکل به خدای متعال، نمی‌شود و نداریم است که بر جامعه‌ی ما تأثیر گذاشته است. جامعه‌ی تشیع در اثر این القائات از نظر تولید نسل و بچه‌دار شدن خیلی مراعات می‌کنند که از ترس است و این برای ما آثار سیاسی هم دارد؛ مخصوصاً الآن که ما در معرض خطریم. معنای اخیری که عرض می‌کنم، ولو معانی دیگری هم برای این جمله گفته می‎شود، این است که باز خود این مسأله‌ی أخیر هم مهم است. «وَ لاتَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا» یعنی چه؟ یعنی درست است که ما گفتیم «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ الله»، ولی یک وقت خیال نکن معنایش این است که در دنیا رهبانیت را انتخاب کنی و دیگر دنبال دنیا نروی. این باز جلوگیری از یک برداشت ناصواب است. مثل بعضی‌ها که در صدر اسلام این چنین برداشت بدی را کرده بودند و همه‌ چیز را به سبب آیات زهد و مطالب این‎چنینی که به گوششان رسیده بود، کنار گذاشته بودند. این‎ها را رسول اکرم «صلی الله علیه و آله» منع می‌کردند. درست است که باید وجهه‌ی اهمّ کار را آخرت قرار داد، اما نصیب خویش از دنیا را هم متحدداً به حدودی که در شریعت بیان شده است، از نظر احکام الزامیه و احکام غیر الزامیه نباید فراموش کرد. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 32-31 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ✅حکایتی از درس اخلاق آیت الله قاضی «قدّس سرّه» 💠 حضرت استاد "دام ظله": نقل است مرحوم آقای قاضی «قدّس سرّه» وقتی نصیحت می کردند، خیلی افراد تحت تأثیر واقع می‌شدند؛ مخصوصاً وقتی که راجع به دنیا و بی‎ارزشی دنیا که صحبت می‌کردند، انقلابی در افراد ایجاد می‌شد. مرحوم استاد می‌فرمودند که باجناق مرحوم آیت‌الله العظمی شاهرودی در درس مرحوم آقای قاضی شرکت می کرده و خلاصه مرحوم آقای قاضی هم راجع به دنیا و بی‌اعتباری دنیا و این مسائل صحبت می‌کرد‌ند؛ این آقا به حدّی تحت تأثیر واقع شده بود که می‌آید منزل و به خانواده‌اش می‌گوید که حاضری با طلاق توافقی از یکدیگر جدا شویم. خانمش خیلی ناراحت می‎شود و می‌رود پیش آقای شاهرودی و گلایه می‌کند که شوهرم چنین حرف‌هایی می‌زند. آقای شاهرودی با ذکاوتی که داشتند، متوجه می‎شوند و می‌دانستند که منشا آن از کجاست. به باجناق خود می‌فرمایند: شما من را مجتهد می‌دانی یا نه؟ می‌گوید بله. می‌فرمایند: بنده حکم می‌کنم که بر شما حرام است که درس آقای قاضی شرکت کنید. ایشان هم متشرع بودند و خلاصه این فتوای ایشان را گوش می‌دهند و دیگر نمی‌روند و کار به طلاق نمی‌انجامد. بنابراین، معنای دیگری که برای «وَ لاتَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا» محتمل هست، این است که می‌گوییم در کنار توجه به «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ»، بگوییم که «وَ لا تَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا»؛ یعنی نصیب خودت را به مقداری که در شریعت گفته شده است، فراموش نکن. خدای متعال ان‎شاءالله همه‌ی ما را موفق به اتعاظ به این مواعظ حسنه بفرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 33-32 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ✅تعریف صحیح احسان 💠 حضرت استاد "دام ظله": بحث ما در مورد این موعظه‌ی قرآنی بود که در آیه‌ی 77 سوره‌ی مبارکه‎ی قصص ذکر شده است: «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لا‎تَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». این نصیحت قرآنی که «وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ»، نصیحت بسیار مهمی است. احسان چیست ؟ آثار احسان چیست؟ این آثار نصیب چه کسی می‌شود؟ چگونه می‌توان احسان نمود؟ مفهوم احسان نمودن چیست؟ معمولاً وقتی می‌گویند احسان کن، به ذهن می‌آید که یعنی به دیگران نیکویی کن، انفاق کن، کمک کن، بخشش کن، دستگیری کن و امثال این‎گونه موارد که مسلماً از مصادیق احسان شمرده می‌شود. اما از بعضی روایات استفاده می‎شود که احسان عبارت است از این‎که انسان کاری را که انجام می‌دهد، درست انجام دهد. این روایت را مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار از کتاب محاسن برقی نقل می‌کنند: «عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ‌ إِذَا أَحْسَنَ الْمُؤْمِنُ عَمَلَهُ ضَاعَفَ اللَّهُ عَمَلَهُ لِكُلِّ حَسَنَةٍ سَبْعَمِائَةٍ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ اللّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَكُمُ الَّتِي تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ»؛ وقتی مؤمن عملش را نیکو قرار داد، خدای متعال آن عمل را مضاعف می‌فرماید؛ به این شکل که برای هر عمل خوب، هفتصد برابر جزا و ثواب عنایت می‌فرماید و این همان مفاد فرموده‎ی خدای متعال است که فرموده: «وَ اللّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَكُمُ الَّتِي تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ»؛ آن اعمالی را که شما به داعی رسیدن به ثواب الهی انجام می‌دهید، آن‎ها را نیکو به جای بیاورید. به عبارت دیگر، هر عملی پاداش و ثواب الهی بر آن مترتب نمی‌شود؛ عملی را که برای رسیدن به ثواب خدای متعال انجام می‌دهید، آن را به نحو احسن انجام دهید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 36-35 ... 🔗 @pand_saadat
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔰موعظه های قرآنی ✅تعریف صحیح احسان 💠 حضرت استاد "دام ظله": بحث ما در مورد این موعظه‌ی قرآنی بود که در آیه‌ی 77 سوره‌ی مبارکه‎ی قصص ذکر شده است: «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لا‎تَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». این نصیحت قرآنی که «وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ»، نصیحت بسیار مهمی است. احسان چیست ؟ آثار احسان چیست؟ این آثار نصیب چه کسی می‌شود؟ چگونه می‌توان احسان نمود؟ مفهوم احسان نمودن چیست؟ معمولاً وقتی می‌گویند احسان کن، به ذهن می‌آید که یعنی به دیگران نیکویی کن، انفاق کن، کمک کن، بخشش کن، دستگیری کن و امثال این‎گونه موارد که مسلماً از مصادیق احسان شمرده می‌شود. اما از بعضی روایات استفاده می‎شود که احسان عبارت است از این‎که انسان کاری را که انجام می‌دهد، درست انجام دهد. این روایت را مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار از کتاب محاسن برقی نقل می‌کنند: «عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ‌ إِذَا أَحْسَنَ الْمُؤْمِنُ عَمَلَهُ ضَاعَفَ اللَّهُ عَمَلَهُ لِكُلِّ حَسَنَةٍ سَبْعَمِائَةٍ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ اللّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَكُمُ الَّتِي تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ»؛ وقتی مؤمن عملش را نیکو قرار داد، خدای متعال آن عمل را مضاعف می‌فرماید؛ به این شکل که برای هر عمل خوب، هفتصد برابر جزا و ثواب عنایت می‌فرماید و این همان مفاد فرموده‎ی خدای متعال است که فرموده: «وَ اللّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَكُمُ الَّتِي تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ»؛ آن اعمالی را که شما به داعی رسیدن به ثواب الهی انجام می‌دهید، آن‎ها را نیکو به جای بیاورید. به عبارت دیگر، هر عملی پاداش و ثواب الهی بر آن مترتب نمی‌شود؛ عملی را که برای رسیدن به ثواب خدای متعال انجام می‌دهید، آن را به نحو احسن انجام دهید. «فَقُلْتُ لَهُ وَ مَا الْإِحْسَانُ قَالَ فَقَالَ إِذَا صَلَّيْتَ فَأَحْسِنْ رُكُوعَكَ وَ سُجُودَكَ»؛ وقتی نماز می‌خوانی، رکوع و سجودت را به نحو صحیح و احسن انجام بده. این جمله به تنهایی دلالت نمی‌کند بر این‎که مقصود این است که صحیح انجام بده. ممکن است مراد این باشد که با خضوع و خشوع و همراه با مستحبات باشد، به طور عجله‌ای نباشد. اما آن جمله‌ای که بعد هست، ممکن است قرینه باشد بر این‎که مقصود از احسن انجام دادن در اینجا، همان صحیح انجام دادن است، یا لااقل این هم جزء مراد است. بعد فرمود: «وَ إِذَا صُمْتَ فَتَوَقَّ كُلَّ مَا فِيهِ فَسَادُ صَوْمِكَ»؛ وقتی هم که روزه می‌گیری، پرهیز کن از چیز‎هایی که موجب فساد صوم می شود. حالا این فساد صوم اگر از نظر فقهی باشد، چیزی جز ارتکاب مفطّرات نیست و اگر اعم از