eitaa logo
شعر مذهبی رضیع الحسین
7.8هزار دنبال‌کننده
613 عکس
5 ویدیو
2 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
ای هلال من به بالای سنان قرآن بخوان قاری قرآن و قرآن را زبان! قرآن بخوان با صدای خود مسخر کن تمام کوفه را کوفه را هم کربلا کن؛ همچنان قرآن بخوان گرچه بشکسته جبینت بر سر نی، سجده کن گرچه گشته از دهانت خون روان، قرآن بخوان تا مگر آوای قرآن تو آرامم کند بر فراز نیزه ای آرام جان قرآن بخوان تا که اسلام تو را اهل زمین باور کنند ای امام کلّ اهل آسمان قرآن بخوان زادۀ مرجانه دارد قصد آزار تو را تا نرفتی زیر چوب خیزران قرآن بخوان صوت قرآن سر تو سربلندم می‌کند تا نگشته قامت زینب کمان قرآن بخوان یاد قرآن پدر کن؛ روی دست جدمان وارث حیدر! تو هم نوک سنان قرآن بخوان آنچه دیدم مادرم زهرا برایم گفته بود این مصیبت را نمی‌کردم گمان؛ قرآن بخوان هرکه هرچه دارد از این خاندان دارد حسین تا به «میثم» هم دهی سوز نهان قرآن بخوان @raziolhossein
هرچند فاتح همه ی جنگها شدم خیلی میان کوفه اسیر بلا شدم ابروی من شکست سر کوچه ای شلوغ زخمی سنگ بازی این بچه ها شدم همسایه ی قدیمیمان داد زد سرم آزرده از نگاه بد اشنا شدم خیلی سرت مقابل من خورد بر زمین افتاد زیر پا و من از غصه تا شدم پایبن نیزه ی تو به من پشت پا زدند دست خودم نبود که از تو جدا شدم ام‌ حبیبه آمد و‌ نشاخت زینبم! من تا نبینمش دو قدم جابجا شدم لب باز کردم‌ و همه کوفه لال شد من‌ هم به احترام سرت بی صدا شدم @raziolhossein
تکسواری در بیابانی مخوف اسب را چون باد صرصر می‏برد گشته صحرا غرق بوی خوش، مگر بار عود و مشک و عنبر می‏برد؟ نوری از خورجین اسبش می‏دمد گوئیا خورشید انور، می‏برد! می‏زند مهمیز بر پهلوی اسب می‏شتابد، گوئیا سر می‏برد! آری، او خولیست، بر مهمانی اش رأس آواره ز پیکر می‏برد! همچو نمرودی، که ابراهیم را تا بسوزاند در آذر، می‏برد! صد ره از نمرود هم بدتر، بلی چون ز ابراهیم بهتر، می‏برد! ناله‏ ای جانسوز می آید به گوش همره فرزند، مادر می‏برد؟! @raziolhossein
واردِ کوفه شدم دردم دو چندان شد حسین خواهرِِ مظلومه ات خیلی پریشان شدحسین گرچه با دستانِ بسته خطبه خوانی کرده ام اهلِ کوفه از کلامم مات و حیران شد حسین مثلِ بابایم علی شمشیر را بستم ز رو کلِّ شهر از کرده هایِ خود پشیمان شد حسین تا که تسکینی شود بر قلبِ زینب ، ماهِ من صوتِ قرآنت برایم درد و درمان شد حسین وای از دستِ سنان و خولی و شمرِ پلید رقصِ نیزه کرده و دیده چو باران شد حسین تا سرت بر نیزه دیدم ای هلالِ یک شبه سر زدم بر محمل و روضه نمایان شد حسین سر شکستم تا نباشم سر شکسته پیشِ تو زینبِ خود را ببین بی سرو و سامان شد حسین ای بمیرم کودکانِ تو گرسنه مانده اند از وفایِ شهر یک خرما و یک نان شد حسین هیچ می دانی خواتینِ حرم ترسیده اند هیچ می دانی نصیبم کوفه،زندان شد حسین @raziolhossein
از آن طرف قمرش روی نیزه کامل شد از این طرف سرت از روی نیزه نازل شد غروب روز دهم بود عمه‌ام افتاد عبای خونی تو تا به دوش قاتل شد تمام اهل حرم را سوار محمل کرد عمو نبود... پدر، کارِ عمه مشکل شد میان کوفه همه زیر لب به هم گفتند: عقیله همسفر مشتی از اراذل شد تمام دشت بهم ریخت آن زمانی که نگاهت از روی نی سوی عمه مایل شد چکید خون سرت... خواهرت دلش خون شد گواه این سخنم خون و چوبِ محمل شد به جای تک‌تک ما عمه کعب نی خورده برای تک‌تک ما مثل شیر حائل شد خدا کند که پدر جان ندیده باشی تو چگونه دختر حیدر به شام داخل شد هزار خطبه‌ی قرّاء خوانده خواهر تو جواب این همه خطبه فقط کف و کِل شد عقیله، کعبه‌ی غم، قبلةُ البرایا* بود ز اشک نیمه‌شبش خاک دشت‌ها گِل شد میان نافله‌ها یاد مادرش می‌کرد همیشه روضه‌ی او برکت نوافل شد اگرکه پیر شدم، عمه‌ام مقصر نیست گمان نکن که دمی از رقیه غافل شد * قبلة البرایا: از القاب حضرت زینب به معنای قبله و پیشوای ابرار @raziolhossein
