eitaa logo
ساکنین پلاک "8"
145 دنبال‌کننده
11.9هزار عکس
6هزار ویدیو
100 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ اگر به خدا حسن‌ظن داشته باشیم، خدا ما را رها نمی‌کند 🔻 اگر آدم به خدا داشته باشد -که خدا خوبِ مرا می‌خواهد- خدا برایش خوب را مقدر می‌کند. خدا برایش خوب را می‌فرستد. اگر کسی باشد و داشته باشد، بدبینی، بدبیاری می‌آورد. 👈 این فرمول ارزشمندی است از علیه السلام که فرمودند: به خدا باشید؛ زیرا خدای عزوجل می‌فرماید: من نزد گمان بنده‌ی مؤمن خویشم، اگر گمان او خوب است، رفتار من هم با او خوب است، و اگر گمان او بد است، رفتار من هم با او بد است. 🔺 اگر به خدا حسن‌ظن داشته باشیم، خدا ما را رها نمی‌کند. خدا هوای ما را دارد. آدم باید دائما این‌ها را با خودش بگوید. به والله العظیم همین‌جور است. 👤 📚 از کتاب 📖 صص ۵۸-۵۲ #⃣ @pellake8
🍃🍃🍃 🍃🍃 🍃 ✳️ چرا از عباداتمان خسته می‌شویم؟ 🔻 اگر شما خدا را پيدا كرديد، ديگر نمی‌توانيد بی‌خدا زندگی كنيد. اگر رابطه‌ی با حقايق پيدا کنيد، به چيز بزرگی رسيده‌ايد؛ در حالی که می‌شود سال‌ها بود، ولی از خدا نشد و او را به‌عنوان دل خود احساس نکرد. آری اگر او را پيدا كنيم، ديگر نمی‌توان بدون او زندگی کرد. اين که ما در عباداتمان می‌شويم به‌جهت آن است كه خدا را عبادت می‌کنيم و در محضر حضرت حق حاضر نيستيم. 👤 📚 از کتاب #⃣ @pellake8
✳ چشمش به ارباب افتاد! 🔻 چند نفر که همگی پیکان داشتیم، در پمپ بنزین به نوبت ایستاده بودیم. در این بین یک ماشین بنز با رنگ متالیک سر رسید و پولی به کارگر پمپ بنزین داد که بنزین بزند. او درب ماشین را نیمه‌باز گذاشته و با ژست متکبرانه‌ای آرنج خود را به سقف ماشین تکیه داد، از داخل ماشین پیپی را برداشت و روشن کرد و در حالی که با افاده و تکبر به ما نگاه می‌کرد، شروع به پُک‌زدن آن نمود. در این حال بود که یکباره چشمش به آن طرف خیابان افتاد و باعجله پیپ را خاموش و سپس دستمالی برداشت و شروع کرد به پاک‌کردن اطراف ماشین و با نگرانی به آن طرف خیابان خیره شده بود. پس از مدت‌زمان کوتاهی متوجه شدیم که این آقا راننده‌ی ماشین است و ارباب او از آن طرف خیابان می‌آید تا سوار ماشین شود و این آقا به محض اینکه چشمش به ارباب افتاد، همه‌ی پَک و پوزش فرو ریخت و... ✅ اگر ما احساس کنیم و چشممان به افتد، حتی انتظار و هم از خدا نداریم و می‌گوییم: را باید، بدون چون‌وچرا، و زمزمه خواهیم کرد: ما گدایان خیل سلطانیم شهر بند هوای جانانیم بنده را نام خویشتن نبود هرچه ما را لقب دهد آنیم گر براند و گر ببخشاید ره به جای دگر نمی‌دانیم 👤 📚 برگرفته از کتاب | ج۲ 📖 صص ۷۴-۷۳ #⃣ @pellake8
