آدمیزاد سختشه که بگه "به من توجه کن". برای همین قیل و قال راه میندازه. عصبی میشه. داد میزنه. قهر میکنه. فرار میکنه. با خودش و زمین و زمان لج میکنه. برای اینکه به چشم بیاد. برای اینکه دیده شه! تو فقط میبینی که چشماشو میبنده و داد میزنه و هیچی نمیشنوه؛ اون داره میپره و دستاشو تکون میده و میگه "هی! من اینجام! ببین منو!" داره میگه "به من توجه کن." و میدونی چقدر درموندست این جمله؟ سراسر استیصاله. و وقتی به زبون بیاد؛ اگه به زبون بیاد؛ دیگه گفتن و نگفتنش، فرقی نداره. ———🌻⃟‌———— ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @rkhanjani

❇️استاد محسن قرائتی: 🔅 داشته های دیگران را با نگاه حسرت ننگرید. هر کسی نعمتی دارد، قطعاً شما چیزهایی دارید که آرزوی دیگران است. 🌱راضی به رضای خدا باشید. #پند_علما @rkhanjani

💕 اگه این پاک‌کن رو داشتید، کدوم یکی از افکارتون رو پاک می‌کردید؟ فکری که همیشه از مرورش رنج می‌برید؟ افکار منفی؟ افکار تکراری؟ کدوم فکرتون‌ رو‌ پاک ‌می‌کردید؟ و در ادامه دوست دارشتید با این مداد، چه فکری جایگزین اون فکر حذف شده بنویسید؟ #تغییر_توجه ———🌻⃟‌———— ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @rkhanjani

مراقب حرفهايمان و دلهاي ديگران باشيم 🌺حرفها رایحه دارند بو دارند عطر دارند رایحه حرفهایمان تا ساعتها روی جان و تن می نشیند! تا مدتها در فضا و تا سالها در خاطره ها جا خوش میکند 🌸روزتون سرشاراز رایحه های دلنشین #سبک_زندگی @rkhanjani

#انواع_روحیه_ها 👤: روحیه‌ی لیز و دنیازده 🔹درباره دنیازدگی: هنگامى كه بينوايان رنج ديده از شب فقر و ذلت، به سپيده دم ثروت و صبحگاه عزت‏ها و اعتبارها مى ‏رسند، برق ثروت چشم‏هاشان را مى ‏گيرد و دل‏هاشان را مى ‏بندد... خوشحالى در آن‏ها موج مى ‏زند... حتى پايكوبى در آن‏ها نمودار مى ‏شود و حالت دنيا زدگى و ليزى به آن‏ها دست مى ‏دهد. اين‏ها مغرور نيستند؛ كه خود باخته‏ اند... بحث‏هاى جدى را نمى ‏توانند تحمل كنند. هر چه آن‏ها را به خويشتن نزديك كند و آن‏ها را از لحظه بيرون بياورد، آن‏ها را رنج مى ‏دهد و مى ‏رماند. اين‏ها فرارى از خويشتن هستند و زندانى لحظه‏ هاى ثروت و عزت‏. 🔹عوامل دنیازدگی: 1⃣ بچه هايى كه توقع و اميدِ چيزى را نداشته‏ اند و ناگهان پيش از انتظار خويش سوغاتى گرفته‏ اند ... چنان شلوغ مى ‏كنند و چنان جست و خيز برمى ‏دارند و خوشحال مى ‏شوند كه در اين‏ حال هيچ نمى ‏فهمند. آن‏ها كه كم مى ‏خواسته‏ اند و زياد بدست آورده‏ اند و ظرفيت دارايى ‏شان را ندارند، اين‏ها به تعبير قرآن «فَرِحْ» مى ‏شوند 2⃣ اين بى ‏ظرفيتى و پريافتن، هنگامى كه با اعجاب چشم‏ها و بزرگداشت ديگران همراه مى ‏شود خطرناك‏تر مى ‏گردد و اين حالت فرار و ليزى و دنيا زدگى را به اوج مى ‏رساند 3⃣ انسانى كه از گذشته‏ ى خود بريده و از آينده چشم پوشيده و خود را زندانى لحظه‏ ها و مدفون دارايى ‏ها گردانده، اين چشم پوشى از گذشته و آينده و از حركت‏ها و تحول‏ها و اين چشم دوختن به حال و به لحظه، او را فريب مى‏دهند و او را گول مى ‏زنند 🔹روش سازندگی و درگیری: 1⃣ اين روحيه‏ ها، همانند بچه‏ هاى شلوغ و بى ‏آرام، تاب شنيدن مستمر و مستقيم را ندارند. خود ما وقتى كوچك‏تر بوديم، هر چه نصيحتمان مى ‏كردند مى ‏خنديديم؛ مخصوصا اگر چند نفر بوديم، به يكديگر نگاه مى ‏كرديم و طرف را دست مى‏انداختيم، يا فرار مى ‏كرديم و مى ‏رفتيم‏ غرور يك دسته و ليزى و سر به هوايى دسته‏ى ديگر، آن‏ها را از شنيدن مستقيم و خطاب رو به رو مى‏رماند؛ اما هنگامى كه براى در بگويى، ديوارها هم گوش مى‏شوند و هنگامى كه داستان بگويى و از ناخود آگاهشان شروع كنى، سخت متأثر مى‏گردند و آهسته آهسته نزديك مى ‏آيند و مى ‏شنوند. #مسئولیت_و_سازندگی | ص ۲۸۵ الی ۲۸۷ #⃣ #متن #روحیه @rkhanjani