فقهی، یعنی فقه اکبر و اصغر باشد، که در فقه اکبر گفته می‎شود غیبت هم موجب فساد صوم است، و گناهان دیگری که غیر مفطّرات است، موجب فساد صوم است. «لفساد العبادة مراتب». یک مرتبه‌اش این است که باطل است و اصلاً انجام وظیفه و اسقاط تکلیف نشده و عمل باطل است ولی یک مرتبه‎اش این‎گونه نیست که عمل باطل شده باشد، بلکه اسقاط تکلیف شده است؛ به طوری که اگر دو مرتبه بخواهی عمل را انجام بدهی، تشریع است. کسی نمازی خوانده که مثلاً با حال نبوده و حالا بخواهد دو مرتبه آن را تکرار کند و بخواهد نماز با حال بخواند. مثلاً هنگام نماز در فکرهای دیگری بوده و توجه تام و کامل نداشته، ولی از نظر رساله‌ای درست خوانده، اما با حال نبوده است. اینجا تکرار نماز مشروع نیست. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 37-35 ... 🔗 @pand_saadat
سخنرانی استاد شب زنده دار در حرم مطهر- 1400.07.12.mp3
12.41M
📣 | 🏴السلام علیکم یا اهل بیت النبوه ⚫️ سخنرانی حضرت «دام ظله» به مناسبت رحلت جانسوز پیامبر گرامی اسلام «صلی الله علیه و آله» و شهادت حضرت امام حسن مجتبی «علیه السلام» در حرم مطهر «سلام الله علیها» 🗓 تاریخ : 1400/07/12 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه قرآنی ✅تعریف صحیح احسان 💠 حضرت استاد "دام ظله": بحث ما در مورد این موعظه‌ی قرآنی بود که در آیه‌ی 77 سوره‌ی مبارکه‎ی قصص ذکر شده است: «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لا‎تَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». این نصیحت قرآنی که «وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ»، نصیحت بسیار مهمی است. احسان چیست ؟ آثار احسان چیست؟ این آثار نصیب چه کسی می‌شود؟ چگونه می‌توان احسان نمود؟ مفهوم احسان نمودن چیست؟ معمولاً وقتی می‌گویند احسان کن، به ذهن می‌آید که یعنی به دیگران نیکویی کن، انفاق کن، کمک کن، بخشش کن، دستگیری کن و امثال این‎گونه موارد که مسلماً از مصادیق احسان شمرده می‌شود. اما از بعضی روایات استفاده می‎شود که احسان عبارت است از این‎که انسان کاری را که انجام می‌دهد، درست انجام دهد. این روایت را مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار از کتاب محاسن برقی نقل می‌کنند: «عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ‌ إِذَا أَحْسَنَ الْمُؤْمِنُ عَمَلَهُ ضَاعَفَ اللَّهُ عَمَلَهُ لِكُلِّ حَسَنَةٍ سَبْعَمِائَةٍ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ اللّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَكُمُ الَّتِي تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ»؛ وقتی مؤمن عملش را نیکو قرار داد، خدای متعال آن عمل را مضاعف می‌فرماید؛ به این شکل که برای هر عمل خوب، هفتصد برابر جزا و ثواب عنایت می‌فرماید و این همان مفاد فرموده‎ی خدای متعال است که فرموده: «وَ اللّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ فَأَحْسِنُوا أَعْمَالَكُمُ الَّتِي تَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِ اللَّهِ»؛ آن اعمالی را که شما به داعی رسیدن به ثواب الهی انجام می‌دهید، آن‎ها را نیکو به جای بیاورید. به عبارت دیگر، هر عملی پاداش و ثواب الهی بر آن مترتب نمی‌شود؛ عملی را که برای رسیدن به ثواب خدای متعال انجام می‌دهید، آن را به نحو احسن انجام دهید. «فَقُلْتُ لَهُ وَ مَا الْإِحْسَانُ قَالَ فَقَالَ إِذَا صَلَّيْتَ فَأَحْسِنْ رُكُوعَكَ وَ سُجُودَكَ»؛ وقتی نماز می‌خوانی، رکوع و سجودت را به نحو صحیح و احسن انجام بده. این جمله به تنهایی دلالت نمی‌کند بر این‎که مقصود این است که صحیح انجام بده. ممکن است مراد این باشد که با خضوع و خشوع و همراه با مستحبات باشد، به طور عجله‌ای نباشد. اما آن جمله‌ای که بعد هست، ممکن است قرینه باشد بر این‎که مقصود از احسن انجام دادن در اینجا، همان صحیح انجام دادن است، یا لااقل این هم جزء مراد است. بعد فرمود: «وَ إِذَا صُمْتَ فَتَوَقَّ كُلَّ مَا فِيهِ فَسَادُ صَوْمِكَ»؛ وقتی هم که روزه می‌گیری، پرهیز کن از چیز‎هایی که موجب فساد صوم می شود. حالا این فساد صوم اگر از نظر فقهی باشد، چیزی