✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) در نامه ۳۱ نهج البلاغه، درباره اعتدال و میانه روی در طلب روزی چه سفارشی كرده است؟ 🔹 #امام_على (ع) در بخشی از نامه ۳۱ #نهج_البلاغه - که به امام حسن (ع) نوشته شده - به عنوان مقدمه مى فرمايد: «وَ اعْلَمْ يَقِيناً أَنَّكَ لَنْ تَبْلُغَ أَمَلَكَ، وَ لَنْ تَعْدُوَ أَجَلَكَ؛ و بدان به يقين هرگز به همه آرزوهايت دست نخواهى يافت و [نيز بدان] هرگز از اجلت تجاوز نخواهى كرد [و بيش از آنچه مقرر شده عمر نمى كنى] و تو در همان مسيرى هستى كه پيشينيان تو بودند [آنها رفتند و تو هم خواهى رفت]». آنگاه چنين نتيجه مى گيرد: «فَخَفِّضْ [۱] فِی الطَّلَبِ وَ أَجْمِلْ [۲] فِی الْمُكْتَسَبِ؛ حال كه چنين است در به دست آوردن #دنيا #زياده_روی مكن و در كسب و كار ميانه‌رو باش». جمله «لَنْ تَبْلُغَ أَمَلَكَ» بيان واقعيّتى روشن است كه هيچ انسانى در اين جهان به تمام آرزوهاى خود نخواهد رسيد، بنابراين چرا در طلب روزى #حريص باشد؟ جمله «وَ لَنْ تَعْدُوَ أَجَلَكَ» اشاره به اين است كه عمر انسان به هر حال محدود است، و هيچ كس نمى تواند بيش از وقت مقرر در اين جهان بماند. 🔹حال كه چنين است چرا براى به دست آوردن مال، بيش از حد دست و پا بزند؟ تعبير به  «خَفِّضْ»؛ (آرام باش و فرو نِه) و «أَجْمِلْ»؛ (راه اعتدال پيش بگير) هر دو اشاره به يك حقيقت دارد و آن ترك حرص براى جلب روزى بيشتر است. البته اين تعبير هرگز تلاش و سعى براى به دست آوردن روزى حلال را نفى نمى كند. امام (ع) در ادامه اين سخن به استدلال پرمعنايى توسل مى جويد و مى فرمايد: «فَإِنَّهُ رُبَّ طَلَبٍ قَدْ جَرَّ إِلَى حَرَبٍ [۳] فَلَيْسَ كُلُّ طَالِبٍ بِمَرْزُوقٍ، وَ لَا كُلُّ مُجْمِلٍ بِمَحْرُومٍ؛ زيرا بسيار شده كه تلاش فراوان [در راه دنيا] منجر به نابودى [اموال] گرديده [اضافه بر اين] نه هر تلاشگرى به روزى رسيده و نه هر شخص ميانه رويی محروم گشته است». شبيه اين مضمون در حديثى از پيامبر اكرم (ص) آمده است، حضرت مى فرمايد:  «اَجْمِلُوا فِی طَلَبِ الدُّنْيا فَإنَّ كُلَّا مُيَسَّرٌ لِما خُلِقَ لَهُ؛ در #طلب_دنيا #ميانه_رو باشيد؛ چرا كه به هركس آنچه مقدر شده است داده مى شود». [۴] 🔹جمله «رُبَّ طَلَبٍ قَدْ جَرَّ إلَى حَرَبٍ؛ چه بسيار تلاش فراوانى كه منجر به نابودى شده»، به گفته بعضى از نويسندگان، ضرب المثلى در لسان العرب است كه مضمون آن را در فارسى، سعدى در ضمن دو بيت آورده است: "شد غلامى كه آب جوى آورد ، آب جوى آمد و غلام ببرد ؛ دام، هر بار ماهى آوردى ، ماهى اين بار رفت و دام ببرد". دو جمله «فَلَيْسَ كُلُّ طَالِبٍ ... وَ لَا كُلُّ مُجْمِلٍ ...» در واقع به منزله دليل است براى آنچه در جمله هاى قبل درباره رعايت #اعتدال و ميانه روى در طلب رزق آمده