آسمان پیشِ تو تعظیم کند جا دارد جلواتِ رخِ تو بسکه تماشا دارد نسل در نسل همه عاشق ومجنونِ توأیم خوش بحالِ دلِ ما مثل تو لیلا دارد روزگاریست که ماسائلِ این درگاهیم دلمان در حرمِ امنِ تو مأوا دارد شکرِ حق پلکِ تری دارم و این چشمانم همه شب سهمیه از حضرت زهرا دارد دیده ام ، هر که رسیده است در این ره به خدا تربت کرب و بلایت به مصلی دارد مادرم با نمکِ روضه بزرگم کرده حُبِ تو ریشه در این آب وگِلِ ما دارد هر کسی صاحبِ اشک است نظر کردة توست گونة سرخ شده جلوة زیبا دارد به سر وصورت زخمیم مباهات کنم رُخِ زخمی شده در چشمِ تو معنا دارد به فدایِ رخِ نیلی شدة مادرِ تو فاطمی هر که شود صورتش امضا دارد نگرانِ سفرِ کرب و بلائیم همه اربعین جلوه ای از محشرِ کبری دارد هر کسی پایِ پیاده ز نجف راه افتاد سرِ تعظیم به گلدستة سقا دارد @raziolhossein
به غیر ماتم تو ماتمی ندارد دل اگر تو باب نجاتی غمی ندارد دل هوای مملکت سینه ام هوای شماست چرا که غیر شما محرمی ندارد دل دمم حسین ولی بازدم حسن جان است به غیر این دو دمه که دمی ندارد دل به یاد زخم تن تو اگر نریزد اشک برای زخم خودش مرهمی ندارد دل به غیر پرچم "لبّیک یا ابالاحرار" به روی شانه ی خود پرچمی ندارد دل به غیر مجلس ذکر حسین ع انصافاً هوای محفل دورهمی ندارد دل بیا و باز دل خسته را هوایی کن دلم شکسته مرا نیز کربلایی کن @raziolhossein
بستند چو بر پشت شتر، محمل زینب بگْریست دل سنگ، به حال دل زینب گویی به غم و محنت و اندوه سرشتند از روز ازل، طینت و آب و گِل زینب بر نوک سنان بود سر شاه، شب تار شمعی که بُدی روشن از او، محفل زینب گویند دهد میوۀ شیرین، شجر صبر پس از چه بُوَد خونِ جگر، حاصل زینب؟ ویرانه بُوَد منزل گنج و عجبی نیست شد گوشۀ ویرانه اگر منزل زینب در باغ ندانم ز چه شد، لاله پُر از داغ گویا که خبر یافت ز داغ دل زینب از چشم«طرب»ناقه به‌گِل مانْد، چو بشنید بر ناقه ببستند ز کین، محمل زینب @raziolhossein
خزان پژمرد باغ آرزو را «گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را» چه می‌شد بار دیگر هم ببوسم به جای مادرم زیر گلو را @raziolhossein
خروش ناله در عرش است برپا قیامت می‌شود از اشک زهرا سری را خولی آورده به کوفه تنی مانده رها بر خاک صحرا @raziolhossein
رو به هر سوی نمودند، تن بی‌سر بود همه گل‌های شقایق شدۀ پرپر بود آن سوار آمد و از قبر نیامد بیرون که دو لب، بر رگ ببریدۀ یک حنجر بود به روی سینه، نشان را همه کس نصب کند زان جهت سینۀ او جای علی اصغر بود گرگ ها پیرهن یوسف زهرا بردند بدنش ماند و همه زخم ز پا تا سر بود به روی خاک بدن بود و سرش بر سر نی حمد و اخلاص، چرا دور ز یکدیگر بود خوب شد چشم رقیه به تن او نفتاد که فقط گفت و گوی دختر او با سر بود جمع کردند بدن را و پراکنده نشد بوریا بود که شیرازه آن دفتر بود @raziolhossein
دل بدین‌گونه که اندر غم‌و رنج‌و محن است کفن آور که دم رفتن جان از بدن است آب کوثر به گمانم که فرو ننشاند این شراری که در آتشکده جان من است با که گویم؟ که لب تشنه حسین را کشتند بدنی کو؟ که بگویم ز چه بی‌پیرهن است استخوانی اگر از سینه او باقی بود آن‌هم از ضرب‌سم‌اسب، شکن در شکن است کفنی داشت ز خاک و کفنی داشت ز خون تا نگویند شه کرب‌وبلا بی‌کفن است تیره از دود دلم نُه فلک آید هر دم یاد آرم که به مطبخ، سر شاه زمن است مگر از یاد رود داغ غمش «جودی» را ورنه گلزار جنانش همه بیت الحزن است @raziolhossein