جز ارتکاب مفطّرات نیست و اگر اعم از فقهی، یعنی فقه اکبر و اصغر باشد، که در فقه اکبر گفته می‎شود غیبت هم موجب فساد صوم است، و گناهان دیگری که غیر مفطّرات است، موجب فساد صوم است. «لفساد العبادة مراتب». یک مرتبه‌اش این است که باطل است و اصلاً انجام وظیفه و اسقاط تکلیف نشده و عمل باطل است ولی یک مرتبه‎اش این‎گونه نیست که عمل باطل شده باشد، بلکه اسقاط تکلیف شده است؛ به طوری که اگر دو مرتبه بخواهی عمل را انجام بدهی، تشریع است. کسی نمازی خوانده که مثلاً با حال نبوده و حالا بخواهد دو مرتبه آن را تکرار کند و بخواهد نماز با حال بخواند. مثلاً هنگام نماز در فکرهای دیگری بوده و توجه تام و کامل نداشته، ولی از نظر رساله‌ای درست خوانده، اما با حال نبوده است. اینجا تکرار نماز مشروع نیست. «وَ إِذَا حَجَجْتَ فَتَوَقَّ مَا يَحْرُمُ عَلَيْكَ فِي حَجِّكَ وَ عُمْرَتِكَ»؛ و وقتی حج به جای می‌آوری، آنچه را که بر حاجی در حج و معتمر در عمره‌ حرام است، ترک کن. بعد فرمود: «قَالَ وَ كُلُّ عَمَلٍ تَعْمَلُهُ لِلَّهِ فَلْيَكُنْ نَقِيّاً مِنَ الدَّنَسِ»؛‌ هر کاری را که انجام می‌دهی، از دنس و آلودگی پاک و پاکیزه باشد. هر عملی وقتی پاک و پاکیزه بود، احسان می‌شود. حالا در اینجا که فرمود «وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ»؛ یعنی همان‎گونه که خدای متعال به نحو شایسته به تو احسان کرده و خلقت تو را جوری قرار داده است که به فرموده خدای متعال «فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِين»، در کمال اتقان و حکمت این احسان را انجام داده است. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 37-35 ... 🔗 @pand_saadat
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ادب بندگی؛ در کلام امام رضا علیه السلام 🔰حضرت استاد "دام ظله": در این جلسه از رهنمود امام رضا(ع) استفاده می‌کنیم. «وَ عَنْ دِعْبِلِ بْنِ عَلِيٍ‏ أَنَّهُ دَخَلَ عَلَى الرِّضَا (ع) فَأَمَرَ لَهُ بِشَيْ‏ءٍ فَأَخَذَهُ وَ لَمْ يَحْمَدِ اللَّهَ». دعبل بن علی خدمت حضرت رضا(ع) رسید؛ حضرت(ع) دستور دادند چیزی به ایشان اعطا کنند. هدیه را گرفت، ولی شکر خداوند را به جای نیاورد. «فَقَالَ لَهُ لِمَ لَمْ تَحْمَدِ اللَّهَ»؛ حضرت(ع) فرمودند: چرا شکر و حمد خدا را در برابر این نعمت به جای نیاوردی؟ خب این تذکری بود که حضرت رضا(سلام‌الله‎علیه) به دعبل بن علی دادند و این درس بسیار بزرگی است که انسان همواره باید توجه داشته باشد که هر نعمتی برای او محقق می‎شود، بداند که این نعمت از کیست و شکر خدای متعال را به جای بیاورد. این غفلت و عدم توجه، مذموم است و خلاف ادب بندگی است. «قَالَ ثُمَّ دَخَلْتُ بَعْدَهُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ». دعبل بن علی می‎گوید: بعد از این جریان و در یک واقعه‌ی دیگری خدمت حضرت جواد علیه السلام رسیدم. «فَأَمَرَ لَهُ بِشَيْ‏ءٍ فَقُلْتُ الْحَمْدُ لِلَّهِ فَقَالَ‏ تَأَدَّبْتَ»؛ حضرت علیه السلام امر کردند که چیزی برای من به عنوان هدیه آوردند. «فَقُلْتُ الْحَمْدُ لِلَّهِ»؛ آنجا حمد خدا را به جای آوردم. «فَقَالَ‏ تَأَدَّبْتَ»؛ امام جواد(ع) هم فرمودند: تَأَدَّبْتَ. این مطلب مهمی است که ما تأدّب پیدا کنیم به این‎که نعمت‌ها را توجه داشته باشیم که نعمت‌ها از جانب خداست. «اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ»؛ وقتی انسان به این مسأله توجه داشت که همه‌ی نعمت‌ها از اوست، خود به‎خود در مقابل خدای متعال خاضع و خاشع می‎شود و طبق فطرت پاکی که خدای متعال به همه‌ی انسآن‎ها داده، قلب و زبانش شاکر نعمت‌های خدای متعال می‎شود و این ادب بندگی است. 🔗 @pand_saadat
پندهای سعادت
🔰موعظه قرآنی ✅تعریف صحیح احسان 💠 حضرت استاد #شب_زنده_دار"دام ظله": بحث ما در مورد این موعظه‌ی قرآ
