تبیین چهل مسألۀ #اعتقادی 💠 اصل چهارم: #امامت مسأله 23: توسّل 🔸واسطه آوردن و وسیله قرار دادن کسی برای برآورده‌شدن حاجت، در میان مردم، مشهور و امری عقلی است. قرآن کریم این امر عقلی و بدیهی را تأیید و حتّی در آیاتی بدان امر فرموده است. 🔹«یا اَیهَا الَّذین‌َ امَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ ابْتَغُوا الَیه‌ الْوَسیلَةَ» ای‌ كسانی‌ كه‌ ایمان‌ آورده‌اید از (مخالفت‌ فرمان‌) خدا بپرهیزید و وسیله‌ای‌ برای‌ تقرّب‌ به‌ او بجویید. 🔸در روایات معصومین«ع» نقل شده است که «وسیلۀ بندگان» به‌سوی خداوند متعال‌، همان اهل‌بیت عصمت و طهارت«ع» هستند. چنانكه نبىّ اكرم«ص» فرمودند: «نَحْنُ الوَسیلَةُ إِلىَ اللَّهِ» ما وسیله به سوى خداوند متعال هستیم. 🔸و نیز امام صادق«ع» فرمودند: «نَحْنُ وَ اللَّهِ الْاَسْماءُ الْحُسْنى» به خدا سوگند، اسماء حُسنى و نام‌هاى نیك در قرآن، ما هستیم. 🔸امّا در قرآن کریم آیاتی نیز وجود دارد که بت پرستان را به این دلیل که بت را وسیلۀ تقرّب به خدا می‌دانسته‌ و آن را شفیع قرار می‌داده‌اند، مذمّت کرده است. 🔸زیرا کار آنها نه واسطه قرار دادن بت‌ها، بلکه عبادت آنها بود که بالاترین ظلم است و ثانیاً، کار آنها خرافی و مخالف با عقل بود، زیرا بتی که نه شعور و نه نفع و ضرر دارد و نه می‌تواند خود را حفظ کند و نه دیگری را، چگونه می‌تواند شفیع یا موجب تقرّب به خدای متعال شود؟ #عصاره_دین(رسالۀ جوان و نوجوان) آیت‌الله العظمی مظاهری 🆔 @almazaheri