است و اشاره به اين حقيقت است كه دست و پاى زياد زدن، هميشه درآمد بيشتر، و رعايت اعتدال و ميانه روى هميشه درآمد كمتر را در پى ندارد؛ بلكه لطف الهى بر اين قرار گرفته آنها كه بر او توكّل كنند و #حرص و آز و #طمع را كنار بگذارند، و به صورت #معتدل براى روزى تلاش نمايند، زندگى بهتر و توأم با آرامش بيشتر داشته باشند و در ضمن، ديگران نيز اجازه پيدا كنند كه از تلاش خود براى روزى بهره گيرند و حريصان جاى را بر آنها تنگ نكنند. پی‌نوشت‌ها؛ [۱] «خفّض» از ريشه «خفض» به معناى پايين آوردن، در مقابل رفع به معناى بالا بردن است و در اينجا به معناى كم كردن و دست از زياده روی برداشتن است. [۲] «اجمل» از ريشه «اجمال» به معناى اعتدال در كار و عدم افراط است. [۳] «حَرَب» به معناى غارت كردن است و در اينجا معناى فعل مجهول دارد؛ يعنى غارت شدن. [۴] سنن ابن ماجه، أبو عبدالله القزوينی، ج ۲، ص ۷۲۵ 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۹، ص ۶۲۰ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #رزق #روزی #حرص #طمع @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️خاصیت دنیا 🔹با توجه‌ به‌ آیات‌ قرآن، خاصیت #دنیا بازیگری است، یعنی دنیا اهلش را به بازی می‌گيرد و سرانجام اهل دنیا می‌فهمند که بدون توشه باید سفر کنند. در روایتی امام کاظم (ع) راجع به #دنیا به هشام فرمودند: «مَثَل دنيا مَثَل آب درياست كه شخص تشنه هر چه از آن بنوشد، تشنگى اش بیشتر می‌شود تا سرانجام او را بكُشد». [۱] خاصیت آب گوارا این است که جذب بدن می‌شود؛ ولی آب شور دستگاه گوارش انسان را در اختيار می‏گيرد و بر عطش او می ‏افزايد، و لذا برای رفع تشنگی، انسان ناچار است كه بار ديگر از آب بنوشد، كه آن نيز اگر شور باشد، عطش او را بيشتر می‏كند. 🔹#دنيا بسان آب شور است و خاصیت آن هم سیری ناپذیری است و لذا هر چقدر بیشتر دنبالش باشیم بیشتر نسبت به آن میل پیدا می‌کنیم. امام علی (ع) می‏فرمايد: «دنيا زده سير نمی‏شود، بلكه هر اندازه كه انسان از #دنيا بهره ‏مند باشد، معادل يا بيش از آن، درهای #حرص و ولع بر روی او باز می‏شود». [۲] #قرآن، دنيای منهای آخرت را بازيچه معرفی می‏كند و می‌ فرماید: «إِنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ...؛ [محمد، ۳۶] #زندگی_دنيا تنها بازی و سرگرمی است...». نشانه بازيچه و سرگرمی بودن دنيا، آن است كه اگر كسی به آن مبتلا شود، به آن عادت می‏كند و اختیارش به دست آن وسيله سرگرمی می ‏افتد و در نتيجه، اين سرگرمی تا او را فرسوده و خسته نكند و از پا در نياورد، رهايش نمی‌كند. پی نوشت‌ها؛ [۱] تحف العقول‏، ص۳۹۶ [۲] نهج البلاغة، نامه۴۹ نویسنده: تسنیم منبع: وبسایت رهروان ولایت #دنیا @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد