eitaa logo
ساکنین پلاک "8"
209 دنبال‌کننده
12.7هزار عکس
6.8هزار ویدیو
104 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ بهترین صدقه 🔸 از امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل شده است که [پیامبر(ص) فرمود:] بهترین صدقه‌ی بر ذی‌رحِمی* است که دشمن انسان و بدخواه انسان است؛ (الصَّدقة على ذِي الرَّحِم الكاشِح) شما دو کار می‌کنید با دادن این صدقه: هم از پول خودتان صرف‌نظر می‌کنید که آن را در راه خدا می‌دهید، هم از آن احساسات شخصی و نفسانی خودتان صرف‌نظر می‌کنید که به آن ذی‌رحِمی که دشمن شما است کمک می‌کنید و خود این صدقه دادن هم موجب جلب او می‌شود و ارتباطات فامیلی و پیوندهای خانوادگی را مستحکم‌تر می‌کند. *خویشاوند 👤 📚 برگرفته از کتاب | مجموعه احادیث ابتدای درس خارج فقه؛ احادیث منتخب از کتاب النوادر 📖 صفحات ۱۵ و ۱۶ #⃣ @pellake8
✳️ بایستی برویم در میدان عبادات جمعی! 🔻 علیه‌السلام از قول (ص) می‌فرماید: هیچ عملی پیش خدای متعال بافضیلت‌تر نیست از اینکه سُروری را در قلب یک مسلمانی وارد کنید؛ خوشحال کنید یک [مؤمنِ] مسلمان را. 🔸 اگر انسان یک کمکی بتواند بکند به یک مسلمانی که بتواند کشف ضُرّ او بکند، هیچ عملی پیش خدای متعال از این بافضیلت‌تر نیست. اینجور نیست که در این روایات بخواهند رابطه‌ی فردی با خدا را نادیده بگیرند؛ به‌هیچ‌وجه اینجور نیست و از اهمیت آن کاسته نمی‌شود. معلوم است که پیوند با خدای متعال پشتوانه‌ی همه‌ی این چیزهاست؛ اینکه انسان قلبا با خدای متعال همراه باشد و این کارها را هم برای خاطر خدا بکند، منتها در مقام توزین عمل عندالله، اینجور نیست که مردم در شدت زندگی بکنند اما انسان دل خودش را خوش بکند و برای خودش سبحان‌الله و الحمدلله بگوید؛ این کافی نیست، بایستی برود در میدان . 👤 📚 برگرفته از کتاب | مجموعه احادیث ابتدای درس خارج فقه؛ احادیث منتخب از کتاب النوادر 📖 صفحات ۱۱۲ و ۱۱۳ #⃣ @pellake8
✳️ تحلیل‌های درست به مردم بدهیم 🔻 من یک وقت در دوران زندگی تقریباً پنج‌ ساله‌ی حکومت (علیه الصّلاةوالسّلام) و آنچه که پیش آمد، مطالعات وسیعی داشتم. آنچه من توانستم به‌عنوان جمع‌بندی به‌دست بیاورم، این است که ضعیف بود. البته در درجه‌ی بعد، عوامل دیگری هم بود؛ اما مهم‌ترین مسأله این بود. والّا خیلی از مردم هنوز بودند؛ اما مؤمنانه در پای هودج ام‌المؤمنین در مقابل علی (علیه‌السّلام) جنگیدند و کشته شدند! بنابراین، تحلیل غلط بود. خود را شناختن و در آن قرار گرفتن، ، شم سیاسی و قدرت تحلیل سیاسی - البته به دور از ورود در دسته‌بندی‌های سیاسی - خودش یکی از آن خطوط ظریفی است که من در پیام هم به شما عرض کردم؛ امام هم که مکرر در مکرر فرموده بودند. 👤 📚 برگرفته از کتاب 💬 بیانات در دیدار جمعی از فرماندهان سپاه | ۱۳۷۰/۰۶/۲۷ @pellake8