# رمان از بهشت تا جهنم🌺👇

#رمان_مذهبی_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت_دوازدهم بعد از ورودشون، خاله مریم من رو یه آغوش گرم مهمون کرد. خونه‌ی گرمشون رو دوست داشتم. اصلا انگار نه انگار که چندسال بود من رو ندیده بودن. مامان باباها نشستن تو پذیرایی و من هم به اصرار بچه ها مهمون اتاقشون شدم. به محض ورودمون شروع کردیم به تعریف کردن و یاداوری خاطرات گذشته. برعکس بقیه اقوامی که از وقتی عمو برگشته بود، دیگه خیلی ندیده بودمشون( یعنی از 7.8 سالگی) تا 12.13 سالگی هنوز هم زهراسادات اینا جزو فامیلای صمیمی بودند و بعد از اون دیگه سرگرم درس شدم و حتی از طریق تلفن و اس ام اس هم دیگه ارتباطی نداشتیم. بعد از یک ساعت که نفهمیدم چجوری گذشت، با صدای مامان هرسه رفتیم پایین. مامان: دخترا بیاید میخوایم بریم حرم. ملیکا: چشم خاله اومدیم. . . . . تو ماشین دوباره طبق معمول با غرغر هدم رو سرم کردم و شالم رو هم کشیدم جلو و بعد از این که چادرم از تو کیفم در آوردم، رسیدیم. پیاده شدم و چادرم رو سرم کردم. برگشتم به سمت ماشین عمواینا ( پدر زهراسادات) که با لبخند ملیکا که پشت سرم بود مواجه شدم. ملیکا: چقدر چادر بهت میاد. _ عهههه. ولم کن بابا بیا بریم. راه افتادیم سمت حرمـ جایگاه آرامش من. سلامی زیر لب گفتم و وارد شدم. . . . ساعت هشت شب بود. تو حرم از مامان و بابا جداشده بودیم و قرار بود ساعت هشت دم در باشیم. رو به دخترا گفتم بدویید و به دنبال این حرفم به سمت خروجی راه افتادم. رسیدیم به بیرون حرم ولی مامان اینا نبودن. ای وای نکنه رفته باشن. یه دفعه یه نفر دستش رو گذاشت رو شونه‌ی من و مصادف شد با جیغ کشیدن من. امیرعلی: عههه اصلانمیشه با تو شوخی کرد دختر؟ _ عههه. سکته کردم. بعد با چشمای درشت شده از تعجب ادامه دادم _ وای داداشی کی اومدی؟ و با این حرف و حالت من بچه ها و امیر ترکیدن. خودمم خندم گرفته بود. امیرعلی: ببخشید نمیدونستم باید اجازه بگیرم ابجی خانم. صبح رسیدم مامان گفت قم هستین منم اومدم اینجا..... #ادامه_دارد. #ح_سادات_کاظمی 🌸 @rkhanjani

