هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️منظور از «حیات طیّبه» چیست؟
🔹در «آیه ۹۷ سوره نحل» مى خوانیم: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَر أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ» (هر کس #عمل_صالح انجام دهد در حالى که #مؤمن باشد، خواه #مرد یا #زن به او حیات پاکیزه مى بخشیم، و #پاداش آنها را به بهترین اعمالى که انجام مى دادند خواهیم داد). مفسران در معنى #حیات_طیّبه (زندگى پاکیزه) تفسیرهاى متعددى آورده اند: بعضى، آن را به معنى #روزى_حلال تفسیر کرده اند. بعضى، به #قناعت و رضا دادن به نصیب. بعضى، به #رزق_روزانه. بعضى، به عبادت توأم با روزى حلال. و بعضى، به #توفیق بر اطاعت فرمان خدا و مانند آن.
🔹ولى شاید، نیاز به تذکر نداشته باشد که #حیات_طیّبه، مفهومش آن چنان وسیع و گسترده است که همه اینها و غیر اینها را در بر مى گیرد، #زندگى_پاکیزه از هر نظر، پاکیزه از #آلودگىها، #ظلمها و #خیانتها، #عداوتها و #دشمنىها، #اسارتها و #ذلتها و انواع #نگرانىها و هرگونه چیزى که آب زلال زندگى را در کام انسان ناگوار مى سازد. ولى با توجه به این که در دنبال آن، سخن از #جزاى_الهى به نحو احسن به میان آمده، استفاده مى شود که #حیات_طیّبه مربوط به #دنیا است و #جزاى_احسن مربوط به #آخرت.
🔹جالب این که در روایتى که در #نهج_البلاغه از امیرمؤمنان #امام_على (علیه السلام) نقل شده مى خوانیم: «وَ سُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى: «فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً»، فَقالَ: هِیَ الْقَنَاعَةُ؛ [۱] از امام پرسیدند: منظور از جمله «فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً» چیست؟ فرمود: #قناعت است». بدون شک، مفهوم این تفسیر، محدود ساختن #حیات_طیّبه به قناعت نمى باشد، بلکه بیان مصداق است، ولى مصداقى است بسیار روشن، چرا که اگر تمام دنیا را به انسان بدهند ولى #روح_قناعت را از او بگیرند، همیشه در آزار و #رنج و نگرانى به سر مى برد؛
🔹به عکس، اگر انسان روح قناعت داشته باشد، و از #حرص و آز و #طمع بر کنار گردد، همیشه #آسوده_خاطر و خوش است. همچنین در بعضى از روایات دیگر #حیات_طیّبه به معنى «رضا و خشنودى از آنچه خدا داده است» تفسیر شده که آن هم با #قناعت قریب الافق است. ولى، هرگز نباید به این مفاهیم جنبه تخدیرى داد، بلکه هدف اصلى از بیان رضا و #قناعت، پایان دادن به #حرص، آز، طمع و #هواپرستى است که عامل #تجاوزها، استثمارها، جنگها و #خونریزىها، و گاه عامل ذلت و اسارت است.
پی نوشت:
[۱] نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره ۲۲۹
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمى مکارم شيرازى، دارالکتب الإسلامیۀ، چ ۲۷، ج ۱۱، ص ۴۲۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#حیات_طیّبه #عمل_صالح
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد