eitaa logo
ساکنین پلاک "8"
208 دنبال‌کننده
14هزار عکس
8هزار ویدیو
114 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ هر جا ذكر اباعبدالله گفته شود، کربلاست 🔻 آقای هادی امینی پسر علامه امینی (ره) می‌گوید: وقتی پدرم از دنیا رفتند، بسیار دوست داشتم خواب‌شان را ببینم، اما نمی‌دیدم. پس از چهار سال پدرم را در عالم رؤیا زیارت کردم. دیدم پدرم در برزخ بسیار نورانی هستند و جایگاه بسیار خوبی دارند. تعجب نکردم و گفتم: «پدر جان! جای شما همین جاست. این حتما اجر نگارش کتاب الغدیر است.» گفتند: «نه.» گفتم: «به‌خاطر کتابخانهٔ امیرالمؤمنین علیه السلام است که راه انداختید؟» گفتند: «نه.» چند مورد از کارهای مهم پدرم را گفتم و ایشان فرمودند: «خیر. این جایگاه برای آن‌ها نیست.» گفتم: «پس این مقامات برای چیست؟» فرمودند: «برای زیارت آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام است.» چون حکومت عراق آن زمان راه را بسته بود، آقا هادی می‌گوید عرض کردم: «الان که راه بسته است. چگونه به زیارت برویم؟» علامه فرمودند: «هر كجا كه ذكر اباعبدالله الحسین گفته شود، همان‌جا کربلای اباعبدالله است.»😭 📚 از کتاب «عاشورائیان منتظر در آوردگاه فتنه» 📖 ص ۱۷۱ 👤 #⃣
✳️ این افراد، بیمهٔ الهی هستند! 🔻 در این عالم، در این دزدبازار، آدم باید شود؛ و آن‌ها بیمه نمی‌کنند مگر کسانی را که نزد او داشته باشند؛ یوسف کسی را از میان برادرانش می‌گیرد و مباشرش می‌شود که نزد او متاعی است: «مَعَاذ اللهِ أَن نأْخُذَ إِلَّا مَن وَجَدْنَا مَتَاعنا عنده». متاع، آن مکیالی نیست که در جوال بود؛ متاع، آن است که در قلب بنیامین بود. یوسف آن را می‌گیرد و نزد خودش نگه می‌دارد. خدا هم دلی را نگه می‌دارد که در او متاعی است. 🔸 به دل‌هایتان مراجعه کنید و ببینید واقعاً خداوند در آن محبتی قرار نداده است؟ اگر محبتش در دلتان باشد، خیلی جلو هستید. ببینید خدا را دوست دارید؟ محمد (ص) را دوست دارید؟ ولیّ را دوست دارید؟ یا فقط حرف است؟ این ایمان، این محبت اگر باشد، خیلی حفاظت می‌کند. خدا به‌خاطر این گل، خارهای قلب آدم را خشک می‌کند. و محبت خدا با مقایسه‌ها می‌آید؛ با دیدن الطاف او که آن‌به‌آن عنایت می‌کند. چطور می‌شود خدا را دوست نداشته باشیم؟! 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۲۲ و ۱۲۳ #⃣
✳️ این افراد، بیمهٔ الهی هستند! 🔻 در این عالم، در این دزدبازار، آدم باید شود؛ و آن‌ها بیمه نمی‌کنند مگر کسانی را که نزد او داشته باشند؛ یوسف کسی را از میان برادرانش می‌گیرد و مباشرش می‌شود که نزد او متاعی است: «مَعَاذ اللهِ أَن نأْخُذَ إِلَّا مَن وَجَدْنَا مَتَاعنا عنده». متاع، آن مکیالی نیست که در جوال بود؛ متاع، آن است که در قلب بنیامین بود. یوسف آن را می‌گیرد و نزد خودش نگه می‌دارد. خدا هم دلی را نگه می‌دارد که در او متاعی است. 🔸 به دل‌هایتان مراجعه کنید و ببینید واقعاً خداوند در آن محبتی قرار نداده است؟ اگر محبتش در دلتان باشد، خیلی جلو هستید. ببینید خدا را دوست دارید؟ محمد (ص) را دوست دارید؟ ولیّ را دوست دارید؟ یا فقط حرف است؟ این ایمان، این محبت اگر باشد، خیلی حفاظت می‌کند. خدا به‌خاطر این گل، خارهای قلب آدم را خشک می‌کند. و محبت خدا با مقایسه‌ها می‌آید؛ با دیدن الطاف او که آن‌به‌آن عنایت می‌کند. چطور می‌شود خدا را دوست نداشته باشیم؟! 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۲۲ و ۱۲۳ #⃣
خدا رهایمان نمی‌کند! 🔻 حق را باور کنیم و به دلمان بچشانیم... به و خدا هم داشته باشیم. خدا نمی‌گذارد شیاطین از آنچه او پروریده، بهره بردارند: «يا قَريباً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرّ بِه». 🔸 وقتی کشاورز، گُلی می‌کارد، دورش سیم می‌کشد که بچه‌ها آن را نکنند. خدا هم ما را که از خاک بلندمان کرده و به حرکت واداشته، رها نمی‌کند: «أَنْتَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيتَهُ»؛ كرامت و بزرگواری تو بیش از این است که آن‌هایی را که تربیتشان کردی ضایع کنی. اگر شیطان درصدد است که مؤمنین را مغرور کند و با مکر و حبائل و خُدع و امانی‌اش دل‌ها را فریب بدهد، خدا هم اقدام متقابل می‌کند. 🔺 خدا کریم‌تر از آن است که آنچه خود پروریده، ضایع کند. به خدا قسم اگر کسی درِ وجودش را به سمت حق باز کند، امکان ندارد خدا رهایش کند. او فتاح است؛ درهای بستۀ ما را باز می‌کند. درهای وجودت را که به رویش باز کنی، داخل می‌شود. دل، حریم خودش است. خیال می‌کنی در این حرم کاری نمی‌کند؟! مُغتَر نباش؛ اگر هم هستی، نباش؛ «يا قَريباً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرّ بِه». 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۳۷-۱۳۳ #⃣
کوچ به طرف امام! 🔻 ، مسافر نیست؛ بلکه راحل الی الله است؛ یعنی زائر باید همه چیز را پشت سر بگذارد و با تمام وجود به طرف برود؛ اگر قصد انسان در زیارت این باشد که به محضر امام برود و دوباره به‌سوی وطن خودش برگردد، او زائر نیست؛ بلکه درواقع مسافر است. راحل مثل کوچ‌نشین‌هاست که وطن ندارند و دائم در حال حرکت‌اند. راحل این‌گونه است که وقتی رو به خدا می‌رود، به قصد برگشتن نیست، اما مسافر می‌رود که برگردد، زیرا دارد. اگر انسان در این سفر زیارتی راحل بود، معنایش این است که از تعلقات خودش بیرون می‌رود و به‌هیچ‌وجه نمی‌خواهد به این تعلقات برگردد. ادامه دارد... 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۴۳۴ #⃣
✳️ این زائر هر قدمش یک حج می‌ارزد! 🔻 زائر وقتی به‌سوی می‌رود، از همهٔ تعلقات خودش باید بیرون بیاید و بعد، قدم در وادی سلوک گذاشته و رو به امام برود و هر قدمی که برمی‌دارد، یک قدم رو به رشد است؛ اگر این‌طور شد دیگر نمی‌خواهد به تعلقاتش برگردد. این زائر است که هر قدمش می‌تواند یک حج باشد و در هر قدم، حجابی از دلش برداشته می‌شود و انس و محبتی با امام برایش پیدا می‌شود. 🔸 لذا این راحل وقتی رفت، دیگر هرگز نمی‌خواهد به جای اولش برگردد؛ یعنی وقتی به خانه و وطنش هم برگردد دیگر به برنمی‌گردد؛ بلکه با یک ظرفیت دیگر و با برمی‌گردد. این‌جاست که بازارش، خانه‌اش و حتی خوابش هم عطر امام دارد؛ کسی که زائر شد و زیارت را درک کرد، باید همهٔ زندگی و وجودش عطر امام داشته باشد و اگر این عطر از او استشمام نشد، هنوز زائر نشده است. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۴۳۴ #⃣ ☀️☀️☀️