✳️ اهتمام به آبروی مؤمن 🔻 این‌قدر مهم است که اگر کسی از آبروی برادر مؤمن خود دفاع کند، به حسب روایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام از قول پیامبر (ص)، بر او واجب می‌شود. حالا معنای واجب شدن بهشت این نیست که دیگر در هر صورت -هر کار کردیم و هر جور شد- این یک تعهد الهی است که آدم را بهشت ببرد؛ نه، همه‌چیز دست خود ما است و می‌توان بهشت را با یک عمل واجب کرد، بعد خدای نکرده با یک عمل دیگر، همان را زایل کرد و بر خود حرام کرد. 🔸 به هر حال آنچه در این روایت مورد توجه است و مورد اهتمام است، آبروی مسلمان است‌. علیه مسلمان، شایعه را علیه یک مسلمان، که گاهی یک حرفی علیه کسی زده می‌شود که آبروی او را به خطر می‌اندازد و ما هم می‌شنویم آن را و خب، گاهی خود ما ابتداکننده نیستیم اما همان را می‌کنیم، نقل ما را هم دیگری نقل می‌کند و همین‌طور این شایعه گسترش پیدا می‌کند علیه یک مسلمانی؛ درحالی‌که بعد معلوم می‌شود که هیچ‌چیز هم نبوده یا اگر چیزی هم باشد نباید منتشر کرد و نبایستی آبروی یک مسلمان را در خطر انداخت؛ چه برسد به اینکه در موارد متعددی هم خلاف واقع است. 👤 📚 برگرفته از کتاب | مجموعه احادیث ابتدای درس خارج فقه؛ احادیث منتخب از کتاب النوادر 📖 ص ۹۰ #⃣ @pellake8
🌹اخلاقی-تربیتی : گاهی خدای متعال نعمتی به انسان داده است؛ فرض بفرمایید نعمت «بیان»، خب نعمتی است؛ میتوان این نعمت را در راه ترویج معارف الهی به کار برد، میتوان هم آن را در جهت عکس به کار برد؛ این نعمت را اگر کسی در جهت عکس مقاصد الهی به کار ببرد، کفران این نعمت را کرده، نعمت را تبدیل کرده است به کفر. فرض بفرمایید داشتن مال دنیا یک نعمت است؛ مال دنیا، نعمتی است که خداوند به بعضی عنایت میکند؛ میتوان با این نعمت، درجات عالیه را کسب کرد -صدقه داد، انفاق کرد، کسانی را از بدبختی و از هلاکت و گرسنگی نجات داد- میتوان هم بعکس، این پول را در راه‌های فساد، در راه‌های حرام، در راه اشاعه‌ی محرّمات، در راه افساد خود و دیگران به کار برد؛ این کفران نعمت الهی است. قدرت و توانایی مدیریّت و احراز مناصب مدیریّتی یک نعمت است؛ یک روزی بود که ما و شما باید همین‌طور در جریان تصمیم مدیران جامعه -که به دشمنان دین و دشمنان کشور وابسته بودند- حرکت میکردیم، بدون اینکه اختیاری داشته باشیم؛ امروز، بسیاری از خود ما جزو مدیران کشور هستیم -در هر بخشی که هستیم، در هر حدّی که هستیم- و خدای متعال قدرت ایجاد مسیر، تغییر مسیر، تصحیح مسیر را به ما داده است؛ خب این یک نعمت است. این نعمت را چه‌جور مصرف میکنیم؟ اگر در جهت خدمت به مردم و هدایت جامعه به آن سمتی که مطلوب دین خدا است این مدیریّت به‌‌کار رفت، خب این شکر نعمت است؛ اگر چنانچه در این جهت به‌کار نرفت، معطّل ماند یا عکسش به‌کار رفت، این کفر نعمت است. ۱۳۹۶/۰۲/۱۰ @pellake8
✳️ زیرک‌تر از همه کیست؟ 🔻 از رسول خدا (ص) پرسیدند: در بین مؤمنین چه کسی از همه است؟ آدم زیرک کیست؟ آدم زیرک در عرف ماها آن کسی است که بتواند راه‌های زندگی را در لابه‌لای این تعارضات دنیوی پیدا کند؛ شش تا را هشت تا کند؛ هشت تا را ده تا کند؛ این آدم زیرکی است! پیغمبر این را نمی‌فرمایند. می‌فرمایند: زیرک آن است که بیش از همه به یاد باشد و بیش از همه خود را آماده‌ی مُردن بکند. 🔸 کسانی که با فرهنگ اسلامی آشنا هستند می‌دانند که معنای «آماده‌ی مردن شدن» این نیست که کار و زندگی را کنار بگذارد برود رو به قبله دراز بکشد و بگوید: مرگ، بیا! این نیست؛ یعنی خود را بکند، خود را بکند، خود را بکند، خود را بکند، بکند، بکند و در همه‌ی این‌ها به یاد مرگ هم باشد؛ خودش را برای مرگ آماده کند و بداند که همه‌ی این ما، ما، ما، ما، ما، ما در یک جا، ما در یک جا، ما در یک جا، همه‌ی این‌ها در آن‌جا دارد. 👤 📚 برگرفته از کتاب | مجموعه احادیث ابتدای درس خارج فقه؛ احادیث منتخب از کتاب النوادر 📖 صص ۲۰۰-۱۹۹ #⃣ @pellake8