✳️ اگر رب‌العالمين را نشناسيم، در بيابانِ زندگی گم شده‌ايم! 🔻 به‌دنبال انسانی است كه راه را -كه همان خدا و ارتباط حضوری و قلبی با خدا است- گم كرده باشد. اگر را كه ربّ همه‌ی ماست نشناسيم، در بيابانِ زندگی گم شده‌ايم. با اين كه به‌راحتی می‌توانستيم بفهميم بايد بنده‌ی ربّ العالمين باشيم. حالا كسی كه ربّ العالمين را ربّ خود نگرفت و به‌دنبال حکم کمال مطلق نبود، راه تسلّط شيطان را بر تمام ابعاد شخصيت خود می‌گشايد. كه مقصد خود را گم كرده‌اند، از شيطان تبعيت می‌كنند و در نتيجه شيطان بر آن‌ها تسلّط می‌يابد. شيطان طرح و نقشه برای ادامه‌ی زندگی به او می‌دهد، چون خودش طرح ندارد و طرح بندگی ربّ العالمين را هم نپذيرفته است. 🔸 (ع) در به خدای خود می‌گويد: «اَنْتَ كَهْفي حينَ تُعيِيني الْمَذاهِبُ فِي سَعَتِها»؛ تو پناهگاه و خزينه‌ی آرمان‌های من هستی وقتی راه‌های به‌ظاهر وسيع مرا خسته می‌كند. اگر كسی به اين بصيرت دست يافت كه خزينه‌ی همه‌ی آرمان‌هايش حضرت ربّ العالمين است، ديگر به‌سوی چه كسی بدود؟! پروردگارش هم كه نزديك است، دويدن نمی‌خواهد. اين آدم راه را گم نكرده است كه دربه‌در باشد. گنج را می‌شناسد و هرچه بيشتر تلاش می‌كند تا به آن نزديك شود، و اين تلاش با همراه است، چون راه و مقصد را می‌شناسد. 👤 📚 از کتاب #⃣ @pellake8
✳️ بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم 🔻 اگر خداوند به يك بنده توجه كند، با تمام جهت به او توجه كرده است، زيرا خداوند جزء ندارد كه بگوييم او نيم‌نگاه می‌كند، بلكه خداوند با تمام و جهات به انسان توجه دارد. همچنين وجود (ص) كه مظهر تام خداوند بوده، چنين است كه وقتی با كسی صحبت می‌كنند با تمام چهره او را نگاه می‌كنند و سرّ آن اين است كه هرگز حضرت نيم‌نگاه نداشتند. مثلا فردی در حال يك مصاحبه و ضبط آن است؛ اين فرد برخی مواقع يك نيم‌نگاه به مصاحبه‌كننده دارد و گاهی هم يك نيم‌نگاهی به تصوير‌بردار می‌اندازد، اما وجود پيامبر(ص) با تمام چهره به مخاطبش نگاه می‌كند، زيرا ايشان مظهر خداوند است. 🔸 اگر خداوند به ما خطاب كرد «يا ايها الناس، يا ايها الذين امنو»؛ يعنی اينكه خداوند با تمام اسماء به ما نگاه می‌كند و در مقابل اگر ما گفتيم «يا الله» بايد با تمام به سمت خدا برويم و يا الله بگوييم و اگر هم مخاطب خداوند قرار گرفتيم، بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم. حال اگر برخی از مستجاب نمی‌شود، به اين دليل است كه فقط بخشی از توجه ما به خداوند است و بخشی از توجه ما به جای ديگر است؛ بلكه نيم‌رخ ما به خدا توجه می‌كند و برخی از توجه ديگرش به خودش است و چنين دعايی كامل نيست و راز استجابت نشدن دعا همين توجه نيم‌رخ به خداوند است. 👤 📝 #⃣ @pellake8
