🌱به شرط عاشقی باشهدا❤
رمان آنلاین از نویسنده محبوب و مشهور در ماشین را بستم و او در حالیکه ماشین را از درهای باز پارکینگ بیرون می برد گفت : - خب کجا بریم ؟ نگاهش به پشت سر بود و من متعجب به او : _ من بگم ؟! - آره دیگه . درهای پارکینگ را با ریموت بست و سرش را به طرفم چرخاند .جدیت هنوز توی صورتش موج می زد که گفت : _ کجا بریم حالا ؟ باز با تعجب نگاهش کردم : _من چی میدونم ...تو گفتی بیا بریم ، فکر کردم جای خاصی قراره بریم . راه افتاد اما آهسته و با دنده یک : _میگم یه جا بگو تو هم دیگه . -کجا بگم آخه؟ اصلا هدفت چیه واسه رفتن ؟ ساعد دستش را روی فرمان گذاشت و نگاهش را به انتهای خیابان دوخت: _قصدم این بود که دعوتی مادر آبرومند بشه ؟ -یعنی الان میخوای بری غذا بگیری ؟ خندید : _چقدر تو خنگی دختر ! میموندم چهار تا جمله ی خواهر و مادر می گفتم تا عمه ی فرنگیمون حالش جا بیاد. از حرفش پوزخند زدم و تکیه زدم به صندلی ام : _آره اونم حالش جا میومد ...نمیفهمم بعد از اینهمه مدت واسه چی همچین حرفی به من زد ! - ولش کن بابا... میگم بریم یه رستوران یه غذایی بخوریم بعد میریم می گردیم. - رستوران !! مادر کلی غذا درست کرده. - غذا بخوریم یا با اون قیافه و کنایه های عمه ، زهرمار ... ولم کن بابا ... یه امشب نمی خوام گند بزنم به حالم ...کجا بریم حالا ؟ - تو هم سوزنت گیر کرده روی " کجا " برم ها؟ با خنده گفتم که سرش را سمتم چرخاند و کمی گردنش را به جلو کشید : _ میتونه روی چیزی دیگه هم گیر کنه . کنجکاو پرسیدم : _ رو چی مثلا؟ نگاهش رو دیدم ، رفت سمت لب هام که فوری سرم را با لبخند ازش برگردوندم و ریز خندیدم . هر دو سکوت کرده بودیم که فکر کنم آخرش خودش تصمیم گرفت که کجا برویم . من هم نپرسیدم .که دست برد سمت ضبط ماشیت و سی دی وارد ضبط کرد و سکوت مطلق را اینگونه شکست . " تو واسم مثل بارونی تو واسم مثل رویایی تو واسم با این همه زیبایی تو و اینهمه زیبایی سرم هنوز سمت پنجره بود که صدایش راشنیدم که همراه خواننده شده بود و می خواند : "منو حالی که میدونی من با تو آرومم وقتی دستامو میگیری وقتی حالمو می پرسی" چقدر زیبا بود! آن متن و آن آهنگ و چقدر به دلم نشست .نه فقط صدای خواننده بلکه صدای هومن . " حتی وقتی ازم سیری حتی وقتی که دلگیری من بی تو می میرم تو که حالمو میفهمی تو که فکرمو میخونی توکه حسمو میدونی " حس کردم یه شباهتی هست بین من و قلبی که تحت تاثیر صدای خواننده و شعرش یا شاید صدای هومن ، داشت مشتاقانه می زد و حس نهفته ای که هنوز در وجودم سرک نکشیده بود به ظهور . از آن کلبه ی آتش گرفته ای که باعث باز شدن زبانم شد، احساس می کردم که رفتار هومن تغییرکرده بود. یا شایدم این من بودم که عوض شده بودم .نگاهم ، حسم ، حالم همه چی از همان بوسه هایی شروع شد که در اتاقش به لبانم زد .تا آن روز هیچ حسی درون قلبم نبود که بتوانم احساسم را به آن معنا کنم ولی از همان روز یه طور عجیبی شده بودم . با همه ی لج و لجبازی هایی که هنوز ادامه داشت اما دلم نگاه هومن را می خواست حتی با همان اخم یا عصبانیت یا حتی زورگویی هایش و تنها چیزی که داشت کم کم کابوس این حس غالب می شد ، ترس بود. ترس از این که نکند دارد برایم نقش بازی میکند تا ...حساب بانکی ام را صاحب شود . نمیخواستم لااقل به خودم اعتراف کنم که رام چند بوسه شدم ، تا مبادا دستم مقابلش رو شود. به رستورانی رفتیم که خودش انتخاب کرده بود. اولین باری بود که من و او ، تنهایی به رستوران می رفتیم. هم سالن سنتی داشت ، هم سالن مدرن و ما سنتی را انتخاب کردیم .کفش هایم را پای تخت چوبی اش ، در آوردم و روی تخت نشستم . او هم همینطور اما مقابلم . نگاهم در سالن چرخید . چند تخت دور ما پر بود فقط ، که گفت : _مِنو رو نگاه کن . 🍁🍂🍁🍂 نویسنده راضی به کپی حتی با اسم نیستن🌷🙏 🌸🌼🌸🌼🌸 🌿✾ • • • • • ╔═════════🌸🕊══╗ •●❥ @be_sharteasheghi‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎ ╚══🌸🕊═════════╝
9.5هزار مشاهده