#رمان_مذهبی_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت_سیزدهم داشتم بال در می‌آوردم. — الهی من قربون داداش گلم بشم. بغلش کردم و آغوشش شد قرارگاه اشک های دلتنگی خواهرانه. . . ساعت ده و نیم بود. بعد از شام راه افتادیم به سمت تهران. مامان اینا میخواستن برن مسجد جمکران ولی من گفتم حوصله ندارم و تا داشتیم شام میخوردیم، امیرعلی رفت و برگشت. من هم چون از مسجد خوشم،نمی‌‌اومد، مامان اینارو راضی کردم که نریم. حوصله‌ام حسابی سر رفته بود. امیرعلی سرش تو گوشیش بود. مامان و بابا هم که داشتن باهم حرف میزدن و چون شیشه ها پایین بود صداشون نمی‌شنیدم. خودم به امیرعلی نزدیک کردم. صفحه گوشیش رو نگاه کردم. چشمام از تعجب گرد شده بود . وای خدای من این پسره چه خوشگله فکر کنم دچار عشق در نگاه اول شدم رفت . یه دفعه امیرعلی سرش آورد بالا. امیرعلی: یه تقی یه توقی یه اجازه ای. _ امیر این کیه؟ امیرعلی: اره خواهری اجازه میدم راحت باش. _ میگم این کیه؟ امیرعلی: ممنون واقعا! دوستمه. _ کدوم دوستت؟ امیرعلی: یه جوری میگی انگار دوستای منو میشناسی! _ خوب بگو بشناسم. امیر جونم. امیرعلی: جونم؟ _ این دوستت قصد از..... امیرعلی: خجالت بکش! _ شوخی کردم بابا. خوب حالا بگو. امیرعلی: این اقای خوشگل ،خوشتیپ و بهترین دوست منه. بیست ویک سالشه و.... یه دفعه بغض کرد و _ چی؟ خوب بگو دیگه. دهع. _ و چی؟ امیرعلی: اها راستی لبنانی هستش. _ ها! دوست لبنانی داری؟ امیرعلی: اره مگه چه اشکالی داره؟ _ نگفتی و چی؟ امیرعلی_ رفت مدافع حرم بانو بشه. محمد احمد مشلب دوست شهید منه. انگار که یه لحظه دنیا برام وایساد. نفهمیدم چم شد. با حس خیسی اشک رو گونه‌ام و نگاه‌های سرشار از تعجب امیرعلی به خودم اومدم... #ادامه_دارد. #ح_سادات_کاظمی 🌸 @rkhanjani

📚رمان " جان شیعه، اهل سنت"(13) ♥️" عاشقانه هاای برای مسلمانان" رویکرد این اثر وحدت شیعه و سنی است. “جان شیعه، اهل سنت” رمانی بلندی است که حکایت از ازدواجی خاص و زندگی مشترکی متفاوت از چیزی که تا به حال در رمان های عاشقانه خوانده ایم، می کند. این کتاب فراتر از تصور مخاطبانش به مفهوم واقعی اتحاد و برادری بین شیعه و سنی پرداخته است. ✍ اثر فاطمه ولی نژاد 🌸 @rkhanjani