✳️ نماز؛ کلاس فروتنی 🔻 «نماز» ما را برای «فروتنی» تربیت می‌کند و به آن عادت می‌دهد، زیرا وقتی من تعظیم می‌کنم و سر خود را بر روی خاک می‌گذارم، حس می‌کنم که تسلیم پروردگارم و از خود هیچ ندارم: «إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ» (انعام، ۱۶۲) در این هنگام است که حس می‌کنیم هیچ نداریم و هر چه هست، از آنِ خداوند است. پس دیگر چرا به این و آن فخر بفروشیم و تکبر کنیم؟ چرا احساس خودبینی داشته باشیم؟ من کیستم که خودبین باشم؟ و به این و آن تکبر کنم و از این و آن انتقام بگیرم و این و آن را مسخره کنم؟ من کیستم؟ موجودی ناتوانم که اختیار سود و زیان خود را ندارد. این چکیده‌ی مفهوم نماز است، ولی هرگز بدان معنا نیست که در برابر دشمنان و ستیزه‌جویان ضعیف و ناتوان باشیم، زیرا قدرت ما به خداوند است، نه به خودمان. 👤 📚 از کتاب ؟ 📖 ص ۳۸ #⃣ @pellake8
✳️ ای ترمیم‌کنندهٔ شکستگی‌ها... 🔻 ...صفت دیگر خدا «جبّار» است. جبار را دو معنا کرده‌اند. یکی اینکه جبرِ شکسته‌ها می‌کند؛ جبر یعنی شکسته‌بندی، جابر یعنی شکسته‌بند. آن‌قدر خدای متعال این شکستگی‌های وجود انسان و ذهن انسان و دل انسان را ترمیم می‌کند که نامش جبار است؛ جبار یعنی این. هر شکستگی‌ای که در شما به‌وجود بیاید -در دل شما، در روح شما، در وجود شما، در زندگی شما، در مشی شما و در عمل شما- خدا آن را ترمیم می‌کند. البته ترمیم خدا هم بی‌حساب نیست؛ طبق یک قانون و قاعده‌ای ترمیم می‌کند. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحه ۲۳۰ #⃣
✳️ هیچم و هیچ که در هیچ نظر فرمایی 🔻 به حضرت امیر علیه‌السلام گفتند آخر چقدر صدقه می‌دهی؟ بس نیست؟ «كَم تَصَّدَّقُ؟! أ لا تُمسِكُ؟!» فرمود: به خدا قسم یقین ندارم یک عمل من قبول شده باشد که دستم را بگیرد! 🔸 شیخ جعفر شوشتری می‌گفت: من در خودم یک خیر یقینی سراغ ندارم! انسانی که به جلو رفت، این‌طور می‌شود! می‌گوید: نیستم نیست که هستی همه در نیستی است/ هیچم و هیچ که در هیچ نظر فرمایی. 👤 🎙 #⃣
✳️ زیربنای دینداری و انسانیت 🔻 امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرماید: «آغاز و پایۀ اول دین، شناختن خداست». دین‌داری اگر بخواهد به‌صورت صحیح و معقول و منطقی برای کسی پیدا شود، باید از پایهٔ توحید و خداشناسی آغاز گردد. تا این اصل در روح و دل تأسیس نشود، سایر قسمت‌ها اساسی نخواهد داشت. 🔸 رسول اکرم همین‌که به رسالت مبعوث گشت و برای اولین بار به میان مردم ظاهر شد و بعثت خود را آشکار کرد، چه گفت؟ آیا گفت نماز بخوانید یا روزه بگیرید؟ آیا گفت صلهٔ ارحام به‌جا آورید و به یکدیگر ظلم نکنید؟ آیا گفت فلان آداب استحبابی را در راه رفتن یا نشستن یا غذا خوردن، خوب رعایت کنید؟ نه، هیچ کدام از این‌ها را نگفت، گفت: مردم بگویید لا الهَ الَّا الله تا رستگار شوید. رسول اکرم دین را از این کلمه آغاز کرد؛ حساس‌ترین نقطه‏‌های قلب مردم را با عقیدهٔ توحید اشغال کرد و تکوین و تربیت امتی عظیم و مقتدر را بر این اساس به‌وجود آورد. 🔺 خداشناسی نه فقط اولِ دین است، اولْ پایه و مایۀ انسانیت است. انسانیت اگر بنا بشود روی اصل پایداری بنا شود، باید روی اصل توحید ساخته گردد. 👤 📚 از کتاب «حکمت‌ها و اندرزها»، ج ۱ 📖 ص ۸ #⃣