⚠️ راضی نیستم.... 📌 برای یک جامعه، مضرّ و بد است. آن کسانی که با تجمّلات مخالفت می‌کنند، معنایش این نیست که از لذّت‌ها و خوشی‌هایش بی‌اطلاعند، نه! آن را کاری مضرّ برای جامعه می‌دانند. مثل یک دارو یا خوراکی مضرّ. با تجمّلات زیادی، جامعه زیان می‌کند. البتّه در حد معقول و متداول ایرادی ندارد. امّا وقتی که همین‌طور مرتّب پای رقابت و مسابقه به میان آمد، اصلاً از حدّ خودش تجاوز می‌کند و به جاهای دیگر می‌رود.  ❌ برخی، می‌کنند. می‌ریزند و می‌پاشند. در این روزگار که فقرایی در جامعه هستند، کسانی هستند که اوّلیّات زندگی هم درست در اختیارشان نیست، این کارها اسراف است، زیادی است، بی‌خود است. هر کس بکند خلاف است.  ⚠️ بعضی از مردم با این کاری که می‌شود با آن ثواب برد، گناه می‌برند. با اسراف‌هایی که می‌کنند، با خلاف‌هایی که انجام می‌دهند، با آمیختن این عمل حَسن و حسنه به کارهای حرامی که انجام می‌دهند. حرام همه‌اش هم این نیست که محرم و نامحرم و این چیزها باشد. آن‌ها هم البته حرام است، امّا ریخت و پاش زیادی هم حرام است. اسراف حرام است. سوزاندن دل مردمی که ندارند در مواردی واقعاً حرام است. زیاده‌روی کردن،‌ حرام و حلال کردن برای این‌که بتواند جهیزیه دخترش را فراهم کند، این‌ها است. 🚨بنده راضی نیستم از کسانی که با خرج‌های سنگین و با اسراف در امر ازدواج، کار را بر دیگران مشکل می‌کنند. البته با جشن و شادی و مهمانی موافقیم ولی با اسراف مخالفیم.  - خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۲۰/۴/۱۳۷۰ - خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۱۱/۶/۱۳۷۲ - خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۹/۱۱/۱۳۷۶ - خطبه‌ی عقد مورخه‌ی ۲۴/۵/۱۳۷۴ @pellake8
🖊 : فِی الکافی عَنِ الصَّادِقِ عَلیه‌ِالسَّلام کَتَبَ رَجُلٌ إِلَی أَبِی‌ذَرٍّ (۱) الشافی، صفحه‌ی ۸۶۷) [حضرت امام صادق علیه‌السلام] می‌فرمایند: یک نفری در نامه‌ای به جناب ابی‌ذر نوشت: یَا أَبَاذَرٍّ أَطرِفنِی بِشَیءٍ مِّنَ العِلم از دانش و معرفتی که داری سخن طرفه و تازه‌ای برای ما بیان کن. فَکَتَبَ إِلَیه: إِنَّ العِلمَ کَثِیرٌ؛ إِن قَدَرتَ لَا تُسِیءَ إِلَی مَن تُحِبُّهُ، فَافعَل [جناب ابی‌ذر برای او نوشت:] برای تو می‌گویم و آن این است: اگر بتوانی به کسی که او را دوست می‌داری بدی نکنی، این کار را بکن. یعنی سعی تو این باشد به کسی که او را دوست می‌داری بدی نکنی. قَال فَقَالَ لَهُ: وَ هَل رَأَیتَ أَحَداً یُسیءُ إِلَیٰ مَن یُحِبُّه؟ آن شخص به جناب ابی‌ذر گفت -لابد در نامه‌ی بعدی نوشته- که: جناب ابی‌ذر! این هم شد حرف!؟ که به کسی که دوست داری بدی نکن! آیا تا حالا دیدی کسی را که کسی را دوست بدارد در عین حال به او بدی بکند!؟ این چه حرفی است!؟ فَقَالَ لَه: نَعَم نَفسُکَ أَحَبُّ الأَنفُسَ إِلَیک فَإِن أَنتَ عَصَیتَ اللهَ تَعَالَیٰ فَقَد أَسَأتَ إِلَیهَا جناب ابی‌ذر در جواب او فرمود: بله، دیدیم؛ خود تو محبوب‌ترین موجودات و انسان‌های عالم پیش خودت هستی؛ خودت را خیلی دوست می‌داری؛ از همه بیشتر خودت را دوست می‌داری؛ وقتی معصیت می‌کنی، به این محبوب خودت که نفس خودت و شخص خودت است بدی کرده‌ای. پس ببین که می‌شود انسان چیزی را دوست بدارد و به آن بدی بکند که آن عبارت است از نفس انسان. ۱۳۹۴/۰۲/۰۲ @pellake8