✳️ بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم 🔻 اگر خداوند به يك بنده توجه كند، با تمام جهت به او توجه كرده است، زيرا خداوند جزء ندارد كه بگوييم او نيم‌نگاه می‌كند، بلكه خداوند با تمام و جهات به انسان توجه دارد. همچنين وجود (ص) كه مظهر تام خداوند بوده، چنين است كه وقتی با كسی صحبت می‌كنند با تمام چهره او را نگاه می‌كنند و سرّ آن اين است كه هرگز حضرت نيم‌نگاه نداشتند. مثلا فردی در حال يك مصاحبه و ضبط آن است؛ اين فرد برخی مواقع يك نيم‌نگاه به مصاحبه‌كننده دارد و گاهی هم يك نيم‌نگاهی به تصوير‌بردار می‌اندازد، اما وجود پيامبر(ص) با تمام چهره به مخاطبش نگاه می‌كند، زيرا ايشان مظهر خداوند است. 🔸 اگر خداوند به ما خطاب كرد «يا ايها الناس، يا ايها الذين امنو»؛ يعنی اينكه خداوند با تمام اسماء به ما نگاه می‌كند و در مقابل اگر ما گفتيم «يا الله» بايد با تمام به سمت خدا برويم و يا الله بگوييم و اگر هم مخاطب خداوند قرار گرفتيم، بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم. حال اگر برخی از مستجاب نمی‌شود، به اين دليل است كه فقط بخشی از توجه ما به خداوند است و بخشی از توجه ما به جای ديگر است؛ بلكه نيم‌رخ ما به خدا توجه می‌كند و برخی از توجه ديگرش به خودش است و چنين دعايی كامل نيست و راز استجابت نشدن دعا همين توجه نيم‌رخ به خداوند است. 👤 📝 #⃣
✳️ بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم 🔻 اگر خداوند به يك بنده توجه كند، با تمام جهت به او توجه كرده است، زيرا خداوند جزء ندارد كه بگوييم او نيم‌نگاه می‌كند، بلكه خداوند با تمام و جهات به انسان توجه دارد. همچنين وجود (ص) كه مظهر تام خداوند بوده، چنين است كه وقتی با كسی صحبت می‌كنند با تمام چهره او را نگاه می‌كنند و سرّ آن اين است كه هرگز حضرت نيم‌نگاه نداشتند. مثلا فردی در حال يك مصاحبه و ضبط آن است؛ اين فرد برخی مواقع يك نيم‌نگاه به مصاحبه‌كننده دارد و گاهی هم يك نيم‌نگاهی به تصوير‌بردار می‌اندازد، اما وجود پيامبر(ص) با تمام چهره به مخاطبش نگاه می‌كند، زيرا ايشان مظهر خداوند است. 🔸 اگر خداوند به ما خطاب كرد «يا ايها الناس، يا ايها الذين امنو»؛ يعنی اينكه خداوند با تمام اسماء به ما نگاه می‌كند و در مقابل اگر ما گفتيم «يا الله» بايد با تمام به سمت خدا برويم و يا الله بگوييم و اگر هم مخاطب خداوند قرار گرفتيم، بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم. حال اگر برخی از مستجاب نمی‌شود، به اين دليل است كه فقط بخشی از توجه ما به خداوند است و بخشی از توجه ما به جای ديگر است؛ بلكه نيم‌رخ ما به خدا توجه می‌كند و برخی از توجه ديگرش به خودش است و چنين دعايی كامل نيست و راز استجابت نشدن دعا همين توجه نيم‌رخ به خداوند است. 👤 📝 #⃣ https://eitaa.com/pellake8
✳️ اسارت‌های ما و تنها ماندن ولی! 🔻 داستان ما که ما را به کار خویش می‌خوانَد و از کار جدا می‌سازد، داستانی است که همین امروز هم به محاصره و محصور شدن اولیا می‌پیوندد و به شهادت و اسارت اهل ولایت می‌انجامد. این اسارت‌ها را باید شناخت. 🔸 وقتی که من به تجارت، به صنعت، به علم و طبابت و یا فقه و اصول خودم مشغول باشم و در کنار این شغل‌ها به تربیت مردم و تلقی جدید توده‌ها فکر نکنم و در کنار شغل‌ها به تربیت مهره‌های کارساز و به جایگزینی آن‌ها فکر نکنم، فقط و فقط خودم را بخواهم و پفک، شیرینی و لباس رنگارنگ و هوس‌های بچه‌هایم را، خب معلوم است که ولی محصور می‌شود و تنها می‌ماند و معلوم است که می‌گردد. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۲۷۲ #⃣