✳️ خاصیت عملی تسبیح 🔻 «تسبیح» یعنی تنزیه پروردگار از همهٔ «صفاتِ نقص»؛ هیچ‌یک از آن چیزهایی که دارای شائبهٔ نقص و قصور است در خدای متعال نیست. تسبیح یعنی منزه کردن و پاک دانستن خدای متعال از همهٔ آن خصوصیات و صفاتی که در آن‌ها نشانه‌ای از «نقص»، از «ضعف»، از «قصور»، از «ناتوانی» وجود دارد؛ این معنای تسبیح است. 🔸 وقتی که انسان خدا را از همهٔ نشانه‌های ضعف و قصور تنزیه می‌کند و تقدیس می‌کند و مبرا می‌داند از این صفات، معنی این تسبیح و تنزیه این خواهد بود که خدای متعال در نهایتِ «کمال» و «قدرت» و «عظمت» است، در نهایت «علم» و «بصیرت» و «معرفت» است؛ و انسانی که خود را بندهٔ آن خدای مظهر کمال و عظمت می‌داند، احساس پشت‌گرمی و دلگرمی می‌کند و می‌فهمد که متکی به یک نقطه‌ای است که این نقطه هرگز دچار ضعف و تزلزل نمی‌شود؛ لذا در حرکت خود به سوی نقطهٔ کمال و به سوی آرمان‌های عالی و شریف انسانی و اسلامی، بازوان او نیرومند، زانوان او قدرتمند، و دل او پرامید می‌شود؛ تسبیح خاصیتش این است؛ یعنی خاصیت عملی تسبیح این است. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۲۰ #⃣
✳️ قوی‌ترین انگیزهٔ روی آوردن به دعا 🔻 نیایش‌گر هنگام دعا، تمام ذراتِ وجودش سرشار از طلب می‌شود و از صمیم جان دست نیاز به‌سوی خالق بی‌نیاز دراز می‌کند. او وقتی در پیشگاه خدای متعال قرار می‌گیرد، با حقیقت همهٔ هستی روبه‌رو می‌شود و در مقابلش قدرت بیکران علم نامتناهی، مهربانی تمام و عظمت مطلق را می‌بیند و به زیارت زیبایی کامل می‌رود. 🔸 در این ملاقات، یک طرف آکنده از فقر و نیاز است؛ «یا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللهِ» و طرف دیگر در کمال بی‌نیازی و استغنا است؛ «وَ اللهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ» اين لحظه، لحظه‌ای شیرین، جذاب و فرصتی بسیار ارزشمند و استثنایی است. این جذابیت، قوی‌ترین انگیزه برای روی آوردن به دعا و نیایش است. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۲۳ #⃣
اگر خدا را فراموش کنی... 🔻 در حدیث معروفی داریم که «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ»؛ هر کس خودش را درست بشناسد، خدا را می‌شناسد. در قرآن نیز آیه‌ای داریم که عکس نقیض این حدیث است: «وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ»؛ یعنی اگر کسی خدا را نشناخت، خودش را نمی‌شناسد. خدا این انتقام را گرفته است! کسی که به فکر خداشناسی نیست، خدا او را به این عذاب گرفتار می‌کند: او را از یاد خود او فراموش می‌دهد که درنتیجه او به فکر همه چیز هست، مگر به فکر خودش! به فکر خانه و اتومبیل و رفت‌وآمد هست، اما این‌که من کی هستم، چه می‌شوم، برزخ چیست، چه باید ببرم و... به فکر این‌ها نیست. 👤 🎙 ۲۳ آبان ۱۴۰۳ #⃣ #⃣