اشعار آیینی محمد عابدی
🙏🏻💚 پیشکش به سبز است! ..................... به لطف چشم او، دشت و دمن سبز است چنانکه شال ساداتِ وطن سبز است تمام شهر از چشمش گذر کردند چراغ چارراهش دائماً سبز است تفاوت می کند سبزیِ او اما...! وگرنه مثل خیلی ها لجن، سبز است یقین دارم به اینکه دوستش دارم چنانکه مطمئن هستم چمن سبز است نخیلِ اشک از من، ربّنا از او که پایان دخیل او شدن سبز است به خاکِ افتاده بذرِ دل تمام واژه ها در شعر من سبز است ... جان است و ... قلب و ... تن ، آه و مثل سخن، سبز است از روز اول پرچمش سرخ و عَلَم در دست و ، سبز است آنکه به خون غلتید و غارت شد اگرچه تا ابد... آن پیرهن سبز است! ، آیینه ی درد است چون ولی آهی که دارد در دهن، سبز است بلندای نگاهش، است که چشم اندازِ یک سرو کهن، سبز است خیانت می کند یک شاخه در این باغ تبر بر شانه ی هیزم شکن سبز است خدا...! بنویس بر تختهْ سیاهِ دل دروغ است اینکه می گویند زن سبز است چنان کرده اثر زهرِ جفا در او که وقتِ دفن او دیدم کفن، سبز است قم المقدسه 🆔 @Abedi_Aaeini 🆔 @Pelak15
247 مشاهده