✳️ آن‌جا خودت هستی و خودت! 🔻 [حضرت علی علیه السلام] می‌فرمايد: «فَلَيْسَ بَعْدَ الْمَوْتِ مُسْتَعْتَبٌ وَ لَا إِلَی الدُّنْيَا مُنْصَرَفٌ»؛ فرزندم! بدان که بعد از نه امکان هست و نه امکان . ‼️ در آن شرايط، ديگر وسيله‌ای كه بتوان خدا را راضی كرد، نيست. زيبايی را بايد در اين دنيا در روح و قلب خود پايه‌ريزی کنی. بعد از مرگ، وسيلهٔ عذرخواهی و پايه‌ريزی ارتباط خوب با خدا نيست. از طرفی نمی‌توانی دوباره به دنيا برگردی و جبران مافات کنی. آن‌جا خودت هستی و خودت؛ يا خودِ بريده از خدا، و يا خودِ مرتبط با خدا. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۲ #⃣
تمام عالم در فقدان «ولی» عزادار است! 🔻 وقتی وجودی در این عالم شد و وفا پیدا کرد، یعنی حق همۀ آنچه را که با او در رابطه هستند، ادا کرد، فقدان چنین وجودی، الم و درد و رنجی را در تمامی آن رابطه‌ها ایجاد می‌کند. 🔹 ، وجودی کارگشا، مفید و مؤثر است. به‌خاطر انسش، یا فعالیتش، یا محبت و صفا و وفایش، یا کارگشایی‌هایی که داشته، فقدانش، همۀ کسری را نشان می‌دهد. با توجه به شعرهایی مثل: «باز این چه شورش است که در خلق عالم است/ باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است»؛ این عزا و ماتم در فقدان ولی، در ذره‌ذرۀ عالم وجود دارد. 🔸 وجود وافی و شافی که رابطه‌هایش را پر کرده و حق هر چیزی را به او داده، حق فرزندانش، حق جهاز و اسبی که سوار می‌شده، و حتی حق خنجرش، حق آبی که نوشیده و خاکی که بر آن راه می‌رفته، حق آسمان و ستاره‌ها؛ وقتی حق همۀ این پدیده‌ها را ادا کرده است، فقدان چنین وجودی سنگینی ایجاد می‌کند، رنج و گرفتاری و بلا و غصه ایجاد می‌کند. 🔺 خلاصه، در این بینش که رفتن وجود وافی و شافی که حق هر ذره‌ای را در این عالم پرداخته، خلأ ایجاد می‌کند، تعبیر «عَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِى السَّمواتِ» بیانگر اثر وجود علیه السلام در این عالم است. 👤 📚 از کتاب 📖 صص ۳۳-۳۰ #⃣
✳️ در هر زیارت یک مقام جدید به زائر می‌دهند! 🔻 باید مداوم باشد و مؤمن باید دائم در حال زیارت باشد؛ در هر زیارت هم حضرت می‌کنند و یک جدید به زائر می‌دهند. این‌قدر جریان ولایت از آستانهٔ امام علیه السلام باعظمت و مدام است که اگر زائر هر روز بیاید و شفاعت بخواهد، هر روز شفاعت می‌شود و در زیارت بعدی شفاعت بالاتری می‌شود. 🔸 نورانیتی را که در زیارت به‌دست می‌آورند گُم می‌کنند و شیطان آن را از آن‌ها می‌رباید؛ لذا در زیارت بعد دوباره همان نور اول به آن‌ها عنایت می‌شود، اما چیزی را که امروز می‌گیرند، گم نمی‌کنند؛ لذا در زیارت بعد بالاترش را به او می‌دهند. این معنایش سیر در مقامات جنت و مقامات بهشت و مقامات توحید در حرم مطهر ائمه علیهم السلام است. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۴۵۱ و ۴۵۲ #⃣