#قطرات_بارانی_۱۰۱۱۲ *پاسخ چهاردهمین پرسشِ قرآنی سه‌شنبه‌ها:* (۲۶/آذر/۱۴۰۳) *پیام* دو آیه: *وَ مِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَ لَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحينَ* (۷۵) *فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَ تَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ* (توبه/۷۶) (بعضی به خدا *قول* می‌د‏هند كه اگر خدا از فضلش به ما بدهد ما نیز صدقه می‌دهيم و از صالحین می‌شويم اما وقتی خداوند از فضلش به آنها می‌دهد بُخل می‌ورزند و ‌خودخواهانه رویشان را برمی‌گردانند): لابد شنیده یا افرادی را دیده‌اید که می‌گویند: اگر خداوند آرزوی مرا برآورده کند و *مال* و *ثروتی* را به من بدهد، اگر *فلان ترفیع* را بگیرم و یا *فلان چک* یا *طلبم* را وصول کنم، یا حقوقم *افزایش* پیدا کند ... من نیز حتما به دیگران کمک می‌کنم و دست افراد نیازمند را می‌گیرم .... اما وقتی خداوند آن *وسعت مالی* را برایشان فراهم می‌کند، قول و قرار و پیمانشان را با *خود* و *خدای* خود فراموش می‌کنند و *بُخل* می‌ورزند: *فَلَمَّا آتاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ، بَخِلُوا بِهِ* آری، این از *آزمون‌های* الهی است که بسیاری در آن *مردود* می‌شوند. این افراد متأسفانه *کم* نیستند و شاید *خود ما* نیز *بُخل‌ورزی* خود را به نحوی *توجیه* و خودمان را بارها *فریب* داده باشیم. در هر حال این *هشدار قرآن* را باید *جدّی* بگیریم، زیرا ظاهرا *همه ما افراد بشر* (بدون إستثناء) در معرض چنین *آزمونی* هستیم. پس تا دیر نشده باید به خودمان *بفهمانیم* که هر وقت *قرارمان* را در محضر خالقمان *نـــدیـــده* می‌گیریم و آن را *می‌شکنیم* و بُخل خود را *توجیه* می‌کنیم، در واقع با این *زرنگ‌بازی* و با این *ندیدن عمدی،* خود را در چنان *ظُلمتی* فرو می‌بریم که دیگر *دست* خودمان را هم *نمی‌بینیم:* ... * ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ إِذا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَراها* ... (نور/۴۰) ‌ پس اگر *عاقل* و *مؤمن* و *خیرخواه* خود باشیم باید *بخشی* از *إحسان الهی* را (در زمینه‌های مادی، علمی، معنوی، عاطفی، ...) با *إنفاق* و *إحسان* به دیگران بدهیم و آنها را در *خوشحالی* خودمان *سهیم* کنیم: *وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ* ... (قصص/۷۷) توجه کنیم که ابتدا *شیطان* ما را از *فقیر شدن* می‌ترساند: *الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ* ... (بقره/۲۶۸) و بعد افراد *شیطان‌صفت بخیل* اطرافمان ما را از *إنفاق* و *إحسان* و *محبت به هم‌نوعان* منصرف می‌کنند: *الَّذينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ* ... (نساء/۳۷) باید به خودمان بفهمانیم که: ۱ـ *وفای به عهد* بزرگترین *ثروت* است. ۲ـ *بخشش،* داشتنی *روزافزون* است. ۳ـ انسان به اندازه‌ی *داده‌های* خود *وجود* دارد، نه به اندازه‌ی *ذخیره‌سازی‌ها* و *بُخل‌ورزی‌های* خود .... *خدایا؛* ما را یاری کن تا عهد و پیمانمان را *نشکنیم* و أهل *إحسان* و *إنفاق* باشیم و در *چاه تاریک بُخل،* خودمان را *اسیر* و *نابود* نکنیم. 👈واژه: #سه_شنبه ۱۴ #توبه ۷۵، ۷۶ #قول #اسیر #* 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام، روبیکا، ایمو @dr_ghofrani2