✳️ هر ذره حساب دارد! 🔻 هر یک و هر یک در زندگی مؤمن دارد. یعنی ایمان این را به ما تعلیم می‌دهد. یعنی مؤمن حتی یک ذره از موجودی‌اش را و یک لحظه از زندگی‌اش را بی‌حساب‌وکتاب نباید رها کند؛ باید آن را بفهمد که چه کار می‌کند، درست خرج کند؛ زیرا همین یک ذره در یک جزئی از او است، یک جزئی از او است: «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ» (زلزال، ۷) مثقال یعنی به قدر سنگینی؛ هر کسی عمل کند به سنگینی ذره‌ای- ذره که می‌دانید چیست؟ همین چیزی که در شعاع آفتاب که از شیشه می‌افتد، میلیون‌هایش را می‌بینید که در فضا معلق‌اند؛ هر یک از آن‌ها ذره است؛ خب، این را توزین کنید، ببینیم وزنش چقدر است، سنگینی‌اش چقدر است؛ به سنگینیِ هر یکی از آن‌ها- اگر شما کار خوبی کرده باشید، آن‌جا آن کار خوب را خواهید دید. «یَرَه»؛ خودِ آن کار را می‌بینید؛ آن‌جا مجسم می‌شود، و اگر به قدر سنگینی یکی از آن ذره‌ها کار بد انجام داده باشید، خودِ آن کار بد را آن‌جا خواهید دید؛ «وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ» (زلزال، ۸). 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۵۱ #⃣ @pellake8
🖊 همه‌ی زندگی سرشار از عبرت‌ها است. انسان اگر چشم عبرت را باز بکند و به دیگران نگاه کند، خیلی از حقایق عالم برای او روشن می‌شود؛ مراد از روشن شدن حقایق مثل فراگیری معلومات نیست که انسان چیزی را نمی‌داند و بعد آن را با تعلم به دست می‌آورد؛ این یک‌جور فهمیدن است. از این مهم‌تر این است که چیزهایی برای انسان روشن است، جلوی چشم انسان است، انسان تأمل و ژرف‌اندیشی درباره‌ی اینها نمی‌کند و درس از اینها نمی‌گیرد. اینها آن عبرت‌ها است. فرض بفرمایید یکی‌اش همین مردن است، مردن؛ خب، همه‌ی آحاد انسان این مرحله را طی می‌کنند. یعنی از این حیات مادی و نشئه‌ی مادی و جسمانی عبور می‌کنند و می‌روند در یک عالمی که ما از کیفیات آن عالم خبری نداریم و عالم دشواری است، عالم غربت است، عالم حساب است، عالم مشکلات گوناگون است. اینها را همه فی‌الجمله می‌دانیم. هر کسی هم در مدت عمر خود افراد زیادی را می‌بیند از پیر و جوان و کودک و مرد و زن و همه‌جور، که رفتند. این برای ما یک چیز عادی می‌شود. تنبه به اینکه این مسیری که همه دارند می‌روند برای ما هم هست؛ ما هم باید از همین‌جا عبور کنیم. کجا وارد می‌شویم؟ چه دستاویزی برای حیات سعادتمندانه در آنجا داریم؟ چه کار می‌شود در آنجا کرد؟ غربت نشئه‌ی آخرت را، نشئه‌ی برزخ را، تا برسد به قیامت چه جوری باید برطرف کرد؟ اینها نکات مهمی است. اگر چنانچه به این چیزها فکر کنیم ممکن است در رفتار ما، در عملکرد ما، در مسیر زندگی ما، در تصمیم‌گیری‌های کلان زندگی ما اثر بگذارد. غالباً توجه نداریم. این است؛ این موعظه شدن و فراگیری و عبرت این است. لذا شما ملاحظه می‌کنید خدای متعال در قرآن کریم بسیاری از واضحات را -چیزهایی که واضح است- اینها را به یک شکلی برجسته می‌کند، بعد که برجسته کرد، انسان می‌بیند که عجب! این چه چیز مهمی است. «وَٱلشَّمْسِ وَ ضُحَىٰهَا * وَٱلْقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا» ما همین‌طور عادت کرده‌ایم که این [خورشید و ماه] همین‌طور می‌آیند و می‌روند. خب یک تأملی باید کرد. این رفت و آمد طبق چه قانونی است؟ چه قاعده‌ی لا یتخلفی بر اینها حاکم است؟ این قاعده‌ی لایتخلف از کجا ناشی شده؟ اینها همه‌اش نکات است. حکمت و مصادیق حکمت که خدای متعال در قرآن ذکر می‌کند، اینها همه از این قبیل است. چیزهایی است که به نظر انسان واضحات است. خب حالا ما عبرت بگیریم. ۱۳۹۲/۱۱/۱۰ @pellake8
🖊 : اگر یقین نبود و شک بر وجود انسان مستولی بود، اهداف برای انسان نامفهوم و مبهم است؛ هدف‌ها که روشن نبود، حرکت، حرکت مستقیم و صحیح و مستمری نخواهد بود؛ لذاست که خدای متعال در مورد پیغمبر اکرم می‌فرماید: «آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللهِ وَمَلآئِکَتِهِ [وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ]» با بینه و یقین حرکت کردن تفاوت می‌کند با حرکتی که از روی تردید و شک باشد؛ لذا شما می‌بینید که در دعاها هم درخواست یقین از خدا می‌شود: «[اَللّهُمَّ اجْعَلْ غِناىَ فى نَفْسى] وَالْیَقینَ فى قَلْبى وَالاِْخْلاصَ فى عَمَلى وَالنُّورَ فى بَصَرى وَالْبَصیرَةَ فى دینى» خب، آیا یقین چیزی است که وقتی پدید آمد، همیشه در دل انسان باقی بماند؟ یا باید آن را آبیاری کرد؟ نه، دومی درست است؛ یقین حاصل می‌شود لکن گاهی حوادث و عوارضی که برای انسان و در نفس انسان پیش می‌آید -از شهوت و غضب و اطماع و انواع و اقسام ضعف‌های اخلاقی- یقین را در انسان تضعیف می‌کند و تردید و شک به وجود می‌آورد. یکی از آثار بسیار سنگین و سخت گناهان، همین از بین رفتن یقین است که «ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللهِ [وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِؤُون]» وقتی که انسان کار خلاف، کار غلط بر اساس خواسته‌های نفسانی، شهوات نفسانی و ضعف‌های اخلاقی انجام می‌دهد به‌تدریج برای اینکه عمل خود را توجیه کند، خودش پایه‌ی اعتقادات خودش را مثل موریانه‌ای از بین می‌برد و پوک می‌کند. بنابراین مهم‌ترین چیزی که خدای متعال در دل انسان می‌گذارد یقین است و این یقین را باید حفظ کرد. ۱۳۹۲/۱۱/۱۶ @pellake8
✳️ روز حسرت و هشدار اغتنام فرصت! 🔻 یکی از اسم‌های «یوم الحسرة» است؛ حسرت بیکاری‌هایی که کشیدیم. «وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ»(مریم، ۳۹) آن‌ها را هشدار بده نسبت به ، آن وقتی که همه چیز تمام شده و دیگر هیچ کار نمی‌توانید بکنید. هر کاری باید می‌کردید، کردید. ‼️ آن روز انسان ، آدم بدکار ، به خدای متعال عرض می‌کند که یک دیگر به من بده، من را برگردان به دنیا؛ یعنی مجال به من بده. آن‌جا که جای عمل نیست! جای عمل، دنیاست! چون حالا دیدم، یقین کردم، پشیمانم، یک فرصت عمل دیگر به من بده، شاید یک کاری بکنم که تو را راضی کنم و جبران کنم این و را. آن وقت، آیه‌ی شریفه می‌فرماید: «أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُم» آیا ما به تو عمر ندادیم، آن قدری که بتوانی کار کنی؟ فرصت ندادیم به تو؟ فرصت‌ها را باید مغتنم شمرد. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۵۲ #⃣ @pellake8