🔰موعظه قرآنی ✅تعریف صحیح احسان 💠 حضرت استاد "دام ظله": 🔶در جمله‎ی« كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ» دو احتمال وجود دارد: 1️⃣یکی در حقیقت بیان کیفیت احسان است؛ یعنی به همان نحوی که به شما احسان کرده است، آن را سرمشق و الگوی احسان خودت قرار بده و همان‎طور احسان کن. احسان خدای متعال به من غیراستحقاق است. خدای متعال «إبتَدئاً بِالنّعمة» است؛ یعنی بدون این‎که کسی استحقاقی داشته باشد، تفضّل ابتدایی کرده است؛ اگر‎چه به حسب وعده‎هایی که داده، در مقابل اعمال هم جزا خواهد داد، آن جزاهایی که به حساب خودمان می‌گوییم طلبکاریم، به‎سبب وعده‌های خدای متعال است و این‎که خدای متعال خلف وعده نمی‌کند و به وعده‌های خودش عمل می‎نماید، و الا عبد با انجام دادن اعمال هم استحقاق پیدا نمی‌کند. لذا در محل خودش فرموده‌اند که تمام ثواب‌ها تفضل الهی است، والّا استحقاقی پیدا نمی‌شود، چون نقش عبد در اعمالی که انجام می‌دهد، فقط به اندازه‌ی این است که عمل اختیاری است، و الا چه نقشی دارد؟ همه‌ی سرمایه‌هایی که به وسیله‌ی آن انسان عمل را انجام می‌دهد، از جانب خداوند متعال است. انسان چه دارد؟ بله؛ به اندازه‌ای که نسبتی به او داده شود و عمل، عمل او باشد، به این اندازه است؛ والا چه دارد و چه کار کرده است؟ این به مثابه‎ی این است که پدری به فرزندش خانه‎ای داده و بعد تمام وسایل زندگی را هم به او داده است و هر ماه هم موؤنه‎ی‌ او را می‌پردازد و همه‌ی این کارها را پدر انجام داده و او چیزی از خودش ندارد، حالا مثلاً یک ناهار پدرش را دعوت کرده؛ به کجا دعوت کرده است؟ به خانه‎ای که مال پدر است و اسباب و اثاثیه‌ای که مال پدر است؛ این فرزند نقش یک دعوت کننده دارد. لذا گفته‌اند استحقاق برای عبد پیدا نمی‌شود؛ اگر‎چه عبد در اثر وعده‌ای که خدای متعال داده، خلف وعده نمی‌کند. این احسانی که خدای متعال به بندگانش دارد، یک احسان ابتدایی و بدون استحقاق محسن‌الیه است. اگر کسی آمد به شما خدمتی کرد، شما هم به ایشان احسان کردی، این خوب است، ولی آنچه که خیلی مهم‌تر است و این نصیحت قرآنی هم آن را تذکر می‌دهد، این است که همان‌گونه که خداوند متعال بادی به احسان است، بدون این‎که شخص استحقاق داشته و کاری کرده باشد؛ حتی به عباد عاصی و آثم و مجرم و آن‎هایی که نسبت به او بی‌ادبی و طغیان کرده‌اند، باز هم احسان می‌کند. این یکی از تربیت‌های الهی و معنوی است که انسان باید داشته باشد، و آن، احسان و عنایت و دستگیری و ارشاد مردم است. این‎ها خیلی صفات برجسته‌ای است که واقعاً در زندگی بسیاری از علما وجود داشته است. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 39-35 ... 🔗 @pand_saadat
▪️انا للّه و انا الیه راجعون▪️ با تسلیت ایام حزن آل الله علیهم السلام ، با تأثر فراوان ، درگذشت دلباختهٔ خاندان عصمت علیهم السلام، بانوی صالحه و مادری مهربان، مرحومهٔ مغفوره ▪️حاجیه خانم اسلامیان ▪️ متعلقهٔ عالم ربانی مرحوم حجة الاسلام و المسلمین حاج سید حسین سبحانی و صبيهٔ مرحوم حاج عبدالحسین اسلامیان ام زوجه حضرت آیت الله شب زنده دار (دام ظله) را به اطلاع می رساند. 🔘 مراسم تشییع: پنج شنبه، ١۴٠٣/٠۶/١۵ ساعت ۹:٣٠ صبح، از مسجد مسلم بن عقيل عليه السلام واقع در بلوار شهید روحانی، نبش کوچهٔ ٢ (مقابل گلزار)، به طرف گلزار شهداء علی بن جعفر عليهما السلام 🔘 مراسم ختم (آقایان و بانوان) : عصر همان روز ساعت ١۶/۳۰ الی ١٨ در مسجد حضرت جواد الأئمة عليه السلام واقع در خیابان باجک کوچه ٣٣ 🔘 مراسم سوم و هفتم (آقایان و بانوان): روز یکشنبه ١۴٠٣/٠۶/١٨ ساعت ١۶/۳۰ الی ١٨ در مسجد حضرت جواد الأئمة عليه السلام، برگزار میگردد. @feghahat_ir
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔰موعظه های قرآنی ✅تعریف صحیح احسان 💠 حضرت استاد "دام ظله": 🔶در جمله‎ی« كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ» دو احتمال وجود دارد: 1️⃣یکی در حقیقت بیان کیفیت احسان است؛ یعنی به همان نحوی که به شما احسان کرده است، آن را سرمشق و الگوی احسان خودت قرار بده و همان‎طور احسان کن. احسان خدای متعال به من غیراستحقاق است. خدای متعال «إبتَدئاً بِالنّعمة» است؛ یعنی بدون این‎که کسی استحقاقی داشته باشد، تفضّل ابتدایی کرده است؛ اگر‎چه به حسب وعده‎هایی که داده، در مقابل اعمال هم جزا خواهد داد، آن جزاهایی که به حساب خودمان می‌گوییم طلبکاریم، به‎سبب وعده‌های خدای متعال است و این‎که خدای متعال خلف وعده نمی‌کند و به وعده‌های خودش عمل می‎نماید، و الا عبد با انجام دادن اعمال هم استحقاق پیدا نمی‌کند. لذا در محل خودش فرموده‌اند که تمام ثواب‌ها تفضل الهی است، والّا استحقاقی پیدا نمی‌شود، چون نقش عبد در اعمالی که انجام می‌دهد، فقط به اندازه‌ی این است که عمل اختیاری است، و الا چه نقشی دارد؟ همه‌ی سرمایه‌هایی که به وسیله‌ی آن انسان عمل را انجام می‌دهد، از جانب خداوند متعال است. انسان چه دارد؟ بله؛ به اندازه‌ای که نسبتی به او داده شود و عمل، عمل او باشد، به این اندازه است؛ والا چه دارد و چه کار کرده است؟ این به مثابه‎ی این است که پدری به فرزندش خانه‎ای داده و بعد تمام وسایل زندگی را هم به او داده است و هر ماه هم موؤنه‎ی‌ او را می‌پردازد و همه‌ی این کارها را پدر انجام داده و او چیزی از خودش ندارد، حالا مثلاً یک ناهار پدرش را دعوت کرده؛ به کجا دعوت کرده است؟ به خانه‎ای که مال پدر است و اسباب و اثاثیه‌ای که مال پدر است؛ این فرزند نقش یک دعوت کننده دارد. لذا گفته‌اند استحقاق برای عبد پیدا نمی‌شود؛ اگر‎چه عبد در اثر وعده‌ای که خدای متعال داده، خلف وعده نمی‌کند. این احسانی که خدای متعال به بندگانش دارد، یک احسان ابتدایی و بدون استحقاق محسن‌الیه است. اگر کسی آمد به شما خدمتی کرد، شما هم به ایشان احسان کردی، این خوب است، ولی آنچه که خیلی مهم‌تر است و این نصیحت قرآنی هم آن را تذکر می‌دهد، این است که همان‌گونه که خداوند متعال بادی به احسان است، بدون این‎که شخص استحقاق داشته و کاری کرده باشد؛ حتی به عباد عاصی و آثم و مجرم و آن‎هایی که نسبت به او بی‌ادبی و طغیان کرده‌اند، باز هم احسان می‌کند. این یکی از تربیت‌های الهی و معنوی است که انسان باید داشته باشد، و آن، احسان و عنایت و دستگیری و ارشاد مردم است. این‎ها خیلی صفات برجسته‌ای است که واقعاً در زندگی بسیاری از علما وجود داشته است. 2️⃣احتمال دیگر این است که «كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ» کاری به کیفیت نداشته باشد، بلکه برای جا انداختن خود مطلب است؛ مثل این‎که می‎گویند: دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم و دیگران بخورند. چرا ما از دیگران عقب بمانیم؟ حالا به کیفیتش کاری نداریم. همان‎طوری که خدای متعال به شما احسان کرده است، شما هم به دیگران احسان کن؛ این راه و روش خوبی است. کاری ندارد که کیفیت چطور باشد. بنابراین، یا آن معنای بدوی احسان اینجا مقصود است، یا اتقان و صحت عمل و یا اعم از این دو مقصود است. مسأله‌ی دوم این است که احسان به مردم در زندگی و عاقبت به خیری انسان نقش خیلی مؤثری دارد. مطلوب نهایی‌ انسان این است که عاقبت به خیرشود، پایان کارش به خیر و صلاح باشد. این یک مبتغای بسیار مهم و حساس است. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 40-35 ... 🔗 @pand_saadat
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔰موعظه های قرآنی ✅یکی بارزترین نمونه‎های احسان 💠 حضرت استاد "دام ظله": آقایی که الآن سن شان تقریباً بالاست، بنده یادم هست ایشان برای تبلیغ به شهرستان قروه رفته بودند. آن زمان‎ها در شهر قروه فرق گوناگونی وجود داشت، هیچ گونه امکاناتی هم آنجا نبود. ایشان خودشان تعریف می‌کرد هیچ‌جا نمی‎گذاشتند که ساکن شوم؛ فقط یک آقا که کنار مسجد مغازه داشت، راضی شد که من شب‌ها داخل مغازه‌اش بخوابم و ایشان درب مغازه را ببندد و صبح که می‌آمد، مغازه را باز کند تا بیرون بیایم. این‎جور رفته بود آنجا و مدتی مقاومت کرده بود. بعد برای این‎که شیعیان و موالیان اهل‎بیت «علیهم السلام» را در آنجا احسان کند و نجات دهد، هیچ راهی برای نفوذ در مردم و ماندگاری‌اش در آنجا پیدا نکرد. لذا برای این‎که مردم ایشان را اذیت نکنند، اجازه‌ی دفتر ازدواج و طلاق گرفت که بتواند مدتی آنجا بماند و بعد از مدتی توانست آنجا را متحول کند. این یکی بارزترین نمونه‎های احسان است. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 39 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ✅حکایتی از مرحوم آیت‌الله العظمی گلپایگانی «ره» 💠 حضرت استاد "دام ظله": از حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای آل طه(سلمه‌الله) شنیدم که بالای منبر از مرحوم آیت‌الله العظمی گلپایگانی نقل می‌کرد که ایشان می‌فرمودند در درس آقای حاج شیخ عبدالکریم حائری همدرس و هم بحثی داشتم. این شخص در سن پیری بیمار شده بود که در همان بیماری هم به رحمت خدا رفت. آقای گلپایگانی «ره» فرموده بودند که من به عیادتش رفتم؛ بعد این بیمار به من گفت که (نعوذ‎بالله) ظلمی که خداوند به من کرده، به هیچ کس نکرده است. گفتم چطور؟ گفت برای این‎که من و شما هر دو هم‌شاگردی درس مرحوم حاج شیخ عبدالکریم بودیم؛ حالا شما مرجع و معروف ‌شدی، ولی من نه نامی و نه رسمی دارم و نه کسی مرا می‌شناسد. خب، این عدم عاقبت به خیری خیلی چیز خطرناک و عجیبی است و همه‌ی ما باید به خدای متعال پناه ببریم. در بعضی روایات به برخی از فواید احسان به دیگران اشاره شده است: «عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ غِيَاثِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله مَنْ أَحْسَنَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِهِ لَمْ يُؤَاخَذْ بِمَا مَضَى مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَنْ أَسَاءَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِهِ أَخَذَ بِالْأَوَّلِ وَ الْآخِرِ»؛ اگر کسی اهل احسان باشد، این باعث می‎شود که خدای متعال این شخص را نسبت به «بِمَا مَضَى مِنْ ذَنْبِهِ» مؤاخذه نکند (که این فایده‌ی خیلی مهمی برای احسان است)؛ ولی اگر اهل بدی کردن باشد، هم از گناهان قبل و هم گناهان بعدش مورد مؤاخذه واقع می‌شود. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 40 ... 🔗 @pand_saadat
هدایت شده از فقاهت
◾️مراسم سومین روز ارتحال حاجیه خانم اسلامیان ( آقایان و بانوان ) ▪️متعلقهٔ عالم ربانی مرحوم حجة الاسلام و المسلمین حاج سید حسین سبحانی ▪️صبيهٔ مرحوم حاج عبدالحسین اسلامیان ▪️ام الزوجه حضرت آیت الله شب زنده دار (دام ظله)زمان:یکشنبه ۱۸ شهريورماه ساعت:۱۸-۱۶:۳۰ عصر 🕌 مکان: مسجد حضرت امام جوادالائمه(علیه السلام )خیابان باجک اول، کوچه ۳۳ 📌موقعیت مکانی جلسه: https://nshn.ir/fdrbs4_nexvjXW @feghahat_ir
🔰موعظه های قرآنی ✅حکایاتی از سلوک عملی بزرگان 💠 حضرت استاد "دام ظله": 🔶حکایتی از مرحوم آخوند خراسانی طلبه‌ی محترمی نقل کرده که نصف شبی همسرم وضع حمل داشت و نیاز به قابله داشت، ولی آدرس او را نمی‎دانستم، لذا برای گرفتن آدرس به درب منزل مرحوم آخوند خراسانی صاحب کفایه رفتم. مرحوم آقای آخوند(رضوان‎الله‎علیه) تا فهمید، خودش لباس پوشید و همراه من تا درب منزل قابله آمد. 🔷حکایتی از مرحوم شیخ عبدالکریم حائری خادم مرحوم شیخ عبدالکریم نقل می‌کردند که یک شب دیر وقت کسی آمد درب خانه‌ی حاج شیخ؛ من رفتم دیدم نیازمندی است. گفت ما الآن هیچ وسیله‌ی گرمایشی نداریم. من گفتم الآن در این وقت شب حاج شیخ چه کار می‌تواند بکند. خلاصه، جوابش کردم و رفت. بعد آقای حاج شیخ از خادم سؤال می‌کنند که کی بود؟ خادم توضیح می‌دهد و ایشان خیلی ناراحت می‌شوند و می‌فرمایند که همین الآن باید برویم درب خانه‌ی ایشان. خودشان لباس می‌پوشند با خادم می‌روند داخل خانه‌شان و می‌بینند که بله درست گفته‌اند، خانه سرد است. مرحوم شیخ عبدالکریم به خادم خود می‌فرمایند که من اینجا می‌نشینم، شما برو زغالی از فلان جا بیاور. خلاصه، گرمایی برای آن‎ها درست می‌کنند و بر می‎گردند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 41 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ✅إرادت حضرت امام«ره» به آیت‎الله شیخ عبدالکریم حائری «ره» 💠 حضرت استاد "دام ظله": مرحوم امام خیلی مرید آقای حاج شیخ بودند و یک وقتی فرموده بودند که آقای حاج شیخ هیچ حب ریاستی نداشتند. یک آقایی که حالا هم هست و از اطرافیان مرحوم امام بود، خدمت حضرت امام عرض می‎کند که آقا مگر می‎شود که شخصی هیچ حب ریاستی نداشته باشد؟ امام فرموده ‌بودند که به شما مربوط نیست؛ واقعاً این‎طور بودند. واقعاً قمی‌ها از ته دل آقای حاج شیخ را دوست داشتند و طلبه‌ها را خیلی خوب تربیت کرده بودند. در عصر ایشان طلبه‌ها خیلی خوب تربیت شده بودند. آیت‌الله گلپایگانی «ره» می‌فرمودند من در فیضیه که بودم، بیمار شده بودم؛ آقای حاج شیخ عبدالکریم خودشان جوشانده در منزلشان تهیه می‌کردند و برای من می‌آوردند. طبق تصریح قرآن: «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها». فواید احسان، عاید خود انسان است. خدای متعال ان‎شاءالله به همه‌ی ما توفیق تحلّی به این مواعظ و صفات پسندیده را بفرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 41-42 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️جایگاه روحانیت ✅فساد فی الارض 💠 حضرت استاد "دام ظله": بحث درباره‎ی موعظه‌ی قرآنی در آیه‌ی 77 سوره‌ی مبارکه‎ی قصص بود و به این بخش آیه می‎رسیم. «وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». این موعظه، به ویژه برای آقایان روحانی و عالم دین بسیار مهم است. ترجمه‌ی آزاد این موعظه‎ی قرآنی این است که دنبال فساد بر روی زمین نباشید، زیرا خدای متعال، مفسدین را دوست ندارد. آنچه که ابتدا در این آیه‎ی شریفه مورد نهی واقع شده «وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ» است، اما مطلق مفسدین را خدای متعال دوست ندارد؛ چه مفسد فی الارض باشند و چه نباشند. مثلا ممکن است کسی سرمایه‌ و عمر خودش را تباه می‌کند، با این که مفسد فی الارض بر او صادق نیست، ولی جز مفسدین شمرده می‎شود. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 43 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️جایگاه روحانیت ✅برخی مصادیق فساد فی الارض 💠 حضرت استاد "دام ظله": فساد فی الارض مظاهر بسیار زیادی دارد. فرض کنید در امور اقتصادی کسانی که پول دارند و می‌بینند زمینه‌ آماده است، اقدام به خرید اجناسی به قصد احتکار می کنند، که از مصادیق مفسدین فی الارض شمرده می شوند؛ یا مثلا کسانی که زمین و طلا و سکه می‌خرند و با قیمت‌های چند برابر می‌فروشند و نمی‌گذارند که فقرا و کسانی که زندگی و درآمد متوسطی دارند، به طور راحت زندگی کنند و توان خرید داشته باشند همچنین اگر یک روحانی سخنی بگوید که در دل‎های مردم شک و تردید ایجاد شود و روحانیت و علما زیر سؤال بروند، از مصادیق این آیه‎ی شریفه است. گاهی فکر می‌کردم چرا بعضی بزرگانِ علما وجوهاتشان را در بازار پیش بازاری متدین می‎گذاشتند و به آن‎ها حواله می‌دادند؛ چرا این کار را می‌کردند؟ بعد متوجه شدم که نکته‎اش این است که می‌خواهند شبهه‎ای برای مردم ایجاد نشود که این آقا پول‌ها را چه کار می‌کند. مرحوم آیت‌الله خوانساری این گونه بودند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 44 ... 🔗 @pand_saadat
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔰موعظه های قرآنی ❇️جایگاه روحانیت ✅جمله‎ی پرمغز حضرت امام «ره» بعد از رحلت آیت‌الله بروجردی «ره» 💠 حضرت استاد "دام ظله": بعد از فوت آیت‌الله العظمی بروجردی(رضوان‎الله‎علیه) به خیلی‌ها حالت یأس دست داده بود که حوزه از بین می‌رود. در مجلسی که علما جمع بودند، حضرت امام «ره» یک جمله‌ای فرموده بودند که این جمله خیلی جمله‌ی پرمغزی است. ایشان فرموده بودند که تمام آن قدرت آقای بروجردی الآن هست. منتها آن موقع در یک نفر متجلی شده بود و الآن در بین ماهاست. اگر ما با هم باشیم، همه‌ی آن قدرت هست و هیچ فرقی نمی‌کند؛ علتش هم این است که مردم خدا را می‌خواهند، اسلام را می‌خواهند، اهل‎بیت «علیهم السلام» را می‌خواهند و ما را هم یا نایب یا مبلغ و مروج ایشان می‌دانند، پس همان علاقه‌مندی و همان قدرت و همه‌ی آن‎ها هست و وجود دارد، اگر ما با هم باشیم. یادم هست وقتی حضرت امام «ره» از زندان آزاد شدند، جلوس کردند. ایشان یکی از علمایی بودند که از اسم و رسم و ریاست و همه‌ی این امور پرهیز می‎نمودند، اما وقتی ملاحظه کردند که باید برای اسلام و برای حوزه و روحانیت در مقابل طاغوت قدرتی نشان داده شود، کارهایی انجام دادند که از آن‎ها تنفر و تدفیع داشتند. نکته‌ای که ما باید از این آیه‌ی مبارکه و این موعظه‌ی حسنه فرا بگیریم، همین است که واقعاً در سلوک شخصی‌مان و امثال این‎ها مواظب این جهات باشیم. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 45-44 ... 🔗 @pand_saadat